فهرست مطالب
مجله علمی شیلات ایران
سال بیست و ششم شماره 2 (پیاپی 100، خرداد و تیر 1396)
- تاریخ انتشار: 1396/04/15
- تعداد عناوین: 18
-
-
صفحات 1-5رایجترین و مناسبترین روش صید کیلکا ماهیان در ایران، روش صید با تور بالابر مخروطی به وسیله نور افشانی زیر آبی است. تورهای مورد استفاده در ایران معمولا از جنس نخ های پلی آمید 6.6 (نایلون) با شماره نخ 9/ D210 هستند. یکی از مسایل مهم صیادان، تشخیص زمان مناسب برای تعویض تورهای صیادی است که متاسفانه بدلیل عدم وجود اطلاعات، این امر به درستی انجام نمی گیرد. برای شناخت دقیق این موضوع، نمونه هایی از تورهای نو و تورهای کار کرده صیادی موجود در بندر صیادی بابلسر تهیه و توسط دستگاه اینسترون مورد بررسی قرار گرفتند. داده های حاصل با استفاده از بسته های نرم افزاری 2010EXCEL و SPSS20 مورد بررسی قرار گرفتند. جهت مقایسه ی میانگین مقادیر استحکام در مقابل پارگی از آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) و برای مقایسه دو به دو میانگین ها از آزمون دانکن (Duncan) استفاده شد. نتایج نشان دادند که بین بافته تازه خریداری شده (شاهد) و توری که 10 ماه مورد استفاده قرار گرفته است از نظر ویژگی های نقطه گسیختگی و درصد ازدیاد طول اختلاف معنی داری وجود دارد (05/0P<). کلیدواژگان: دریای خزر، تور بالابر مخروطی، صید کیلکا، استحکام الیاف تور
-
صفحات 7-13هدف از انجام این مطالعه اندازه گیری میزان غلظت فلزات سنگین در تعدادی از غذاهای زنده مورد استفاده در پرورش آبزیان بود. بدین منظور نمونه هایی از کرم خونی، کرم لجن، کرم خاکی، گاماروس، حلزون صدفدار، میگوی شیشه ای از محیط آبزیان داخلی و میگوی ریز خشک دریایی وارداتی تهیه گردید. پس از آماده سازی و هضم شیمیایی نمونه ها، میزان جذب اتمی فلزات سنگین با استفاده از دستگاه جذب اتمی مورد سنجش قرار گرفت و غلظت این عناصر بر اساس واحد میکروگرم برگرم وزن خشک نمونه ها ثبت گردید. نتایج بدست آمده نشان داد بیشترین میزان غلظت فلزات سنگین در غذاهای زنده مود آزمایش به این ترتیب بود: آهن (2/10±4/213)، کادمیم (013/0±15/1)، نیکل (6/3±97/20) در کرم خاکی؛ روی (8/5±71/105)، کروم (3/5±63/19) در کرم لجن؛ مس (2/4±34/37) در میگوی شیشه ای داخلی و سرب (7/4±71/24) در میگوی ریز خشک دریایی وارداتی مشاهده گردید. مقادیر زیاد فلزات سنگین در برخی از غذاهای زنده تعیین شده در این مطالعه ممکن است منجر به بروز اثرات منفی در سلامت ماهی ها و انسان شود. بنابراین پیشنهاد می شود حداکثر غلظت مجاز از این عناصر تعیین و به عنوان استاندارد سلامت برای واردات غذاهای زنده تعریف شود.کلیدواژگان: فلزات سنگین، بی مهرگان آبزی، غذای زنده
-
صفحات 15-24تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر آستاگزانتین بر عملکرد رشد (وزن نهایی و ضریب رشد ویژه و شاخص وضعیت)، تغذیه (ضریب تبدیل غذایی، میزان غذای دریافتی و نسبت کارایی روتئین)، ترکیب شیمیایی (میزان پروتئین، چربی، رطوبت و خاکستر) و برخی شاخص های بیوشیمیایی سرم خون (پروتئین تام، گلوکز، تری گلیسرید و کلسترول) به مدت 60 روز صورت گرفت. در این مطالعه، تعداد 120 قطعه ماهی کفال خاکستری با میانگین وزنی g07/0±77/11 در یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار آزمایشی و 3 تکرار ( با تعداد 10 قطعه در هر تکرار) که شامل تیمار آزمایشی شاهد (بدون استفاده از آستاگزانتین) و در تیمارهای آزمایشی 2، 3، 4 میزان استفاده از آستاگزانتین به ترتیبmg/kg 50، 100، 150 غذا بود، در آذرماه ماه 1394 مورد تغذیه قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که در پایان آزمایش، بیشترین میزان غذای دریافتی، ضریب رشد ویژه، نسبت کارایی پروتئین و شاخص وضعیت در تیمار حاوی mg/kg 150 آستاگزانتین مشاهده شد که با تیمار