مجله علمی پزشکی جندی شاپور
سال پنجم شماره 2 (پیاپی 49، تابستان 1385)

فرآورده های ضد آفتاب جهت محافظت پوست در برابر اثرات مضر تشعشعات ماوراء بنفش اشعه آفتاب بکار می روند. مهمترین فاکتوری که جهت ارزیابی فرآورده های ضد آفتاب مورد مطالعه قرار می گیرد ضریب حفاظت نور (SPF) است که بیانگر قدرت فرآورده ضد آفتاب در محافظت از پوست در برابر اشعه UV است. به منظور تعیین میزان، روش های متعدد درون تنی و برون تنی مورد استفاده قرار گرفته است. علی رغم دقیق بودن روش های درون تنی اما از آنجا که این روش ها وقت گیر و گران می باشند و امکان استفاده آنها در مراحل غربالگری فرمولاسیون های ساخته شده ضد آفتاب وجود ندارد، کاربرد روش های برون تنی اهمیت خاصی پیدا کرده است. به همین دلیل در این تحقیق کارایی دو روش برون تنی کاربرد چسب و استفاده از محلولهای رقیق شده جهت تعیین SPF فرآورده های تجاری آردن، راسن، اناگرین و رکسول مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفت.
روش اول SPF تعیین بوسیله کاربرد یک سوبسترای جدید، ارزان و در دسترس به نام چسب ترانسپور بود. بدین نحو که میزان 2 میلی گرم بر سانتی متر مربع از فرآورده بر روی سطح سوبسترا بطور یکنواخت پخش می شد و بوسیله اسپکتروفوتومتر، میزان عبور اشعه UV در طول موج 290-400 nm بفواصل 5nm اندازه گیری می شد و از روی این مقادیر SPF فرآورده محاسبه می شد. در روش دوم با کاربرد محلول های رقیق شده از فرآورده در حلال متانل میزان تعیین می شد بدین نحو که غلظت های متفاوتی از فرآورده تهیه شده و میزان عبور اشعه UV از آنها تعیین گردید و از روی آنها میزان SPF در هر غلظت تعیین شد و با رسم منحنی SPF در برابر لگاریتم غلظت، میزان SPF نهایی فرآورده در غلظت 2 میلی گرم بر میلی لیتر محاسبه گردید.
نتایج حاصل از روش ترانسپور گرچه کاملا بر مقادیر ذکر شده در برچسب فرآورده ها منطبق نبود اما با ضریب همبستگی اسپرمن r=0.975 به طرز معنی داری با آنها ارتباط داشت. در مقابل SPF های بدست آمده از روش محلولهای رقیق شده، بسیار بالاتر از مقادیر ذکر شده در برچسب فرآورده ها بود ضریب همبستگی بسیار ضعیفی با آنها داشت (r=0.35).
بحث: از مقایسه دو روش ذکر شده در تعیین چنین نتیجه می شود که روش ترانسپور هم بدلیل سهولت و در دسترس بودن روش و هم بدلیل نزدیک تر بودن نتایج با مقادیر درون تنی (مندرج در بر چسب) از کارایی بیشتری در تعیین برخوردار است و می تواند جهت کنترل سری ساخت های مختلف از یک فرآورده استفاده شود.

