فهرست مطالب
مجله دیابت و متابولیسم ایران
سال بیست و چهارم شماره 1 (پیاپی 116، فروردین و اردیبهشت 1403)
- تاریخ انتشار: 1403/02/15
- تعداد عناوین: 6
-
-
صفحات 1-14مقدمه
شیوع اضافه وزن، چاقی و عوارض مرتبط با آن، با سرعت بسیار زیاد در جهان در حال افزایش است. همچنین درمان این بیماری درصورت وجود یا نبود بیماری های همراه به یک چالش تبدیل شده است. در این مقاله بر پایه توصیه های بالینی انجمن غدد درون ریز آمریکا و کالج غدد درون ریز آمریکا راهنمای بالینی جامعی برای مراحل درمان بیماران مبتلا به چاقی و فردی سازی آن نوشته شده است و سعی شده براساس شرایط موجود در ایران تا حد امکان بومی سازی شود.
روش هابه کمک یک راهبرد جستجوی مشخص، جستجوی کاملی در پایگاه های در دسترس انجام شد. سپس، راهنماهای بالینی متناسب با جامعه ایرانی انتخاب شدند و با استفاده از نظرات متخصصین و کارشناسان فعال در بالین و مقالات مرور سیستماتیک مرتبط، راهنمای بالینی برای درمان چاقی در بزرگسالان ایرانی تهیه شد.
یافته هادر این مقاله، در ادامه بخش قبلی راهنمای بالینی به سوالات شماره 4 تا 6 در خصوص مراحل درمان چاقی و شخصی سازی آن در افراد بزرگسال جامعه ایرانی پاسخ دادیم و در مجموع 60 توصیه در این خصوص ارایه کردیم.
نتیجه گیریدر بخش دوم راهنمای بالینی مدیریت چاقی در بزرگسالان ایرانی سعی بر آن شد که دید ویژه ای به درمان این بیماران داشته باشیم و با ارایه توصیه ها و بیانیه های مبتنی بر شواهد، روند درمان را تا حد ممکن در بیماران با شرایط خاص فردی سازی کنیم تا تصمیم گیری در این خصوص برای همکاران کادر درمان تسهیل گردد.
کلیدواژگان: چاقی، راهنمای بالینی، درمان -
صفحات 15-33مقدمه
لپتین و آدیپونکتین، آدیپوکین هایی هستند که توسط سلول های چربی تولید می شوند و در بیماری چاقی نقش مهمی دارند. هدف مطالعه حاضر بررسی مقایسه اثر رژیم غذایی کم کالری (LCD) و تمرین ورزشی (Exe) بر لپتین و آدیپونکتین در میانسالان و سالمندان دارای اضافه وزن و چاق بود.
روش هاجستجوی سیستماتیک در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID، Magiran و Google scholar برای مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده تا مرداد ماه سال 1402 انجام شد. اندازه اثر و فاصله اطمینان 95 درصد با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد.
یافته هانتایج 25 مطالعه با 2063 میانسال و سالمند دارای اضافه وزن و چاق نشان داد که ترکیب تمرین ورزشی و رژیم غذایی نسبت به Exe سبب کاهش معنادار لپتین]001/0P= ،4/0- = [SMDو افزایش معنادار آدیپونکتین]02/0P= ، 17/0 = [SMDدر میانسالان و سالمندان دارای اضافه وزن و چاق شد. در مقابل LCD نسبت به Exe سبب تغییر معنادار لپتین سرمی]1/0P= ،16/0- =[SMD و آدیپونکتین]7/0P= ، 05/0 = [SMDدر میانسالان و سالمندان دارای اضافه وزن و چاق نشد. همچنین ترکیب تمرین ورزشی و رژیم غذایی نسبت به LCD سبب تغییر معنادار لپتین]2/0P= ، 11/0- = [SMDو آدیپونکتین]8/0P= ، 02/0 =[SMD در میانسالان و سالمندان دارای اضافه وزن و چاق نشد.
