فهرست مطالب

نشریه علوم دامی (پژوهش و سازندگی)
پیاپی 137 (زمستان 1401)

  • تاریخ انتشار: 1402/02/19
  • تعداد عناوین: 10
|
  • علی نوری امامزاده*، صیفعلی ورمقانی، امین صمدی صفحات 3-16
    به منظور بررسی اثر برنامه های مختلف محدودیت غذایی بر عملکرد و میزان وقوع ناهنجاری آسیت در جوجه های گوشتی سویه آرین در قالب طرح کاملا تصادفی، پژوهشی با اعمال چهار برنامه غذایی به صورت دریافت جیره آزاد، دریافت روزانه 25 گرم خوراک برای هر جوجه از 9 تا 14 روزگی، محدودیت غذایی 8 ساعت در روز از 9 تا 24 روزگی و محدودیت غذایی یک روز در میان از 9 تا 18 روزگی در سالنی با شرایط تنش سرمایی در فصل زمستان (دمای سالن 32 درجه در روز اول و با کاهش تدریجی در پایان هفته اول، دوم، سوم و تا 42 روزگی به ترتیب 25، 20، 15 و ثابت 15 درجه) با تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی در 4 تکرار و 25 قطعه جوجه نر و ماده در هر تکرار انجام شد. بر طبق یافته ها افزایش وزن روزانه بدن، مصرف خوراک روزانه و ضریب تبدیل غذایی برخی از دوره های سنی در گروه های با محدودیت غذایی کاهش ولی در دوره 1 تا 42 روزگی تنها مصرف خوراک روزانه با محدودیت 25 گرم در روز کاهش یافت. برنامه های محدودیت غذایی بر درصد کل تلفات، صفات مختلف لاشه و میزان هماتوکریت خون اثر غیر معنی دار ولی به صورت محدودیت غذایی یک روز در میان بر درصد تلفات آسیتی اثر کاهشی داشتند. لذا، برنامه های محدودیت غذایی به ویژه روش یک روز در میان در شرایط تنش سرمایی بدون اثر منفی بر صفات تولیدی در کاهش مصرف خوراک و مرگ و میر ناشی از آسیت جوجه های گوشتی آرین موثر می باشند.
    کلیدواژگان: آسیت، تنش سرمایی، جوجه گوشتی آرین، صفات تولیدی، محدودیت غذایی
  • راحله رجبی علی آبادی، تقی قورچی*، نورمحمد تربتی نژاد، عبدالحکیم توغدری، مختار مهاجر، رضا طهماسبی صفحات 17-30
    به منظور بررسی تاثیر شکل فیزیکی یونجه و فرآوری دانه جو بر عملکرد، فراسنجه های شکمبه ای و سنتز پروتیین میکروبی در بره های پرواری نژاد دالاق از 30 راس بره نر 2/1±5/3 ماهه با میانگین وزن زنده 1/1±17 کیلوگرم استفاده شد. این آزمایش در قالب فاکتوریل 3×2 بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو با دو فاکتور شامل: شکل فیزیکی علوفه و فرآوری دانه جودر دوره 98 روزه با 6 تیمار و 5 تکرار انجام شد و جیره های آزمایشی شامل: 1- یونجه خرد شده با دانه کامل جو 2- یونجه خرد شده با دانه جو آسیاب شده 3- یونجه خرد شده با دانه جو پولکی 4- یونجه پلت با دانه کامل جو 5- یونجه پلت با دانه جو آسیاب شده 6- یونجه پلت با دانه جو پولکی بودند. نمونه گیری از مایع شکمبه در روز 84 در زمان 3 ساعت بعد از خوراک دهی انجام شد. از روز 70 آزمایش به مدت 6 روز حجم ادرار تولید شده توسط هر حیوان به طور روزانه ثبت شد. نتایج نشان داد که علوفه یونجه به صورت پلت در مقایسه با خرد شده باعث بالارفتن ماده خشک مصرفی و افزایش وزن روزانه و بالا رفتن مقدار پروپیونات، نیتروژن و پروتیین میکروبی و پایین آمدن مقدار استات و pH گردید و همچنین، فرآوری دانه جو به صورت پولکی و آسیاب شده در مقایسه با دانه جو کامل نیز باعث بالارفتن افزایش وزن روزانه و بالا رفتن مقدار پروپیونات، نیتروژن و پروتیین میکروبی و پایین آمدن مقدار آمونیاک و pH شد (05/0>P).
    کلیدواژگان: بره های پرواری، پروتئین میکروبی، شکل فیزیکی، فراسنجه های شکمبه ای، فرآوری
  • نجمه کارگر*، محمدحسین بناء بازی، الهام رضوانژاد صفحات 31-44

