مجله سیاست کاربردی
پیاپی 2 (پاییز و زمستان 1397)

مقاله پژوهشی حاضر با هدف بررسی رابطه محرومیت نسبی با تعلق به ارزش های انقلاب اسلامی در میان نسل سوم انقلاب تدوین شده است. بدین منظور، با الهام از نظریه محرومیت نسبی تدرابرت گار فرضیه ای تیوریک استنتاج وبا داده های حاصل از نمونه ای 450 نفری از جوانان دانش آموز مورد ارزیابی و آزمون تجربی قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که برخلاف پیش بینی فرضیه منبعث از تیوری مزبور، رابطه معناداری بین محرومیت نسبی و میزان تعلق به ارزش های انقلاب اسلامیدر میان جمعیت این تحقیق وجود نداشته است. در حقیقت، یافته های این پژوهش تا حدود زیادی دلالت ابطالی برای فرضیه تحقیق مبنی بر ارتباط منفی میان محرومیت نسبی و تعلق به ارزش های انقلاب اسلامی داشته است.

با انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 میلادی آمریکا،دونالد ترامپ از حزب جمهوری خواه به عنوان چهل و پنجمین رییس جمهور به کاخ سفید راه یافت. پرسش اصلی مقاله حاضر این بود که مولفه های سیاست خارجی ترامپ در سطح کلان جهانی و در قبال جهان اسلام به طور خاصچیست؟یافته پژوهش با روش کتابخانه ای اسنادی و توصیفی تحلیلی این شد کهمولفه های گوناگون در سیاست محافظه کارانه ترامپ دخیل است وبا توجه به تبلیغات و تاکیدات مکرر ترامپ مبنی بر لزومبازگرداندن شکوه گذشته به آمریکا می توان گفت: نشانه های انزواطلبی،یک جانبه گرایی ومنافع محوریدولتترامپدر سیاست داخلی و خارجی بر پایه واقعیات داخلی آمریکا از جمله مشکلات اقتصادی و رویکرد محافظه کارسیاست گذاران آنهویدا است و ترامپ در چارچوب کلان همین سیاست و برداشتی که از مناطق مختلف جهان دارد با جهان اسلام رفتار می نماید و بر حسب نوع واکنش جهان اسلام و متحدان و رقبای آمریکا به رفتار خارجی ترامپ، شاهد معادلات گوناگون از تقابل تا تعامل مناطق مختلف جهان با پدیده ترامپیسم خواهیم بود.

ج.ا ایران به دلیل موقعیت خاص ژیوپلیتیک و داشتن نظامی شیعه محور در وضعیتی قرار دارد که هم زمان تحولات و تحرکات در محیط پیرامونی اش می تواند بیشترین تاثیر بر امنیت ملی آن داشته باشد. در این میان، از آن جایی که عراق با اهمیت ترین کشور در بین کشورهای منطقه و جهان درتمام زمینه های سیاسی، امنیتی، اقتصادی، اجتماعی و غیره برای ج.ا. ایران محسوب می شود، لذا آینده این کشور می تواند به عنوان اصلی ترین موضوع سیاست خارجی و امنیتی ایران باشد. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی این مساله است که انسجام عراق (به عنوان یکی از گزینه های متصور عراق آینده) در چه صورتی می تواند بر امنیت ملی ج.ا.ایران تاثیر بگذارد؟ برای سنجش این موضوع از لحاظ نظری، از رهیافت ترکیبی امنیت ملی لی نور جی مارتین بهره گرفته شده و از لحاظ روشی، برای فهم رابطه بین متغیرها، از روش علی، استفاده شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد، عراق منسجم در حالتی که تکثرگرایی کنونی بر آن حاکم باشد، کمترین تهدیدات و بیشترین فرصت ها را برای امنیت ملی ایران دارد؛ اما تشدید قوم گرایی عربی در عراق منسجم بیانگر بروز تهدیدات نوینی برای امنیت ملی ایران و ظهور مجدد عراق به عنوان بازیگری تهدیدگر برای ج.ا. ایران خواهد بود.

سیاست ایرانی در عین تطور تاریخی آن، از هویت واحد و مستمری هم برخوردار است که می تواند مورد استنباط و تبیین قرار گیرد. نگاه دینی، واقعبینی، مصلحت و عقلانیت سیاسی، مراتب قدرت و نسبت با مردم، حزم و دور اندیشی و منش اخلاقی را می توان در این سیاست سراغ گرفت.