فهرست مطالب
نشریه رستنیها
سال بیست و سوم شماره 2 (پیاپی 67، Winter 2022)
- تاریخ انتشار: 1401/09/10
- تعداد عناوین: 14
-
-
صفحات 161-179در بررسی حاضر، خصوصیات ریز ریخت شناسی برگ 14 گونه متعلق به سه جنس Lythrum ،Ammannia و Rotala (Lythraceae) با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج، دو نوع کرک، سه نوع پاپیلا، نه تیپ و پنج زیرتیپ از تزیینات موم روی کوتیکولی، سه نوع دیواره آنتی کلینال و لایه بیرونی پری کلینال، چهار نوع لبه بیرونی روزنه/ الگوی لبه درونی در دو طرف سطح برگ را آشکار ساخت. این صفات دارای اهمیت تاکسونومیکی بوده و برای شناسایی سرده ها و گونه های تیره Lythraceae مفید هستند. برای یافتن شباهت ها و همبستگی های ریزریخت شناسی بین جنس ها و گونه ها از آنالیز عددی (روش جفت-گروه وزن دهی نشده با میانگین های حسابی و تحلیل مولفه های اصلی) استفاده شد. یافته-های ما ارتباط و اتحاد هشت گونه Lythrum را نشان می دهد، در حالی که برخی از صفات بین گونه های Ammannia ،Rotala و سه گونه Lythrum هم پوشانی دارند. نتایح این بررسی نشان داد که تجزیه و تحلیل عددی صفات ریز ریخت شناسی برگ قادر به نشان دادن روابط بین سه جنس نیست.کلیدواژگان: آنالیز چند متغیره، اپیدرم، تاکسونومی، موم روی کوتیکولی، میکروسکوپ الکترونی
-
صفحات 180-198
ریخت شناسی بذر 15 گونه Prangos (چتریان) از ایران با استفاده از میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفته است. ویژگی های ریخت شناسی و ریزریخت شناسی شامل شکل بذر، رنگ، اندازه، شکل سلول های اپیدرمی، مرزهای آنتی کلینال، دیواره سلولی بیرونی پریکلینال و ویژگی های دیواره های سلولی خارجی مورد بررسی قرار گرفت. براساس اندازه سلول های اپیدرمی، آرایش سلولی، دیواره های آنتی کلینال و پری کلینال، سه نوع مرز دیواره سلولی شناسایی شد. این مطالعه نشان داد که الگوی تزیینات پوشش دانه می تواند در شناسایی گونه ها مفید باشد. هدف از این مطالعه، توصیف و مقایسه ویژگی های ریخت شناسی سطح خارجی بذر گونه های Prangos و ارزیابی کاربرد احتمالی آن ها برای مطالعات رده بندی می باشد. همچنین، براساس معیارهای شکل خارجی بذر به دست آمده از میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی، یک کلید مصنوعی برای گونه های جنس مورد نظر ارایه گردید.
کلیدواژگان: ریزریخت شناسی، پوشش دانه، چتریان، SEM، Apioideae، Ulopterae -
مطالعه فیلوژنی جنس Sanguisorba در ایران: شواهدی مبتنی برتجزیه و تحلیل توالی DNA کلروپلاستی و هسته ایصفحات 199-212در بررسی حاضر، فیلوژنی مولکولی جنس Sanguisorba متعلق به گل سرخیان (شامل دو گونه S. officinalis و S. minor) و سه زیرگونه (S. minor subsp. muricata, S. minor subsp. lasiocarpa و S. minor subsp. minor) از ایران با استفاده از nrDNA ITS و rpl32-trnL(UAG) مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور، 26 آرایه، شامل چهار نمونه از ایران به همراه 22 توالی از بانک ژن مورد آنالیز قرار گرفت. روابط فیلوژنتیکی گونه های Sanguisorba با استفاده از آنالیزهای ماکزیمم پارسیمونی و بایزین بازسازی شدند. نتایج آنالیز توالی هسته ای منجر به جدایی دو زیرطایفه (Agrimoniinae و Sanguisorbinae)، تک تباری جنس Sanguisorba و جدایی کاملS. officinalis (روی شاخه Sanguisorba) از S. minor و سه زیرگونه آن (روی شاخه Poterium) شد. با وجودی که طی بررسی حاضر، روابط فروگونه به طور حل نشده باقی ماند، اما مشخص گردید که استفاده از معیارهای ریخت شناسی و ریزریخت شناسی می تواند به عنوان ابزار مهمی برای تفکیک سطوح مختلف تاکسونومیک به ویژه، شناسایی فروگونه ایی استفاده شود. به علاوه، در این تحقیق، میانگین درصد واگرایی نوکلیوتیدی، تفاوت توالی ها، شواهد ریخت شناسی و ریزریخت شناسی مورد بحث قرار گرفته است.کلیدواژگان: بایزین، تاکسونومی، تعیین حدود، ماکزیمم پارسیمونی، واگرایی نوکلئوتیدها