    در این پژوهش از اطلاعات طول عمر و زنده مانی مربوط به گله ایستگاه بز کرکی رایینی واقع در شهرستان بافت، که طی سال های1372 تا 1388 جمع آوری شده بودند، استفاده گردید. همچنین از طریق انجام مصاحبه و جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای از گله ایستگاه بز کرکی رایینی و گله های مردمی، عوامل حذف بزغاله ها، عوامل محیطی موثر بر زنده مانی و میزان زنده مانی به دست آمد. تعداد 11 گله با تنوع جغرافیایی و اندازه گله مختلف در سطح استان کرمان جهت تکمیل اطلاعات پرسشنامه ای انتخاب شد. بیش ترین و کم ترین درصد حذف بزغاله ها به ترتیب مربوط به مازاد پرواری (54/2درصد) و حذف بر اثر ناقص الخلقه بودن (0/4 درصد)بود. مرگ در اثر بیماری بعد از مازاد پرواری بیش ترین علت حذف بزغاله ها بود (22/3 درصد). میزان زنده مانی در این گله ها 89/94 درصد به دست آمد. نتایج نشان داد که میانگین کل طول عمر تجمعی 310/3 روز بود. تاثیر عوامل غیر ژنتیکی ماه تولد بزغاله، سال تولد بزغاله، جنس بزغاله ومتغیر کمکی وزن تولد بزغاله به صورت درجه دو بر زنده مانی آنها معنی دار بود. مقدار وراثت پذیری لگاریتمی کم تا متوسط (0/14 تا 0/40)، وراثت پذیری اولیه متوسط تا بالا (0/25 تا 0/70) و وراثت پذیری موثر نیز متوسط (0/23 تا 0/61) برآورد گردید. از آنجا که پارامترهای ژنتیکی برآورد شده در حد متوسط هستند می توان گفت، برای بهبود زنده مانی بزغاله ها از تولد تا سن یک سالگی و افزایش سود اقتصادی دامدار، ضمن بهبود شرایط تغذیه ای می توان به انتخاب ژنتیکی در درون نژاد نیز توجه نمود.

    کلیدواژگان: بز، تابع ویبال، نرخ زنده مانی، عوامل ژنتیکی و محیطی
  • ناهید مژگانی، نرگس واسجی*، حدیث متشفی صفحات 45-58

    دراین پژوهش، به ارزیابی نقش باکتریوسین تولید شده توسط لاکتوباسیلوس پلانتاروم TA013 (پلانتارسین که بیشترین اثر علیه لیستریا منوسایتوژنز را دارد) در ماندگاری پنیر لاکتیکی پرداخته شده است. تیمارها شامل :1) پنیر لاکتیکی ساده بدون باکتری پروبیوتیک و باکتریوسین بعنوان شاهد 2) پنیر لاکتیکی پروبیوتیکی حاوی لاکتوباسیلوس پلانتاروم TA013 3) پنیر لاکتیکی حاوی پلانتارسین 4) پنیر لاکتیکی حاوی باکتریوسین تجاری نایسین، در نظر گرفته شدند. خصوصیات فیزیکوشیمیایی و میکروبی پنیر در هر تیمار از نظر pH، ماده خشک، چربی، پروتیین، نمک، مقدار آفلاتوکسین M1، پروفایل اسیدهای چرب و مهار رشد لیستریا منوسایتوژنز در یک دوره نگهداری 60 روزه در شرایط یخچالی تعیین گردید. تجزیه و تحلیل آماری این طرح در قالب طرح کاملا تصادفی، انجام شد. نتایج نشان دادند،کاهش لیستریا مونوسایتوژنز در تیمار پنیر لاکتیکی حاوی نایسین در مقایسه با گروه شاهد، Log (CFU/g) 05/3 بود که تفاوت معنی دار با گروه شاهد داشت. اما در تیمارهای دیگر دارای پروبیوتیک و پلانتارسین، کاهش این پاتوژن در مقایسه با تیمار شاهد به ترتیب Log (CFU/g) 76/2 و 79/1 بود که بین این دو نمونه تفاوت معنی دار مشاهده نشد. همچنین میزان زنده مانی پروبیوتیک ها در انتهای نگهداری در یخچال CFU/g107 بود و تنها کاهش دو Log (CFU/g) مشاهده شد. نتایج نشان دادندکه پنیر حاوی پروبیوتیک (تولید کننده پلانتارسین) دارای ویژگی های برتری نسبت به سایر تیمارها بود. بنابراین، شرایط محیطی ایجاد شده مثل پاستوریزاسیون جهت حذف کامل لیستریا منوسایتوژنز در پنیر لاکتیکی، کافی نبوده و لازم است جهت ایجاد شرایط مطلوب در مراحل مختلف تولید و ذخیره سازی، از افزودنی های مجاز طبیعی نیز استفاده شود.

