نشریه میکروبیولوژی دامپزشکی
سال شانزدهم شماره 1 (پیاپی 40، بهار و تابستان 1399)

عفونت های مایکوپلاسمایی در طیور از اهمیت اقتصادی بالایی برخوردارند و موجب افزایش هزینه های ناشی از درمان و کاهش عملکرد طیور می شوند. هدف از مطالعه حاضر تعیین حضور مایکوپلاسما گالی سپتیکوم و مایکوپلاسما سینوویه در سندرم تنفسی مرغان گوشتی شهرستان همدان با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز بود. بدین منظور از گله های طیور مبتلا به سندرم تنفسی درشهرستان همدان نمونه ها با سوآب از قسمت فوقانی نای برداشته شده و اطلاعات هر گله نیز ثبت گردید. نمونه ها با استفاده از آزمایش PCR از نظر حضور مایکوپلاسما گالی سپتیکوم و مایکوپلاسما سینوویه ارزیابی شدند. در مجموع تعداد 279 نمونه مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج آزمایش PCR نشان داد که آلودگی به مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در 58/22 درصد کل نمونه-های مورد آزمایش در 39 درصد گله های نمونه برداری شده مثبت بوده است. همچنین هیچکدام از نمونه ها از نظر حضور مایکوپلاسما سینوویه مثبت نبودند. عفونت های همزمان شامل برونشیت 83/42 درصد، کلی باسیلوزیس 57/28 درصد و نیوکاسل 77/4 درصد بود. همچنین در 57/28 درصد موارد عفونت همزمان با برونشیت و کلی باسیلوزیس، 53/9 درصد برونشیت و نیوکاسل، و 29/14 درصد برونشیت و آنفلوانزا بصورت همزمان با عفونت مایکوپلاسمایی وجود داشت. نتایج مطالعه حاظر نشان داد که میزان آلودگی با مایکوپلاسما گالی سپتیکوم و عفونت های همزمان در گله های طیور همدان بالا می باشد و بایستی در حین بررسی وضعیت گله های مبتلا به سندرم تنفسی احتمال عفونت چندگانه به ویژه مایکوپلاسما گالی سپتیکوم مدنظر قرار گیرد.

در این پژوهش میزان آلودگی گوسفندان کشتار شده در کشتارگاه های سنتی استان چهارمحال و بختیاری در چهار فصل بهار، تابستان، پاییز و زمستان مورد بررسی قرار گرفت. نمونه گیری به طور تصادفی در انتهای خط کشتار و قبل از توزیع لاشه های گوسفند از کشتارگاه های سنتی شهرهای شهرکرد، جونقان و بارده در فصول مختلف سال و به تعداد 30 لاشه در هر فصل (تعداد 10 لاشه در هر شهر) صورت گرفت. نمونه های اخذه شده درنایلون های استریل محفوظ و در مخازن سرد به آزمایشگاه ارسال گردید. برخی ویژگی-های میکروبی نظیر شمارش کلی میکر ارگانیسم ها، کلی فرم ها، استافیلو کوکوس اوریوس، کپک و مخمر و میکروب های سرما دوست و وجود باکتری های بیماری زا اشرشیا کولی و سالمونلا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد میزان بارمیکروبی لاشه ها در فصول مختلف با یکدیگر اختلاف معنی دار داشت (5/0 <p) و با افزایش میزان سرمای محیطی در فصل زمستان از میزان بار میکروبی کاسته شد (01/0 <p). لگاریتم تعداد باکتری در هر گرم گوشت برای شمارش کلی بار میکروبی در فصل بهار، تابستان، پاییز و زمستان به ترتیب 20/5، 42/5 ،68/4 و52/4 بود. نتایج تغییرات کلی فرم ها، استافیلو کوکوس اوریوس، کپک و مخمر و میکروب های سرما دوست در فصول مختلف سال نیز با یکدیگر متفاوت بود (5/0 <p). نتایج این مطالعه همچنین نشان داد در فصول مورد بررسی لاشه های گوسفند فاقد سالمونلا بوده ولی باکتری اشرشیاکلی در تمام نمونه های لاشه مورد مطالعه وجود داشت که خصوصا در فصول گرم میزان آن بیشتر بود.