-
صفحات 213-237در این مطالعه، پوشش گیاهی جزیره کبودان، بزرگترین جزیره دریاچه آب شور ارومیه واقع در شمال غرب ایران عمدتا براساس پروفیل پوشش گیاهی مستقر در عرض جزیره مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور، نمونه برداری پوشش گیاهی در امتداد یک پروفیل شمالی-جنوبی و برخی نقاط پراکنده صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده های پوشش گیاهی در قالب طبقه بندی با استفاده از روش TWINSPAN و رسته بندی با به کارگیری روش DCA انجام شد. جدول خلاصه شده واحدهای رویشی و تصویر شماتیک پروفیل پوشش گیاهی ارایه شدند. از مجموع 107 رولوه پوشش گیاهی، 24 اجتماع گیاهی با در نظر گرفتن جنبه های فلورستیکی و بوم شناختی در جزیره کبودان شناسایی شدند. این اجتماعات در سه گروه جای داده شدند که عبارتند از: 1- اجتماعات گیاهی شکل گرفته در بستر خشک شده دریاچه ارومیه (در ساحل کنونی جزیره کبودان)؛ 2- اجتماعات گیاهی توسعه یافته در ساحل قبلی جزیره و 3- اجتماعات گیاهی موجود در تپه ماهورهای مجاور خطوط ساحلی، مناطق استپی و دره های جزیره کبودان. در نتیجه بررسی حاضر مشخص گردید که جزیره کبودان با اکوسیستم کمتر دست خورده و بدون فعالیت های انسانی در طول دهه ها، دربردارنده گونه های متنوع گیاهی و تیپ های مختلف پوشش گیاهی است. با توجه به وضعیت آبی ناپایدار دریاچه ارومیه در سال های اخیر، حفاظت و نظارت بر پوشش گیاهی این جزیره و سایر جزایر دریاچه ارومیه که با روند توالی روبرو هستند، موکدا توصیه می گردد.کلیدواژگان: جزیره، دریاچه شور، رسته بندی، طبقه بندی، ناحیه ایران و تورانی
-
صفحات 238-251
طی مطالعه جنبه های مختلف تاکسونومیک تبار Echinophoreae، وضعیت تیپ گذاری تمامی آرایه های تبار مذکور مورد بررسی قرار گرفت. در بررسی حاضر، یک سین تایپ برای Pycnocycla aucheriana var. aucheriana معرفی و وضعیت تیپ تعدادی از نمونه های هرباریومی مربوط به آرایه های Anisosciadium orientale و P. aucheriana var. aucheriana رد شد. همچنین، اصلاحاتی بر اطلاعات مربوط به محل رویش و نمونه های هرباریومی نگهداری شده از آرایه های A. orientale، P. cespitosa و P. spinosa var. aitchisonii در هرباریوم های C، K و P انجام گردید.
کلیدواژگان: ایزوتایپ، سین تایپ، کرفسیان، Anisosciadium، Pycnocycla -
صفحات 252-263در این پژوهش، گلپوش خارجی (کاسبرگ) 14 گونه از جنس Campanula (گل استکانیان) با میکروسکوپ الکترونی نگاره (SEM) در شمال و شمال غرب ایران مورد مطالعات ریزریخت شناسی قرارگرفت. در مشاهدات مورد نظر، گلپوش ها از نظر وضعیت، شکل و تراکم کرک ها و همچنین الگوی اپیدرمی گلپوش بررسی و جدول صفات تهیه گردید. همچنین، گونه ها از نظر وضعیت کرک به دو گروه کرک آلود و بدون کرک و در رابطه با تنوع کرک به پنج گروه ستاره ای (stellate)، خمیده و زبر (strigose)، کرک بلند (villouse)، مجعد (crispate) و قلابی (hooked) و نیز براساس الگوی اپیدرمی گلپوش به پنج گروه مخطط (striate)، چروکیده (rugose)، فنجانی شکل (cup-shaped)، دارای برجستگی (papillate) و مخطط دارای برجستگی(striate-papillate) دسته بندی شدند. طبق نتایج به دست آمده در این بررسی، کمپلکس گونه ای C. reuteriana و C. propinqua تفاوت هایی را از نظر نوع کرک گلپوش و الگوی اپیدرمی گلپوش نشان دادند. همچنین در مطالعات ریزریخت شناسی الگوی اپیدرمی گلپوش، جدایی کمپلکس گونه ای C. tracheliumاز C. latifolia بر اساس نتایج به دست آمده در این تحقیق تایید می شود. به طورکلی، مطالعه حاضر نشان داد که گونه ها با صفات ریزریخت شناسی خود مشخص و متمایز می شوند.