تونسیلکتومی یک روش جراحی شایع جهت درمان انسداد راه هوایی فوقانی هنگام خواب و عفونت مزمن لوزه ها است. این روش می تواند با بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی انجام شود. هدف مطالعه حاضر بررسی عوارض عمل جراحی با این دو روش بوده که بر روی بیماران بزرگسال که همکاری مناسب داشته اند، انجام شده است.
یک مطالعه آینده نگر طی سه سال در بیمارستان امام خمینی اهواز انجام شد. بیمارانی که بعلت اختلالات انسدادی یا عفونی تحت عمل جراحی تونسیلکتومی با بی حسی موضعی با تونسیلکتومی با بی هوشی عمومی قرار گرفته بودند از نظر علایم درد روز بعد از عمل میزان خونریزی حین عمل، خونریزی بعد از عمل و رضایت بیمار از عمل با یکدیگر مقایسه شدند.
تعداد 150 عمل جراحی تونسیلکتومی با بی حسی موضعی انجام شد و تعداد 150 نفر نیز که با تونسیلکتومی به روش بی هوشی عمومی قرار گرفته بودند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. در هر دو گروه، عمل جراحی جهت درمان بیماری اولیه موثر بوده میزان خونریزی در گروه موضعی (68 میلی لیتر) در مقایسه با گروه عمومی (180 میلی لیتر) کمتر بود.
نتایج مطالعه نشان داد که انجام عمل جراحی تونسیلکتومی موضعی در مقایسه با تونسیلکتومی به روش بیهوشی عمومی منجر به کمتر شدن درد بیماران، خونریزی کمتر حین عمل و رضایت بیماران از عمل بود. در گروه موضعی تونسیلکتومی 2 نفر و در گروه تونسیلکتومی بی هوشی عمومی 4 نفر بعد از عمل دچار خونریزی شدند. میزان خونریزی حین عمل در گروه موضعی کمتر بوده ولی از لحاظ خونریزی بعد از عمل دو گروه با هم اختلافی نداشتند. میزان درد بعد از عمل در گروه تونسیلکتومی موضعی در روز اول بعد از عمل کمتر بود و رضایت بیماران از انجام عمل با روش بی حسی موضعی بیشتر از عمل جراحی عمومی آنستزی بوده است.

پوسیدگی دندان بیماری عفونی و قابل انتقالی است که فاکتورهای متعددی در ایجاد آن دخیل هستند. انجام مراقبتهای بهداشتی فاکتور موثری در پیشگیری از پوسیدگی می باشد. عدم اطلاع والدین از زمان رویش و اهمیت دندان مولر اول دایمی در سلامت دندانها یکی از علل پوسیدگی زودرس در این دندان می باشد هدف از این تحقیق مقایسه بهداشت دهان و دندان در دانش آموزان 6 ساله شهر پسر و دختر در شهر اهواز در سال 79 بود.
بدین منظور 264 دانش آموز پسر و دختر 6 ساله از چهار منطقه آموزش و پرورش به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده و از طریق مطالعه ای توصیفی و به صورت مشاهده و مصاحبه مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت از آمار توصیفی و جدول توزیع فراوانی و درصد آنها و برای مقایسه از آزمون T استفاده شد.
میانگین کل DT دانش آموزان در کل 0.22 (دختران 0.25 و پسران 0.20) بدست آمد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نمی باشد. میانگین DMFT نیز 3.36 (دختران 3.40 و پسران 3.30) بدست آمد. در ارتباط با بهداشت دهان 32.5 درصد دختران و 42.4 درصد پسران دارای وضعیت بهداشتی خوب از نظر شاخص OHI-S بودند. در هیچ یک از موارد از نظر آماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد.
همانگونه که در این تحقیق مشخص گردید کل مقدار DMFT مربوط به پوسیدگی می باشد و از نظر رعایت بهداشت نیز 33.3 درصد دانش آموزان بهداشت دهان خوب داشتند و لزوم آموزش بهداشت دهان و دندان در سطح مدارس و خانواده ها کاملا مشهود می باشد.

با توجه به شیوع متفاوت کوررنگی در جوامع مختلف و عدم آگاهی از میزان آن در منطقه و نظر به وجود مشکلات مهمی که در زندگی روزمره افراد در بعضی از مشاغل ممکن است رخ بدهد بر آن شدیم تا این مطالعه را بر روی دانش آموزان دبیرستانی شهر اهواز انجام بدهیم.
مطالعه به روش توصیفی و بر روی 2500 دانش آموز (1250دانش آموز پسر و 1250 دانش آموز دختر) که به صورت نمونه گیری خوشه ایدو مرحله ای از میان دانش آموزان دبیرستانی شهر اهواز انتخاب شده بودند و با استفاده از تست Ishihara انجام شد.
از میان 2500 نفر بررسی شده 94 نفر (3.7 درصد) مبتلا به کوررنگی بودند که از این تعداد 68 نفر پسر (5.4 درصد پسران) و 26 نفر دختر (2.1 درصد دختران) بودند. از این تعداد 46 مورد (49 درصد کوررنگی سبز، 14 مورد (33 درصد) اختلال در رنگ قرمز)، 6 مورد (6.3 درصد) کوررنگی قرمز و 11 مورد (11.7 درصد) اختلال در رنگ سبز بودند. همچنین هیچ موردی از کوررنگی کامل مشاهده نگردید.
در نهایت توصیه می شود تست های کوررنگی در سنین مدرسه و به منظور شناخت افراد کوررنگ و راهنمایی آنها در انتخاب یا عدم انتخاب بعضی از گروه های شغلی انجام شود.

