فهرست مطالب

مجله پرستاری گروه های آسیب پذیر
سال پنجم شماره 3 (پیاپی 16، پاییز 1397)

  • تاریخ انتشار: 1397/09/10
  • تعداد عناوین: 4
|
  • آناهیتا خدابخشی کولایی*، آقا فاضل فروزان صفحات 1-15
    مقدمه

    فعالیت بدنی در دوره ی سالمندی از اهمیت ویژه ای برخودار است. فعالیت اندک برخی از سالمندان با کاهش فعالیت های اجتماعی و انزواطلبی آن ها مرتبط می باشد.

    هدف

    هدف از پژوهش حاضر بررسی تعیین تفاوت احساس تنهایی و اضطراب مرگ در سالمندان مرد فعال و غیرفعال مقیم در آسایشگاه های سالمندان شهر یزد بود.

    روش

    پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی و از نوع مقطعی بود. جامعه ی آماری مورد پژوهش، کلیه مردان سالمند مقیم در آسایشگاه های سالمندان شهر یزد بودند. در این مطالعه 148 سالمند مرد ساکن آسایشگاه های سالمندان شهر یزد در سال 1396 به طور تصادفی انتخاب و براساس پرسشنامه ی فعالیت بدنی شارکی به دو گروه فعال و غیرفعال تقسیم شدند. ابزار های مورد استفاده شامل مقیاس احساس تنهایی اجتماعی و عاطفی بزرگسالان (SELSA-S)، مقیاس اضطراب مرگ تمپلر (DAS) و پرسش نامه استاندارد میزان فعالیت بدنی شارکی (1990) بود. به منظور بررسی اثر متغیر مستقل گروه بر متغیرهای وابسته احساس تنهایی و اضطراب مرگ از روش تحلیل واریانس ANOVA استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج پژوهش نشان داد که بین نمرات احساس تنهایی و خرده مقیاس های آن از جمله؛ تنهایی رمانتیک، خانوادگی و اجتماعی در سالمندان مرد فعال و غیرفعال تفاوت معناداری وجود داشت. (001/0>P) به گونه ای که سالمندان فعال در احساس تنهایی و خرده مقیاس های آن در مقایسه با گروه سالمندان غیر فعال نمرات بالاتری را کسب کردند. هم چنین، در متغیر اضطراب مرگ و خرده مقیاس های آن همانند ترس از مردن و وابستگی عاطفی تفاوت معناداری مشاهده شد. (001/0>P) به گونه ای که سالمندان غیرفعال اضطراب مرگ بالاتری را گزارش کردند.

    نتیجه گیری

    احساس تنهایی و اضطراب مرگ از مولفه های روان شناختی مهمی هستند که در سالمندانی که غیر فعال هستند بیش از همتایان فعال خود می باشد. از این رو داشتن فعالیت و تحرک در دوره ی سالمندی برای ارتقای کیفیت زندگی ضروری به نظر می رسد.