کلیدواژگان: الگوی اپیدرمی گلپوش، گل استکانیان، میکروسکوپ الکترونی نگاره، C. propinqua، C. reuteriana
-
صفحات 264-281سیانوباکتری ها از اجزای اصلی و مهم میکروفلور اکوسیستم های خشکی به شمار می آیند. این میکروارگانیسم ها به دلیل داشتن مکانیسم های دفاعی مختلف توانایی مقاومت در مقابل شرایط سخت بوم شناختی نظیر زیستگاه های خشک و نیمه خشک را دارند. در مطالعه حاضر، تنوع زیستی، پراکنش و ساختار جمعیتی سیانوباکتری های دارای هتروسیست در زیستگاه های طبیعی ایران براساس شیب پرتوی خورشید مورد بررسی قرار گرفت. به طور کلی، 41 ریخت گونه از 21 ایستگاه مطالعاتی جمع آوری و جداسازی شد. این آرایه ها به ترتیب به هشت جنس، با سطوح تنوع زیستی متفاوت متعلق بودند که عبارتند از:Nostoc (54.68%) ،Calothrix (13.63%) ، Cylindrospermum (9.76%)، Anabaena (7.32%)،Trichormus (7.32%) ، Wollea (2.43%)، Nodularia (2.43%) و Hapalosiphon (2.43%). بر این اساس، عوامل بوم شناختی مانند میزان تابش نور خورشید، رطوبت نسبی و شوری خاک روی تنوع و پراکنش سیانوباکتری های مورد مطالعه اثرگذار بود. همچنین نتایج نشان داد، برخی آرایه ها در مناطق با سطح پرتوی زیاد پراکنش وسیع تری دارند. در میان آرایه های مورد بررسی، جنس Nostoc در تمام ایستگاه های مطالعاتی، به ویژه در ایستگاه هایی با میزان تابش بالای نور خورشید به عنوان جنس غالب شناخته شد. همچنین در بررسی حاضر مشخص گردید که مقاومت پرتوی اعضای این جنس می تواند به دلیل حضور مقادیر زیاد کاروتنویید و سایر مکانیسم های حفاظتی باشد که از آن ها در برابر تابش شدید نور خورشید محافظت می کند.کلیدواژگان: ریخت شناسی، زیستگاه های نیمه خشک، شدت تابش خورشیدی، عوامل بوم شناختی، کاروتنویید
-
صفحات 282-286در مطالعه نمونه های جمع آوری شده متعلق به تیره کاسنی از استان آذربایجان غربی (منطقه مرزی ایران و ترکیه)، نمونه ای جالب از جنسCarduus L. مشاهده و تحت نامCarduus lanuginosus Willd. نامگذاری گردید که برای نخستین بار از ایران گزارش می شود. گونه مذکور دارای مشخصات زیر بود: گیاهی چندساله، به ارتفاع تقریبا 50 سانتی متر، پوشیده از تارهای عنکبوتی؛ ساقه سراسر با بال های پیوسته، با یک کاپیتول تنها در انتهای انشعابات، با کرک های سفید خوابیده و متراکم (شبیه برگ)، سراسر برگی، با بال های سینوسی و لوب های منتهی به خارهای سه گوشه؛ برگ های ساقه ای شانه بخش عمیقا یا به اندازه نصف تا یک چهارم شکفته، تقریبا به طول 15 و عرض 4 سانتی متر، انشعابات اول با سه تا چهار بخش مثلثی یا سرنیزه ای و لوب های خاردار به شدت محکم، خارها به طول 10-2 میلی متر، در هر دو سطح پوشیده از تارهای عنکبوتی متراکم؛ گل آذین دیهیم، با تعداد کمی کاپیتول بزرگ، منفرد؛ کاپیتول ها دارای تا 100 گل؛ دمگل آذین بدون خار یا خاردار؛ گریبان به قطر 5/4-4 سانتی متر، با تارهای عنکبوتی متراکم، کروی فشرده، به طول 3-2 سانتی متر، به همراه خار؛ برگه های گریبانی تنک، سرنیزه ای-سوزنی، گسترده و منتهی به یک خار بلند درفشی مانند و به رنگ ارغوانی، با یک رگه برجسته و مشخص؛ جام گل به طول تا 22 میلی متر، با پهنک متقارن، به رنگ صورتی، تقریبا هم طول لوله؛ فندقه به طول تقریبا 5 میلی متر؛ کاکل به طول 17-16 میلی متر، صاف (شکل های 1 تا 3). شایان ذکر است، این گونه در شیب های ملایم سنگی و سنگریزه ای در مناطق مرتفع کوهستانی رویش دارد (شکل 4). نمونه بررسی شده: استان آذربایجان غربی، چالدران، سعدل، چخورکندی، 3030-2900 متر، 22/04/1394، امینی راد و بهرامی شاد (IRAN 75312).