    کلیدواژگان: پنیر لاکتیکی، لیستریا منوسایتوژنز، باکتریوسین، لاکتوباسیلوس پلانتاروم، نگهدارنده طبیعی
  • الیاس ابراهیمی خرم آبادی*، محسن کاظمی، رضا توحیدی صفحات 59-73
    فناوری نانو به عنوان یک راهکار نوین می تواند شرایط هضم و جذب در نشخوارکنندگان را، بهبود بخشد. از این رو، با بررسی تاثیر نانو ذرات بر شرایط تخمیر شکمبه ای به صورت فراتحلیل، می توان به درک بهتری از نحوه کنترل تخمیر در محیط شکمبه دست یافت. پس از جستجو و انتخاب مقالات مناسب، داده های مربوط به فراسنجه های تخمیر شکمبه ای، استخراج گردید. به منظور انجام فراتحلیل از نرم افزار Comprehensive Meta-Analysis (CMA) نسخه 3 استفاده شد. از تفاوت میانگین استاندارد شده و شاخص Hedges’s g برای محاسبه اندازه اثر استفاده شد. برای بررسی میزان سوگیری انتشار از نمودار قیفی و آزمون های آماری استفاده گردید. اندازه اثر کلی به دست آمده برای برخی از نانو ذرات بر حجم گاز، غلظت اسیدهای چرب فرار، غلظت نیتروژن آمونیاکی و قابلیت هضم ظاهری معنی دار بود. مقادیر I2 برای اندازه اثر نانو ذرات بر حجم گاز و غلظت کل اسیدهای چرب فرار، نشان دهنده وجود ناهمگنی متوسط و برای غلظت نیتروژن آمونیاکی و قابلیت هضم ظاهری، نشان دهنده وجود ناهمگنی بالا بود. استفاده از نانو ذرات می تواند به دلیل داشتن تاثیرات مثبت بر رشد میکروبی، تحریک تجزیه الیاف، افزایش قابلیت هضم، افزایش غلظت کل اسیدهای چرب فرار، کاهش نسبت استات به پروپیونات و در نهایت کاهش تولید متان باعث بهبود فرآیند تخمیر شکمبه ای شود.
    کلیدواژگان: تخمیر، تغذیه، شکمبه، نانو ذرات
  • موسی عربی، مهدی میرزائی*، مهدی کاظمی بنچناری، حسین امیدی میرزایی، مهدی حسین یزدی صفحات 73-84
    مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر متقابل منبع علوفه (یونجه در مقابل کاه گندم) با اندازه ذرات علوفه (نرم در مقایسه با درشت) بر عملکرد رشدی، مصرف خوراک آغازین و فراسنجه های تخمیر شکمبه ای گوساله های شیرخوار هلشتاین انجام شد. به همین منظور، تعداد 48 راس گوساله شیرخوار هلشتاین (6 راس ماده و 6 راس نر در هر تیمار) در قالب طرح پایه بلوک کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 به تیمارهای آزمایشی شامل: 1- یونجه خرد شده با اندازه قطعات نرم؛ 2- یونجه خرد شده با اندازه قطعات درشت؛ 3- کاه گندم خرد شده با اندازه قطعات نرم و 4- کاه گندم با اندازه قطعات درشت خرد شده اختصاص یافتند. گوساله ها از سن چهار روزگی وارد طرح آزمایشی شدند و آزمایش تا سن 70 روزگی گوساله ها ادامه یافت. اثر متقابل منبع علوفه با اندازه قطعات علوفه برای کل ماده خشک مصرفی، مصرف خوراک آغازین، افزایش وزن روزانه و بازده تبدیل خوراک در دوره قبل از شیرگیری، بعد از شیرگیری و کل دوره معنی دار نبود. فراسنجه های رشد اسکلتی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتایج نشان داد که منبع علوفه و اندازه قطعات علوفه اثر معنی داری بر pH شکمبه، غلظت کل اسیدهای چرب فرار، نسبت مولی اسیدهای چرب فرار شامل استات، پروپیونات، بوتیرات، والرات و نسبت استات به پروپیونات در شکمبه نداشت. بطور کلی یافته های این مطالعه نشان داد که منبع و اندازه ذرات مختلف علوفه نتایج مشابهی بر عملکرد و پارامترهای رشد اسکلتی و شکمبه ای گوساله های شیرخوار هلشتاین در پی خواهد داشت.
    کلیدواژگان: گوساله شیرخوار، یونجه، کاه گندم، عملکرد، اندازه قطعات علوفه
  • سید ناصر موسوی*، محمدمهدی ریحانی، فرهاد فرودی، کاظم کریمی صفحات 85-99