در این تحقیق توانایی و میزان چسبندگی لاکتوباسیل های پروبیوتیکی در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. جهت اجرای پروژه، از باکتری های اسید لاکتیک که قبلا از منابع مختلف (لبنیات، شیر مادر و روده طیور) جدا شده بودند و بر اساس روش های فنوتیپی و توالی یابی 16SrRNA در حد جنس و خواص پروبیوتیکی آنها نیز تایید و در کلکسیون میکروبی موسسه رازی ثبت شده بودند، استفاده گردید. تمامی سویه ها از نظر تجمع باکتریایی بین میکروارگانیسم های همان سویه (اگریگشن)، تجمع باکتریایی بین سویه-های متفاوت (کو اگریگشن) و فعالیت هیدروفوبیسیتی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس توانایی و میزان چسبندگی سویه ها به سلول های سرطانی Caco-2 مورد بررسی قرار گرفت. در کل ده سویه لاکتوباسیلوس ها شامل 8 جدایه بومی (لاکتوباسیلوس پلانتاروم (2) ، لاکتوباسیلوس کازیی (1)، لاکتوباسیلوس فرمنتوم (1)، لاکتوباسیلوس سالیواریوس (1)، لاکتوباسیلوس روتری (1)، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس (1) و یک جدایه لاکتوباسیلوس رامنوسوس) و دو سویه استاندارد (لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس 43556 ATCC و لاکتوباسیلوس رامنوسوس 7469 ATCC (برای این ازمایشات انتخاب شدند. فعالیت اگریگشن و کو اگریگشن، بعد از گذشت 5 ساعت در دمای 25 درجه سانتی گراد افزایش یافت به طوری که لاکتوباسیلوس کازیی RTCC1296-3 بالاترین فعالیت اگریگشن و کو اگریگشن را به ترتیب به میزان 84% و 28% از خود نشان داد. تفاوتی چشمگیری در مقادیر هیدروفوبیسیته نیز مشاهده شد. این مقادیر بین 43% و 80% بودند که بیشترین مقدار هیدروفوبیسیتی برای لاکتوباسیلوس سالیواریوس RTCC 1304 و کمترین مقدار برای لاکتوباسیلوس پلانتاروم1290 RTCC بدست آمد. تمام جدایه ها قابلیت اتصال به سلول های Caco-2 را داشته ، سویه لاکتوباسیلوس کازیی RTCC1296-3 با 35% و لاکتوباسیلوس پلانتاروم1290 RTCC با 10% به ترتیب بیشترین و کمترین میزان اتصال را از خود نشان دادند. نتایج نشان دادند که بعضی از سویه های مورد بررسی در این مطالعه توانایی کلونیزاسیون در شرایط روده را دارند و پس از بررسی ها بیشتری به ویژه در شرایط درون تنی ، می توانند بعنوان باکتری های پروبیوتیک مناسب معرفی شوند.

ویروس آکابان در خانواده Peribunyaviridae، راسته Bunyavirales قرار دارد. این ویروس توسط پشه جنس کولیکوییدس به دام های نشخوارکننده منتقل شده و با عبور از سد جفت قادر به ایجاد نواقص مادرزادی در جنین است. ضایعات ایجاد شده بسته به سن جنین از سقط و مومیایی شدن تا بروز هیدراننسفالی و آرتروگریپوزیس می تواند متغیر باشد. در یکی از دامداری های شیری صنعتی اطراف تهران در سال 1395 تعداد 33 راس گوساله نژاد هلشتاین با نشانه های عصبی و آرتروگریپوزیس (18 راس مبتلا به نشانه های عصبی و 15 راس مبتلا به آرتروگریپوزیس) متولد شدند. در همه مبتلایان کوری، افسردگی، کودنی، عدم درک از محیط پیرامون، ناتوانی در مکیدن سرپستانک، عدم یادگیری و آرتروگریپوزیس نشانه بالینی متداول بود. کم خونی، لکوسیتوز و نوتروفیلی سه یافته مشخص خونشناسی در گوساله های مبتلا به هیدراننسفالی بود. در کالبدگشایی جمجمه گوساله های مبتلا عدم تشکیل نیمکره های مغز و جایگزین شدن آن ها توسط کیسه های مملو از مایع مغزی-نخاعی دیده می شد. ساقه مغز و مخچه به صورت طبیعی در همه مبتلایان شکل گرفته بود. بررسی باقیمانده بافت مغز به روش RT-PCR نشان داد که ضایعات ایجاد شده نتیجه آلودگی گوساله ها با ویروس آکابان در دوران جنینی است. یافته های حاضر توصیف بالینی و کالبدگشایی بیماری آکابان در گوساله های شیرخوار در ایران است که نقش ویروس آکابان در ایجاد آن به اثبات رسید.