کلیدواژگان: آذربایجان غربی، آلپ، اوراسیا، Cardueae، Cirsium
-
صفحات 287-292گونهSpiraea pilosa Franch. متعلق به گل سرخیان (Rosaceae) که در ارتفاعات 1000 تا 3000 متری رشته کوه های تین-شان و پامیر-آلای (افغانستان، قزاقستان، قرقیزستان، پاکستان، تاجیکستان و ازبکستان) واقع شده است همراه با نقشه پراکنش، مورد بررسی تاکسونومیک قرار گرفت. نام محل گونه مذکور، براساس منابع دقیق نام-مکان(toponym) که در پروتوکل Semessan ذکر گردیده، انتخاب شده است. به علاوه در این بررسی، نقشه پراکنش گونه مورد نظر و زیرگونه آن[S. pilosa subsp. glaucophylla (Kitam.) Schönb.-Tem] همراه با گونه های دیگر نیز ارایه شده است. نمونه اصلی گونه از هرباریومMuséum national d'Histoire naturelle (P) ، هرباریوم دانشگاه کیوتو (KYO) و همچنین از نمونه های دیگر بومی ازبکستان با استفاده از اطلاعات برخط هرباریوم (P) و هرباریوم ملی ازبکستان (TASH) مورد مطالعه قرار گرفته است. اکرونیم گونه مورد مطالعه، طبق Thiers (2021) و پروتولوگ، نوع نمونه ها و اطلاعات دیگر از پایگاه برخط گیاهان جهان (POWO) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است (شکل های 5-1).کلیدواژگان: پروتوکل Semessan، گل سرخیان، نورستان، هرباریوم دانشگاه کیوتو، هرباریوم ملی ازبکستان
-
صفحات 293-299جنس Pimenov Cnidiocarpa (چتریان) با پنج گونه، در جنوب غربی آسیا، قفقاز تا آسیای میانه پراکنش دارد. تا کنون در ایران از این جنس تنها گونه C. alata شناخته شده است، اما طی مطالعه فلورستیک منطقه حفاظت شده آق داغ واقع در جنوب استان اردبیل، از مانداب های نیمه آلپی، گونه ای دیگر از این جنس با نام C. physospermifolia مشاهده و مورد شناسایی قرار گرفت. این گونه با ساقه ایستاده، شیاردار، برگ های دوبار سه بخشی، بدون برگه و یا با یک برگه خطی نازک، شعاع های چتر زبر و نابرابر و 6-4 کانال هدایت شیرابه درون مریکارپ قابل تشخیص بود. در گزارش حاضر، علاوه بر شرح گیاه، تصاویر تشخیصی، زیستگاه، صفات متمایزکننده از گونه موجود در ایران و کلید شناسایی برای همه گونه های جنسCnidiocarpa ارایه می شود (شکل های 1 و 2).کلیدواژگان: تیره جعفری، چتریان، محل رویش جدید، Ligusticum، Selineae، Selinum
-
صفحات 300-305جنس Erodium یا نوک لک لکی با حدود 74 گونه، یک آرایه جهان وطن به شمار می رود. با این وجود، حوزه دریای مدیترانه که تقریبا 80 درصد گونه ها را در بر می گیرد، به عنوان کانون تنوع گونه ای این جنس شناخته می شود. در بررسی حاضر، Erodium amanum به عنوان گزارشی جدید برای فلور ایران معرفی می شود. با احتساب این گونه، جنس نوک لک لکی با 12 گونه یک ساله و چهار گونه چندساله در ایران حضور دارد که از میان آن ها تنها یک گونه انحصاری است. گونه مذکور گیاهی کوتاه قد، دوپایه و چندساله است که در رویشگاه های محدودی در استپ های مرتفع شمال غرب ایران می روید. شرح گیاه شناسی، نقشه پراکنش، تصاویر و جدول مقایسه ریخت شناسی آن با گونه های مشابه ارایه شده است (شکل های 1 و 2).کلیدواژگان: تیره شمعدانی، فلور آلپی، گونه نادر، گونه نیمه انحصاری، نوک لک لکی