شاهد دارای تفاوت معنی دار بود (05/0>P). هم چنین بیشترین وزن نهایی و پروتئین تام و کمترین تری گلیسرید و کلسترول در تیمار های حاوی mg/kg 100 و 150 آستاگزانتین مشاهده شد. کمترین میزان چربی در تیمارهای تغذیه شده با آستاگزانتین مشاهده شد که اختلاف معنی داری را با تیمار شاهد نشان داد (05/0>P). در مجموع بر اساس نتایج این تحقیق، افزودن mg/kg 100 و 150 آستاگزنتین به جیره غذایی ماهی کفال خاکستری به منظور بهبود شاخص های رشد، تغذیه، کیفیت لاشه و فراسنجه های بیوشیمیایی خون در این ماهی پیشنهاد می شود.کلیدواژگان: ماهی کفال خاکستری، آستاگزانتین، ترکیب لاشه، شاخص های رشد، فراسنجه های بیوشیمیایی خون
-
صفحات 25-35مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر جایگزینی آرد ماهی با کنجاله آفتابگردان بر عملکرد رشد، کارایی تغذیه و ترکیب تقریبی بدن بچه ماهیان انگشت قد کپور معمولی انجام شد. پنج جیره آزمایشی با سطوح جایگزینی صفر، 25، 50، 75 و 100 درصد آرد ماهی با کنجاله آفتابگردان با سطح یکسان پروتئین، چربی و انرژی تهیه شد. نسبت آرد ماهی در جیره شاهد 28 درصد بود. بچه ماهیان با وزن متوسط 36/0 ± 03/3 گرم در 15 مخزن فایبرگلاس توزیع شدند. پس از 10 هفته تغذیه با جیره های آزمایشی، شاخص های رشد و کارایی تغذیه مورد ارزیابی قرار گرفتند و 6 عدد ماهی از هر مخزن جهت سنجش ترکیب تقریبی بدن صید گردید. مطابق نتایج، بیشترین وزن نهایی در تیمار 25 درصد به دست آمد (05/0>p)، گرچه تفاوت در تیمارهای 50 و 75 درصد با تیمار شاهد معنی دار نبود (05/0
p). همچنین از نظر ترکیب لاشه، تفاوت معنی داری بین تیمارها از نظر درصد رطوبت، پروتئین و چربی وجود داشت (05/0>p)، اما درصد خاکستر تفاوت معنی داری بین تیمارها نشان نداد (05/0
کلیدواژگان: جایگزینی، اقلام گیاهی، بهره وری پروتئین، کپورماهیان
)، اما با سایر تیمارها تفاوت معنی دار نشان داد (05/0P<). همچنین بیشترین مقدار پروتئین و چربی لاشه در تیمارهای D و F مشاهده شدند.در نهایت می توان نتیجه گرفت که هر چه طول زمانی دوره های محدودیت پروتئینی بیشتر شود، توان ماهی در جبران کاهش رشد، کمتر خواهد شد اما هرچه طول دوره محدودیت پروتئینی کمتر باشد، ماهی بهتر می تواند کمبود رشد خود را جبران نماید.
کلرلا از جلبک های سبز و مهم میباشد که به دلیل توان تحمل شرایط نامساعد محیطی در تصفیه فاضلاب از آن استفاده می شود. فاضلاب و پساب به دلیل وجود مواد مغذی می توانند به عنوان یک محیط کشت غنی برای کشت میکروجلبک ها استفاده شوند. از آنجایی که ویتامین ها در رشد میکروجلبک ها موثرند، لذا جهت بررسی اثرات ترکیبات ویتامینه (گیلارد، کانوی و ترکیبات گروه B) و نوع آب مورد استفاده در محیط کشت (آب دریا و فاضلاب غیر استریل)، رشد میکروجلبک کلرلا در تیمارهای مختلف ویتامینه و محیط کشت های کانوی و TMRL مورد آزمایش قرار گرفتند. محیط های کشت آب دریا (5 تیمار) و فاضلاب غیراستریل (6 تیمار) بودند که هر تیمار دارای 3 تکرار بوده است. با توجه به بررسی های انجام شده مشخص گردید که در آب دریای استریل شده، رشد کلرلا بین محیط کشت دارای ویتامین (ویتامین های گیلارد و ویتامین های کانوی) و محیط کشت فاقد ویتامین و همچنین بین محیط کشت کانوی و دیگر تیمارها (محیط کشتTMRL بدون ویتامین و محیط کشت TMRL با ویتامین ) اختلاف آماری معنی داری وجود دارد (05/0p<)، در حالی که بین تیمارهای محیط کشت TMRL دارای ترکیبات ویتامینه مختلف در آب دریا اختلاف معنی داری وجود ندارند (05/0p>). در بین تیمارهای فاضلاب غیراستریل، بین محیط کشت ها اختلاف معنی داری وجود ندارد (05/0p>)، یعنی وجود ویتامین ها و همچنین محیط کشت کانوی در محیط غیراستریل باعث افزایش رشد نمی شود.
کلیدواژگان: استان گلستان، کاهش آلودگی، دریای خزر، پساب خروجی، مجتمع پرورش میگوی گمیشان