شکستگی متعدد به شکستگی گفته می شود که بر اثر ترومای وارده بیش از یک خط شکستگی در فک ایجاد شده و این خطوط به صورت جداگانه قرار گرفته باشند. هدف از این تحقیق تعیین شایعترین الگوی شکستگی متعدد در فک پایین است.
در این تحقیق گذشته نگر، 305 پرونده بیماران مبتلا به شکستگی متعدد فک پایین که در فاصله سالهای 1383 – 1377 به بیمارستان آیت الله طالقانی تهران و بیمارستانهای آموزشی اهواز مراجعه کرده بودند بررسی گردید و اطلاعاتی نظیر سن، الگوی شکستگی و علت آن جمع آوری گردید.
این مطالعه نشان داد که اکثر بیماران (85.6 درصد) دارای دو خط شکستگی در فک پایین بودند و مابقی (14.4 درصد) بیش از دو خط شکستگی داشتند. شایعترین الگوی شکستگی فک پایین پاراسمفیز یک سمت با کندیل (19.5 درصد) و در مرتبه دوم زاویه یک سمت با تنه سمت مقابل بوده است (15.3 درصد) شایعترین علت، تصادفات وسایل نقلیه و بیشتر رده سنی، مردان 16-25 سال بوده است.
ویژگی های اجتماعی و فرهنگی هر جامعه بر میزان وقوع شکستگی های فک پایین بطور اعم وطبعا بر الگوی شکستگی نیز، تاثیر می گذارند. جامعه ما دارای جمعیتی جوان است که عدم توجه و رعایت مقررات راهنمایی و رانندگی از سوی ایشان عامل مهمی در وقوع بالای شکستگی های متعدد فک پایین ناشی از تصادفات وسایل نقلیه است.

ویروس هپاتیت B باعث ایجاد هپاتیت حاد و مزمن می شود. درگیری مزمن کبدی می تواند به طرف سیروز کبدی و کارسینوم سلولهای کبدی سیر نماید. واکسیناسیون علیه هپاتیت B یکی از راه های مهم جلوگیری از گسترش این بیماری است. بیماران دیالیزی بدلیل ضعف سیستم ایمنی پاسخ کمتری به واکسیناسیون می دهند. راه های مختلفی جهت افزایش پاسخ ایمنی در این بیماران پیشنهاد شده است که یکی از آنها تزریق داخل جلدی واکسن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان پاسخ ایمنی و تعیین کارآیی تزریق داخل جلدی واکسن هپاتیت B در بیماران همودیالیزی می باشد.
109بیمار همودیالیزی که شرایط لازم جهت ورود به مطالعه را داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات لازم شامل سن، جنس، تعداد دفعات تزریق واکسن، زمان آخرین نوبت تزریق واکسن، دفعات دیالیز، محصول دیالیز، طول مدتی که از شروع دیالیز گذشته، سطح آلبومین سرم، آنتی بادی HBC و آنتی بادی HCV گرفته می شد. سپس وضعیت ایمنی بیماران نسبت به ویروس هپاتیت B با کنترل آنتی بادی HBS بررسی شده و سطح ایمنی بیماران مشخص می شد. بیمارانی که آنتی بادی منفی داشتند در دو گروه قرار گرفته و گروه اول تحت تزریق واکسن هپاتیت B با دوز 20 میکروگرم بصورت داخل جلدی و گروه دوم به روش معمول عضلانی تحت تزریق واکسن قرار گرفتند.
این مطالعه نشان می دهد که 45 درصد بیماران آنتی بادی مثبت بوده و 55 درصد بیماران پاسخ مناسبی به واکسن نداشته اند. همچنین ارتباط معنی داری بین سن، جنس، سطح آلبومین سرم و محصول دیالیز با میزان پاسخ ایمنی وجود ندارد. ولی بین مدت زمان دیالیز و فاصله زمانی از تزریق آخرین واکسن با میزان پاسخ ایمنی ارتباط معنی داری وجود دارد. پاسخ ایمنی در بیمارانی که تحت واکسیناسیون تحت جلدی قرار گرفته در مقایسه با بیمارانی که به روش تزریق عضلانی واکسینه شده بود متفاوت بوده و از نظر آماری معنی دار می باشد.
توصیه می شود پروتکل کشوری واکسیناسیون هپاتیت B در بیماران دیالیزی از 3 تزریق به 4 تزریق با دوز دو برابر تغییر یابد و در بیمارانی که پاسخ ایمنی مناسب پیدا نمی کنند واکسیناسیون بصورت داخل جلدی انجام شود.