نتیجه گیریپیشنهاد می شود میانسالان و سالمندان برای دستیابی هیپولپتینمی و هایپرآدیپونکتینمی، ترکیبی از مداخلات تمرین ورزشی و رژیم غذایی کم کالری را در سبک زندگی خود قرار دهند.
کلیدواژگان: رژیم غذایی کم کالری، لپتین، آدیپونکتین، تمرین ورزشی، سالمندی -
صفحات 34-46مقدمه
هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر تمرین تناوبی شدید و ژل رویال بر بیان ژن های مسیر miR-423-5P- FAM3A-AKt2 کبد موش های صحرایی دیابتی نوع دو بود.
روش هادر این پژوهش 36 سرموش نر ویستار به عنوان نمونه آماری انتخاب و پس از دو هفته سازگاری و رسیدن به وزن 20±193 گرم برای مدت 5 ماه با رژیم پرچرب تغذیه شدند و پس از رسیدن به میانگین وزنی حدود 50±409 گرم با تزریق درون صفاقی 25 mg/kg استرپتوزوتوسین (STZ) دیابتی شدند. یک هفته پس از القای دیابت، گلوکز خون ناشتا اندازه گیری و قند خون بالای 150 تا 400 mg/dl به عنوان معیاری برای دیابت نوع دو در نظر گرفته شد. موش های دیابتی نوع دو در 4 گروه (کنترل، تمرین تناوبی، ژل رویال و گروه تمرین-ژل) قرار گرفتند.گروه تجربی که تمرین داشتند تمرین تناوبی شدید را با شدت 20 تا 36 متر در دقیقه برای 16 تا 45 دقیقه در هر جلسه و 5 جلسه در هفته برای 8 هفته انجام دادند. وگروه های تجربی مصرف ژل رویال مقدار 100 mg/kg وزن موش ها ژل رویال به صورت گاواژ مصرف کردند. 48 ساعت از آخرین جلسه تمرین و 12 ساعت ناشتایی موش ها با اتر بی هوش و خون گیری از قلب و بافت برداری از کبد برای مطالعات بعدی انجام شد. نمونه بافتی نیز بلافاصله پس از جداسازی در نیتروژن مایع به دمای 80- فریزر انتقال یافت. اندازه گیری های سرمی گلوکز توسط دستگاه اتوآنالیزر انجام شد. انسولین توسط کیت الایزا اندازه گیری شد و شاخص مقاومت به انسولین با فرمول اندازه گیری شد. میزان بیان ژن های miR-423-5P، mRNA FAM3A و mRNA AKt2 کبد با استفاده از روش RT-PCR و به کارگیری کیت های مخصوص اندازه گیری و یافته ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دو عاملی و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته هادر گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل بیان ژن miR-423-5P کاهش معنی دار و بیان mRNA FAM3A افزایش داشت اما معنی دار نبود و بیان mRNA AKt2 در گروه های تمرین و تمرین همراه با ژل رویال نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار و در گروه ژل رویال نیز افزایش داشت که از نظر آماری معنی دار نبود (سطح معناداری 05/0>P).
نتیجه گیریبه نظر می رسد تمرین تناوبی و مصرف ژل رویال هر دو به تنهایی و به صورت تعاملی با تاثیر بیشتر، بتوانند به ایجاد تغییرات مطلوب در بیان ژن های مذکور کبد موش های صحرایی دیابتی نوع دو کمک کنند.
کلیدواژگان: دیابت نوع دو، miR-423-5P - FAM3A - AKt2، تمرین تناوبی شدید، ژل رویال -
صفحات 47-56مقدمه
کاردیومیوپاتی دیابتی یکی از عوامل خطرزای اصلی برای عوارض قلبی- عروقی دیابت محسوب می گردد که می تواند ناشی از آتروفی سلول های عضله بافت قلب باشد. ژن MuRF1 به عنوان یکی از عوامل اصلی در آتروفی بافت قلب معرفی شده است. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین هوازی بر بیان ژن MuRF1 در سلول های عضله قلب موش های صحرایی نژاد ویستار با دیابت القایی انجام شد.
