مجله علمی پزشکی جندی شاپور
سال پانزدهم شماره 5 (پیاپی 104، آذر و دی 1395)

عوارض گوارشی ناشی از کاربرد داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی موجب افزایش توجه محققان به گیاهان دارویی با اثر ضد التهاب شده است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه اثر ضد التهاب عصاره هیدروالکلی و آبی گیاه کرفس با آسپیرین بر التهاب ناشی از تزریق فرمالین در پنجه پای موش صحرایی است.

در این مطالعه از موشهای صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 180-150 گرم استفاده شد. جهت تهیه عصاره هیدروالکلی از اتانول 70% و روش خیساندن استفاده گردید و جهت تهیه عصاره آبی از آب مقطر و روش خیساندن استفاده شد. حیوانات به 11 گروه تقسیم شدند(6=n). گروه کنترل منفی ml/kg 5 نرمال سالین و گروه کنترل مثبت mg/kg300 آسپیرین دریافت نمودند. گروه های تحت آزمایش به ترتیب دوزهای mg/kg600، 400، 200، 100 از عصاره هیدروالکلی و دوزهای mg/kg800، 600، 400، 200،100 از عصاره آبی گیاه کرفس را به شکل داخل صفاقی دریافت کردند. 30 دقیقه ی بعد همه ی گروه ها 100میکرولیتر فرمالین 5/2% را از طریق زیرجلدی دریافت نمودند.سپس تغییر حجم پای موش ها هر یک ساعت یک بار به مدت 5 ساعت با استفاده از دستگاه plethysmometer سنجش گردید.
همه ی گروهای تحت تجویز عصاره های هیدروالکلی در مقایسه با گروه کنترل منفی اختلاف معنی دار نشان دادند (0/05>P). دوز های mg/kg200 و100 از عصاره در تمام طول مطالعه اثر کمتری نسبت به آسپیرین نشان دادند. ولی بین گروه های دریافت کننده دوزهای mg/kg600 و400 با آسپیرین اختلاف معنی دار وجود نداشت. بنابراین دوز mg/kg400 عصاره به عنوان مطلوب ترین دوز انتخاب شد. همه ی گروه های تحت تجویز عصاره های آبی در مقایسه با گروه کنترل منفی اختلاف معنی داری نشان دادند به جز دوز mg/kg 100. دوزهای mg/kg400 و200 در تمام طول مطالعه اثر کمتری نسبت به آسپیرین داشتند. ولی بین گروه های دریافت کننده دوزهای mg/kg800 و600 و آسپیرین اختلاف معنی دار وجود نداشت. بنابراین دوز mg/kg600 عصاره به عنوان مطلوب ترین دوز انتخاب شد.
عصاره های هیدروالکلی و آبی موجب کاهش ادم در پنجه ی پا در موش های صحرایی شد که در این رابطه دوز mg/kg400 عصاره ی هیدروالکلی و دوز mg/kg600 عصاره آبی اثری در حد آسپیرین داشتند.

بطور سنتی مقادیر لیپیدهای LDL-c و HDL-c به عنوان شاخصی برای اختلالات قلبی عروقی هستند. در حالیکه مطالعات جدید براین باورند که شاخص هایی مانند آپولیپوپروتئین A-1 و B و نیز نسبت بین این (apo ratio) ملاک بهتری برای تشخیص و پیشگیری از بیماری قلبی عروقی محسوب می شود. از اینرو در تحقیق حاضر هدف بررسی تغییرات این دو گروه لیپید پس از یک دوره تمرین هوازی زیر بیشینه در زنان دارای اضافه وزن بود.
24 زن سالم دارای اضافه وزن از میان کلیه افراد داوطلب به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه کنترل (12 نفر) و تجربی (12 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی تحت 8 هفته تمرین هوازی با شدت (75-60)% ضربان قلب بیشینه، سه جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه قرار گرفتند.نمونه خون ناشتا برای اندازه گیری تغییرات در سطوحLDL-c ، HDL-c، تری گلسیرید و کلسترول تام، آپولیپوپروتئین های A-1 و B قبل و پس از هشت هفته تمرین هوازی جمع آوری شد. ارزیابی داده ها با استفاده از آزمون تی همبسته و مستقل و نرم افزار Spss نسخه 22 انجام شد که در سطح معناداری 0/05≥ p صورت گرفت.
نتایج تحقیق نشان داد که سطوح تری گلیسیرید، کلسترول تام، آپولیپوپروتئین A-1 و apo ratio بعد از فعالیت هوازی کاهش معنا داری داشت (0/05≥ p). علاوه براین، سطح HDL-c نیز بعد از فعالیت هوازی افزایش معنا داری را نشان داد(0/05≥ p). در مقابل، سطوح LDL-c ، وآپولیپوپروتئین B تغییر معناداری در مقایسه با گروه کنترل نداشت (0/05 ≥ p).
در مطالعه حاضر نشان داده شد که دوره های کوتاه مدت و زیربیشینه تمرین هوازی بر شاخص های خطرساز بیماری های قلبی عروقی اثربخشی مطلوبی دارند.