مقاومت به یون فلزات سنگین در بسیاری از باکتری ها دیده شده و از آنجا که هر تغییری در عملکرد باکتری می تواند از نظر علمی و کلینیکی اهمیت داشته باشد؛ هدف از این بررسی تعیین میزان مقاومت نسبت به یون فلزی تلوریت پتاسیم در نمونه های بالینی اشریشیا کلی می باشد.
حداقل غلظت مهار کنندگی از رشد (MIC) تلوریت پتاسیم برای 449 نمونه اشریشیا کلی جدا شده از عفونت ادراری و فلور طبیعی مدفوع با روش استاندارد رقت در آگار تعیین شد.
برای حدود یک دوم ایزوله ها (48.7 درصد) MIC برابر و یا کمتر از یک میکروگرم در میلی لیتر پس از 24 ساعت اینکوباسیون در 35oC بود. بسیاری از باکتری ها که در مجاورت غلظت کم پتاسیم تلوریت قادر به رشد نبودند (MIC کمتر و یا مساوی با 5 میکروگرم در میلی لیتر)، در طول 24 ساعت اینکوباسیون مجدد شروع به رشد نمودند و میزان MIC برای این جدایه ها افزایش یافت، و تفاوت میان MIC در فاصله زمانی 24 و 48 ساعت از نظر آماری معنی دار گردید (P£0.0006). در محیط حاوی غلظت های معادل و یا بیشتر از 10 میکروگرم در میلی لیتر تلوریت پتاسیم، باکتری ها کلنی سیاه رنگ تولید نمودند. تفاوت آماری معنی داری میان MIC در باکتری های جدا شده از نمونه های مدفوع و ادرار انسان با یکدیگر دیده نشد.
نتایج نشان دهنده مقاومت بالا در بیش از نیمی از سویه های کلینیکی اشریشیا کلی نسبت به فلز تلوریت می باشد. به دلیل امکان مقاومت همزمان بین آنتی بیوتیک ها و یون فلزات سنگین ادامه این بررسی با هدف تعیین مقاومت همزمان با آنتی بیوتیک ها و سایر فلزات سنگین در این باکتری و سایر جنس های باکتریایی در این منطقه لازم است.

6-10 درصد ساکنین استان سیستان و بلوچستان ناقلین بیماری تالاسمی می باشند. از طرف دیگر این استان با میزان باروری عمومی (GFR) معادل 113 در هزار دارای بالاترین میزان باروری عمومی در کشور می باشد که این میزان در سال 1378 در خانواده های بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور 155.68 در هزار بوده است. به عبارتی خانواده بیماران تالاسمی یکی از منابع عمده گسترش تالاسمی در این استان می باشد. وجود این وضعیت ضمن افزایش تعداد مبتلایان به تالاسمی ماژور در استان و نسبت به سایر استانهای کشور، موجب افزایش بیش از پیش هزینه های اجتماعی و اقتصادی سالانه این استان محروم می گردد. هدف از مطالعه مداخله ای حاضر، ارزیابی تاثیر مشاوره تنظیم خانواده در پیشگیری از تولد نوزاد جدید مبتلا به تالاسمی ماژور در خانواده این بیماران می باشد.
بر این اساس با هدف پیشگیری از تولد بیمار جدید در خانواده های بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و با توجه به اینکه مشاوره تنظیم خانواده بر روی این والدین قبلا انجام نشده بوده طرح مداخله ای ارزیابی تاثیر مشاوره استاندارد تنظیم خانواده، بر آگاهی، نگرش و عملکرد والدین بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور در تنها مرکز تخصصی ارایه دهنده خدمت به این بیماران در سطح استان (بیمارستان اطفال حضرت علی اصغر (ع) زاهدان) با انجام حداقل 7 جلسه مشاوره با حداقل یکی از والدین، در 167 خانواده دارای بیمار تالاسمی ماژور، در طی یکسال 1378 - 79 و نیز انجام دو نوبت ارزیابی، آگاهی، نگرش و رفتار والدین در خصوص کنترل موالید (ابتدا و انتهای طرح) به مرحله اجرا درآمد.
مهمترین نتایج طرح کاهش چشمگیر میزان باروری عمومی در خانواده های تالاسمیک از 155.68 در هزار در سال (قبل از طرح) به 47.9 در هزار در سال (پس از طرح) بوده است. در سال قبل از اجرای طرح 43.3 درصد بارداری ها ناخواسته بوده و در سال اجرای طرح هیچ بارداری ناخواسته ای به وقوع نپیوسته است. همچنین با انجام مشاوره تنظیم خانواده در طی طرح از اهمیت و تاثیر تحصیلات و مذهب بر آگاهی، نگرش و عملکرد والدین در خصوص کنترل موالید بشدت کاسته شد (p=0.01) در طول مطالعه هشت مورد زایمان خواسته شده وجود داشت.
بر اساس یافته ها و با توجه به تاثیر مشاوره استاندارد تنظیم خانواده و در مقایسه با هزینه سرانه هر بیمار تالاسمی جدید در سال، گسترش این امر در درمانگاه های تالاسمی سراسر کشور بویژه در مناطق محروم علیرغم سطح پایین تحصیلات و مذاهب مختلف بسیار موثر بوده و توصیه می گردد. همچنین با توجه به وقوع بارداری های خواسته در خانواده های بیمار تالاسمیک، گسترش مراکز تشخیص قبل از تولد بیماران جدید ضروری به نظر می رسد.