    در این پژوهش تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 مخلوط دو جنس در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تیمار، 5 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی با دو سطح اسید سیتریک (0 و 4/0 درصد جیره) و دو سطح فیتاز (0 و 2000 واحد آنزیم در کیلوگرم جیره) در سه دوره آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) اجرا و داده های به دست آمده با رویه مدل های خطی تعمیم یافته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. استفاده از اسید سیتریک منجر به افزایش مصرف خوراک و افزایش وزن بدن در دوره های رشد، پایانی و کل دوره شد (05/0>P). افزودن فیتاز موجب افزایش مصرف خوراک دوره پایانی و کل دوره و افزایش وزن بدن جوجه ها در دوره رشد و کل دوره شد (05/0>P). اثر متقابل آنزیم× اسید بر مصرف خوراک و افزایش وزن دوره های رشد، پایانی و کل دوره معنی دار بود (05/0>P). کلسیم سرم در تیمار حاوی اسید- بدون فیتاز، غلظت آلکالین فسفاتاز در گروه بدون اسید-بدون فیتاز و غلظت فسفر در تیمار حاوی اسید-فیتاز در مقایسه با دیگر تیمارها بالا بود (05/0>P). عمق کریپت در تیمار اسید-فیتاز بالاترین و در تیمار بدون اسید-بدون فیتاز کمترین بود (05/0>P). افزودن سطح بالای فیتاز عملکرد مصرف خوراک و افزایش وزن کل دوره و نیز خصوصیات ریخت شناسی روده را بهبود داد و این اثر با افزودن اسید سیتریک تقویت شد.

    کلیدواژگان: اسید سیتریک، جوجه گوشتی، ریخت شناسی روده، فیتاز، عملکرد
  • ایوب شیری قزقاپان، شکوفه غضنفری*، شیرین هنربخش صفحات 101-115

    در مطالعه حاضر تاثیر اسانس نعناع فلفلی (PEO) و آرتیفایر در جیره های کم انرژی بر شاخص تولید، هزینه خوراک مصرفی، فراسنجه های بیوشیمیایی خون و ماندگاری گوشت جوجه های گوشتی بررسی شد. 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کامل تصادفی با روش فاکتوریل 2×2 و مقایسه با تیمار شاهد (5 تیمار) و 4 تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1. تیمار شاهد و تیمارهای حاوی جیره های کم انرژی (150 کیلوکالری بر کیلوگرم کمتر از جیره شاهد) مکمل شده با 2. بدون افزودنی3. 150 ppm PEO 4. 300 ppm آرتیفایر و 5. 150 + PEO ppm 300 ppm آرتیفایر بودند. نتایج نشان داد که در بین جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های کم انرژی استفاده از PEO+ آرتیفایر در جیره باعث افزایش وزن بدن (05/0<p)، شاخص تولید (11/0=P) وکاهش قیمت خوراک مصرفی (05/0<p) درکل دوره پرورش شد. تفاوتی بین پرندگان تغذیه شده با جیره شاهد با پرندگان تغذیه شده با جیره کم انرژی حاوی PEO + آرتیفایر در وزن بدن، شاخص تولید، درصد ماندگاری و هزینه خوراک مصرفی مشاهده نشد. همچنین پرندگان تغذیه شده با جیره های کم انرژی حاوی PEO + آرتیفایر نسبت به تیمار شاهد دارای کلسترول، لیپوپروتیین با چگالی پایین، تری گلیسرید سرم خون و مالون دی آلدیید گوشت کمتر و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بیشتر بودند. در نهایت، می توان نتیجه گرفت که استفاده هم زمان از 150 ppm PEO + 300 ppm آرتیفایر در جیره های کم انرژی جوجه های گوشتی درمقایسه با جیره شاهد عملکرد و هزینه خوراک جوجه های گوشتی مشابه و فراسنجه های بیوشیمیایی خون و ماندگاری گوشت بهتری داشتند.

    کلیدواژگان: اسانس نعناع فلفلی، آرتیفایر، جوجه گوشتی، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، مالون دی آلدئید
  • محمد پورمصطفی، محسن دانشیار*، پرویز فرهومند، سید علی میرقلنج، علی هاشمی صفحات 117-130