انجام فعالیت های ورزشی در قالب بازتوانی قلبی می تواند منجر به بهبود عملکرد قلبی و تنظیم هورمون های درگیر در هموستاز فشار خون شود. براین اساس هدف از این مطالعه مقایسه پروتکل های مختلف بازتوانی قلبی بر مقادیر پلاسمایی برخی از آنژیم های دستگاه رنین - آنژیوتانسین در بیماران قلبی - عروقی پس از عمل CABG بوده است.
در مطالعه نیمه تجربی حاضر، تعداد 40 بیمار مرد پس از عمل CABG به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل(10 نفر)، تمرینات هوازی تداومی(10 نفر)، تمرینات هوازی تناوبی مقاومتی(10 نفر) و تمرینات هوازی تداومی - مقاومتی(10 نفر) تقسیم شدند. مقادیر پلاسمایی Ang I، Ang II و ACE-2 در قبل و بعد از پروتکل های بازتوانی قلبی با استفاده از روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل آماری از روش تحلیل واریانس دو سویه استفاده شد(0/05>P).
نتایج تحقیق نشان داد که پس از مداخلات بازتوانی مقادیر Ang II کاهش معنادار و Ang I افزایش معناداری نسبت به گروه کنترل یافته اند(0/05>P). اما تفاوت معناداری بین گروه های تمرینی در مقادیر Ang I & II یافت نشد(0/05

نتیجه گیری

برنامه های بازتوانی قلبی با مصرف داروهای مهارکننده AT1R راه مهم برای بهبود در عملکرد قلبی عروقی و کاهش فشار خون است.

کلیدواژگان: آنژیوتانسین، 1، آنژیوتانسین، 2، عمل بای پس عروق کرونر قلب، آنزیم نوع دوم مبدل آنژیوتانسین، بازتوانی قلبی

باز بودن مجرای شریانی (Patent Ductus Arteriosus)یا PDA یکی از بیماری های مادرزادی قلبی است که حدود 10%-8% از بیماری های قلبی مادرزادی را تشکیل می دهد. باز بودن این مجرا بعداز تولد می تواند در مواردی باعث نارسایی قلبی و یا اندارتریت گردد. به همین علت بستن این مجرا با روش های جراحی یا اینترونشن توصیه می گردد. هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی استفاده از روش های اینترونشن در بستن PDA در مرکز شهید چمران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود.
39 بیمار که 18 نفر پسر و 21 نفر دختر بود و PDA در آنها توسط اکوکاردیوگرافی تشخیص داده شده بود در این مطالعه بررسی شدند.
متوسط وزن بیماران 43/6±82/10 کیلوگرم بود. متوسط سن بیماران 11/8±14/3 ماه بود. در 15 بیمار کویل و در 24 بیمار امپلاتزر جهت بستن PDA استفاده شد. 10 نفر از این بیماران کویل Cook و 5 نفر کویل Pfm استفاده شد. میانگین اندازه PDA در تنگترین قسمت متصل به شریان پولمونر 1/7±3/2 میلیمتر بود. میانگین زمان آنژیوگرافی 12/2±45/3 دقیقه و زمان فلوروسکوپی 6/3±8/5 دقیقه بود. فشار سیستول و دیاستول شریان ریوی بترتیب 4/8±3/34 و 6/2±14/2 میلیمترجیوه بود. در بیماران ما عوارض حاد مانند مرگ، خونریزی شدید، پارگی عروق یا آریتمی دیده نشد. عوارض دیرس مانند بروز تنگی در آئورت و یا پولمونر، جابجایی وسیله، شکستگی و یا تغییر شکل وسیله و یا وجود نشت دیده نشد.
در تجربه ما در این مرکز بی خطر بودن استفاده از روش های اینترونشن جهت بستن PDA نشان داده شد.