سالمونلا یکی از عوامل اسهال حاد تا مزمن و بعضا مرگ در برخی از حیوانات و انسان می باشد. سالمونلوز یک بیماری زیونوز است که ممکن است به دنبال تماس با حیوانات در انسان بروز یابد. سگ ها می توانند حاملین بدون علامت و یا همراه با علایم بالینی برای سالمونلا باشند و عامل را به محیط دفع نمایند. لذا هدف از انجام این مطالعه، شناسایی، سروتایپینگ و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های سالمونلا به دست آمده از سگ های بدون صاحب در تهران می باشد. در این مطالعه از ابتدای بهار سال 1394 تا اول پاییز سال 1395، تعداد 100 نمونه سوآب از مدفوع سگ های دارای علایم بالینی مشکوک به سالمونلوز و 100 نمونه سوآب از مدفوع سگ های ظاهرا سالم از یک پناهگاه حیوانات بی سرپرست در اطراف تهران اخذ شد. نمونه ها در محیط های کشت غنی کننده، افتراقی و اختصاصی کشت داده شد و جدایه های مشکوک توسط تست های بیوشیمیایی جهت تایید مورد ارزیابی قرار گرفت. جدایه های سالمونلا با کمک روش PCR از نظر جنس تایید شدند و از نظر سروتیپ مورد ارزیابی قرار گرفتند. الگوی مقاومت جدایه های سالمونلا علیه آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین، جنتامایسین، آمیکاسین و استرپتومایسین مشخص شد. فراوانی جنس سالمونلا در میان سگ های به ظاهر سالم، و سگ های دارای علایم مشکوک به سالمونلوز به ترتیب دو و 9 درصد بود. از میان 11 جدایه سالمونلا، 7 مورد سالمونلا تیفی موریوم و 4 مورد سالمونلا انتریتیدیس می باشد. در این مطالعه، سالمونلا انتریتیدیس به طور فراوانی نسبت به جنتامایسین و سالمونلا تیفی موریوم به شکل قابل توجهی نسبت به آمیکاسین دارای مقاومت آنتی بیوتیکی بود. هیچ تفاوت معنی داری بین سرووارها بر اساس مقاومت آنتی بیوتیکی مشاهده نشد. به نظر می رسد پناهگاه های نگهداری سگ های ولگرد، سالمونلا یک منبع بالقوه از جنس سالمونلا برای انسان به شمار می رود گه یک نگرانی برای بهداشت عمومی محسوب می گردد. سیپروفلوکساسین و استرپتومایسین، آنتی بیوتیک های موثر بر سالمونلا شناسایی شدند، البته مصرف بیش از حد این آنتی بیوتیک ها نباید مورد غفلت قرار گیرد.

برونشیت عفونی یک بیماری حاد و بسیار واگیردار است که با نشانه های تنفسی در جوجه های در حال رشد و کاهش تولید و کیفیت تخم در مرغ تخم گذار همراه است. هدف مطالعه بررسی نقش ویروس برونشیت عفونی در کمپلکس های تنفسی گله های گوشتی استان های آذربایجان شرقی و گلستان می باشد. بدین منظور از 20 گله گوشتی مشکوک به برونشیت عفونی در مناطق مختلف استان های آذربایجان شرقی و گلستان جمع آوری و از بافت های نای، ریه و لوزه های سکومی نمونه گیری انجام شد. نمونه ها به تخم مرغ های جنین دار 9 تا 11 روزه تلقیح شد پس از جمع آوری مایع آلانتوییک، آزمون RT-PCR جهت تشخیص برونشیت عفونی انجام گرفت. پس از RT-PCR نمونه های IBV مثبت بر اساس بخشی از توالی ژن S1 بیشتر موردبررسی قرار گرفتند. نتایج RT-PCR نشان داد به ترتیبات 30 و 40 درصد گله های استان گلستان و آذربایجان شرقی دارای کمپلکس های تنفسی ویروس IBV جدا گردید. نتایج مقایسه توالی نوکلوییدی و اسیدآمینه، سه جدایه به دست آمده از استان گلستان بیش ترین شباهت توالی اسیدآمینه و نوکلیوتید را با ویروس های شبه QX عراق و ایران داشتند. از چهار جدایه استان آذربایجان شرقی در جدایه بیشترین شباهت را به سویه پاکستانی/B793 و یک جدایه 96 تا 98 درصد شباهت با جدایه های واریانت 2، ایران داشت. سویه های بدست آمده با توجه به توالی های مختلف و مناطق جغرافیایی، پیچیدگی و تنوع را در این دو استان نشان می دهد.