    در این آزمایش تاثیر فرم های آلی عناصر روی، مس، منگنز و آهن در شرایط تنش گرمایی بر عملکرد رشد، ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه ی گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با شش گروه و شش تکرار از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد.گروه های آزمایشی شامل 1-جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه فرم های آلی عناصر 2- 5 میلی گرم مس-متیونین ، 20 میلی گرم منگنز-متیونین و 5 میلی گرم آهن-متیونین (CuMnFe) 3-40میلی گرم روی-متیونین، 20میلی گرم منگنز-متیونین، 5میلی گرم آهن-متیونین (ZnMnFe) 4- 40 میلی-گرم روی-متیونین، 5 میلی گرم مس-متیونین، 5 میلی گرم آهن-متیونین (ZnCuFe) 5- 40 میلی گرم روی-متیونین، 5 میلی-گرم مس-متیونین،20میلی گرم منگنز-متیونین (ZnCuMn) و6-40میلی گرم روی-متیونین، 5میلی گرم مس-متیونین، 20میلی-گرم منگنز-متیونین، 5میلی گرم آهن-متیونین (ZnCuMnFe) بودند. نتایج نشان دادکه مصرف گروه های CuMnFeو ZnCuMn باعث افزایش طول پرز در مقایسه با سایر گروه ها شدند. پرندگان دریافت کننده فرم آلی عناصر چربی حفره بطنی کمتر، ضخامت لایه عضلانی بالاتر و جمعیت کلی فرم کمتری در ایلیوم روده در مقایسه با پرندگان جیره شاهد داشتند. تعداد باکتری های لاکتوباسیلوس ایلیوم روده در پرندگان دریافت کننده گروه های ZnCuMn وZnMnFe نسبت به پرندگان سایر گروه ها بیشتر بود. به طور کلی مصرف گروه ZnCuFe، در جیره جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی موجب کاهش جمعیت مضر میکروبی روده ، افزایش وزن سینه و ران و بهبود عملکرد می شود.

    کلیدواژگان: تنش گرمایی، جوجه گوشتی، صفات لاشه، عملکرد، فرم آلی عناصر
  • محسن علینژاد، ایمان حاج خدادادی*، حسینعلی قاسمی، مهدی خجسته کی صفحات 131-144

    این آزمایش به منظور بررسی سطوح مختلف جایگزینی کنجاله کنجد و آنزیم بر برخی مولفه‎های عملکردی، تولید تخم، هماتولوژی و کیفیت تخم در بلدرچین‎های تخم‎گذار صورت گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با تعداد 600 عدد بلدرچین تخم‎گذار با 5 تیمار و 4 تکرار (30 بلدرچین در هر تکرار) صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه بدون افزودنی (کنترل) ، کنجاله کنجد 10 درصد ، کنجاله کنجد 10 درصد با 5/0 گرم در کیلوگرم آنزیم تجاری، کنجاله کنجد 20 درصد، کنجاله کنجد 20 درصد با 5/0 گرم در کیلوگرم آنزیم تجاری بودند. درصد تولید، مصرف خوراک تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند (05/0<p)، ولی ضریب تبدیل، وزن تخم مرغ تحت تاثیر قرار نگرفتند (05/0>p). مولفه‎ های مربوط به میزان کلسترول خون، سطح تری‎گلیسیرید و لیپوپروتیین‎های با دانسیته ‎های مختلف در خون و آنزیم‎های کبدی آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز تحت تاثیر تیمارهای مختلف آزمایشی قرار نگرفت . اثر تیمارهای مختلف آزمایشی بر صفات ارتفاع پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت و مساحت پرز معنی دار بود. در مورد ارتفاع پرز، بالاترین ارتفاع پرز را تیمار کنترل و تیمارهای حاوی آنزیم، و کمترین ارتفاع پرز را تیمار حاوی 20 درصد کنجاله کنجد داشت. نشان داده شد امکان جایگزینی کنجاله سویا بوسیله کنجاله کنجد تا سطح 10 درصد جیره بلدرچین‏های تخمگذار بدون هیچ تاثیر نامطلوبی بر صفات تولیدی و کیفیت تخم بلدرچین وجود دارد.

