فهرست مطالب
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
سال دوازدهم شماره 1 (بهار و تابستان 1398)
- تاریخ انتشار: 1398/05/16
- تعداد عناوین: 10
-
-
صفحات 1-12هدفهدف از این پژوهش، بررسی اثر تمرین استقامتی بر بیان میر-196 و میر-133 (miR-196a , miR-133a) در بافت چربی سفید زیر پوستی است.روش شناسی16 موش صحرایی نژاد ویستار به صورت تصادفی به دو گروه؛ 1)کنترل (تعداد:هشت) و 2) تمرین استقامتی (تعداد:هشت) تقسیم شدند. موش های گروه های تمرینی، به مدت هشت هفته، تحت تمرین استقامتی تداومی بر روی نوارگردان قرار گرفتند. برای اندازه گیری بیان نسبی ژن های هدف از روش ریل تایم پی سی آر (Real Time–PCR) استفاده شد.نتایجداده ها نشان داد که بیان نسبی ژن «پروتئین غیر جفت کننده یک» (UCP1) در گروه استقامتی در قیاس با گروه کنترل به صورت معناداری بیشتر بود (P<0/05). با این حال، بیان میر-196 و میر-133 (miR-196a , miR-133a) در گروه استقامتی در قیاس با گروه کنترل از نظر آماری تفاوت معناداری نداشت (P>0/05).نتیجه گیرییافته های این مطالعه نشان داد که تمرین استقامتی تغییری در بیان میر-196 و میر-133 (miR-196a , miR-133a) در بافت چربی سفید زیرپوستی ایجاد نمی کند؛ دلالت بر این که «بیش تنظیمی بیان ژن پروتئین غیر جفت کننده یک (UCP1) ناشی از تمرین استقامتی»، با تغییرات بیان میر-196 و میر-133 مرتبط نیست.کلیدواژگان: تمرین استقامتی، میر196، میر133، بافت چربی سفید
-
صفحات 13-25هدفاز پژوهش حاضر ارائه روشی جدید برای برآورد رکورد دوهای 200، 400، 800، 1500 و 5000 متر بر اساس رکورد دوی 100 و 10000 متر مبتنی بر نظریه سیستم های انرژی فاکس و ماتیوس و بررسی همگرایی مدل پیشنهادی با روش مبنا در مردان جوان فعال بود.روش تحقیقتعداد 50 نفر از دانشجویان پسر فعال (میانگین ± انحراف معیار سنی 1/98 ± 18/11سال، قد 3/27 ± 171/89سانتی متر، BMI : 1/76±21/11کیلوگرم/مترمربع، VO2max : 3/67 ± 51/08میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به 5 گروه 10 نفره (گروه های دوی 200، 400، 800، 1500 و 5000 متر) تقسیم شدند. رکورد دوی 100 و 10000 متر تمامی آزمودنی ها در دو جلسه مجزا، حداقل با فاصله زمانی 72 ساعت اندازه گیری و ثبت شد. سپس هر گروه یکی از ماده های دوی200، 400، 800، 1500 و 5000 متر را با فاصله 72 ساعت اجرا کردند و رکوردها ثبت شد (روش مبنا). در نهایت، رکورد دوی200، 400، 800، 1500 و 5000 متر آزمودنی ها با استفاده از معادلات برازش شده مبتنی بر سیستم های انرژی فاکس و ماتیوس محاسبه شد. برای ارزیابی همگرایی بین دو روش، از مدل گرافیکی بلاند- آلتمن و همگرایی درونی(ICC) استفاده شد.نتایجنتایج حاکی از همگرایی بالایی بین معادلات پیشنهادی با روش مبنا بود.نتیجه گیریبر اساس نتایج می توان نتیجه گیری نمود که معادلات پیشنهادی می تواند به عنوان ابزاری کاربردی برای پیشگویی و برآورد رکورد دوهای 200، 400، 800، 1500 و 5000 متر برای ورزشکاران دوهای نیمه استقامت مورد استفاده قرار گیرد.کلیدواژگان: معادلات پیشگو، دو و میدانی، همگرایی، سیستم های انرژی
-
صفحات 27-41