روش هادر این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن هشت هفته و میانگین وزنی 288 گرم به طور تصادفی به سه گروه 10 تایی شامل کنترل سالم، کنترل دیابتی وگروه تمرین هوازی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی به مدت 8 هفته تمرین هوازی تداومی شامل دویدن روی نوارگردان مخصوص جوندگان با شدت 60 تا 75 درصد Vo2max و به تعداد 5 روز در هر هفته اجرا شد. بیان ژن MuRF1 با استفاده از روش Real-Time PCR بررسی گردید.
یافته هادر ابتدا القاء دیابت موجب افزایش آماری معنی دار گلوکز سرم و بیان ژن MuRF1 در گروه کنترل دیابتی و گروه تمرین هوازی شد (05/0> P)، اما پس از هشت هفته تمرین منظم هوازی منجر به کاهش معنادار بیان ژن MuRF1 گروه تمرین دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی شد (05/0> P).
نتیجه گیریبه نظر می رسد تمرین هوازی منظم با شدت متوسط که منجر به کاهش گلوکز خون و نیز کاهش بیان ژنی MuRF1 گردید احتمالا روندآتروفی بافت قلبی را نیز کند کرده است. هرچند مطالعات بیشتر برای تایید این نظریه احساس می گردد.
کلیدواژگان: عضله انگشت حلقه ای-1، تمرین ورزش تداومی، سلول عضله قلب، دیابت -
صفحات 57-67مقدمه
تمرین های تناوبی با شدت بالا (HIIT) و مصرف عصاره های گیاهی احتمالا اثرات سودمندی بر شاخص های التهابی دارد. هدف از مطالعه حاضر تاثیر هشت هفته تمرین های تناوبی شدید و مصرف عصاره برگ لوکوات بر سطوح سرمی TNF-α و اینترلوکین 18 در مردان چاق مبتلا به کبد چرب غیرالکلی بود.
روش هادر این مطالعه نیمه تجربی، 40 مرد مبتلا به کبد چرب غیرالکلی دارای نمایه توده بدنی (82/1±92/33) به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، تمرین، عصاره، عصاره+تمرین، هر گروه 10 نفر تقسیم شدند. تمرین ها به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته به مدت 60 دقیقه با شدت بین 80-95 درصد ضربان قلب ذخیره انجام شد. به مدت هشت هفته، روزی دو عدد کپسول250 میلی گرمی عصاره برگ لوکوات نیز تجویز شد. از آزمون تی زوجی و تحلیل کوواریانس استفاده شد.
یافته هاکاهش معنادار سطوح TNF-α (3/15%) و اینترلوکین 18 (9/14%) در گروه تمرین+عصاره مشاهده شد (05/0P≤). اختلاف معناداری در سطوح TNF-α (001/0 =P) و اینترلوکین 18 (001/0 =P) بین گروه ها به دست آمد که این تغییرات در گروه عصاره+تمرین نسبت به گروه های تمرین و عصاره بزرگ تر است.
نتیجه گیریبه نظر می رسد انجام تمرین ها تناوبی شدید همراه با مصرف عصاره برگ لوکوات قادر به بهبود شاخص های TNF-α و اینترلوکین 18 مرتبط با کبد چرب در افراد مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی خواهد شد. با این حال تایید این فرضیه نیازمند پژوهش های بیشتر است.
کلیدواژگان: تمرینهای اینتروال شدید، لوکوات، اینترلوکین 18، TNF-α، کبد چرب -
صفحات 68-76مقدمه
عملکرد قلبی در افراد دیابتی از طریق سازکار های سلولی متفاوتی تاثیر می پذیرد؛ یکی از این مسیرهای مهم سلولی کینازهای c-Jun با ترمینال- N(JNKs) است که نقص در عملکردشان می تواند منجر به نقص قلبی شود؛ بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی با شدت متوسط (MIIT) بر محتوای تام و فسفریله پروتئین کینازهای JNKs در بافت قلب رت های دیابتی مبتلا به دیابت نوع یک است.