پر فشاری اولیه شریان ریوی یک بیماری غیر شایع است که در صورت همراهی با حاملگی با مرگ و میر بالایی همراه است. این بیماری غالبا در زنان رخ می دهد. از آنجایی که برون ده قلب راست در این بیماران به شدت به برگشت وریدی و نیز به فشار شریان ریوی بستگی دارد، هر عاملی که منجر به اختلال در این دو شود می تواند منجر به اختلال شدید در برون ده قلب شود. این حالت به دنبال درد زایمان به وفور یافت می شود.
در این مطالعه ما مروری بر معرفی یک بیمار بیست و پنج ساله با حاملگی سی و شش هفته با تشخیص PPH که جهت عمل سزارین به صورت اورژانس مراجعه کرده بود، داریم. برای اداره بیهوشی این بیمار از روش بی حسی نخاعی با استفاده از پنجاه میلی گرم لیدوکائین 5 درصد و 0.5cc گلوکز هایپرتونیک 20 درصد از طریق فضای L3-L4 در وضعیت نشسته استفاده کردیم.
در نمونه گاز شریانی بیمار قبل از اقدام به بی حسی ارزیابی گازهای خونی به قرار زیر بود:BE=-18، PaO2=34mmHg، HCO3=15mEq/L، SaO2=90%، PaO2=60mmHg، PH=7.4با تجویز 25cc بیکربنات بصورت وریدی این اختلال اسید و باز تصحیح شد. بیمار پس از عمل جراحی با حال عمومی خوب و SaO2%98 به بخش مراقبت های ویژه منتقل و پس از چهار روز به بخش زنان منتقل شد.
در ادامه این مطالعه که از روش بی حسی نخاعی در بیمار حامله مبتلا به PPH استفاده شد، ما تعیین کردیم که در صورت تصحیح اسیدوز و مایع درمانی کافی مادر روش بیحسی نخاعی می تواند یک روش مناسب در بیماران حامله مبتلا به PPH باشد.