خستگی به عنوان کاهش برگشت پذیر در عملکرد است که به دو صورت مرکزی و محیطی رخ می دهد. تحقیق حاضر با هدف تعیین سهم خستگی مرکزی و محیطی در پروتکل وامانده ساز بروس تعدیل شده در مردان جوان سالم طراحی شده است. برای این منظور از 16 نفر دانشجوی جوان سالم (سن: 64/2 ± 90/26 سال، وزن 42/10±33/78 کیلوگرم، درصد چربی 46/5±4/18 درصد) استفاده گردید و با استفاده از تحریک مغناطیسی مغزی (TMS) فوق بیشینه (20 درصد بالاتر از آستانه)، موج M فوق بیشینه (20 درصد بالاتر از میزان اوج) و حداکثر انقباض ارادی عضله سافی قدامی میزان خستگی مرکزی و محیطی آنان قبل و بلافاصله بعد از فعالیت اندازه گیری شد. نتایج این تحقیق حاکی از کاهش معنادار در حداکثر انقباض ارادی (5/12%) و میزان پتانسیل عمل (2/10%) حاصل از تحریک مغناطیسی فراجمجمه ای بود (36/2t2=، 78/3t1=، 05/0p <) حال آنکه تغییر معناداری در میزان موج M (75/1%) ایجاد نشد (05/0>p). این نتایج حاکی از آن بودند که خستگی غالب در حین فعالیت وامانده ساز بروس ناشی از کاهش قابلیت تحریک مغزی بوده و تغییر خاصی در میزان هدایت پذیری غشاء به عنوان یکی از عوامل ایجاد خستگی محیطی ایجاد نشده است. ضمن آنکه همبستگی معناداری میان میزان کاهش در نیرو و میزان تغییرات در پتانسیل های حرکتی تولیدی ناشی از تحریک مغناطیسی مشاهده شد(69/0r=-، 05/0p <). نتایج این تحقیق نشان داد که نوع غالب خستگی در پروتکل وامانده ساز بروس، خستگی مرکزی است که این خستگی می تواند ناشی از بازخورد عضله ناشی از تجمع متابولیت ها بوده یا در اثر تجمع سروتونین در مغز باشد که تعیین علت دقیق آن نیاز به بررسی بیشتری دارد. همجنین با توجه به نقش بسیار مهم خستگی مرکزی در این فعالیت و فعالیت های مشابه، استفاده از راهکارهایی در جهت کاهش آن به نظر برای افزایش عملکرد می تواند بسیار اثرگذار باشد.
کلیدواژگان: خستگی مرکزی، خستگی محیطی، آزمون تعدیل شده بروس، تحریک مغناطیسی مغزی، موج M -
صفحات 43-57هدفمقاومت به انسولین از عوامل اصلی در گسترش دیابت نوع 2 به شمار می رود. برخی آدیپوکاین ها بر مقاومت به انسولین نقش دارند که مهمترین این ادیپوکاین ها رزیستین می باشد. هدف از این پژوهش بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی همراه با مکمل یاری دارچین بر رزیستین و شاخص های قندی در موش های مقاوم به انسولین می باشد.روش شناسی36 سر موش صحرایی انتخاب و به چهار گروه (کنترل، تمرین ، عصاره دارچین و عصاره تمرین- عصاره دارچین) تقسیم شدند. دوره تمرینی به مدت 8 هفته اجرا شد که هر هفته 5 روز و شدت تمرین 75-80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود. به گروه های عصاره دارچین و –تمرین- عصاره دارچین ، 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز محلول دارچین تزریق شد. نمونه های خونی 72 ساعت پس آخرین جلسه تمرین جهت اندازه گیری متغیر های مورد نظر جمع اوری شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری p<=0/05تحلیل شد.نتایجیافته ها نشان داد که سطوح رزیستین در هر سه گروه تجربی کاهش معنی داری داشت، انسولین و مقاومت به انسولین در گروه تمرین و عصاره- تمرین کاهش داشت. همچنین سطح گلوکز در گروه تمرین- عصاره کاهش معنی داری داشت.بحث و نتیجه گیریبا توجه به یافته های پژوهش به نظر تمرین و عصاره دارچین و ترکیب این دو می تواند از طریق تاثیر بر ادیپوکاین رزیستین بر مقاومت به انسولین تاثیر داشته باشد.کلیدواژگان: تمرین هوازی، عصاره دارچین، رزیستین، مقاومت به انسولین، دیابت نوع 2
-
صفحات 59-75هدف
هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر 10 هفته تمرین هوازی کم شدت همراه با محدودیت جریان خون بر میزان پروتئین فاکتور نروتروفیک مشتق شده از مغز(BDNF) در عضلات سلیوس و EDL و همچنین عصب سیاتیک موشهای صحرایی نر سالمند بود.