-
صفحات 306-308
طی پاییز 1399، هنگام بررسی قارچ های بیماری زا و غیر بیماری زا از درختان جنگلی زاگرس در دزفول (استان خوزستان، ایران)، دو جدایه Coniothyrium از برگ های دافنه (Daphne mucronata Royle) با علایم لکه برگی به دست آمد. برای جداسازی قارچ، قطعات کوچکی از مرز بافت های آلوده و سالم برگ ها (به قطر 7-3 میلی متر) بریده شد و در هیپوکلریت سدیم 2% (5/1-1 دقیقه) ضدعفونی سطحی و سپس سه بار در آب مقطر استریل شستشو و روی کاغذ صافی استریل خشک شدند. قطعات گیاهی روی محیط کشت سیب زمینی-دکستروز-آگار (PDA) که به آن 30 میلی گرم در لیتر سولفات استرپتومایسین اضافه گردیده بود، قرار داده شدند. پس از ده روز نگهداری در دمای 25 درجه سلسیوس، دو جدایه مشابه از نظر ریخت شناسی جداسازی شد که به روش نوک ریسه خالص سازی شدند. یک جدایه (IRAN 4783C) جهت بررسی های دقیق ریخت شناختی و مولکولی انتخاب شد. ریسه های هوایی تولید شده روی PDA با استفاده از یک اسلاید شیشه ای سترون جمع آوری و DNA براساس یک روش آلی مبتنی بر فنل و کلروفورم استخراج شد. ناحیه ITS با استفاده از آغازگرهای ITS1 و ITS4 تکثیر و توالی یابی شد و در بانک ژن تحت شماره دسترسی ON365887 ثبت شد. جدایه مورد بررسی و سویه تیپ گونه Coniothyrium ferrarisianum (CBS 285.74)، 8/99 درصد همسانی نوکلیوتیدی در ناحیه ITS داشتند. تبارنمای درست نمایی بیشینه با استفاده از الگوریتم GTR + G + I در نرم افزار raxmlGUI 2.0 beta ساخته شد. در تبارنما (شکل 2)، جدایه تحت بررسی با دو سویه از گونه C. ferrarisianum (CBS 285.74 و PMM 2039) خوشه بندی شد و یک شاخه تکاملی با ارزش بوت استراپ 100 درصد ایجاد کرد. براساس ریخت شناسی و بررسی ناحیه ITS، این جدایه به عنوان گونه C. ferrarisianum شناسایی شد که طبق دانش نویسندگان گزارش حاضر، نخستین گزارش آن برای قارچ های ایران است. مشخصات ریخت شناختی از کشت های رشد یافته روی آرد-یولاف-آگار (OA) در تناوب نوری 12:12 ساعت به مدت 15 روز ثبت شد (شکل 1). قطر پرگنه ها روی محیط کشت OA بعد از هشت روز نگهداری در دمای 25 درجه سلسیوس به 26 میلی متر رسید. پرگنه ها پنبه ای شکل و سفید و پیکنیدیوم ها به صورت دوایر قهوه ای در مرکز پرگنه های مسن تر مشاهده شدند. اندام بارده غیر جنسی از نوع پیکنیدیوم، به صورت انفرادی یا مجتمع روی سطح محیط کشت یا فرورفته در آن مشاهده شدند. پیکنیدیوم ها کروی تا نیمه کروی و اندازه آن ها 134-126(-103) × 115-131(-87) میکرومتر بود. سلول های کنیدیوم زا بی رنگ، از نوع فیالید و فلاسکی شکل بودند. کنیدیوم ها تک سلولی، خاکستری تا کریستالی، بیضوی تا نیمه استوانه ای، با دیواره نازک و صاف و به اندازه (5/4-)4-5/2 × (8-)5/7-5/4 میکرومتر بودند.
کلیدواژگان: نخستین، گزارش، Coniothyrium، ferrarisianum، ایران -
صفحات 309-310
محوطه موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور (تهران)، یک محدوده اقلیمی ویژه است که از نظر پوشش گیاهی نسبتا بکر، وسعت و شرایط ویژه جغرافیایی و بوم شناختی از اهمیت بالایی برخوردار است. در سال 1393 در قالب یک طرح تحقیقاتی، فلور گیاهی و قارچی این محل بررسی و شناسایی شد. در قسمت مربوط به شناسایی فلور قارچ های میکوریزی ریزوسفر گیاهان، نمونه برداری به شکل تصادفی، از عمق صفر تا 30 سانتی متری ریزوسفر درختان غالب در پوشش گیاهی محوطه موسسه مذکور انجام شد.