    کلیدواژگان: آنزیم داخلی، کنجاله کنجد، تولید، متابولیت‎های خونی، بلدرچین تخمگذار
|
  • Ali Nouri Emamzadeh *, S. Varmaghani, A. Samadi Pages 3-16
    The study was conducted to evaluate the effect of different programs of feed restriction on performance and ascites syndrome occurrence in Arian broiler chickens under cold stress. Four hundred Arian male broiler chicks were used in a completely randomized design with four experimental groups (control (no restriction feed); feed restriction as 25 gram feed per chick since 9 until 14 days old; feed restriction as 8 hour per day since 9 until 24 days old; intermittent feed restriction since 9 until 18 days old) and four replicates of twenty five chicks (totally 16 pens) under stress condition. The house temperature was gradually decreased from 32°C and reached to 25, 20, 15 and 15 °C respectively in the end of 1st, 2nd, 3rd and until 6th weeks to induce cold stress and the development of ascites syndrome. Results indicated feed restriction programs decreased body weight, body weight gain, feed intake, and feed conversion ratio in some periods. However, in the period of 1 to 42 days, these effects weren’t significant except for feed intake with feed restriction as 25-gram feed per chick (since 9 until 14 days old). Effect of the programs was respectively insignificant on total mortality, carcass traits percentages and haematocrit amount and significant on decreasing ascites mortality rate with the intermittent feed restriction. In conclusion, the feed restriction programs especially the intermittent feed restriction are effective in decreasing of ascites mortality and feed intake without any negative effect on the performance of broilers under cold stress.
    Keywords: Arian broiler chicken, Ascites, Cold stress, Feed restriction programs, performance
  • Raheleh Rajabi Aliabadi, Taghi Ghoorchi *, Torbatinejad Noormohamamd, Abdolhakim Toghdory, Mokhtar Mohajer, Reza Tahmasbi Pages 17-30
    In order to investigate the effect of alfalfa physical shape and barley grain processing on yield, ruminal parameters and microbial protein synthesis in Dalagh fattening lambs, 30 male lambs of 3.5±1.2 months old with an average live weight of 17±1.1 kg were used.This experiment was performed in factorial form (3×2) based on a completely randomized design with two factors including: physical form of forage and processing of barley grain in 98 days with 6 treatments and 5 replications. Experimental diets included: 1- Chopped alfalfa with whole barley grains 2- Chopped alfalfa with ground barley grains 3- Chopped alfalfa with flaky barley grains 4- Pellet alfalfa with whole barley grains 5- Pellet alfalfa with barley grains Grinded 6- Pellet alfalfa with barley flakes. The daily feed and its residue were weighed and recorded daily for each animal. Rumen fluid sampling was performed on day 84 at 3 hours after feeding. From day 70 of the experiment, the volume of urine produced by each animal was recorded daily for 6 days.The results showed that alfalfa forage in the form of pellets increased the dry matter consumption, increased daily weight, increased propionate content, increased nitrogen, increased microbial protein and decreased acetate and pH (P <0.05). Also, flaxseed and ground barley processing compared to whole barley grain increased daily weight gain and increased propionate, nitrogen and microbial protein levels and decreased ammonia and pH (P <0.05).Keywords: Physical form, Processing, Rumen parameters, Microbial protein, Fattening lambs.
    Keywords: fattening lambs, Microbial protein, Physical form, rumen parameters, PROCESSING
  • Najmeh Kargar *, MohammadHossein Banabazi, Elham Rezvannejad Pages 31-44

    Survival records and pedigree information from Rayeni kids born between 1993 and 2009 from breeding station of Rayeni Cashmere goat, located in the Baft city, were used. Also, by completing questionnaire from breeding station of Rayeni Chashmere goat and flock nongovernmental, in Kerman province environmental factors affecting survival and survival rate were obtained. 11 herds with geographical diversity and different herd sizes in Kerman province were selected. The highest and lowest percentages of kid removal were related to fattening surplus (54.2%) and defective removal (0.4%), respectively. Death due to disease after fattening surplus was the most common cause of kid removal (22.3%). Survival rate in these herds was 89.94 percent. according to the results overall mean of lifetime cumulative was 310.3 days. The effect of fixed factors year and month of birth, sex of kid and kid’s birth weight as quadratic were significant. The estimates of heritability in logarithmic scale were low to medium (0.14 to 0.40), original scale were medium to high (0.25 to 0.70) and effective heritability were medium (0.23 to 0.61). Since the estimated genetic parameters for survival of goats are moderate, to improve the survival of goats from birth to one year of age and increase the economic profit of the farmer, while improving nutritional and managerial conditions, genetic selection within the breed can be considered.

    Keywords: Goat, Weibull function, Survival rate, Genetic, environmental factors
  • Nahid Mojgani, Narges Vaseji *, Hadis Moteshafi Pages 45-58

    In this study, the role of bacteriocin produced by Lactobacillus plantarum TA013 (Plantarsin which has the most effect against Listeria monocytogenes) in the persistence of lactic cheese (LCh) was investigated. Groups: 1) LCh without probiotic bacteria and bacteriocin as a control 2) Probiotic LCh containing L. plantarum 3) LCh containing Plantarsin and 4 (LCh containing Nisin were considered. Physicochemical and microbiological properties of cheese in each treatment were determined in terms of pH, dry matter, fat, protein, salt, aflatoxin M1, fatty acid profile, and the growth inhibition of L. monocytogenes during 60 days storage in the refrigerator. Statistical analysis of this design was performed in a completely randomized design. The results showed that the reduction of L. monocytogenes in the treatment of LCh containing nisin in comparison with the control group was 3.05 Log(CFU/g), which was significantly different from the control group. in other treatments containing probiotics and Plantarisin, the rate of reduction of this pathogen compared to the control treatment was 2.76 and 1.79 Log(CFU/g) respectively, but no significant difference was observed between the two samples. Also, the survival rate of probiotics at the end of storage was 107 CFU/ g in the refrigerator and only two Log(CFU/g) were reduced. The results showed that cheese containing probiotics had superior properties over other treatments. Therefore, environmental conditions such as pasteurization are not sufficient to completely eliminate L. monocytogenes in lactic cheese, and it is necessary to use natural additives to create favorable conditions in different stages of production and storage.