روش تحقیق:
60 موش صحرایی نر کهنسال (23-24 ماه) نژاد ویستار، وزن بین 355 تا 481 گرم بودند که به 6 گروه تصادفی، گروه جراحی (BFR)، گروه جراحی ورزش (BFR+Ex)، گروه شم (Sham)، گروه شم ورزش (Sham+Ex)، کنترل (Ctl) و گروه کنترل ورزش (Ex) تقسیم شدند. گروه ها بعد از 10 هفته تمرین سبک هوازی (15متر/دقیقه) به مدت 1 ساعت، 5 جلسه در هفته تمرین کردند و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، قربانی شدند. نمونه عضلات و عصب سیاتیک بلافاصله جدا در نیتروژن جامد گذاشته و در دمای 80- درجه حفظ شدند. نمونه ها پروتئینی توسط روش وسترن بلات مورد سنجش قرار گرفتند. در این مطالعه تجزیه و تحلیل داده های تحقیق با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ورژن 18انجام شد. توزیع طبیعی داده ها به وسیله آزمون شاپیرو - ویلک مشخص شد. برای آزمون فرضیه های تحقیق از تحلیل واریانس یک سویه استفاده گردید. همچنین جهت تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. سطح معناداری 0.05 ≤ p در نظر گرفته شد.
نتایجنتایج نشان داد که پروتئین BDNF در عضله EDL درگروه BFR+Ex تنها با گروه های Ctl و Sh کاهش معنی دار (0.05˂p) داشت. همچنین در عضله سلیوس گروه BFR+Ex با تمامی گروه ها کاهش معنی داری (با گروه های Ctl ، Sh و BFR 0.00 =p و Ex و Sh+Ex 0.03 p˂) داشت. علاوه بر این گرو ه های Ex، Sh+Ex نیز نسبت به گروه Ctl و Sh (0.00= p) کاهش معنی داری داشتند. از طرفی در عصب سیاتیک گروه BFR+Ex نسبت به همه ی گروه ها افزایش معنی داری (0.00= p) را نشان داد.
نتیجه گیریاین مطالعه نشان داد که این نوع تمرینات می تواند بر میزان پروتئین BDNF عضلات تند و کند انقباض تاثیر گذاشته و موجب جریان برگشتی از عضله به عصب شود. همچنین افزایش پروتئین BDNF بعد از این تمرینات در عصب سیاتیک مشاهده شد. و نشان داد که BFR+Ex به عنوان یک روش تمرینی می تواند روی عصب و عضله تاثیر مثبت بگذارد.
کلیدواژگان: تمرین استقامتی، فاکتورهای نروتروفیک، کاهش جریان خون، دوران پیری -
صفحات 77-87هدف پژوهش حاضر بررسی اثرمصرف مقادیر مختلف کافئین برفاکتورهای التهابی پروتئین واکنشگر-C و هموسیستئین متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز درزنان دارای اضافه وزن غیرفعال بود. 12 زن غیرفعال دارای اضافه وزن بادامنه سنی 612±32/5سال و شاخص توده بدنی 3/63±27/82(kg/m2) انتخاب شدند. این پژوهش در 3مرحله و 2ماه و با رعایت اتمام قاعدگی آزمودنی ها و در حالت ناشتایی انجام شد. درجلسه اول (اتمام قاعدگی ماه اول)، آزمودنی ها کافئین را به صورت دارونما، درمرحله دوم (اتمام قاعدگی ماه دوم) آزمودنی ها کافئین به میزان متوسط (6 mg/kgbw) و درمرحله سوم (یک هفته بعد از مرحله دوم) کافئین به میزان بالا (9 mg/kgbw) مصرف و 30 دقیقه بعد ازهر بارمصرف کافئین، آزمون وامانده ساز بروس را انجام دادند. بعد از هر مرحله، ازآزمودنی ها خونگیری به عمل آمد و پس ازسانتریفوژ، مقدار CRP و هموسیستئین به ترتیب باروش های آنزیماتیک و ایمنونفلومتری اندازه گیری شدند. داده های پژوهش با استفاده از آزمون های آماری تحلیل واریانس مکرر و آزمون تعقیبی LSD در سطح معنی داری 05/0P< تجزیه و تحلیل شدند.یافته های پژوهش نشان داد که مصرف مقدار متوسط کافئین (p<0/05) و همچنین مصرف مقدار بالای کافئین بر CRP زنان دارای اضافه وزن غیرفعال متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز تاثیر نداشته است (p<0/05). در مقابل یافته های تحقیق نشان داد که مصرف مقدار متوسط کافئین (p>0/05) و همچنین مصرف مقدار بالای کافئین بر هموسیستئین زنان دارای اضافه وزن غیرفعال متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز تاثیر داشته است (p>0/05). در نهایت می توان نتیجه گرفت احتمالا با مصرف دوزهای متوسط و بالای کافئین میزان التهاب ناشی از یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز را کاهش می دهد.کلیدواژگان: کافئین، فعالیت ورزشی وامانده ساز، پروتئین واکنشگر-C، هموسیستئین
-