    کلیدواژگان: احساس تنهایی، اضطراب مرگ، فعال، غیر فعال، سالمند
  • خدیجه ابوزاده گتابی، اکرم قنبری مقدم، بتول ترابی، مجتبی محمدی* صفحات 16-23
    مقدمه و هدف
    با توجه به تاثیر مهم امید به آینده بر سالمندان و با توجه به جمعیت روزافزون سالمندان مبتلا به سرطان، هدف از این پژوهش تعیین میزان امید به آینده در سالمندان تحت شیمی درمانی بود.
    روش
    این مطالعه ی مقطعی از نوع توصیفی بر روی 100 سالمند مبتلا به سرطان و تحت شیمی درمانی بستری در بیمارستان شهید محمد واسعی در شهر سبزوار سال 1397-1396 انجام شد که به صورت نمونه گیری مستمر انتخاب و وارد مطالعه شدند. اطلاعات توسط پرسشنامه ی امید میلر جمع آوری و با استفاده از spssv.21 و با روش های آماری توصیفی، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین سنی سالمندان مورد مطالعه 3 ± 68 سال بود. میانگین نمره ی امید به آینده در مردان 196 و در زنان 172 بود. بر اساس نتایج، 65 درصد از سالمندان تحت شیمی درمانی از نظر امید به آینده نسبت به میانگین بالاتر بودند. هم چنین بین امید به آینده با جنس، تحصیلات و تاهل رابطه ی معنادار مشاهده شد. (01/0>P)
    نتیجه گیری
    بر اساس یافته های مطالعه ی حاضر، میزان امید به آینده در سالمندان تحت شیمی درمانی یکسان نبوده است؛ اما اکثریت سالمندان مبتلا به سرطان که تحت شیمی درمانی بودند؛ امید به آینده ی بالاتر از میانگین داشتند که علیرغم رضایت بخش بودن، نیاز است تلاش شود این امید در تمام مراحل درمان حفظ و یا ارتقا یابد.
    کلیدواژگان: سالمند، امید، شیمی درمانی، سرطان
  • خسرو هاشمزاده، عباسعلی دوستی، سیدمهدی حقدوست، دارا الوندفر* صفحات 24-34
    مقدمه
    پنومونی وابسته به ونتیلاتور به عنوان عفونتی که از شیوع بالایی برخوردار است؛ با عملکرد پرستاران ارتباط دارد و در صورتی که عملکرد پرستاران بر اساس دستورالعمل های پیشگیری کننده انجام شود احتمال کاهش شیوع این نوع عفونت دور از انتظار نیست.
    هدف
    هدف از مطالعه ی حاضر، آموزش پرستاران بر اساس گایدلاین های بالینی در پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور می باشد.
    روش
    این مطالعه ی نیمه تجربی که در طی سال 1397 بر روی 100 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه ی بیمارستان امام رضا (ع) تبریز که به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفته بودند؛ انجام شد. روش های پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور برای گروه مداخله آموزش داده شد و نمرات عملکرد پرستاران بر اساس چک لیست موجود قبل و بعد از مداخله سنجیده و با هم مقایسه شدند و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تی مستقل مورد مقایسه قرار گرفتند.
    یافته ها
    عملکرد پرستاران در هیچ کدام از حیطه ها در گروه های مداخله و کنترل، قبل و بعد از مداخله با هم از نظر آماری تفاوتی نداشتند؛ نمره ی کسب شده برای پرستاران گروه مداخله قبل از انجام مداخله برابر 86/2 ± 82/18 و پس از انجام مداخله برابر 85/2 ± 07/21 بود که از نظر آماری تفاوتی نداشتند. (218/0 =P )
    نتیجه گیری
    عدم تاثیرپذیری آموزش شیوه های پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور در پرستاران بخش های ویژه دلایل متعددی دارد که یافتن دقیق دلایل آن امری ضروری و اجتناب ناپذیر می باشد. زمان کوتاه آموزش پرستاران، احتمال انتقال اطلاعات بین دو گروه مداخله و کنترل که موجب زیر سوال بردن قدرت مداخله ی حاضر شد؛ به عنوان محدودیت های مطالعه ی حاضر می باشند.
    کلیدواژگان: پنومونی وابسته به ونتیلاتور، ICU، آموزش، پیشگیری، پرستار
  • زهرا خیالی، مریم خانی*، عزیزاله دهقان صفحات 35-44
    مقدمه
    مراقبین بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه با مشکلات زیادی مربوط به درمان و مراقبت از بیمار روبرو هستند.
    هدف
    پژوهش حاضر به منظور تعیین فشار مراقبتی و عوامل مرتبط با آن در مراقبین بیماران تحت همودیالیز در شهر بندرعباس انجام گرفت.
    روش
    این مطالعه توصیفی- تحلیلی به روش سرشماری بر روی 57 مراقب بیماران تحت همودیالیز بیمارستان شهید محمدی شهر بندرعباس در سال 1395 انجام گرفت. داده ها از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه ای دو قسمتی مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک بیمار و مراقب او و مقیاس میزان فشار مراقبتی zarit جمع آوری و با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 22 و آزمون آماری توصیفی، تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد و p<0/05 بعنوان سطح معنادار در نظر گرفته شد.
    نتایج
    میانگین سن مراقبین 23/14 ± 03/48 سال و اکثریت آنها (40/75 درصد) زن بودند و از نظر اشتغال 60/52 درصد خانه دار بودند. میانگین فشار مراقبتی کل در مراقبین 19/16 ± 24/49 بود و میزان این فشار در 70/66% از مراقبین شدید بود. آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که میزان فشار مراقبتی با سن مراقبین (04/0>p) و با طول مدت بیماری (03/0>p) ارتباط مستقیم و معنادار آماری ولی با میزان توانایی انجام فعالیت های شخصی بیمار (002/0>p) و وضعیت اقتصادی خانواده (01/0>p) ارتباط معکوس و معنادار آماری دارد.
    نتیجه گیری
    براساس نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر می توان با شناخت عوامل مرتبط با فشار مراقبتی، برنامه ریزی صحیحی جهت آموزش و کاهش فشار مراقبتی و بهبود وضعیت مراقبین انجام داد.
    کلیدواژگان: فشار مراقبتی، بیمار، همودیالیز، مراقبین
|
  • A.Khodabakhshi Koolaee *, A.F.Froozani Pages 1-15
    Introduction

      inactivity in Ageing has related to loneliness and social isolation. So, the aim of this study was to investigate the difference between loneliness and death anxiety in active and inactive Elderly male living in nursing homes in Yazd.

    Method

    In this research, a causal comparative or post-event descriptive design was used. The statistical population of the study was all elderly men living in nursing homes of Yazd, during the years of 2017. The sample consisted of 148 male elderly people selected by random sampling in two groups of 74 active and inactive groups. The tools for this study are the SELSA-S scale, the Templar death anxiety scale (DAS) and the standard questionnaire on the amount of physical activity (1995). In order to study the effect of independent variable on dependent variables of loneliness and death anxiety, MANOVA multivariate analysis of variance was used.