تخمین زده می شود 75 درصد زنان حداقل یک بار عفونت ولوواژینیت کاندیدیایی را در طول عمر خود تجربه می کنند. کاندیداآلبیکانس مسوول 85 تا 90 درصد عفونتهای قارچی واژن می باشد. درمان با داروهای موضعی آزولها شایعترین روش درمان در ولوواژینیت کاندیدیایی می باشد که 80 تا 90 درصد بیماران ظرف 3-2 روز پاسخ مناسبی می دهند ولی درمان ضد قارچ خوراکی با فلوکونازول (150 میلی گرم یک نوبت) نیز درمان تایید شده ای می باشد اما در این بیماران زمان بیشتری جهت بهبود علایم نیاز می باشد. با توجه به عوارض جانبی ناشایع و خفیف این دارو و مصرف راحت تر آن هدف از این مطالعه بررسی اثر فلوکونازول خوراکی در درمان ولوواژینیت کاندیدیایی در مقایسه با آزولهای موضعی می باشد.
در این مطالعه 192 بیمار با تشخیص ولوواژینیت کاندیدیایی بطور تصادفی در دو گروه درمانی قرار گرفتند. تشخیص ولوواژینیت کاندیدیایی در این بیماران براساس علایم بالینی تیپیک، pH طبیعی ترشحات واژن و یافته های میکروسکوپیک شامل دیدن میسلیوم یا مخمرهای جوانه زده پس از اضافه کردن هیدروکسید پتاسیم 10 درصد داده می شد. گروه اول تحت درمان فلوکونازول خوراکی با تک دوز 150 میلی گرم و گروه دوم تحت درمان کلوتریمازول واژینال به مدت یک هفته قرار گرفتند. ارزیابی بیماران بصورت پیگیری هر دو روز یکبار صورت می گرفت و میزان اثربخشی دو گروه درمانی با آزمون Chi-squar مقایسه گردید.
97 بیمار در گروه درمانی کلوتریمازول و 95 بیمار در گروه فلوکونازول قرار داشتند. متوسط سن بیماران 30 ± 5.23 سال بود. پاسخ به درمان در گروه کلوتریمازول 97 درصد و شکست درمان 3 درصد بوده است. و 72 درصد بیماران ظرف مدت 1 الی 3 روز و 28 درصد پس از 3 روز پاسخ دادند. در گروه فلوکونازول پاسخ به درمان 86 درصد و شکست درمان 14 درصد بوده است ولی 94 درصد بیماران ظرف 3 روز اول و 6 درصد بیماران پس از 3 روز پاسخ دادند.
این مطالعه نشان می دهد که پاسخ درمانی کلوتریمازول بیشتر از فلوکونازول می باشد (P ~ 0.005) ولی بر خلاف سایر مطالعات زمان پاسخ در گروه فلوکونازول سریعتر از کلوتریمازول می باشد (P ~ 0.001). بنابراین توصیه می شود با توجه به پاسخ قابل توجه (در 86 درصد بیماران) و با توجه به سرعت اثر بیشتر و مزایای دیگر فلوکونازول و معایب روش استفاده از داروهای واژینال، بیماران با ولوواژینیت کاندیدیایی ابتدا تحت درمان با فلوکونازول خوراکی قرار گرفته و در صورت عدم پاسخ از داروهای موضعی استفاده گردد.

بیمارن تالاسمی بدلیل دریافت مکرر و طولانی مدت خون و فرآورده های خونی، در معرض آلودگی به هپاتیت های ویروسی نظیرهپاتیت B و هپاتیت C و همچنین ویروس نقص ایمنی انسان (ایدز) بوده و امروزه یکی از مشکلات مهم بهداشتی این بیماران کنترل و کاهش آلودگی به این ویروس ها است. هدف از مطالعه حاضر بررسی شیوع مارکرهای سرولوژیک هپاتیت B، هپاتیت C و ایدز در میان بیماران تالاسمی ماژور و اینترمدیت می باشد.
مطالعه بصورت توصیفی و گذشته نگر در فاصله زمانی مهرماه 1378 تا مهرماه 1383 بر روی 122 بیمار تالاسمی مراجعه کننده به مرکز هموگلوبینوپاتی و تالاسمی بیمارستان شفا اهواز انجام گرفت. اطلاعات دموگرافیک و نتایج آزمایشات سرولوژیک از پروندهای بیماران استخراج شد. سرم این بیماران برای HBs انتی ژن، HCV انتی بادی و HIV انتی بادی از طریق روش الایزا و سپس آزمایش تاییدی ایمونوبلات مورد ارزیابی قرار گرفته بود. نتایج توسط نرم افزار SPSS 10.10 بررسی شد و از آمار chi-square برای آنالیز آماری استفاده گردید.
جمعیت مورد مطالعه شامل 102 بیمار تالاسمی ماژور و 20 بیمار تالاسمی اینترمدیت بود. از 122 بیمار 73 نفر (59.8 درصد) مرد و 49 نفر (40.2 درصد) زن بودند. میانگین سنی بیماران 14.96 بود. از این تعداد 3 نفر HBs انتی ژن مثبت، 32 نفر HCV انتی بادی مثبت در حالیکه هیچ یک از نظر HIV انتی بادی مثبت نشدند. در نتیجه شیوع HBs انتی ژن مثبت 2.5 درصد، شیوع انتی بادی 26.2 HCV درصد و HIV انتی بادی صفر می باشد. در بررسی آماری انجام شده بین سن و مدت دریافت خون در بیماران با شیوع HCV انتی بادی اختلاف آماری معنی داری وجود داشت بطوری که با افزایش سن و به موازات آن افزایش مدت دریافت خون میزان انتی بادی مثبت افزایش می نمود (به ترتیب P<0.001 و P=0.008). همچنین بین واکسیناسیون در مقابل ویروس هپاتیت B و عدم آلودگی به عفونت هپاتیت B در بیماران تالاسمی ارتباط معنی داری وجود داشت (P<0.03).
با ارزیابی پژوهش حاضر به این نتیجه می رسیم که شیوع هپاتیت C در جمعیت بیماران تالاسمی در منطقه خوزستان به نسبت بالا بوده هر چند که به نظر می رسد طرح غربالگری اهدا کنندگان خون بطور موثری می تواند شیوع و بروز عفونت را کاهش دهد ولی استفاده از روش های حساس تر برای شناسایی اینگونه عفونتهای ویروسی نیز ضروری است.