صفحات 89-100هدفایمپالس اوسیلومتر به عنوان روشی غیرمستقیم در ارزیابی تغییرات راه های تنفسی ناشی از ورزش، در مقایسه با اسپیرومتر، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه پاسخ راه های هوائی به یک جلسه فعالیت ورزشی زیربیشینه در هوای معتدل و سرد و رابطه داده های ایمپالس اوسیلومتر با اسپیرومتر می باشد.روش شناسی18 مرد با فعالیت جسمانی طبیعی و شاخص توده بدنی کمتر یا مساوی 25 و مستعد برونکواسپاسم ناشی از ورزش ، برای این مطالعه انتخاب شدند. پروتکل تحقیق شامل 6 دقیقه فعالیت زیربیشینه با 80 تا 90 درصد حداکثر ضربان قلب، روی ترمیل و در هوای 4 و25 درجه سانتیگراد آزمایشگاه بود. برای مقایسه داده های هوای سرد، به فاصله 48 ساعت، تست یکسان در هوای 22 درجه آزمایشگاه نیز از آزمودنی ها بعمل آمد.نتایجمیان داده های اسپیرومتریک و اوسیلومتریک فعالیت ورزشی در هوای سرد و معتدل، رابطه معناداری مشاهده شد. داده های اسپیرومتری اختلاف معناداری را در مرحله پس از ورزش، در دو محیط سرد و معتدل نشان داد (p<0.05). اندازه گیری مقاومت تنفسی توسط ایمپالس اوسیلومتر اختلاف معناداری را در حداکثر کاهش شاخص راه های هوائی در هردو محیط شناسائی کرد.بحث و نتیجه گیریرابطه معنادار میان داده ها، کارآمدی اوسیلومتری در اندازه گیری پاسخ راه های هوائی به ورزش را نشان داد. نتایج نشان داد که هردو محیط می توانند با مکانیسم مشترک بیش پاسخی و خشک شدن راه هوائی، باعث بروز برونکواسپاسم ناشی از ورزش شوند.کلیدواژگان: برونکواسپاسم ناشی از ورزش، هوای سرد، ورزش، ایمپالس اوسیلومتر، اسپیرومتر
-
صفحات 101-114هدف این پژوهش بررسی کارایی سه روش بازگشت به حالت اولیه فعال، آب سرد و حمام متضاد بعد از مسابقه فوتبال بر عملکرد بازیکنان جوان حرفه ای بود. 25 نفر از فوتبالیست های جوان باشگاه فولاد مبارکه سپاهان در این پژوهش شرکت نمودند. جهت بررسی درک کوفتگی بازیکنان از پرسشنامه درک کوفتگی استفاده شد. به منظور سنجش عملکرد از آزمون سارجنت، هاف، سرعت دریبلینگ استفاده گردید. تحلیل نتایج حاکی از تاثیر معنی دار روش حمام متضاد نسبت به دو روش دیگر بود(0.001 =p). سرعت دریبلینگ به طور معنی داری افزایش(0.001 =p) و میزان درک کوفتگی بازیکنان به طور معنی داری کاهش یافت(0.001= p). توصیه می شود ورزشکاران جهت تسریع در روند بازگشت به حالت اولیه بعد از هر مسابقه از روش حمام متضاد به طور متناوب 3 دقیقه آب گرم با دمای 35 تا 38 درجه سانتیگراد و یک دقیقه آب سرد با دمای 12 تا 14 درجه و 3 مرتبه استفاده نمایند.کلیدواژگان: بازگشت به حالت اولیه فعال، بازگشت به حالت اولیه آب سرد، حمام متضاد، فوتبال
-
صفحات 115-127هدفهدف از مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تزریق IGF-1 و تمرین مقاومتی بر بیان ژن هایCox-2 و p53 در بافت کولورکتال موش های صحرایی نر بود.روش شناسیدر مجموع 28 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه شامل: تزریق سالین (کنترل)، تمرین مقاومتی+ تزریق سالین (تمرین)، تمرین مقاومتی+تزریق IGF-1 (ترکیبی)، تزریق IGF-1 (تزریق) تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی (سه روز در هفته، 5 تکرار در سه دوره) شامل هشت هفته بالا رفتن از نرده با حمل باری که به دم بسته می شد. IGF-1 و سالین (1/5 میکروگرم در هر کیلوگرم در روز) قبل و پس از جلسات ورزشی تزریق می شد. سه روز پس از آخرین جلسه فعالیت ورزشی، بافت های کولورکتال جمع آوری شد و سطوح بیان ژن ها با استفاده از روش PCR ریل تایم اندازه گیری شد.نتایجدر گروه های تمرین، تزریق و ترکیبی، بیان ژن p53 در بافت کلورکتال نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود (0/05> p). کاهش معناداری در سطوح بیان ژن Cox-2 در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (0/002= p). سطوح Cox-2 بطور معناداری در گروه تزریق از گروه کنترل بالاتر بود (0/002= p). در گروه ترکیبی، سطوح Cox-2 بطور معناداری بالاتر از گروه تمرین بود (0/018= p).نتیجه گیریدر مجموع، این مطالعه نشان داد که تزریق IGF-1 سطوح p53 را کاهش و سطوح Cox-2 را در کولورکتال موش ها افزایش می دهد. با این وجود، تمرین مقاومتی بیان p53 و Cox-2 را کاهش می دهد و موجب تعدیل کاهش p53 و افزایش Cox-2 ناشی از تزریق IGF-1 می شود.کلیدواژگان: تمرین ورزشی، سرطان کولورکتال، فاکتور رشد شبه انسولین-1، آپوپتوزیس
-
