به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مطالب مجلات
ردیف ۱۰-۱ از ۴۸ عنوان مطلب
|
  • هاشم صادقی محسن آباد
    رئالیسم از اصطلاحاتی است که در ادبیات و نقد ادبی معانی مختلفی دارد. این اصطلاح هم بر جریان ادبی خاص قرن نوزدهم دلالت دارد و هم به منزله سبکی از داستان نویسی به کار می رود که زندگی را تا حد ممکن، به همان صورت که در جهان واقع جریان دارد، ترسیم می کند. در این مقاله کوشیده ایم پس از بیان مختصر تلقی های گوناگون از رئالیسم و شیوه های مختلف بررسی متون رئالیستی، ویژگی های رئالیسم را بررسی کنیم. به این منظور، ابتدا رئالیسم به منزله مفهومی تاریخی را درمقابل رمانتیسم کاویده و ویژگی های آن را بیان کرده ایم. در ادامه، به تبیین ماهیت اجتماعی جهان بینی نویسنده در آثار رئالیستی و اوج نگاه ایدئولوژیک در رئالیسم سوسیالیستی پرداخته ایم. واقعیت مانندی رئالیسم را در دو قسمت: واقعیت مانندی در ارتباط با جامعه و واقعیت مانندی مربوط به متن ادبی، با توجه به نظریات محققان بازبینی و ارزیابی کرده ایم. در پایان نیز آرای مخالفان و منتقدان رئالیسم را به اختصار بررسی کرده ایم.
    کلید واژگان: رئالیسم, رمانتیسم, رئالیسم سوسیالیستی, رئالیسم انتقادی, واقعیت مانندی
    Hashem Sadeghi-Mohsenabad
    Realism is one of the terms in Literature and Literary Criticism which entails multiple meanings. It can be applied both to a certain Nineteenth-Century literary movement and to a style in storytelling which endeavors to، as far as possible، depict life as it really is. This article tries to investigate the features of Realism after briefly going through different interpretations of the term and various approaches to analyzing Realistic works. So firstly، Realism has been explored as a historical concept as opposed to Romanticism and then its features have been presented. Following that، the social essence of the author’s weltanschauung reflected in Realistic works، and the radical ideological approach of Social Realism have been expounded. Based upon scholar’s opinions، verisimilitude in Realism has been evaluated in two sections: verisimilitude in relation to society and verisimilitude related to literary texts. And finally the views of the opponents and critics of Realism have been briefly held out.
    Keywords: Realism, Romanticism, Social Realism, Critical Realism, Verisimilitude
  • حمیدرضا مقیمی اردکانی*، محمود فتحعلی
    برداشت جهان بینی و ایدئولوژی صحیح از متون دینی بر واقع نمایی آن متون توقف دارد. ممکن است برخی به واسطه ضرورت رعایت سطح فهم مخاطب و اقتضای حکمت خدا، القای خلاف واقع و اخفای واقع را برای گوینده حکیم ضروری و محقق دانسته، به واسطه ویژگی پازل گونه واقعیت و بدیهی بودن وجود برداشت های مختلف از متون دینی، این متون را غیرواقع نما بینگارند. در این مقاله با روش عقلی- تحلیلی به جهت اثبات واقع نمایی متون دینی به بررسی مسئله پرداخته شده است. در نتیجه این تحقیق روشن می شود که القای خلاف واقع از ناحیه خدا محال است و در عین حال که اخفای واقع غیر هدایتی ممکن است، ویژگی پازل گونه واقعیت نسبت به سطوح طولی واقع جاری نیست. در نهایت با تذکر قواعد فهم متون دینی و اشاره به 9 شیوه عملی رعایت سطح فهم مخاطب توسط اولیای دین، روشن می شود که سطوح متفاوت فهم مخاطبان، مانع واقع نمایی متون دینی نیست.
    کلید واژگان: واقع نمایی, متون دینی, کذب مصلحتی, اخفای واقع, سطوح واقعیت, شیوه های رعایت سطح فهم
    Hamid Reza Moghimi Ardakani *, Mahmud Fath Ali
    Inferring a correct worldview and ideology from religious texts is dependent on verisimilitude of those texts. It may be that some, out of necessity and observing the level of understanding of the addressee and the necessity of God’s wisdom, see it necessary for the wise speaker to convey the wrong message and hide the reality, and due to the puzzle-like nature of the reality and the obviousness of various inferences from religious texts, they may regard these texts as not depicting the reality. This paper analyzes this issue through the use of a rational-analytic method for proving the verisimilitude of religious texts. The results of this research show that conveying a message contrary to reality by God is impossible and while hiding the reality when it does not have to do with guidance is possible, the puzzle-like nature of reality with respect to the longitudinal levels of the reality does not play a role here. Ultimately, by reminder of the rules of understanding religious texts and reference to the nine practical methods for observing the level of understanding of the addressee by the saints, it becomes clear that the differing levels of understanding of addressees does not hinder the verisimilitude of religious texts.
    Keywords: observing the level of understanding of addressees, verisimilitude, religious texts, white lie, hiding the reality, the levels of reality, methods of observing the level of understanding
  • Reza Sadeghi
    Conjecture, refutation, priority of theory to observation, verisimilitude and realism are the principal elements of refutability approach. Restating these elements, this paper is going to show some of its internal inconsistencies and argue that if observation wouldn’t play a positive role in making theory, there is no guarantee for verisimilitude to be achieved. Besides, it makes clear that some statements of priority of theory to observation are inconsistent with realism. And finally, it will be stated that the Popperian approach involves a kind of deep skepticism.
  • محمدتقی راشدمحصل، سیده فاطمه موسوی
    اسطوره های کهن در روند بازآفرینی در دوره های بعدی ویژگی های اساطیری؛ شخصیت های خداگونه، خرق عادت و قداست خود را می بازند و در مجموع از آن ها داستانی با بن مایه ها و عناصر کهن باقی می ماند. در این پژوهش گزارش شترنج -یکی از این داستان های برجای مانده از اسطوره - را بر اساس عناصر داستانی موجود در آن می کاویم و ویژگی های داستانی و روایی آن را مورد توجه قرار می دهیم. این عناصر عبارت اند از درون مایه، حقیقت مانندی، پیرنگ، درگیری، شخصیت پردازی، زاویه دید، صحنه پردازی، گفت وگو و لحن. وجود این عناصر در این متن نشان دهنده ساختار داستانی در آن است. یکی از نتیجه های چنین پژوهشی می تواند اثبات وجود بنیاد های داستان پردازی در ایران باستان و بررسی ویژگی های آن باشد.
    کلید واژگان: گزارش شترنج, عناصر داستان, داستان پردازی, ایران باستان
    Dr. Mohammad Taghi Rashed-Mohasel, Syedeh Fatemeh Moosavi
    Ancient myths, being retold in following ages, lose some of their typical features i.e. god-like characters, super-naturalness and sanctity. Thus totally it remains stories with ancient elements and archetypes. In this research, we inspect story elements in Wizārišn ī Čatrang (ud Nihišn ī Nēw-Ardaxšīr): a story remained out of a myth. These elements include theme, verisimilitude, plot, conflict, characterization, viewpoint, setting and tone of voice. Accordingly we wish to present its narrative features and testify the foundation of narration in ancient Iran and to illustrate its qualities.
  • هاشم صادقی محسن آباد*