-
صفحات 311-312
در چارچوب شناسایی گروه های مختلف قارچ های ماکروسکوپی ایران، نمونه هایی از یک قارچ چماقی شکل، از جنگل های سنگده واقع در استان مازندران، در پاییز 1401 جمع آوری گردید. اندام های بارده به شکل چماقی کشیده، به طول تا 25 سانتی متر و به عرض تا 8 میلی متر، در بخش عریض نوک اندام بارده و به رنگ آجری تا قهوه ای کمرنگ بودند. این اندام ها به شکل انفرادی یا در گروه هایی روی قطعات چوب و متصل به آن ها رشد کرده بودند. مشاهدات میکروسکوپی نشان داد، بازیدیوسپورها اشکی شکل، به ابعاد 8-5 × 15-10 میکرومتر، بی رنگ و غیرآمیلویید و نقش اسپوری سفیدرنگ بود. براساس مشخصات فوق، نمونه ها تحت نام Macrotyphula fistulosa (Holmsk.) R.H. Petersen (Agaricomycetes, Typhulaceae) شناسایی شدند. این نخستین گزارش از گونه ای از جنس Macrotyphula از ایران می باشد. این گونه دارای پراکنش جغرافیایی گسترده ای در اروپا و آمریکا می باشد.
کلیدواژگان: Agaricomycetes، تنوع زیستی، fungi، رده بندی، Typhulaceae
-
Pages 161-179In the present survey, leaf micromorphological characters of 14 species belonging to three genera viz. Lythrum, Ammannia, and Rotala (Lythraceae) were analyzed using scanning electron microscopy (SEM). The results revealed two types of trichomes, three types of the papilla, nine types and five sub-types of epicuticular wax ornamentation, three types of anticlinal wall and outer periclinal layer, four types of outer stomatal rim/peristomatal rim pattern on both sides of the leaf surfaces. These characteristics are quite useful from taxonomic point of view. Based on the micromorphological characteristics of the leaves, an identification key is also provided for the studied species. Numerical analyses (unweighted pair-group method with arithmetic averages and principal components analysis) was used to find out the similarities and micromorphological correlations among the studied taxa. The present study revealed the alliance of eight Lythrum species, while some traits overlap between Ammannia, Rotala, and three Lythrum. The results also showed that, numerical analyses of leaf micmorphological traits is unable to determine the delimitation of the studied genera.Keywords: epicuticular wax, epidermis, multivariate analysis, scanning electron microscopy, Taxonomy
-
Pages 180-198
The seed morphology of 15 species of Prangos (Apiaceae) from Iran has been examined using light and scanning electron microscopies. Macro- and micromorphological features, including seed shape, color, size, epidermal cell shape, anticlinal boundaries, outer periclinal cell wall, and characteristics of outer cell walls have been investigated. Based on epidermal cell size, cell arrangement, cell anticlinal and periclinal walls; three types of anticlinal cell wall boundaries were recognized. The study showed that, the seed coat ornamentation pattern could be helpful in identification of species. The purpose of this study was to describe and compare external seed morphological characteristics of Prangos species and to evaluate their possible use for taxonomic considerations. In addition, based on the seed exomorphic criteria extracted from LM and SEM, an artificial key to the species of the genus is provided.
Keywords: Apiaceae, Apioideae, micromorphology, Seed coat, SEM, Ulopterae -
Pages 199-212In this research, the molecular phylogeny of the genus Sanguisorba including two species (S. officinalis and S. minor), and the three subspecies (S. minor subsp. muricata, S. minor subsp. lasiocarpa, and S. minor subsp. minor) were studied from Iran using nrDNA ITS and cpDNA rpl32-trnL(UAG). For this purpose, 26 taxa, comprising four Iranian samples plus 22 previously sequenced data received from GenBank were analyzed. The phylogenetic relationships were reconstructed within Sanguisorba using maximum parsimony and Bayesian analyses. The results of nuclear sequence analysis showed separation of two subfamilies (Agrimoniinae and Sanguisorbinae), monophyly of Sanguisorba, complete separation of S. officinalis (in Sanguisorba clade) from S. minor and the three subspecies (in Poterium clade). Although, the intraspecific relationship remained unresolved, but it was found that, the use of micro- and macromorphological criteria could be used as an important tool in different taxonomic ranks, especially in intraspecific identification. In addition, average sequence divergence, genetic differentiation, morphological, and micromorphological evidence are discussed.Keywords: Bayesian, delimitation, Maximum parsimony, sequences divergence, Taxonomy
-
Pages 213-237In the present study, the vegetation of Kaboodan Island, the largest island of saltwater Urmia Lake (northwest of Iran) was documented, predominantly based on a vegetation profile established across the island. For this purpose, vegetation sampling was carried out along a north-south profile together with some scattered points. Vegetation data analysis was accomplished in the form of classification using TWINSPAN and ordination using DCA. The synoptic table of vegetation units and the schematic view of vegetation profile were also presented. From a total of 107 relevés, 24 plant communities were distinguished according to floristic and ecological characteristics in Kaboodan Island. They were categorized into three groups including: 1. Plant communities formed on the dried bed of Urmia Lake (on the island present-day shorelines), 2. Plant communities developed on the island former shorelines, and 3. Plant communities found on hills adjacent to shorelines, steppe areas and valleys of the island. The result of the present survey showed that, Kaboodan Island with a less-touched ecosystem and no anthropogenic activities over decades is a home to various plant species and vegetation types. Considering to unstable hydrological condition of Urmia Lake in recent years, conservation and vegetation monitoring is highly recommended for this and other islands of the lake facing the succession trend.Keywords: Classification, Irano-turanian region, island, ordination, salt lake
-
Pages 238-251
In studying different taxonomic aspects of the tribe Echinophoreae, the typification status of all species was reviewed. In the present study, authors of the paper designated a syntype for Pycnocycla aucheriana var. aucheriana name and rejected type conditions for a few specimens of Anisosciadium orientale and P. aucheriana var. aucheriana. In addition, some corrections in location and specimen information have been made on a number of type specimens of A. orientale, P. cespitosa, and P. spinosa var. aitchisonii at herbaria C, K, and P.