پرداختن به برخی از فعالیت ها همانند تمرینات برونگرا که تاثیر مناسبی در کاهش وزن دارند می توانند سبب افزایش شاخص های التهابی و آنزیم ها آسیب عضلانی در خون شوند. مکمل زنجبیل باعث کاهش التهاب و درد می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مصرف کوتاه مدت مکمل زنجبیل بر سطوح سرمی، پروتئین واکنشگر- Cبا حساسیت بالا (hs-CRP ) و کراتین کیناز (CK) ناشی از تمرین برونگرا انجام گرفت.
در این مطالعه نیمه تجربی، 22 دانشجوی دختر دارای اضافه وزن دانشگاه شهید چمران اهواز به طور تصادفی به دو گروه مکمل (12n=، دامنه سنی 46/0±75/25؛ BMI 43/0±32/27) و دارونما (10n=، دامنه سنی70/0±90/25؛ BMI، 69/0±26/11) تقسیم شدند. گروه مکمل روزانه 2 گرم پودر زنجبیل را، به مدت دو هفته قبل از غذا مصرف می کردند. پروتکل تمرینی شامل دو جلسه فعالیت برونگرا وامانده ساز، (شیب منفی بر روی تردمیل، یک جلسه قبل و یک جلسه بعد از دو هفته مکمل یاری) با سرعت اولیه 4 کیلومتر در ساعت و شیب اولیه منفی2 درصد اجرا شد. هر 3 دقیقه، 2 درصد به شیب و 1 درصد به سرعت اضافه شد. از روش آماری تی وابسته و تحلیل کواریانس با عامل بین گروهی استفاده شد.
نتایج نشان داد تمرین برونگرا باعث افزایش سطوح hs-CRP وCK بعد از فعالیت می شود(0/05 ≥P). همچنین مصرف دو هفته مکمل زنجبیل تاثیر معناداری بر سطوح hs-CRP و CK نداشت (05/0≤ P).
مصرف روزانه مکمل زنجبیل می تواند التهاب و آسیب عضلانی ناشی از فعالیت بدنی را کاهش دهد.

شبیه سازی با تکنیک مونت کارلو یک ارزیابی عملی ویژگی های پرتو فوتونی کلینیکی است. دقت نتایج شبیه سازی به اعتبار سنجی محاسبات مدل شبیه سازی استفاده شده متکی است. در این مطالعه اعتبار شبیه سازی با کد BEAMnrc برای انرژی 6MV بررسی شد.
کلاهک درمانی شتاب دهنده واریان 2100C/D برای انرژی 6MV با استفاده از کد BAMnrc شبیه سازی شد. چشمه الکترونی تک انرژی با انرژی های ، 5.9، 6 MeV 5.7، و استوانه ای به شعاع 1، 2، 3mm و برای میدان های 4×4، 10×10 و 30×30cm2 مورد بررسی قرار گرفت. شمارش در صفحات فازی زیر پنجره خروجی و بالای فانتوم آب انجام شد. سپس با استفاده از کد BEAMdp آنالیز ذرات و کد DOSXYZ منحنی های درصد دز عمقی و پروفایل در عمق 10cm محاسبه شد. در این مطالعه اندازه گیری ها توسط اتاقک یون 0.13CC داخل فانتوم آب به ابعاد 50×50×50cm3 انجام شد. نتایج شبیه سازی و دوزیمتری با استفاده از گاما ایندکس با معیار 2%/2mm مقایسه شدند.
با افزایش انرژی چشمه الکترونی درصد دوز عمقی در ناحیه انبوهش دز کاهش یافته و به نتایج دوزیمتری نزدیکتر شد. با افزایش قطر چشمه واگرایی فوتون-های تولید شده کاهش یافته و لبه های پروفایل افت شدیدی را نسبت به نتایج دوزیمتری نشان داد.
در نهایت بهترین تطابق (با گاما ایندکس2%/2mm ) بین نتایج شبیه سازی و اندازه گیری برای میدانهای 4×4،10×10 ، 40×40 cm2 و شعاع 0.2cm در فاصله چشمه از سطح 100cm بدست آمد.