    Result

    The results showed that there was a significant difference between the sense of loneliness its sub-scales including social, Romantic, & family (P<0/001). The scores of active elderlies were higher than inactive group.  In addition, the scores of death anxiety and its sub-scales like; fear of death, emotional depend to others (P<0/001) in both active and inactive elderly groups.

    Conclusion

    The results of this study showed that loneliness and anxiety of death are serious psychological components that are more active in elderly people than their active counterparts. Hence, having activity and mobility in the aging period is necessary to improve the quality of life.

    Keywords: Death anxiety, Loneliness, Active, Inactive, Elderly
  • Kh. Aboozadeh Gotabi, A. Ghanbari Moghadam, B. Torabi, M. Mohammadi * Pages 16-23
    Introduction
    Considering the important impact of future hope on the elderly and with the increasing population of cancer patients, the aim of this study was to determine the future hope of the elderly under chemotherapy.
    Method
    This descriptive cross-sectional study was performed on 100 elderly people with cancer and under chemotherapy, admitted in Shahid Mohammad Vasei Hospital in Sabzevar, Iran in 1394-1399. They were selected by continuous sampling and entered into the study. Data were collected by Omid Miller questionnaire and analyzed using SPSS 21 and descriptive statistics, one way ANOVA and independent t-test.
    Results
    The mean age of the elderly was 68 ± 3 years. The average score of hope was 196 in men and 172 in women. Based on the results, 65% of the elderly under the chemotherapy were at a good level in terms of hope for the future. There was a significant relationship between future hope with sex, education and marriage (P <0.01).
    conclusion
    According to the findings of the present study, the future expectations of chemotherapy in the elderly were not the same, but the majority of chemotherapy-aged cancer patients had good or moderate future expectations, which is a great pleasure. It is necessary to try to maintain or promote this hope in all stages of treatment
    Keywords: elderly, chemotherapy, cancer, hope
  • M. Khanbabayi gol, A. Dorosti, M. Haghdoost, D. Alvandfar* Pages 24-34
    Introduction
    Ventilator- association pneumonia is associated with nurses 'function as a highly infectious disease, and if nurses' performance is based on preventive guidelines, the probability of reducing the incidence of this type of infection is unexpected therefore, the researchers aimed to carry out a study aimed at educating nurses based on clinical guidelines in the prevention of ventilator- association pneumonia.
    Method
    This quasi-experimental study was conducted on 100 nurses working in intensive care units of Imam Reza Hospital in Tabriz during 1397, who were randomly assigned to control and intervention groups. Ventilator-dependent pneumonia prevention methods were trained for the intervention group and the nurses' performance scores were compared on the basis of the checklist before and after the intervention and were compared using descriptive statistics and independent t-test.
    Results
    Nurses were not statistically different in any of the domains in the intervention and control groups before and after the intervention; the score for the intervention nurses before the intervention was 18.82 ± 2.86 and after the intervention The intervention was 21.07 ± 2.85, which was not statistically different (P = 0.292).
    Conclusion
    The inferiority of the training of ventilator-associated pneumonia prevention techniques for nurses has several reasons and finding of the exact reasons is essential and inevitable.
    Keywords: Ventilator-association pneumonia, ICU, Education, Prevention, Nurse
  • Khiyali Z, Khani M*, Dehghan A Pages 35-44
    Introduction
    Caregivers of patients with chronic renal failure have many problems with patient care and treatment.
    Aim
    This study aimed to determine the level of caregiver burden and its related factors in caregivers of hemodialysis patients referring to Mohammadi hospital in Bandar Abbas.
    Methods
    This descriptive-analytic cross-sectional study was carried out on 57 carers of hemodialysis patients in Bandar Abbas, Shahid Mohammadi hospital in 2016. Data were collected through interview by completing two questionnaire of Zarit caregiver burden and socio-demographic of patients and caregivers. Data were analyzed by SPSS software version 22 and using descriptive statistical methods, Independent T-Test, One-Way Variance Analysis and Pearson Correlation Coefficient tests. P<0.05 was considered as statistically significant.
    Result
    Average age of caregivers 48.03 ±14.23 and the majority of them (75.40%) were women and in terms of employment 52.5% were housewives. Mean of caregiver burden was 49.24 ±16.19 and 66.70% of the caregivers had severe caregiver burden. Pearson correlation coefficient showed that the level of caring pressure with caring age (p <0.04) and with the duration of disease (p <0.03) direct and significant relationship. However, it has a reverse and statistically significant correlation with the ability to perform personal activities (P <0.002) and household economic status (p <0.01).
    Conclusion
    Based on the results of this study, we can determine the factors related to caregiver burden, proper planning for training, and decrease the caregiver burden and improve the condition of caregivers.
    Keywords: Caregiver Burden, patient, Hemodialysis, Caregivers