دیابت مانند هر بیماری مزمن دیگری در کودکان، می تواند یک بحران جدی در اعضای خانواده ایجاد نماید. از آنجا که تظاهرات و واکنشهای روان شناختی افراد خانواده به بیماری کودک، می تواند در واکنشهای کودک تاثیر بگذارد. در این مطالعه ، عوامل استرس زای ناشی از دیابت در والدین کودک دیابتی (نوع یک) و ارتباط آن با سلامت عمومی آنها بررسی گردید.
66 پدر و مادر دارای کودک دیابتی (نوع یک) که به کلینیک دیابت بیمارستان گلستان و مرکز دیابت اهواز مراجعه کرده بودند به صورت نمونه گیری ساده انتخاب شدند و سپس پرسشنامه های زیر را تکمیل نمودند: 1) پرسشنامه سلامت عمومی (2 (GHQ) پرسشنامه استرسهای والدین دارای کودک مبتلا به دیابت 3) فرم مشخصات دموگرافیک.
نتایج نشان داد که تنها 24 درصد از والدین کودکان دیابتی از سلامت عمومی برخوردار بودند. احتمال بستری شدن کودک در بیمارستان، مشکلات جسمانی دیابت، شوک هیپوگلیسمی، ازدواج کودک و بچه دار شدن وی از عوامل استرس زای اصلی والدین هستند. همچنین نشان داد که بین استرس والدین و سلامت عمومی آنها با p<0.01 رابطه معنادار وجود دارد. همچنین بین عوامل استرس زای والدین و سلامت عمومی آنها با متغیرهایی مثل مدت زمان بیماری کودک، تحصیلات والدین و سابقه فامیلی مثبت دیابت در خانواده، تفاوت معنادار وجود دارد (p<0.05، p<0.01) اما با جنسیت کودک تفاوتی مشاهده نگردید.
با توجه به اینکه یافته ها نشان داده است که دیابت کودکان به عنوان یک عامل فشارزا می تواند بر سلامت عمومی والدینشان تاثیر بگذارد و واکنش کودکان به این مساله، بنابراین مداخلات روان شناختی جهت والدین بایستی مورد توجه قرار گیرد.