روش هادر این مطالعه تجربی، 12 سر رت نر دو ماهه از نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 20±300 گرم انتخاب شدند. دیابت نوع یک (قند خون بالای 300) از طریق تزریق درون صفاقی محلول استرپتوزوتوسین (با دوز 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) به رت ها القاء شد. این رت ها به روش تصادفی به دو گروه، تمرین دیابتی و کنترل دیابتی تقسیم شدند؛ گروه تمرینی، MIIT را به مدت چهار هفته با شدتی معادل 55 تا 75 درصد حداکثر سرعت انجام دادند. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون t- مستقل در نرم افزار گراف پد پریسم نسخه 5/9 انجام شد. سطح معناداری پژوهش حاضر، 05/0P≤ در نظر گرفته شده است.
یافته هامحتوای درون سلولی پروتئین JNK پس از چهار هفته MIIT کاهش معنی داری را دو فرم تام (01/0P=) و فسفریله (0001/0P=) نشان داد. در مقابل نسبت تام به فسفریله محتوای درون سلولی پروتئین JNK به دنبال چهار هفته MIIT تغییر معنی داری را نشان نداد (23/0P=).
نتیجه گیریMIIT منجر به کاهش محتوای فرم های تام و فسفریله پروتئین JNK شد که این احتمالا می تواند منجر به مرگ سلولی کمتر در سلول های قلبی آزمودنی های دیابتی شود.
کلیدواژگان: تمرین تناوبی با شدت متوسط، دیابت نوع 1، کینازهای c-Jun با ترمینال- N، بطن چپ
-
Pages 1-14Background
The prevalence of overweight, obesity and related complications is increasing rapidly in the world. Also, treating this disease in the presence or absence of co-morbidities has become a challenge. In this article, based on the clinical recommendations of the American Endocrinology Association and the American College of Endocrinology, a comprehensive clinical guide has been written for the stages of treating obese patients and its individualization, and it has been tried to be adjusted as much as possible based on the conditions in Iran.
Methodswith a specific search strategy, a complete search was performed in PubMed, Scopus, ISI Web of Science, EMBASE and Google Scholar Cochrane databases. Then, the best clinical guidelines suitable for the Iranian society were selected and using the opinions of specialists and clinical experts, a clinical guideline was prepared for the treatment of obesity in Iranian adults.
ResultsIn this article, in continuation of the previous article, we answered the questions number 4 to 6 regarding the stages of obesity treatment and its individualization in adults of Iranian society, and presented a total of 60 recommendations in this regard.
ConclusionIn this part of the clinical guide for obesity in Iranian adults, we tried to have a special view on the treatment of these patients and by providing evidence-based recommendations and statements, the treatment process was personalized as much as possible for patients with special conditions so that decision-making in this regard is facilitated for the relevant colleagues in this field.
Keywords: Obesity, Guideline, Treatment -
Pages 15-33Background
Leptin and adiponectin are adipokines produced by fat cells and play an important role in obesity. The purpose of this study was to compare the effect of low-calorie diet (LCD) and exercise (Exe) on leptin and adiponectin in middle-aged and elderly adults with overweight and obesity.
MethodsA systematic search was conducted in PubMed, Web of Science, SID, Magiran, and Google scholar databases for English and Persian articles published until August 2023. The effect size and 95% confidence interval (CI) were calculated using the random effect model.