    Keywords: Lactic cheese, Listeria monocytogenes, Bacteriocine, Lactobacillus plantarum, natural preservative
  • Elias Ibrahimi Khoram Abadi *, Mohsen Kazemi, Reza Tohidi Pages 59-73
    Nanotechnology brings new solution for improving ruminal fermentation. Meta-analysis study of the effect of nanoparticles on ruminal fermentation can help to better understand how to manipulate ruminal fermentation. After searching and selecting appropriate articles, data related to ruminal fermentation parameters were extracted. Meta-analyses were carried out using the Comprehensive Meta-Analysis package, version 3. The effect sizes of across studies were calculated with fixed and random effect models. Possible publication bias was evaluated with funnel plot and statistical tests. The results of meta-analysis showed that the administration of nanoparticles in the diet, has a positive effect on gas production, total VFAs concentration and apparent dry matter digestibility. Addition of nanoparticles in the diet decrease N-NH3 concentration. The values of I2 for GP and TVFAs indicated moderate and values of I2 for N-NH3 concentration and apparent dry matter digestibility effect size indicated high heterogeneity, respectively. Administration of nanoparticles can improve ruminal fermentation process due to its positive effects on microbial growth, fiber degradation, DM digestibility, TVFAs concentration, and reduce the ratio of acetate to propionate and methane production.
    Keywords: fermentation, Nanoparticles, Nutrition, Rumen
  • Mousa Arabi, Mehdi Mirzaei *, Mehdi Kazemi, Hossein Omidi-Mirzaei, Mehdi Hossein Yazdi Pages 73-84
    The present study was conducted to evaluate the interactions between forage source (alfalfa hay vs. wheat straw) and particle size (fine vs. large) on growth performance, starter intake and ruminal fermentation of Holstein dairy calves. For this purpose, 48 Holstein dairy calves in a completely randomized block design (6 males and 6 females for each treatment) with 2 × 2 factorial arrangements were allocated to experimental diets including: 1) alfalfa hay with fine particle size, 2) alfalfa hay with long particle size, 3) wheat straw with fine particle size, and 4) wheat straw with long particle size. Calves entered the trial on d 4 and the trial lasted on d 70 of the age. Results showed that there was no interaction between forage source and particle size on growth performance, starter intake and feed efficiency of Holstein dairy calves during the all three periods. Skeletal growth characteristics were not affected by experimental diets. Results indicate that ruminal pH, total volatile fatty acids, acetate, propionate, butyrate and valerate molar proportions were similar across treatments. In general, our findings indicate that the different source and particle size of forage had similar effects on performance, skeletal growth and ruminal fermentation in the Holstein dairy calves.
    Keywords: dairy calf, alfalfa hay, WHEAT STRAW, performance, forage particle size
  • Seyed Naser Mousavi *, MohammadMahdi Reihani, Farhad Foroudi, Kazem Karimi Pages 85-99

    A total of 500 one-day old broiler chicks (as hatched) were assigned to 4 treatments with 5 replicates and 25 chickens in each replicate. Experimental design was a completely randomized block design in a 2×2 factorial arrangements with 2 levels of citric acid (0 and 0.4 % of diet; A0 and A1, respectively) and 2 levels of phytase (0 and 2000 FTU/kg diet; P0 and P1, respectively) in three phases including starter (1-10d), grower (11-24d) and finisher (25-42d). During grower, finisher and overall period of experiment feed intake and body weight gain was increased by dietary citric acid addition. Dietary phytase supplementation increased feed intake at finisher and overall period of experiment (P>0.05) and increased body weight gain during grower and overall period of experiment (P>0.05). The interaction effect of phytase and citric acid was significant for feed intake and body weight gain through the experimental period (P<0.01). Serum phosphorous was increased by phytase supplementation and alkaline phosphatase decreased by inclusion of citric acid to the diet (P>0.05). The interaction effect of phytase and citric acid significantly increased serum calcium, alkalin phosphatase and phosphorous in A0P0, A1P0 and A1P1 treatments, respectively (P>0.05). Crypt depth and villi length were significantly higher in A1P1 and A1P0 treatments, respectively (P<0.05). it was concluded that dietary addition of phytase improves broiler performance and intestinal morphology and the effect was more pronounced by supplementation of citric acid.