به منظور مطالعه تاثیرات بیوشیمیایی و هماتولوژیک اجزای پروتئینی سم عقرب گادیم از حدود 10 هزار عقرب به روش شوک الکتریکی سم گیری بعمل آمد و پس از جداسازی فار محلول و فعال سم به روش خشک کردن در انجماد، خشک و به کمک کروماتوگرافی ستونی توسط ژل سفادکس G-50 باندهای پروتئینی بر اساس جذب نوری در طول موج 280 نانومتر جدا شده و از 4 فراکسیون حاصله محلولهایی با غلظت 200 میکروگرم در میلی ‎لیتر ساخته و به 5 گروه 10 تایی موش سوری 18-20 گرمی هر یک مقدار 1 میلی‎ لیتر سم از طریق ورید دم تزریق و پس از 2 ساعت تاثیرات بیوشیمیایی و هماتولوژیک ایجاد شده در میزان قند، اوره، کراتینین، تری ‎گلیسرید، کلسترول، پروتئین تام و همچنین میزان هموگلوبین، درصد هماتوکریت، نوتروفیل، لمفوسیت، منوسیت، ائوزینوفیل و تعداد گلبولهای سفید و قرمز مورد انداز‎ه ‎گیری قرار گرفتند. تا علاوه بر شناسایی تاثیرات هر جزء سم امکان استفاده از نتایج در مساله ساخت آنتی‎ سرم ضد عقرب گزیدگی اختصاصی ‎تر و درمان عوارض ایجاد شده در بیماران عقرب ‎زده نیز بررسی گردد.
آنالیز آماری نتایج به روش آنوا انجام شد و نتایج زیر بدست آمد.
فراکسیون 1: باعث افزایش میزان معنی دار (P<0.05) در میزان قند، اوره، کراتینین، تری گلیسرید و درصد لمفوسیتها شد.
فراکسیون2: باعث کاهش معنی‎داری (P<0.05) در میزان اوره، کراتینین، کلسترول، پروتئین تام و افزایش نسبی درصد لمفوسیتها شد ولی در سایر پارامترها تاثیری نداشت.
فراکسیون3: باعث کاهش معنی‎دار (P<0.05) در میزان قند‎‎‎‎‎، کلسترول، تری ‎گلیسرید، درصد لمفوسیتها و افزایش معنی‎ دار درصد نوتروفیلها شد.
فراکسیون 4: بر پارامترهای بیوشیمیایی کاهش معنی‎دار (P<0.05) ایجاد کرد ولی بر پارامترهای هماتولوژیک تاثیری نداشت.
سم خام: به جز در مورد قند که بدون تاثیر بود بر سایر پارامترهای بیوشیمیایی و درصد نوتروفیلها افزایش معنی ‎داری (P<0.05) ایجاد کرد.

وجود جسم خارجی در بافت نرم گاهی می تواند منجر به مشکلات تشخیصی و درمانی بشود. بیمار کودک 5 ساله ای است که سابقه ترومای مبهم در یکسال پیش را ذکر می کند. بعد از حدود 10 روز تورمی در ساق راست پیدا کرده که منجر به خروج ترشح گردیده ولی یکماه بعد خوب شده، یکسال بعد با توده ای در قسمت خارجی ساق راست مراجعه و برای تشخیص آن رادیوگرافی و MRI بدون و با کنتراست انجام شده که در آخرین تشخیص تومور بافت نرم با شک به رابدومیوسارکوم مطرح گردیده است. جهت بیمار بیوپسی انسزیونال انجام شده که در حین بیوپسی جسم خارجی چوبی به طول 32 میلیمتر مشاهده شده که خارج گردیده، بعد از خروج آن و در پیگیری یکساله بیمار، مشکلی مشاهده نشده و بهبودی کامل یافته، وجود جسم خارجی در بافت نرم می تواند منجر به تظاهرات بالینی مختلفی شود گاه شکایت و معاینه بالینی دلالت بر وجود جسم خارجی دارد، گاه شرح و حال واقعی بیمار راهنما نبوده و بیمار با شکایت های مهمی همچون وجود توده یا سینوس ترشحی، احساس گرمی و قرمزی و تورم موضعی که حکایت از پروسه های عفونی یا تومورال دارد مراجعه می نماید. در این موارد در نظر داشتن تشخیص جسم خارجی می تواند از بعضی اقدامات غیر ضروری جلوگیری کرده و امکان درمان و بهبودی سریع بیمار را فراهم سازد.

بطور کلی کیست های طحال بیماری شایعی نیستند. کیست های اولیه طحال که تحت عنوان کیست های حقیقی نیز خوانده می شوند منشا مادرزادی دارند و 10 درصد کل کیست های طحال را تشکیل می دهند. بدلیل اینکه این کیست ها اغلب علایم غیر اختصاصی ایجاد می کنند ممکن است در هنگام تشخیص اندازه بزرگی داشته باشند. در این گزارش ما ضمن معرفی یک مورد کیست حقیقی طحال به بحث درباره انواع کیست های طحال، علایم و اقدامات تشخیصی درمانی این بیماری خواهیم پرداخت.