ایجاد یک راه دستیابی عروقی مطمئن، مهمترین عامل برای انجام همودیالیز موثراست. فیستول شریانی وریدی، شیوه ای ایده آل برای دستیابی عروقی طولانی مدت می باشد. در این مطالعه پیامدهای تعبیه زودهنگام فیستول با تعبیه دیرهنگام آن مقایسه می شود.
این یک مطالعه مداخله ای مقایسه ای است که برروی 168بیمار، از بین بیماران مرحله پایانی بیماری کلیه ارجاع شده از طرف نفرولوژیست به درمانگاه جراحی عروق بیمارستان گلستان اهواز جهت فیستول گذاری در سال 1394، دردو گروه 84 نفری، بیماران دیالیز نشده و بیماران تحت دیالیز با کاتترورید مرکزی انجام شده است. اطلاعات جامعی شامل داده های دموگرافیک، و اطلاعات مربوط به بیماری و عمل جراحی جمع آوری گردید.
متوسط مدت پیگیری ( 2 ± 16) هفته بود. میزان بروز عوارض در گروه دیرهنگام بیشتر بود(42 (50%) vs 22(26.1%) ، p< 0.01 ) ، بویژه عوارضی مانند عدم بلوغ و ترومبوز درگروه دیرهنگام شیوع بیشتری داشتند . به ترتیب (34.5 % & 21.4 %) و .( 8.3 % & 6%) p< 0.01 . غالب موارد فوت در سالمندان و مبتلایان به بیماری های زمینه ای همراه بود.
ایجاد دسترسی عروقی زود هنگام، احتمالا بجز در سالمندان مبتلا به بیماری های عمده، همراه با افزایش موفقیت در استفاده از فیستول و اصلاح موفق عوارض آن بدون نیاز به تعبیه کاتتر می باشد و موجب بهبود کیفیت زندگی در بیماران مرحله انتهایی بیماری کلیوی می شود.

فشارخون بیماری سیستمیک می باشد که عوامل مختلفی بر بروز آن تاثیرگذارند. این طرح با هدف تعیین ارتباط فشارخون با قد و وزن در کودکان طراحی شد.
این طرح یک مطالعه اپیدمیولوژیک توصیفی تحلیلی گذشته نگر بوده که جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان 7 تا 11 ساله شهرستان اهواز می باشد. سپس، تعداد 5811 دانش آموز بصورت تصادفی نمونه گیری شد، سپس وزن، قد، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک آنها اندازه گیری و با روش آماری پیرسون و رگرسیون خطی مورد ارزیابی قرار گرفت.
تعداد کل دانش آموزان 5811 نفر بوده که شامل 2904 نفر مذکر و 2907 نفر مونث بودند. کمترین میزان فشارخون سیستولی mmHg 5/57 و بیشترین میزان mmHg 125 با میانگین mmHg 97/8±41/101 و کمترین میزان فشارخون دیاستولی mmHg 5/44 و بیشترین mmHg 85 با میانگین mmHg 6.55±62.51 بدست آمد. همچنین، همبستگی میان فشار خون سیستولی و دیاستولی با قد و وزن معنی دار بوده است.
نتایج این مطالعه نشان داد که فشار خون در کودکان، بخصوص فشار دیاستولی، تحت تاثیر چندین فاکتور می باشد که مهمترین آنها شامل سن، قد و وزن هستند.