بیماری بورسیت عفونی در دو شکل ظاهر می شود، یکی شکل بالینی که با مرگ و میر بالا مشخص می شود و جوجه های حساس و نژاد غیر گوشتی که بین سن سه تا شش هفته دارند، را مبتلا می کند. دوم، شکل مهمترکه تحت بالینی می نامند، که جوجه های کمتر از سن سه هفته را مبتلا می کند. تحقیقی که در شهرستان ایلام صورت گرفت. جوجه ها همگی نژاد زربال بودند. سالن ها قبل از ورود جوجه ها ضدعفونی شدند و خوراک جیره بندی شده نوبت اول با آب مکفی برای شروع پرورش دریافت کردند. در سن روز چهارم پرورش، واکسن برونشیت عفونی و نیوکاسل اعمال شدند و درسن روز هشتم، اولین دوز واکسن بیماری بورسیت عفونی را دریافت کردند و در سن روز چهاردهم، دوز واکسن دوم نیوکاسل را دریافت کردند. در نهایت در سن روز هیجدهم، دومین دوز واکسن بیماری بورسیت عفونی را دریافت کردند. نمونه های خون برای ارزیابی پاسخ آنتی بادی ویروس بیماری بورسیت عفونی و ویروس بیماری نیوکاسل و تستHI  صورت گرفت. ارگان بورس فابریسیوس 15 جوجه نمونه گیری و جهت ارزیابی هیستوپاتولوژی گرفته شدند. نتایج معاینات هیستوپاتولوژی در سه مورد از همه بیشتر قابل مشاهده هستند. پاسخ آنتی بادی بیماری نیوکاسل در مرغداری اول 5/34 بود. بعد از واکسیناسیون دوم، 7 شد. پاسخ آنتی بادی بیماری نیوکاسل در مرغداری دوم 5/32 بود. بعد از واکسیناسیون دوم، 8/6 شد.  در % 100 نمونه های ارزیابی شده آپوپتوز و نکروز، در حالی که در 10 نمونه آنها کانون های خونریزی % 66/ 66 مشاهده شدند. وجود عفونت تحت بالینی در بیماری بورسیت عفونی فابریسیوس در جوجه های گوشتی در شرایط مرغداری نشان داده شده است.   .

دمنوش های گیاهی به دلیل خواصی که در سلامتی از خود نشان داده اند، به عنوان نوشیدنی های کاربردی محبوبیت پیدا کرده اند. هدف از مطالعه حاضر بررسی فعالیت ضدباکتریایی دمنوش های گیاهی تهیه شده با چای سیاه، سبز، به لیمو و نعناع به روش سطح پاسخ می باشد. چهار دمنوش گیاهی شامل چای سیاه، سبز، به لیمو و نعناع با سه غلظت ساکارز (2، 5 و 8 درصد) شیرین شدند. فعالیت ضدباکتریایی محلول رویی حاصل از سانتریفیوژ این دمنوش ها پس از 4، 7 و 21 روز نگهداری، علیه استافیلوکوکوس اوریوس، شیگلا دیسانتری و باسیلوس سریوس با روش چاهک مورد ارزیابی قرار گرفت. تاثیر غلظت ساکارز، زمان نگهداری و نوع گیاه بر فعالیت ضدباکتریایی دمنوش ها با روش سطح پاسخ آنالیز شد. نوع گیاه در فعالیت ضدباکتریایی دمنوش های گیاهی علیه هر سه باکتری مورد آزمون تاثیر معناداری نشان داد (001/0 < P). دمنوش تهیه شده با چای سبز با 8 درصد ساکارز پس از 21 روز نگهداری بیشترین فعالیت ضدباکتریایی علیه شیگلا دیسانتری نشان داد. دمنوش چای سبز شیرین شده با غلظت 2 درصد ساکارز بعد از 21 روز نگهداری بیشترین فعالیت ضدباکتریایی علیه استافیلوکوکوس اوریوس نشان داد. برای حصول به بیشترین فعالیت ضد باکتریایی علیه باسیلوس سریوس تهیه دمنوش چای سبز با 2 درصد ساکارز پس از 7 روز نگهداری پیشنهاد می شود. مدل های پیشگویی به دست آمده توسط نرم افزار، مطلوب بودن و قابلیت ناوبری مدل ها را نشان داد. در بین دمنوش های تهیه شده، چای سبز بیشترین فعالیت ضدباکتریایی را علیه همه باکتری های مورد آزمون نشان داد.