Keywords: Anisosciadium, isotype, Pycnocycla, syntype, Umbelliferae -
Pages 252-263In the present research, scanning electron microscope (SEM) was employed to observe the outer perianth (sepal) of 14 species of Campanula (Campanulaceae) in the north and northwest of Iran through micromorphological studies. Hence, by a precise observation, the perianths were examined in terms of hairiness, hair shape, hair density and epidermal pattern, and then a table of traits was prepared. The species were further categorized into two groups: hairy and hairless; in terms of hairiness, into five groups: stellate, strigose, villouse, crispate, and hooked; and in terms of hair variations into five groups: striate, rugose, cup-shaped, papillate; and striate-papillate. According to the results, the species complex C. reuteriana and C. propinqua exhibit differences in terms of the hair type, perianth, as well as epidermal pattern of the perianth. Furthermore, based on the results of this research, the micromorphological studies of the epidermal pattern of perianth confirmed the separation of species complex C. trachelium from C. latifolia. In general, the present study revealed that, species are differentiated and identified via their micromorphological features.Keywords: Campanulaceae, C. propinqua, C. reuteriana, perianth epidermal pattern, SEM
-
Pages 264-281Cyanobacteria are important part of microflora in terrestrial ecosystems. Due to the presence of protective mechanisms in these microorganisms, they have potential to tolerate abnormal ecological conditions especially in arid and semi-arid habitats. In the present study, the diversity, distribution and community’s structure of the heterocystous cyanobacteria isolated from natural habitats of Iran with different solar radiation gradient were investigated. In total, 41 heterocystous morphospecies were isolated from soils of 21 studied sites. The isolated taxa were belonged to eight genera including Nostoc (54.68%) followed by the Calothrix (13.63%), Cylindrospermum (9.76%), Anabaena (7.32%), Trichormus (7.32%), Wollea (2.43%), Nodularia (2.43%), and Hapalosiphon (2.43%), respectively. According to the results, ecological factors such as solar radiation, relative humidity, and soil salinity can affect the diversity and distribution of these cyanobacteria in terrestrial ecosystems. The results also showed that, some taxa were dominant in stations with high radiation levels. Among the identified taxa, Nostoc was found to be the dominant genus at all stations, especially in sites with higher solar radiation levels. In addition, the presence of the brown Nostoc species in arid areas confirming their resistance due to their high amount of carotenoids content and other protective mechanisms that protect them from high light intensity.Keywords: carotenoid, ecological factors, Morphology, semi-arid habitats, solar radiation intensity
-
Pages 282-286Carduus with about 90 species with diversity center in Eurasia (mainly in Mediterranean region) is also scattered in northern and central Africa. Carduus is usually similar to Cirsium for its medium- to large-sized heads, very spiny leaves, and achenes with apical nectary as well as a long pappus detachable as a single piece. So far, eight species have been reported from Iran, namely, C. thoermeri, C. onopordioides, C. hamulosus, C. transcaspicus, C. seminudus, C. getulus, C. pycnocephalus, and C. arabicus. During the study of the plants collected from W. Azarbaijan province (west of Iran), an interesting specimen was identified as C. lanuginosus which is reported here as a new record for the flora of Iran. Description, distribution map, and some notes for species are presented.Keywords: Alpine, Cardueae, Cirsium, Eurasia, W. Azarbaijan
-
Pages 287-292Spiraea pilosa Franch. is encompassing the high elevations (1000–3000 m) in the Tien-Shan and Pamir-Alay mountain ranges (Afghanistan, Kazakhstan, Kirgizstan, Pakistan, Tadzhikistan, and Uzbekistan). Second-step lectotype is designated here for the name S. pilosa Franch. and the lectotype is designated for S. brahuica var. glaucophylla Kitam., a basionym of S. pilosa subsp. glaucophylla (Kitam.) Schönb.-Tem. Distribution of S. pilosa subsp. pilosa and S. pilosa subsp. glaucophylla (Kitam.) Schönb.-Tem. is also provided.Keywords: Kyoto University Herbarium, National herbarium of Uzbekistan, Nuristan, Rosaceae, Semessan protocol
-