    رمان ریالیستی می کوشد تصویری عینی از واقعیت های زندگی معاصر به دست دهد. استفاده از راوی غیرشخصی و بی طرف، سهم ویژه ای در عینیت رمان ریالیستی دارد. در دیگر سو، حضور و مداخله راوی، تصنعی بودن روایت را آشکار ساخته و حقیقت مانندی آن را کاهش می دهد. هدف این مقاله بررسی انواع مداخله راوی در رمان های نگاشته شده در فاصله سال های 1300 تا 1320 ش. و نسبت آن با واقع گرایی آثار داستانی است. به این منظور، در گام نخست، نشانه های مداخله راوی از رمان ها استخراج و دسته بندی شده اند. سپس، نسبت مداخله راوی با مولفه های ریالیستی بررسی و ارزیابی شده است. خوداظهاری راوی و توضیح کنش روایی، قضاوت در باب شخصیت و کنش های داستانی، تعمیم حالات و کنش شخصیت و ایراد خطابه های اجتماعی و سیاسی راوی/ نویسنده، عمده ترین گونه های مداخله راوی در رمان های مورد بررسی این پژوهش بوده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که پاره ای از مداخله های راوی، به ویژه خوداظهاری راوی و تبیین و توضیح فرایند روایت، در نوپایگی ژانر رمان ریشه دارد و از الگوهای روایی مرسوم در ژانرهای سنتی؛ همچون نقالی و دیگر آثار عامیانه تاثیر پذیرفته است. توضیح کنش روایی با برجسته سازی برساختگی اثر ادبی، توهم واقعیت را فروکاسته و حقیقت مانندی را تضعیف می کند. از دیگر سو، اعتقاد به کارکرد آموزشی ادبیات و ایراد خطابه های عقیدتی طولانی، تداخل رسالت ژورنالیستی با معیارهای روایت رمان ریالیستی را در پی داشته و اصل بی طرفی و غیابرمان ریالیستی می کوشد تصویری عینی از واقعیت های زندگی معاصر به دست دهد. استفاده از راوی غیرشخصی و بی طرف سهم ویژه ای در عینیت رمان ریالیستی دارد. در دیگر سو، حضور و مداخله راوی تصنعی بودن روایت را آشکار می کند و حقیقت مانندی آن را کاهش می دهد. هدف این مقاله بررسی انواع مداخله راوی در رمان های نگاشته شده در فاصله سال های 1300 تا 1320 و نسبت آن با واقع گرایی آثار داستانی است. به این منظور، در گام نخست، نشانه های مداخله راوی از رمان ها استخراج و دسته بندی و سپس نسبت مداخله راوی با مولفه های ریالیستی بررسی و ارزیابی شده است. خوداظهاری راوی و توضیح کنش روایی، قضاوت درباب شخصیت و کنش های داستانی، تعمیم حالات و کنش شخصیت و ایراد خطابه های اجتماعی و سیاسی راوی/ نویسنده عمده ترین گونه های مداخله راوی در رمان های مورد بررسی این پژوهش بوده است. نتایج تحقیق نشان می دهد پاره ای از مداخله های راوی، به ویژه خوداظهاری راوی و تبیین و توضیح فرایند روایت، در نوپایگی ژانر رمان ریشه دارد و از الگوهای روایی مرسوم در ژانرهای سنتی، همچون نقالی، و دیگر آثار عامیانه تاثیر پذیرفته است. توضیح کنش روایی با برجسته سازی برساختگی اثر ادبی، توهم واقعیت را فرومی کاهد و حقیقت مانندی را تضعیف می کند. از دیگر سو، اعتقاد به کارکرد آموزشی ادبیات و ایراد خطابه های عقیدتی طولانی، تداخل رسالت ژورنالیستی با معیارهای روایت رمان ریالیستی را درپی دارد و اصل بی طرفی و غیاب راوی را نادیده می گیرد. راوی را نادیده می گیرد.