اورنیتوباکتریوم رینوتراکیال (ORT) ارگانیسم مرتبط با بیماری های تنفسی، کاهش تولید تخم ، کاهش رشد و مرگ و میر در مرغ ها و بوقلمون ها است. هدف پژوهش حاضر جداسازی، شناسایی، تعیین الگوی مقاومت دارویی و انگشت نگاری مولکولی این باکتری در گله های ماکیان صنعتی استان آذربایجان شرقی -شمال غرب ایران- با استفاده از روش مرسوم باکتریایی و نیز تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) بود. بدین منظور تعداد 400 نمونه سواب نایی از 33 گله مرغ گوشتی در حال کشتار و هفت گله مرغ تخمگذار جمع آوری گردید. بر اساس نتایج این مطالعه، از 330 نمونه حاصل از گله های مرغ گوشتی، 14 جدایه (4/2 درصد) از سواب های نای پنج گله (15/1 درصد) به عنوان اورنیتوباکتریوم رینوتراکیال شناسایی شدند. همچنین یافته های پژوهش جاری مشخص نمود که هیچکدام از گله های مرغ تخمگذار تحت بررسی آلوده به این ارگانیسم نبودند. بر اساس نتایج آزمایش تعیین الگوی مقاومت دارویی جدایه ها به روش انتشار دیسک، بالاترین حساسیت دارویی به ترتیب نسبت به پنی سیلین (85/7 درصد)، تتراسایکلین (71/4 درصد) و داکسی سایکلین (57/1 درصد) بوده و بیشترین مقاومت دارویی نیز مقابل اریترومایسین (71/4 درصد) و نیومایسین (0/50 درصد) مشاهده گردید. بر طبق داده های انگشت نگاری جدایه ها با تکنیک تکثیر مناطق بین ژنی تکراری حفاظت شده انتروباکتریایی (ERIC-PCR)، این جدایه ها در دو الگوی ژنتیکی E1 و E2 تیپ بندی شدند که اغلب جدایه ها (13=n،د92/8 درصد) در الگوی E1 قرار داشتند. تمام سویه های ORT جدا شده در این مطالعه از گله های مرغ گوشتی بودند که نشان دهنده میزان بالای آلودگی این پرندگان نسبت به ماکیان تخمگذار صنعتی تحت بررسی در استان آذربایجان شرقی است (05/0 > P). همچنین نتایج ما نشان می دهد که اغلب جدایه های ORT حاصل از ماکیان صنعتی مناطق شمال غرب ایران از نظر ژنتیکی بسیار شبیه به هم بوده و به یک پروفایل ژنتیکی خاص وابسته می باشند.

با توجه به افزایش بیماری های مرتبط با نقص ایمنی و سرطان در سال های اخیر، تلاش های زیادی در جهت استفاده از عوامل تعدیل کننده سیستم ایمنی با منشا طبیعی به عنوان ترکیبات دارویی، شکل گرفته است که در این میان مخمرها می توانند به عنوان ترکیبات محرک ایمنی مورد استفاده قرار گیرند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات سایتوتوکسیسیتی عصاره سیتوپلاسمی مخمر کاندیدا آلبیکنس بر رده سرطانی میلوییدی مزمن C140 بود. برای این منظور عصاره ی سیتوپلاسمی سویه استاندارد کاندیدا آلبیکنس در زمان های 48،24 و72 ساعت با مقادیر 1/0، 1، 10، 50، 100، 200 میکروگرم بر میلی لیتر در مجاورت سلول های سرطانی C140 قرار داده شد و اثر آن با استفاده از آزمون های MTT و فلوسایتومتری بررسی شد. نتایج حاصل از آزمون MTT نشان داد که در دوز های پایین تر از 50 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره در زمان های مورد مطالعه، هیچ گونه تاثیری بر روی سلول های سرطانی مشاهده نشد؛ در حالیکه از دوز 50 میکروگرم بر میلی لیتر به بالا خاصیت سلول کشی عصاره سیتوپلاسمی وابسته به زمان بوده و با افزایش زمان، درصد مهار رشد نیز به طور معنی داری افزایش یافت 001/0 p.