    Keywords: Broiler, Citric acid, Intestinal morphology, performance, Phytase
  • Ayub Shiri Ghzghapan, Shokoufe Ghazanfari *, Shirin Honarbakhsh Pages 101-115

    In the present study, the effects of peppermint essential oil (PEO) and artifier in low energy diets on production index, feed cost, blood biochemical parameters and shelf life of meat of broiler chickens was investigated. A total of 240 male Ross broiler were used in a completely randomized design with 2×2 factorial method and compared with the control treatment (5 treatments) and 4 replications. Experimental treatments were include 1. control treatment and treatments containing low energy diets (150 kcal / kg less than the control diet) supplemented with 2. without additives 3. 150 ppm PEO 4. 300 ppm artifiers and 5. 150 ppm PEO + 300 ppm artifiers. The results showed that among broiler chickens fed low energy diets, the use of PEO + artifier in the diet increased body weight, production index (P=0.11) and decreased feed price (P<0.05) in the whole period. No difference was observed between birds fed control diet and birds fed low energy diet containing PEO + artifier in body weight, production index, survival percentage and feed price. Also, birds fed low energy diets containing PEO + artifier had lower serum cholesterol, low-density lipoproteins, triglyceride and meat malondialdehyde, and greater total antioxidant capacity, as compared to control diet. Finally, it can be concluded that the simultaneous use of 150 ppm PEO and 300 ppm artifier in low energy diets of broiler chickens compared to the control diet had the same performance and feed cost and improved blood biochemistry parameters and meat shelf life.

    Keywords: Peppermint essential oil, Artificer, Broiler chicken, total antioxidant capacity, malondialdehyde
  • Mohammad Pourmostafa, M. Daneshyar *, Parviz Farhoomand, Seyed Ali Mirghelenj, Ali Hashemi Pages 117-130

    In this experiment, the effect organic forms of zinc, copper, manganese and iron on growth performance, morphology and microbial population of small intestinal using 360 one-day-old Ross 308 male broilers in a Completely randomized design with 6 groups and 6 replicates from 1 to 42 days of age under heat stress conditions. The experimental groups were: 1- basal diet (control), 2- basal diet + 5mg copper-methionine, 20mg manganese-methionine and 5mg iron-methionine (CuMnFe) 3-basal diet + 40mg zinc-methionine, 20mg manganese-methionine, 5 mg iron-methionine (ZnMnFe) 4-basal diet + 40mg zinc-methionine, 5mg copper-methionine, 5mg iron- Methionine (ZnCuFe) 5-basal diet +40mg zinc-methionin, 5mg copper-methionine, 20mg manganese-methionine (ZnCuMn) and 6-basal diet +40mg zinc-methionine, 5mg copper-methionine, 20mg manganese-methionine and 5mg iron-methionine (ZnCuMnFe). The consumption of CuMnFe and ZnCuMn groups increased the villus height as compared to other groups. The birds of all groups had the lower abdominal fat weight, higher muscle layer thickness and lower coliform population in ileum compared to control birds. The number of Lactobacillus bacteria in ZnMnFe and ZnCuMn birds was higher than that of the birds in other groups. In conclusion, consumption of ZnCuFe group in broiler diet under heat stress condition causes the decreased harmful microbial population in intestine and improved performance and breast and thigh weights.

    Keywords: Heat stress, Broiler, Carcass traits, performance, elements organic form
  • Mohsen Alinejad, Iman Hajkhodadadi *, Hossein Ali Ghasemi, Mahdi Khojastehkey Pages 131-144

    The Effect of different level of sesame meal with internal enzyme was evaluated on performance, egg quality and some related blood parameters in layer quails. A total of 600 lying quail, used in CRD design with 5 treatments and 4 replicate (30 hens in each replicate). Five experimental treatments consisted of 1) Control diet (soybean-corn), 2) Diet with 10 % sesame meal, 3) Diet with 10 % sesame meal with 500 mg/Kg kemzyme, 4) Diet with 20% sesame meal, 5) Diet with 20% sesame meal with 500 mg/Kg kemzyme. Egg production was differing among experimental group significantluy. Experimental treatments had no significant effect on egg weight and feed conversion ratio significantly (P>0.05). Feed intake was tended to reduce by sesame meal inclusion significantly. Egg white and yolk were not affected significantly by experimental treatments (P>0.05). Different sesame meal inclusions with or without kemzyme did not affect significantly blood metabolite parameters such as total cholesterol, triglyceride, LDL, HDL, VLDL. Villus height, villus height to crypt depth ratio and Villus surface area, was affected significantly by experimental treatments (P<0.05). Control and enzyme consumed groups had higher villus height; it was differ significantly with SM groups. In conclusion, the inclusion of 10 sesame meal had no negative effect on production performance and egg quality traits in the early production phase of laying quail. Generally, the use of multi enzyme at 500 mg/Kg in diet with 20 percentage sesame meal was particularly affect to improve performance traits and feed intake parameters.

    Keywords: Internal enzyme, Sesame meal, performance, Blood metabolite, Layer quails