صفحات 129-141هدفشاخص های التهابی پیشگویی کننده بیماری های قلبی عروقی نسبت به پروفایل های لیپیدی در تشخیص این بیماری ها از دقت بالایی برخوردار هستند. ارائه الگوی تمرینی مناسب جهت کاهش سطح عوامل التهابی در این بیماران از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر سطح پلاسمایی سلکتین- ای و شاخصهای گلبول سفید در بیماران قلبی عروقی بود.روش شناسیاز بیمارانی که به صورت داوطلبانه برای بازتوانی به بیمارستان قلب شهید رجایی تهران مراجعه کردند، تعداد 20 بیمار قلبی عروقی مرد (50 تا 70 سال) انتخاب شدند و به دو گروه (n=10) تمرین و کنترل تقسیم شدند. بعد از اندازه گیری اوج اکسیژن مصرفی، گروه تمرین به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه فعالیت تناوبی شامل 8 تکرار 4 دقیقه ای (2 دقیقه فعالیت و 2 دقیقه استراحت فعال) اجرا کردند. در حالی که گروه کنترل فعالیت منظمی نداشتند. قبل از شروع و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین در شرایط ناشتایی خون گیری به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون T مستقل در سطح معنی داری 05/0 p< استفاده شد.یافته هاتجزیه و تحلیل داده ها کاهش معناداری را در سلکتین- ای (P=0/01) و لنفوسیت ها (P=0/01) نشان داد. اما در پاسخ نوتروفیل ها، مونوسیت ها و ائوزینوفیل ها بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/05<P).نتیجه گیریتمرین تناوبی با شدت بالا باعث کاهش سطح سلکتین- ای در بیماران عروق کرونری گردید. احتمالا بخشی از تاثیرات مفید تمرینات تناوبی با شدت در بیماران قلبی عروقی بالا ناشی از سازگاری بدن و در نتیجه کاهش سطح عوامل التهابی و سایتوکاین هایی باشد که بیشتر از لکوسیت ها منشا می گیرند.کلیدواژگان: بازتوانی قلبی، تمرین تناوبی با شدت بالا، سلکتین- ای، گلبول سفید
-
Pages 1-12PurposeThe aim of current study was to investigate the effect of endurance training on expression of miR-196a and miR-133a and UCP-1 in subcutaneous white adipose tissue (WAT).MethodsSixteen wistar rats were divided into two groups included: 1) Control (n=8) and 2) Endurance Training (n=8). The subjects of training group underwent continues endurance training
on treadmill for eight weeks. The gene expression of target genes was measured by Real Time–PCR method.ResultsData showed that gene expression of UCP1 was significantly higher in trained group than control (P<0.05). However, the expression of miR-196a and miR-133a were not significantly different
between trained and control groups (P>0.05).ConclusionThe results of this study showed that the endurance training despite the increase in the UCP1 expression, did not change the expression of miR-196a and miR-133a in subcutaneous WAT, indicating that the increase of UCP1 expression occurred by the endurance training did not correspond to change of miR-196a and miR-133a expression induced by the endurance training.Keywords: Endurance training, miR-196a, miR-133a, White adipose tissue -
Pages 13-25PurposeThe aim of this study was to provide a new model for a new model for predicting 200, 400, 800, 1500, and 5000 m running records on the Fox & Matthews energy systems in young men.MethodsFifty active young men (mean ± SD age of 18.11 ± 1.98 years, Height: 171.89 ± 3.27 cm, BMI: 21.11 ± 1.76 kg/m2, VO2max: 51.08 ± 3.67 ml/kg/min) are purposefully selected and were
randomly divided into 5 groups. 100 and 10,000 meters records of all subjects were measured in two separate sessions at least with an interval of 72 hours. Then the subject’s 200, 400, 800, 1500, 5000 m running times in each group were recorded with an interval of 72 hours. Finally, the records were calculated using the equations based on Fox & Matthews energy systems. Bland-Altman graphical plots as well as the intraclass correlation coefficient (ICC) statistical tests were used to evaluate the absolute agreement of the methods.ResultsThe results showed predictive equations have high agreement with the criterion model (200 m ICC= 0.85, 400 m ICC= 0.83, 800 m ICC= 0.86, 1500 m ICC=0.89 and 500 m ICC=0.81).ConclusionAccording to the results of this study it can be concluded that the new model for predicting 200, 400, 800, 1500, and 5000 m running records can be used as a practical tool for predicting of distance running records among track and field athletes.Keywords: Prediction equations, Track, field, Agreements, Energy systems -