ResultsThe results of 25 studies with 2063 middle-aged and elderly people with overweight and obesity showed that the combination of exercise and diet compared to exercise alone causes a significant decrease in serum leptin [SMD=-0.4, P=0.001], and a significant increase in serum adiponectin [SMD=0.17, P=0.02] in middle-aged and elderly adults with overweight and obesity. Also, findings showed that the diet compared to exercise alone causes a decrease in serum leptin [SMD=-0.16, P=0.1], and a significant increase in serum adiponectin [SMD=0.05, P=0.7] in middle-aged and elderly adults with overweight and obesity. Also, diet compared to exercise alone does not cause a significant change in serum leptin [SMD=-0.11, P=0.2], and serum adiponectin [SMD=0.02, P=0.8] in middle-aged and elderly adults with overweight and obesity.
ConclusionIt is suggested that middle-aged and elderly people to achieve hypoleptinemia and hyperadiponectinemia, use a combination Include exercise training and low-calorie diet in your lifestyle.
Keywords: low-calorie diet, leptin, Adiponectin, Exercise, Aging -
Pages 34-46Background
The Purpose of this study was to evaluate the effect of High Intensity Interval Training & Royal Jelly on expression of the genes of the hepatic miR-423-5P - FAM3A-AKt2 pathway in rats.
MethodsThe statistical population was 36 male Wistar rats and reaching a weight of 193 ± 20 grams, they were subjected to a high-fat diet diet and intraperitoneal injection of 25 mg STZ. Blood sugar above 150 to 400 mg/dl was considered as a criterion to ensure that the mice had type 2 diabetes. Then divided into 4 groups (diabetic control group, intermittent exercise, Royal Jelly and exercise-Royal Jelly group). The experimental group of did HIIT with a 20 to 36 m/min. for 8 weeks. Royal jelly experimental groups consumed 100 mg/kg royal Jelly. 48 hours after the last training session, the mice were anesthetized with ether and blood was taken from the heart and tissue was removed, including liver tissue, and the tissue sample was transferred to a freezer temperature of -80. Serum glucose measurements were performed by an Auto analyzer. Insulin was measured by an ELISA kit, and the insulin resistance index was measured by formulas. The expression level of miRNA-423-5P, FAM3A and AKt genes in liver tissue was measured using Real Time-PCR method .the data, analyzed by one-way analysis of variance and Bonferroni’s post hoc and univariate and effect size. The significance level was considered to be p≥ 0.05.
ResultsThe findings showed that the expression of the hepatic miR-423-5P gene in the experimental groups of intermittent exercise with royal jelly and the exercise group and the gel group significantly decreased compared to the control group, and the expression of the FAM3A gene increased in the experimental groups compared to the control group. Non-significant and the expression of AKt2 gene in the training group and the training group with gel increased significantly compared to the control group, and in the gel group only compared to the control group, there was a non-significant increase, Also, there was a significant decrease in glucose in the experimental groups of HIIT exercise and HIIT- Royal jelly compared to the diabetic control group (p <0.05).Expression of the miR-423-5P gene was significantly lower in all groups compared to control, expression of mRNA FAM3 had insignificant increase and expression of mRNA AKt2 had a significant increase in groups of regular exercise and exercise with nutritional intervention. This gene had an insignificant increase of expression in the group with only nutritional intervention.
ConclusionIt seems that HIIT and royal jelly consumption, both alone and in combination, although with greater effect, can create favorable changes in the expression of Mir 4235p. FAM3A and AKt2 help to improve the condition of the liver.
Keywords: Type 2 diabetes, Liver, miR-423-5P, FAM3A, AKt2 genes, HIIT, Royal jelly -
Pages 47-56Background
Diabetic cardiomyopathy is one of the main risk factors related to diabetes, which can be caused by atrophy of the cardiomocytes. It is supposed that the MuRF1 gene intermediate as an agent for heart atrophy. Hence, the purpose of current study was to investigate the effect of eight weeks' aerobic exercise protocol on murf1 gene expression in cardio-myocyte of diabetic Wistar rats.