    کلید واژگان: رمان فارسی, راوی مداخله گر, روزنامه نگاری, حضور راوی, سطوح روایی
    Hashem Sadeghi Mohsen Abad*

    Realist novels strive to present an objective image of reality by mainly using impersonal impartial narrators. Moreover, an intrusive narrator leads to a fabricated narrative and overshadows its verisimilitude. The present study aimed to investigate all kinds of intrusion by narrators in the Persian novels from 1921 till 1941 in terms of realism. To do so, first the signs of narrator intrusion were identified and categorized in the novels under study. Then, narrator intrusion was investigated in terms of components of realism. The main narrator intrusion techniques included narrator’s self-expression, explanations about narrative act, judgments about story characters and actions, generalizations of emotions and actions of characters, and delivery of sociopolitical speeches by the narrator/author. The results revealed that some narrator intrusion techniques, especially narrator’s self-expression and explanations about narrative act, had roots in the novelty of the novel genre and had been influenced by the then common narrative models in the traditional genres such as storytelling and the like. Explanations about narrative act may weaken the illusion of reality and verisimilitude by highlighting the constructivism of a literary work. Furthermore, a belief in the educational function of the literature and the delivery of long ideological speeches would lead to the inconsistency of journalistic missions with the realist criteria for novel narration and thus would undermine an absent or impartial narrator.