Pages 293-299Cnidiocapra consists of five species that are distributed in the Caucasus, Southwest Asia, and Central Asia. Up to now, only one species of this genus, namely, C. alata, is known in Iran. During the floristic study of the Aq-Dagh Protected Area (south of Ardabil province, Iran), C. physospermifolia another species of this genus was observed and identified from the subalpine wetland. This species is characterized by striated stems, 2-ternate leaves, absent or one linear bract, scabrous and unequal rays, and 4–6 commissural vittae. This paper provides the description, and diagnostic images of the plant along with its distribution. The identification key for Cnidiocapra species is also presented.Keywords: Apiaceae, Ligusticum, new locality, Selineae, Selinum, Umbelliferae
-
Pages 300-305The genus Erodium comprising nearly 74 species is almost a cosmopolitan taxon, however, the Mediterranean basin harboring about 80% of all species is considered the species diversity center of this genus. Erodium amanum reported here as a new record for the flora of Iran, is a dwarf dioecious perennial plant growing in a few restricted habitats at alpine steppes of NW of Iran. The genus is currently represented by 12 annual and four perennial species in Iran, of which only one is endemic. Its description, geographical distribution map, photos, and morphological comparison with its close species are provided.Keywords: Alpine flora, Erodium, Geraniaceae, rare species, subendemic species
-
Pages 306-308
Coniothyrium Corda belonges to the family Coniothyriaceae, and contains several species mainly pathogenic on plants and immunocompromised patients (Verkley 2014). Members of this genus are characterised by pycnidial conidiomata that mostly produce relatively small, subhyaline to pigmented, 1- or 2-celled conidia. During winter 2020, while conducting a survey on pathogenic and non-pathogenic fungi from Zagrosian forest trees in Dezful (Khuzestan province, Iran), two strains of Coniothyrium were isolated from leaves of Daphne mucronata Royle showing some leaf spots. To isolate fungi, small pieces from the interface between healthy and diseased leaves tissue (3–7 mm) were excised and surface-sterilised in 2% sodium hypochlorite (1–1.5 min), followed by rinsing three times in sterile distilled water (2 min), and finally dried up on sterile filter paper. The plant pieces were placed on potato-dextrose-agar medium (PDA) supplemented with 30 mgL−1 of streptomycin. After 10 days of incubation at 25 °C, two identical isolates were recovered and purified using single hyphal tip method. One isolate (SCUA-Ar-S9D) was selected for further morphological and molecular analyses. This isolate is preserved at the Iranian Fungal Culture Collection (IRAN 4783C), located at the Iranian Research Institute of Plant Protection (Tehran, Iran).
Keywords: First report: Coniothyrium: ferrarisianum: from: Iran -
Pages 309-310
The campus of Iranian Research Institute of Plant Protection (Tehran, Iran), due to the great extent, rich vegetation, specific geographical location of the boundary between urban and Alborz mountain, high altitude, located within an urban area, also from various aspects of biological, ecological, biodiversity and environment also help to reduce air pollution of the region is an important urban location. In 2013, in the form of a research project, the mycorrhizal fungi of the said place was investigated.
Keywords: mycorrhizal fungi, Morus alba, Biodiversity, Tehran, Flora -
Pages 311-312
In the framework of collecting and identifying of larger fungi of Iran, specimens of a club fungus were collected from Sangdeh forests (Mazandaran province) in autumn 2022. Specimens were identified as Macrotyphula fistulosa (Holmsk.) R.H. Petersen (Agaricomycetes, Typhulaceae). This is the first report of a species from genus Macrotyphula in Iran. Morphological characteristics of specimens are as follows: Fruitbodies long-cylindrical, simple clubs with rounded, blunt or mitriform tips; solitary to gregarious, ochre to light brown in color; 7–25 cm high and 5–8 mm broad in tip; fruiting on small pieces of rotting wood. Spores white in prints, lacrimiform (teardrop-shaped), smooth, 10–15 × 5–8 µm, hyaline, inamyloid. The species apparently has widespread geographical distribution; Europe, and United States.
Keywords: Agaricomycetes, Biodiversity, fungi, Taxonomy, Typhulaceae
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.