MethodsIn this study, 30 male Wistar rats with an age of eight weeks and an average weight of 288 grams were randomly divided into three groups of 10 including healthy control, diabetic control and aerobic exercise group after two weeks of adaptation to the environment. The exercise groups went under aerobic training programs using treadmill (5 days/wks., for 8 wks.) 60%-75% Vo2max. MuRF1 mRNA level was measured in cardio myocyte using Real-Time PCR. The results were compared by statistical methods.
ResultsThe changes in the expression of Murf1 genes expression in cardio-myocyte of diabetes group were significantly higher than the other groups (P< .05). The expression of Murf1 gene in continuous training group reduced significantly after eight weeks' aerobic exercise training (P󠇟< .05).
ConclusionThis study demonstrated that eight weeks' aerobic exercise training can lead to reduction of Murf1 genes expression level and might be a good prescription for diabetic persons. However, further studies are needed to confirm this theory.
Keywords: Murf1, Continues Training, Cardio myocyte, Diabetes -
Pages 57-67Background
Interval exercises with high intensity and consumption of plant extracts probably have beneficial effects on inflammatory indicators. The aim of this study was to investigate the effect of eight weeks of High-Intensity Interval Training (HIIT) and the consumption of Loquat leaf extract on the serum levels of TNF-α and interleukin-18 in obese men with non-alcoholic fatty liver disease.
MethodsIn this semi-experimental study, forty men with non-alcoholic fatty liver disease with body mass index (33.92 ± 1.82) with informed written consent were randomly selected and assigned into four groups: control, training, Extract, Extract + training (Each group of 10 people). Exercises were performed for eight weeks and three sessions per week for 60 minutes with intensity between 80-95% of the reserve heart rate. Two capsules of 250 mg of Loquat leaf extract were also prescribed daily. Paired t-test and analysis of covariance were used.
ResultsA significant decrease in the levels of TNF-α (15.3%) and interleukin 18 (14.9%) was observed in the training + extract group (P<0.05). A significant difference was observed in the levels of TNF-α (P=0.001) and interlock 18 (P=0.001) between the groups, and these changes were more significant in the Extract + training group than in the training and extract groups.
ConclusionsIt is concluded that performing intense intermittent training along with Loquat leaf extract will be able to improve TNF-α and interleukin 18 indices related to fatty liver in people with non-alcoholic fatty liver disease. However, confirmation of this hypothesis requires more research.
Keywords: Interval training, Loquat, Interleukin 18, TNF-α, Fatty liver -
Pages 68-76Background
Cardiac function in diabetic people is affected through different cellular mechanisms; One of these important cellular pathways is the c-Jun N-terminal kinases (JNKs), whose dysfunction can lead to heart failure; Therefore, the aim of this research is to investigate the effect of moderate intensity interval training on total and phosphorylated content of c-Jun N-terminal kinases protein in heart tissue of type 1 diabetic rats.
MethodsIn this experimental study, 12 two-month-old male Sprague Dawley rats with an average weight of 300±20 grams were selected. Type 1 diabetes (blood sugar above 300) was induced to rats through intraperitoneal injection of streptozotocin (with a dose of 50 mg per kilogram of body weight) solution. The rats were randomly divided into two groups, diabetic training and diabetic control; The training group performed MIIT for four weeks at an intensity of 55-75% of maximum speed. Data analysis was done through independent t-test in GraphPad Prism software version 9.5. The significance level of the current research is P≤ 0.05.
ResultsThe intracellular content of JNK protein after four weeks of MIIT showed a significant decrease in both total (P= 0.01) and phosphorylated (P= 0.0001) forms. On the other hand, the ratio of total to phosphorylated intracellular content of JNK protein did not show a significant change after four weeks of MIIT (P= 0.23).
ConclusionMIIT led to a decrease in the content of total and phosphorylated forms of JNK protein, which could possibly lead to less cell death in cardiac cells of diabetic subjects.
Keywords: Moderate Intensity Interval Training, Type 1 Diabetes, c-Jun N-terminal Kinases, Left Ventricle