    Keywords: Persian novel, intrusive narrator, journalism, narrator’s presence, narrative levels
  • نرگس انصاری*، صفورا فصیحی
    حقیقت مانندی از عناصر مهم داستان و نمایشنامه است و به میزان انطباق اثر با واقعیت بیرون و حوادث آن بستگی دارد. این تطابق نه به صورت کامل و شرح دقیق واقعیت است؛ چراکه این امر، اثر ادبی را از ادبیت دور و آن را متنی تاریخی می سازد. انعکاس واقعیت و بازیابی آن در اثر به نحوی که برای مخاطب باور پذیر باشد. واقعیت برون متنی، ساختاری است که هر نویسنده با توجه به رویکرد و سبک ادبی خود، آن را در اثرش به کار می گیرد. ادبیات نمایشی عاشورایی، به دنبال احیای ادبی واقعه ی کربلا در قالب نمایشنامه است و مشخص کردن مرز بین واقعیت و ادبیت و خیال در این آثار مورد توجه پژوهش حاضر بوده است. این ژانر ادبی اگرچه در مقایسه با سایر انواع ادبی به خصوص شعر عاشورایی کمتر متداول بوده است، اما نمایشنامه های عربی متعددی می توان یافت که هر یک از زاویه ای خاص به وقایع کربلا پرداخته اند؛ ازجمله سه نمایشنامه ی شاخص "الحر الریاحی" اثر شاعر و نویسنده عراقی "عبدالرزاق عبدالواحد"، نمایشنامه ی "الحسین ثایرا" اثر نویسنده مصری "عبدالرحمان شرقاوی" و نمایشنامه ی "الحسین" اثر نویسنده سوری "ولید فاضل" که با توجه به محتوای مشترک، زمینه بهره مندی از ساختار مشترک را نیز دارا هستند. پژوهش حاضر تلاش دارد با روش تحلیلی-توصیفی به بررسی انطباق سه اثر هنری با واقعیت تاریخ کربلا بپردازد. بر اساس بخشی از یافته های پژوهش نویسندگان از ابزارهای مختلفی چون شخصیت های واقعی و تاریخی، روایت حوادث تاریخی، استفاده از پیرنگ منطقی و طبیعی برای تقویت حقیقت مانندی آثار خود بهره برده اند، اما اثر عبدالواحد با بیشترین دخل و تصرف به جنبه های ادبی و هنری اثر خود افزوده و از روایت عاشورا برای انتقال دلالت های معنایی خاص خود استفاده کرده است. اثر شرقاوی نیز بیش از دو اثر دیگر به روایت تاریخ کربلا نزدیک تر می شود. جنبه ریالیسم دینی با نقل حوادث خارق العاده در نمایشنامه ی "الحسین" قابل ملاحظه است.
    کلید واژگان: حقیقت مانندی, نمایشنامه, عاشورا, الحر الریاحی, لحسین ثائرا, الحسین
    Narges Ansari *, Safora Fasihi
    Verisimilitude is a significant element of stories and plays, and it depends on the degree of conformity of the work with external objectivity. This correspondence does not represent complete objectivity, which separates literary works from belletristic and historical texts. Verisimilitude means reflecting reality and bringing it back to life in a credible way for the audience. Extra-textual objectivity is a structure that each writer uses in their work based on their approach and literary style. Ashura's drama literature seeks to revive the Karbala incident in the form of a play. Determining the border between objectivity, belletristic, and imagination in these works has been the focus of this research. Many Arabic plays can be found, each dealing with the events of Karbala from a specific angle. Three prominent plays were selected: "Al-Har al-Riyahi" by Iraqi poet and writer Abd al-Razzaq Abd al-Wahed, "Al-Hussein Tha'era" by Egyptian author Abdul Rahman Sharqawi, and "Al-Hussein" by Syrian writer Walid Fazel. This study investigates the conformity of these three works of art with the objectivity of the history of Karbala using analytical-descriptive methods. Based on some findings from this research, authors have used various tools such as factual and historical characters, narration of historical events, use of logical and natural plots to strengthen the truthfulness of their works. However, Abdul Wahed's work has more tools than others. Shargawi's work is closer to narrating the history of Karbala than other two works. The aspect of religious realism can be found in special events in "Al-Hossein's" play.
    Keywords: Contemporary Prose, drama, Ashura, Verisimilitude
  • محمد تقی راشد محصل، سیده فاطمه موسوی
    اسطوره های کهن در روند بازآفرینی در دوره های بعدی، ویژگی های اساطیری، شخصیت های خداگونه، خرق عادت و قداست خود را می بازند و در مجموع از آنها داستانی با بن مایه ها و عناصر کهن باقی می ماند. در این پژوهش، کارنامه اردشیر بابکان یکی از این داستان های برجای مانده از اسطوره را بر اساس عناصر داستانی موجود در آن می کاویم و ویژگی های داستانی و روایی آن را مورد توجه قرار می دهیم. این عناصر عبارتند از: درون مایه، حقیقت مانندی، پیرنگ، کشمکش، شخصیت پردازی، زاویه دید، صحنه پردازی، گفتگو و لحن. وجود این عناصر در این متن، نشان دهنده ساختار داستانی در آن است. یکی از نتیجه های چنین پژوهشی، می تواند اثبات وجود بنیاد های داستان پردازی در ایران باستان و بررسی ویژگی های آن باشد.
    کلید واژگان: کارنامه اردشیر بابکان, عناصر داستان, داستان پردازی, ایران باستان
    Muhammad Taqi Rashed Muhassel, Seyedeh Fatima Musavi
    In the course of being recreated and reproduced in later periods, old myths undergo a great deal of changes in their mytheological characteristics, godlike characters, extraordinary features, and sacredness. Finally, what is left from them is just a story which only possesses some ancient settings and very old elements. In this study, "the deeds of Ardeshir-e-Bābakān" a story left from mythology is examined on the basis of its fictional and narrative features. The elements considered in this study are the following: plot, verisimilitude, theme, conflict characterization, point of view, setting, the tone and dialogue. The fact that these elements all exist in the text of "the deeds of Ardeshir-e-Bābakān indicates that it has the structure of a story. One of the implications of this story can be proving the existence of the elements of story-telling in ancient Persia.The study can also be employed for the investigation of the above-mentioned elements in the stories belonging to ancient Persia.
    Keywords: Deeds of Ardeshir, e, Bābakān, elements of short stories, story, telling, Ancient Persia
  • محمد غفوری*