این پژوهش به بررسی تاثیرآموزش گروهی سبک زندگی ارتقادهنده سلامت، بر سرزندگی، لذت و سازگاری اجتماعی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 در شهر اصفهان در سال 1393 پرداخته است.
پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. ابزارهای مورد استفاده مقیاس سرزندگی دسی و ریان، مقیاس لذت اسنیت همیلتون و سازگاری بل بودند. برای اجرای گروه آزمایش تحت مداخله آموزش گروهی سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت که بر اساس نظریه سبک زندگی ارتقادهنده سلامت والکرواکر در 6 بعد جسمانی و روانی تدوین گردیده بود به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله را دریافت نکردند.
نتایج پس آزمون با روش تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که اجرای مداخله آموزشی سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در مقایسه با گروه کنترل منجر به افزایش معنادار سرزندگی، لذت و سازگاری اجتماعی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شد(0/001 >p).
این پژوهش نشان داد که آموزش سبک زندگی ارتقاء دهنده ی سلامت موجب افزایش سرزندگی، لذت و سازگاری اجتماعی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2بود.

دیابت باعث افزایش استرس اکسیداتیو در بافت های مختلف می-گردد و منجر به افزایش سطح اکسیداسیون DNA، پروتئین ها و لیپیدها می گردد. پاراکسوناز-1 یک آنزیم استراز است که همراه با HDL-C حمل می گردد. این آنزیم از پراکسیداسیون LDL-C جلوگیری می کند و بنابراین در کاهش خطر آترواسکلروز موثر است.
این مطالعه از نوع مداخله ای و کارآزمایی بالینی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان یائسه دیابتی شهرستان بابل در دامنه سنی بین 50 تا 60 سال بودند که با هماهنگی انجمن دیابت انتخاب شدند. نمونه آماری شامل 33 نفر بود که به صورت تصادفی به چهار گروه 7 الی 9 نفری تقسیم شدند. گروه ها شامل : کنترل، آب انار، تمرین و تمرین - آب انار بود. برنامه گروه های تمرین به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و به مدت 65-45 دقیقه در روز اجرا گردید. آزمودنی های به میزان ml 150 آب انار در هر روز مصرف کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونt وابسته و تحلیل واریانس تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد.
نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که افزایش معنی داری در میزان پاراکسوناز-1 وHDL و همچنین کاهش معنی داری در مقادیر TG ، TC و LDL قبل و بعد از دوره تجربی در گروه های آزمودنی ایجاد گردید.
فعالیت آنزیم پاراکسوناز و نیمرخ چربی پلاسمایی می تواند تحت تاثیر عوامل تغذیه ای و شیوه زندگی قرار گیرد.

از آنجا که اکثر بیماران دارای کمردرد مایلند تا برای درمان خود به روش های غیرتهاجمی روی آورند، هدف از این تحقیق مقایسه حرکت درمانی و تمرینات منتخب یوگا بر کاهش کمردردهای مزمن بود.
این تحقیق، نیمه تجربی و کاربردی بر روی 45 زن مبتلا به کمردرد مزمن داوطلب شرکت در کلاس های یوگا وحرکت درمانی درشهرستان نجف آباد و با معیارهای ورود به تحقیق بود. آزمودنی ها بطور تصادفی ساده به 3 گروه مساوی حرکت درمانی و تمرینات منتخب یوگا و کنترل طبقه بندی شدند. شدت درد بیماران بصورت پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از شاخص VAS اندازه گیری شد. پروتکل حرکت درمانی و تمرینات منتخب یوگا (طی 36 جلسه (به مدت 12 هفته و در هر هفته 3 جلسه 60 دقیقه ای روی آزمودنی های دو گروه تجربی اجرا شد. در این مدت، گروه کنترل هیچگونه درمانی انجام نمی داد. برای انجام محاسبات داده های خام از نرم افزارSPSS نسخه ی 16 و جهت تفسیرداده ها و معنادار بودن فرضیه های تحقیق، از روش آزمون Tوابسته استفاده شد. همچنین برای مقایسه میانگین بین گروه ها از روش ONE WAY-ANOVAو آزمون LSD استفاده شد.
هر دو برنامه منتخب حرکت درمانی و تمرینات منتخب یوگا بر میزان کاهش کمردردهای مزمن، بطور معناداری تاثیر داشت(0/05>P). اما با توجه به آزمون تعقیبی LSD بین تاثیر آنها بر کاهش کمردردهای مزمن، تفاوت معناداری وجود نداشت (0/05