یکی از مهم ترین توصیه ها در مورد حیوانات آزمایشگاهی، استفاده از حیوانات تعریف شده با فلور میکروبی مشخص است. بر اساس توصیه فدراسیون انجمن های علوم حیوانات آزمایشگاهی اروپا، پایش بهداشتی حیوانات، خصوصا در مورد عفونت های قابل انتقال به انسان الزامی است. بر طبق پروتکل FELASA، 50 سر موش آزمایشگاهی نژاد NIH یک مرکز پرورش حیوانات آزمایشگاهی به صورت تصادفی انتخاب و از نظر نماتدها، سستد ها و پروتوزوآها بررسی شدند. 100% نمونه ها آلودگی به نماتد داشتند که همگی Syphacia obvelata بودند. همچنین 40% آنها، آلودگی به سستدها را داشتند که درصد آلودگی در موش-های جنس ماده 10% و در جنس نر 85% بود. تمامی سستد ها Rodentolepis nana بودند. در بررسی آلودگی بهCysticercus fasciolaris تمام موارد منفی و هیچ گونه آثاری از حضور انگل در سطح و داخل کبد ها مشاهده نگردید. در بررسی انگل های تک یاخته تقریبا تمامی آن ها آلودگی به تک یاخته ها را داشتند. بیشترین میزان تک یاخته ها مربوط به آمیب ها بود، همچنین آلودگی به میزان کمتر در مورد Spironucleus spp. مشاهده گردید. در بررسی تک یاخته Encephalitozoon cuniculi ، با روش الایزا، میزان آلودگی، 39/24% بود. در بررسی تک یاخته Klossiella muris پس از انجام آزمایش های هیستو پاتولوژی، انگل در نواحی مختلف کلیه به صورت واضح مشاهده نشد ولی ضایعات آسیب شناسی در تمامی نمونه های بافتی مشاهده گردید که ممکن است متاثر از مراحل مختلف انگل باشد. با توجه به آلودگی به اکثر عوامل انگلی بررسی شده خصوصا وجود عفونت های قابل انتقال به انسان باید حذف کلنی آلوده و جایگزین کردن کلنی پاک صورت گیرد.

بیماری تب مالت یا بروسلوز یکی از مهمترین بیماری های مشترک بین انسان و دام با انتشار جهانی است. لذا هدف از مطالعه حاضر ارزیابی میزان آگاهی دانشجویان علوم پزشکی و بررسی کفایت برنامه های آموزش پزشکی بود. مطالعه حاضر به روش مقطعی با استفاده از روش مورگان و با انتخاب 300 نفر از دانشجویان رشته های مختلف دانشگاه علوم پزشکی لرستان به روش پرسشنامه ای انجام شد. با توجه به بررسی ها، میانگین و انحراف معیار کلی نمره آگاهی دانشجویان 25/3±22/11 بود که امتیاز بسیار پایینی است. با بررسی پاسخ دانشجویان،100 درصد دانشجویان تب مالت را از شایع ترین بیماری های مشترک انسان و دام دانستند و به ترتیب 84 و 82 درصد دانشجویان به شایع ترین علامت بروز بیماری در انسان و شایع ترین راه انتقال بیماری به انسان پاسخ صحیح داده اند. نتایج نشان داد، سطح تحصیلات پدر و مادر بر روی میزان آگاهی دانشجویان مورد بررسی در مطالعه حاضر تاثیر معنی داری ندارد (05/0 >p). نتایج نشان داد بین میزان آگاهی دانشجویان پسر و دختر در مورد بیماری تب مالت، اختلاف آماری معنی داری وجود دارد (0001/0  <p). همچنین استفاده از آزمون غیر پارامتریک Mann-Whitney برای ارزیابی آگاهی در مورد بیماری تب مالت مشخص کرد بین میانگین آگاهی پسر و دختر از لحاظ آماری تفاوت معنی داری برقرار است (01/0≤p). در مجموع با توجه به اینکه دانشجویان مورد بررسی در مطالعه حاضر در دانشگاه علوم پزشکی تحصیل می کنند، آگاهی آن ها از بیماری تب مالت به عنوان یکی از مهمترین بیماری های مشترک بین انسان و دام رضایت بخش نبود که این مسئله حاکی از یک خلاء آموزشی یا عدم توجه دانشجویان به محتوای آموزشی می-باشد.