    صفوه الصفا، مهم ترین اولیانامه عصر ایلخانی، روایت ویژه ای از مناسبات میان مشایخ صوفی و نخبگان سیاسی و نظامی و در نتیجه تاریخ سیاسی عصر ایلخانان عرضه می دارد. در این روایات نه با تاریخ سیاسی فراگیر بلکه تنها با لحظاتی از آن مواجهیم که رخداد محوری آن ها رویارویی میان نمایندگان قدرت ایدیولوژیک، یعنی مشایخ صوفی، و نمایندگان اصلی قدرت دنیوی، یعنی نخبگان سیاسی و نظامی است. گزارش های صفوه الصفا متضمن بازنمایی بی‎کم و کاست و منطبق با گزارش‎های تاریخ‎نگاری رسمی از این رخدادها نیست بلکه معطوف به بازنویسی آن ها هم سو با جهت گیری سیاسی مولف است. از این قرار، مولف با گزینش عناصری از تاریخ سیاسی آن ها را در نظم روایی جدیدی پیکربندی می‎کند تا روایتی با بازیگران واقعی و رخدادهای واقعی و باورپذیر فراهم آورد. این پیکره روایی جدید نه مطلقا تمثیلی است و نه کاملا واقع‎گرایانه بلکه عناصری از تمثیل و واقعیت را در هم می آمیزد تا بتواند پیام ایدیولوژیک خود را که همان برتری نهایی قدرت ایدیولوژیک بر قدرت دنیوی و سیاسی است منتقل سازد.

    کلید واژگان: صفوه الصفا, قدرت ایدئولوژیک, قدرت سیاسی, شیخ زاهد گیلانی, شیخ صفی الدین اردبیلی, ایلخانان
    Mohammad Ghafoori *

    As the most significant hagiography of Ilkhanīd period, Safwat al-Sāfa articulates a specific narrative of Sufi-State relationships under Ilkhanīds. What is represented in this new narrative is not the overall political history of the time, but only some moments, in which the central event is the encounter between the representative of ideological power, i.e. Sufi leadership, and representatives of secular power, politico-military elite. Safwat al-Sāfa's reports do not imply a complete representation of those events and do not correspond to the official historiographical reports of those events, but are aimed at writing them in line with the author's political orientation. The author, thus, selects some elements of political history and reconfigures them in a new narrative arrangement in order to provide a new account with real actors and real events with a degree of verisimilitude. Neither absolutely allegorical nor totally realistic, this new narrative configuration combines allegorical elements with realistic ones to transmit its political point; the superiority of ideological power over political power.