Pages 27-41
Fatigue is as a reversible decrease in performance during exercise, which more understanding about its causes and cure is one of the most important approaches of exercise researches. Thus, defining the type of fatigue in different activities can increase our knowledge and also help for future studies in this field. Thus, the aim of this study was to define the contribution of central and peripheral fatigue in Bruce incremental exhausting protocol. For this purpose, 16 young healthy subjects were selected and performed modified Bruce protocol until volitional exhaustion. Transcranial magnetic stimulation (TMS), M-wave, maximal voluntary contraction (MVC) of the tibialis anterior muscle and rate of perceived exertion (RPE) were assessed prior and immediately after exercise. The results showed significant decrease in MVC (12.5%) and TMS amplitude (10.2%), but not in M-wave amplitude (1.75%), immediately after exercise (P
Keywords: Central peripheral fatigue, modified Bruce protocol, transcranial magnetic stimulation, M, wave -
Pages 43-57PurposeInsulin resistance is a major factor in the development of type 2 diabetes. Some adipokines have effect on insulin resistance, the most important of these adipokines is resistin. The aim of
this study was to determine the effect aerobic training with cinnamon extract on supplementation resistin and glycemic indexes in rats with insulin-resistant.MethodsThirty-six wistar rats selected and randomly divided into four groups (control, training, cinnamon, and training-cinnamon). Training protocol performed for 8 weeks and 5 days a week with
75-80% VO2max. Cinnamon and training - cinnamon group were injected 200 ml/kg/day cinnamon extract. 72 hours after the final training session blood samples were collected. Data were analyzed using one-way ANOVA at the significant level P≤0.05.ResultsThe results showed that resistin levels lower significantly in training, cinnamon and cinnamon-training groups compared to control group (P=0.002). Insulin and insulin-resistance
significantly low in training and training–cinnamon groups compared to control group (P=0.001, P=0.005 respectively). Also, glucose levels lower significantly in training–cinnamon group comparedto control group (P=0.008).ConclusionAccording to the findings, it seems aerobic training; cinnamon extract supplementation and combination of these can through the effect on resistin adipokine, have an effect on insulin resistance. It seems to improve insulin action and insulin resistance mediation by reducing adipokines like resistin. It is likely that a combination of aerobic training and consumption of cinnamon extract can be considered for improve insulin resistance as a preventive approach to reduce the production of resistin.Keywords: Aerobic exercise_Cinnamon extract_Resistin_Insulin-resistant_Type 2 diabetes -
Pages 59-75
The current study aims to investigat the effect of low-intensity aerobic training for 10 weeks along with blood flow restriction on amount of protein BDNF in soleus and EDL muscles as well as the sciatic nerve in aged male rats.
Methods60 aged -Wistar male rats (23-24 months) were chosen which their weigh were 355 to 481 grams. They were divided into 6 groups randomly, blood flow restriction (BFR), exercise with blood flow restriction (BFR + Ex), sham(Sh), sham exercise (Sham + Ex), control (Ctl) and control exercise (Ex). They were trained with a low aerobic exercise (15 m / min) for 1 hour, 5 days a week for 10 weeks then were sacrificed 48 hours after the last training session. The samples of muscle and the sciatic nerve were separated immediately and they were put in a solid nitrogen. and Then,they were preserved at -80 ° C. The protein samples were detected by Western Bloting method. The statistical analysis were conducted with SPSS software version 18. Data normal distribution determind by Shapiro – Wilk test. Comparisons were performed among different groups by one-way ANOVA and post hoc Tukey’s test. P values less than 0.05 were considered as statistically significant.
ResultsThe results have shown that BDNF protein in the EDL muscle for BFR + Ex group significantly decreases only with Ctl and Sh groups (P˂0.05). In addtion, in soleus muscle BFR + Ex group significantly decreased in all groups (with groups Ctl, Sh and BFR 0.00 = p and Ex and Sh + Ex p˂0.03). moeover, Ex, Sh + Ex groups in comparision with Ctl and Sh have decreased significantly (0.00 = p). On the other hand, the sciatic nerve of BFR + Ex group, in comparision with all groups, increased significant (0.00 = p).
ConclusionThis study has indicates that this type of exercise affects on the BDNF protein in slow and fastwitch muscles. Furthermore, BFR+Ex , as a training method, can influence on nerve and muscule positively.
Keywords: Endurance training, neurotrophic factors, reduced blood flow, aging -
Pages 77-87The aim this study was investigated the effect of different doses of caffeine on some inflammatory factors in overweight women after exhaustive exercise. 12 inactive overweight women were selected aged 32.5±2.61 years and BMI 27.28±3.63 (kg/m2). This study was conducted in 3 steps and 2 months and with observance of subject’s menopause and in the fasting state. In the first session (the first month of menopause), subjects consumed caffeine for placebo, in the second stage (menopause second month) subjects consumed caffeine for average caffeine (6 mg/kg) and the third stage (after a week of second stage) subjects consumed caffeine for high levels (9 mg/kg) and carried Bruce exhaustive tests out 30 minutes after each dose of caffeine. After each stage, were taken at the subjects' blood samples. Data were analyzed by using repeated ANOVA and post hoc (LSD) at the significant level (p<0.05). The findings showed that consumption of moderate amounts of caffeine (p>0.05), as well as high levels of caffeine consumption had no effect on CRP of overweight inactive women after exhaustive exercise (P>0.05). The findings showed that consumption of moderate amounts of caffeine (p<0.05), as well as high levels of caffeine consumption had impact on homocysteine of overweight inactive women after exhaustive exercise (P<0.05). Finally, we can conclude that medium and high dose of caffeine, has decreased the inflammation induced exhaustive exercise.Keywords: Caffeine, Exhaustive Exercise, Reactive Protein C, Homocysteine
-
Pages 89-100PurposeThe efficacy of impulse oscillometry as an indirect measure of exercise-induced airway changes, compared to spirometry has not been comprehensively appreciated. The objective was to compare airway responses to cold temperature exercise and to recognize whether impulse oscillometry parameters relate to spirometry parameters.Methods18 physically active men with probable Exercise-Induced Bronchospasm (Body Mass Index ≤25) were screened for this study. The exercise protocol was two 6-min sub-maximal exercises of running on the treadmill with 80-90% Peak Heart Rate in either cold (4.0 ◦C) or moderate (25.0 ◦C) temperature. 48 h was observed between these two challenges.ResultsStrong correlations were found between cold and moderate temperature data for impulse oscillometry and spirometry. Spirometry revealed post-challenge significant difference in cold and moderate temperatures (p<0.05). Respiratory resistance measured by impulse oscillometry found to be significantly different in post-challenge peak falls for two conditions.ConclusionsSignificant correlations found within impulse oscillometry and spirometry data suggesting the efficacy of impulse oscillometry in evaluating airway responses to exercise challenges. Two challenges appeared to elicit Exercise-Induced Bronchospasm response by a similar mechanism of airway hyperresponsiveness and water loss.Keywords: Exercise, Induced Bronchospasm, Cold temperature, Exercise, Impulse oscillometry, Spirometry
-
Pages 101-114The aim of this study was to evaluate the efficacy of three post match recovery methods, active recovery, cold water immersion and contrast bath in young professional soccer players. 25 young soccer players of Sepahan FC Club participated in this study.In order to investigate the perception of fatigue perceived muscle soreness were measured. Vertical jump, Hoff and dribbling speed test were used to measure the functional performance of players, before and after each soccer match. The results indicated significant effect of contrast bath was opposed to the other two methods (p=0.001). Speed dribbling significantly increased (p=0.001) and the perceived soreness after using the contrast bath significantly decreased (p=0.001). It can be recommended to athlete to accelerate post match recovery using contrast bathing methods with 3 minutes warm water, 35-38 ˚ C temperature and 1 minutes cold water with 12-14 ˚ C, 3 repetitions alternatively.Keywords: Recovery, Cold Water Immersion, Contrast Bath, Soccer
-
Pages 115-127PurposeThe aim of this study was to determine the effect of 8 weeks IGF-1 injection and resistance training on Cox-2 and p53 expression in colorectal of male Wistar rats.MethodsA total of 28 male Wistar rats were randomly divided into 4 groups; saline injected control (Control), resistance training+saline injected (Training), resistance training+IGF-1 injected (Combined) and IGF-1 injected (Injection). Resistance training protocol consisted of climbing (three days/week, 5 reps/3 sets) a ladder carrying a load suspended from the tail for 8 weeks. IGF-1 and saline (1.5 µg/kg/day) were injected before and after exercise sessions. Three days after the last bout of exercise, colorectal tissues were collected and gene expression levels were analyzed using real-time PCR.ResultsIn Training, Combined and Injection groups, p53 expression in the colorectal decreased compared with Control (p<0.05). A significant decrease of Cox-2 protein levels was observed in the Training group from the Control (p=0.002). Cox-2 levels were significantly higher in Injection group compared to Control group (p=0.002). In the Combined group, Cox-2 levels was significantly higher compared to Training group (p=0.018).ConclusionsTaken together, this study demonstrates that IGF-1 injection decrease and increase p53 and Cox-2 expression in the colorectal of mice, respectively. However, resistance training decease p53 and Cox-2 expression, also attenuate decrease and increase p53 and Cox-2 expression altered by IGF-1 injection.Keywords: Exercise training, Colorectal cancer, Insulin- like growth factor-1, Apoptosis
-
Pages 129-141aimcardiovascular disease predictive inflammatory markers are more accurate than lipid profiles in diagnosing diseases. It is important to provide appropriate training pattern in order to reduce the level of inflammatory factors in these patients. The aim of this study was to investigate the effect of 8 weeks of high-intensity interval training on plasma E-selectin levels and white blood cells indices in cardiovascular disease.Methods: Among patients who voluntary referred to Shahid Rjaie cardiovascular, medical and research center for cardiac rehabilitation, 20 patients (male, 50-70yr) were selected and randomly divided into two groups (n=10): High intensity interval training and control. After determining the VO2peak, subjects in HIIT group performed an interval protocol included 8 intervals of 2 min activity (running on treadmill) at 90% of VO2peak and 2 min active recovery at 30% of VO2peak, three session per week for 8 weeks. Whereas control group have not regular exercise training. Before the training and 48 hours after the last training session fasting blood samples were taken. Independent t-test at p<0.05 was used to statistically analysis.ResultsThe analysis showed significant reduction in E-selectin (p=0.01) and lymphocytes (p=0.01), but there was no significant difference in neutrophils, monocytes and eosinophils responses between two groups (p>0.05).ConclusionsHigh intensity interval training led to reducing inflammatory factors levels in cardiovascular patients. Probably part of the beneficial effects of high intensity interval training in cardiovascular disease caused by the inflammatory system adaptation and thus reduction the level of inflammatory factors and cytokines with leukocytes origin.Keywords: Cardiovascular diseases, E-selectin, high intensity interval training, white blood cells
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.