نتیجه گیری

هر دو روش حرکت درمانی و تمرینات منتخب یوگا می توانند جهت کاهش کمردردهای مزمن موثر باشند.

کلیدواژگان: حرکت درمانی، تمرینات منتخب یوگا، کمردرد مزمن

زندگی امروزی مصرف رو به افزایش نوشیدنی های گازداررا سبب شده است. سختی سنجی ویکرز یکی از روش ها برای مشخص کردن ریزسختی مینای دندان، به شمار می رود. هدف از این مطالعه، تعیین میزان تاثیر برخی از نوشیدنی های گازدار رایج در ایران، بر ریز سختی مینای دندان های کشیده شده انسان در درمانگاه های سطح شهر یزد می باشد.
در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی،60 دندان قدامی و خلفی انسانی جمع آوری وآماده سازی سطوح نمونه ها، برای سختی سنجی ویکرز انجام گرفت و بلوک های مینایی به طور تصادفی به 6 گروه ده تائی تقسیم شدند:1- دلسترلیمویی 2- میرنداپرتقالی3– پپسی 4 - دوغ گازدار 5- اسپرایت 6-سرم فیزیولوژی(گروه کنترل).نمونه ها در هر گروه برای 6 ساعت درهر روز و بمدت یک هفته نگهداری شدند.سپس در سه مرحله(ابتدا و پس از 1 روز وپس از 7 روز )مورد آنالیز ریزسختی با دستگاه سختی سنجی ویکرزMH1 ( Iran- Sari) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار 17SPSS و آزمون های آماری T-test ٬ ANOVA و Tukey HSD و Repeated measure مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
بر حسب آزمونTukey HSD در زمان اولیه گروه ها با هم اختلاف معنی-داری نداشتند. پس از یک روز اختلاف 5 گروه اول تنها با گروه کنترل معنی دار بود (P <0.05). بر حسب آزمون ANOVA وp-value های ارائه شده سختی در زمان های پس از یک روز و پس از یک هفته بین گروه های به طور معنی داری کاهش یافتند(P <0/05). پس از یک هفته گروه اول- دلستر با گروه سوم-پپسی و گروه ششم-کنترل اختلاف معنی دار بود. گروه دوم- میرندا با گروه کنترل اختلاف معنی داری داشت. اختلاف گروه سوم- پپسی با گروه اول-دلستر و گروه چهارم-دوغ گازدار و گروه ششم-کنترل معنی دار بود. (سختی نمونه های گروه سوم – پپسی پس از یک هفته به طور معنی داری از گروه اول- دلستر و گروه چهارم – دوغ گاز دار کمتر بود ) گروه چهارم-دوغ گازدار با گروه سوم-پپسی و گروه ششم کنترل اختلاف معنی دار بود. گروه پنجم- اسپراایت با گروه ششم-کنترل اختلاف معنی دار بود. گروه ششم-کنترل با بقیه گروه ها اختلاف معنی داری داشت( <0/05P) . بر حسب آزمون ST زمان به طور کلی با Repeated measure معنی دار بود و اثر متقابل زمان و گروه ها با (P <0.001) معنی دار بود.
نوشیدنی های گازدار رایج در ایران بصورت قابل توجهی موجب کاهش معنی دار سختی مینای دندان در زمان های روز اول و پس از یک هفته می شوند.0/001> p-value.و گسترش مصرف آنها باید با پتانسیل ایمن تری صورت بگیرد.