    Keywords: Hagiography, Safwat al-Sāfa, ideological power, Political Power, Ilkhanīd state, Shaikh Ṣafī-al-Dīn Ardabīlī
  • محمد دست پیشه، علیرضا نبی لو*، فرهاد طهماسبی

    فرهنگ عامه به لحاظ گستردگی حوزه از موضوعات جذاب در شناخت عناصر مادی و معنوی اقوام و از نظر جامعه شناسی، مردم شناسی و روان شناسی مهم است. قوم ترکمن نیز به منزله یکی از اقوام ایرانی دارای جذابیت بسیاری در تنوع این جلوه هاست. میرکاظمی که سال ها معلم روستاهای ترکمن صحرا بوده با کوله باری از تجربیات، دایر  المعارفی از این عناصر را در یورت گرد آورده است. در این پژوهش، به شیوه کتابخانه ای به استخراج این عناصر و دسته بندی آن و با روشی تحلیلی  توصیفی به بررسی آن ها می پردازیم. از نتایج این پژوهش، تقسیم فرهنگ عامه ترکمن به عناصر مادی و معنوی است که در گذشته خاستگاه اجتماعی فرهنگی به منزله عامل مهم، بر شکل و ماهیت این عناصر هویت ساز موثر بوده است. به علاوه، علل و عواملی چون مذهب، زبان و نژاد از درون، و محیط زیست (اقلیم)، هم جواری با اقوام و سیاست های دولت های ایران و روس، از بیرون نیز بر آن موثر است. در قرن اخیر، با استقرار دولت ها، اسکان اجباری، ایجاد ثبات و امنیت، سواد، گذر زمان، تغییر تفکر و ارتباطات دگرگونی در شکل این عناصر تسریع می شود که به بررسی و نقش آن ها نیز می پردازیم. به علاوه، رنگ اقلیمی اثر و سبک واقع گرای آن که برآیند این عناصر و رنگ اقلیمی است به پیش برد عناصر رمان به ویژه شخصیت و شخصیت پردازی، صحنه و صحنه پردازی، فضا و واقعیت نمایی کمک شایان کرده است.

    کلید واژگان: یورت, ترکمن, علل, تحول, نقش, عناصر مادی و معنوی
    Mohammad Dastpisheh, Alireza Nabiloo, Farhad Tahmasbi

    The folk culture of the Turkmen people, which consists of material and spiritual elements, is important from the sociological, anthropological and psychological points of view. Mirkazemi has compiled an encyclopedia of these elements in Yurt. This research extracts these elements and categorizes them in a library manner and examines them in a descriptive-analytic manner. The socio-cultural origin as a key factor, and other factors such as religion, language, and race from within, and the environment, proximity to ethnic nations, and policies of the governments of Iran and Russia, also affect it from the outside. In the last century, with the establishment of governments, forced settlement, stability and security, literacy, and the passage of time, the mentality and communication have also changed through these elements, the role of which will be examined as well. The climatic color of the work and its realistic style have helped to advance the elements of the novel such as character and characterization, scene and staging, and space and verisimilitude.

    Keywords: Yurt, Turkmen, causes, evolution, role, material, spiritual elements
  • Seyed-Javad Habibi *, Sara Soleimani-Karbalaei

    Delving into the narration of Ian McEwan's Sweet Tooth (2012), this enquiry unravels the threads of conventional realistic narrative and avant-garde postmodernist one in the tapestry of the novel, arguing that through the miscibility of these two heterogeneous modes of narration McEwan constructs a narrative meta-design that innovatively adds an enigmatic dimension to the spy novel genre. In his dual narrative that depends on verisimilitude as well as self-conscious reflexivity, he once again, a decade after his Atonement (2002), demonstrates his literary taste for bridging the "past" and "present." Marinating his narrative in Cold War events, and adding a dash of what Linda Hutcheon calls "historiographic metafiction," he makes a postmodern signature dish that sustains its paradoxical hybridity: a representational self-reflexivity or an anti-representational reflexivity. Aligned with Monica Cojocaru's detection of a "metafictional twist" in the novel as a part of her comparative investigation, this study discusses that Sweet Tooth's dual narrative makes it eligible to wear the postmodern badge.

    Keywords: Metafiction, Metanarrative, self-representation, Hybrid Postmodernism, Anti-representation, Self-conscious Narration
نکته:
  • از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است‌.
  • نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
  • جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
در صورت تمایل نتایج را فیلتر کنید:
متن مطلب
  • همراه با متن
    48
نوع نشریه
  • علمی
    48
اعتبار نشریه
زبان مطلب
موضوعات گروه نشریات علمی
نتایج را در یکی از موضوعات زیر محدود کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال