فهرست مطالب
Researcher Bulletin of Medical Sciences
Volume:13 Issue: 1, 2008
- 79 صفحه، بهای روی جلد: 10,000ريال
- تاریخ انتشار: 1387/05/15
- تعداد عناوین: 12
-
-
صفحه 3سابقه و هدفسرطان پستان، شایع ترین سرطان زنان در ایران و جهان می باشد. کشف عوامل مؤثر در پیش آگهی سرطان پستان، بسیارمورد توجه است و تازه ترین فرضیه در این زمینه، همراهی گیرنده ی فاکتور رشد اپیدرمی در تعیین سرنوشت نهایی بیماران است. تحقیق حاضر بر روی مراجعین به بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران با هدف تعیین فراوانی گیرنده ی فاکتور رشد اپیدرمی، درجه بدخیمی و درگیری گره های لنفاوی زیربغل در سرطان اولیه پستان، انجام گرفت.مواد و روش هااین مطالعه به روش مقطعی بر روی کلیه نمونه های واجد شرایط بیماران مبتلا به سرطان پستان (57 نمونه)، انجام گرفت. یکی از برش های بافتی تومور و گره لنفاوی به روش هماتوکسیلین و ائوزین، رنگ آمیزی و نوع و اندازه ی تومور، تعداد گره (های) لنفاوی درگیر و درجه ی بدخیمی بر اساس معیارهای Natingham Modification Bloom – Richardson تعیین شد. ده نمونه ی دیگر به روش رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با آنتی بادی پلیکلونال، از نظر وجود گیرنده ی فاکتور رشد اپیدرمی بررسی گردید.
یافته هااز 57 نمونه مورد بررسی، 5/89% نمونه ها از نظر گیرنده ی فاکتور رشد اپیدرمی مثبت بودند و در 7/66% افراد مورد مطالعه نیز درگیری گره های لنفاوی زیر بغل، مشاهده شد. در این مطالعه، بین گیرنده ی فاکتور رشد اپیدرمی و درگیری گره های لنفاوی زیر بغل ارتباط معنی داری مشاهده نشد. بیش ترین نمونه ها مربوط به Grade III: 9/43% و کم ترین نمونه ها مربوط به Grade I: 8/22% بود.نتیجه گیریهمراهی گیرنده ی فاکتور رشد اپیدرمی در بیماران مبتلا به سرطان پستان باید توجه خاصی را به این عامل، به عنوان فاکتوری برای پیش گویی سرنوشت نهایی بیماران و مداخلات درمانی جلب نماید. لیکن، تعیین نقش دقیق گیرنده ی فاکتور رشد اپیدرمی در پیش آگهی سرطان پستان، نیازمند مطالعات گسترده و پی گیری طولانی مدت می باشد.
کلیدواژگان: سرطان پستان، گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR)، گره های لنفاوی زیربغل، درجه بدخیمی -
صفحه 9سابقه و هدفبا توجه به موارد متعدد اسکن قلب با 99mTc –MIBI، روند رو به افزایش آن ها و وجود نگرانی از تاثیرات احتمالی سیتوژنیک دوز بالای 99mTc که در این اسکن مورد استفاده قرار می گیرد و به منظور تعیین تاثیر دوزکلی 40 میلی کوری تجویز شده از رادیو داروی فوق بر ایجاد آسیب کروموزمی و سلولی، این مطالعه بر روی بیماران مراجعه کننده به بخش پزشکی هسته ای بیمارستان طالقانی انجام شد.مواد و روش هاتحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد روی تعداد 25 بیمار که به شکل مستمر با اندیکاسیون اسکن مراجعه کرده و موافقت کتبی و آگاهانه خود را اعلام کردند انجام شد. در این مطالعه نمونه خون بیماران، قبل و 48 ساعت پس از تجویز دوز کلی 40 میلی کوری از رادیو داروی 99mTc -MIBI از لحاظ بروز آسیب کروموزمی بررسی شد. تعداد سلول های دو هسته ای محتوی مایکرونوکلئوس به روش Micronucleus assay و هم چنین تعداد سلول های آپوپتوتیک به طریقه مشاهده میکروسکوپی، به عنوان شاخص های آسیب کروموزمی اندازه گیری شدند. سپس تغییرات آن ها با آماره Paired t- test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
یافته هاتحقیق روی 25 نفر، 52 درصد مرد و 48 درصد زن، در سنین 8 ± 6/54 سال انجام گرفت. تعداد لنفوسیت های در حال تقسیم محتوی مایکرونوکلئوس به ازای صد سلول در حال تقسیم، از 8/3 ± 9/10 به 2/4 ± 3/11 وتعداد لنفوسیت های آپوپتوتیک به ازای صد لنفوسیت، از 8/7 ± 4/16 به 9/7 ± 6/16تغییر پیدا کرد.
نتیجه گیریبه نظر می رسد دوز بالای 99mTc تجویز شده در اسکن قلب با 99mTc -MIBI، نمی تواند باعث نگرانی باشد. تحقیقات بیش تر و با روش های اختصاصی تر توصیه می گردد.
کلیدواژگان: لنفوسیت، مایکرونوکلئوس، آپوپتوز، آسیب سیتوژنتیک، رادیاسیون، تکنسیوم -
صفحه 17سابقه و هدفاسهال حاد دومین عامل مرگ و میر در کودکان زیر 5 سال محسوب می شود. شناخت عامل اسهال برای نظارت اپیدمیولوژیک و در بعضی موارد درمان صحیح بیماران- با توجه به این که بیماری از نقطه ای به نقطه دیگر بسته به شرایط جوی، جغرافیایی و وضعیت اقتصادی و اجتماعی منطقه متفاوت می باشد- ضروری به نظر می رسد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع باکتری های انتروپاتوژن در استان تهران و ارزیابی علایم بالینی آن ها انجام شد.مواد و روش هااز فروردین 1383 تا شهریور 1384، هزارو هشتاد و هفت کودک زیر 5 سال با اسهال حاد مراجعه کننده به 4 بیمارستان و 13 مرکز درمانی در استان تهران جهت تعیین میکروارگانیسم های انتروپاتوژن موجود در مدفوع آن ها از جمله اشریشیاکلی مولد اسهال، گونه های شیگلا، سالمونلا، کمپیلوباکتر و یرسینیا مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته هاگونه های شیگلا با بالاترین میزان شیوع در 148 نمونه وجود داشت و اشریشیاکلی مولد توکسین شیگSTEC (Shiga Toxin Escherichia coli) از 105 نمونه مدفوعی جداسازی شد. هم چنین EAEC، EPEC، کمپیلو باکتر، سالمونلا وETEC به ترتیب در92، 70، 60، 42 و 38 مورد مشاهده شدند. در این مطالعه هیچ گونه یرسینیایی از نمونه های مدفوع جدا نشد. بیش تر کودکان در این مطالعه (464 مورد) کم تر از یک سال سن داشتند.نتیجه گیریاطلاعات در مورد میزان شیوع شیگلا و STEC می تواند در کنترل و مدیریت صحیح بیماری اسهال در میان نوزادان و کودکان در ایران مؤثر باشد. در حال حاضر با توجه به فراوانی این سوش ها، استفاده از واکسن ها در کنترل اشریشیاکلی مولد اسهال، به خصوص عفونت های STEC در کشورهای پیشرفته و کشورهای در حال توسعه مانند ایران می تواند مورد توجه قرار گیرد.
کلیدواژگان: باکتری انتروپاتوژن، اسهال حاد، کودکان زیر 5 سال -
صفحه 25سابقه و هدفبا توجه به نگرانی در مورد تغییر ترکیبات موجود در نوشابه های رژیمی که ممکن است منجر به ترکیبات مضر برای سلامتی شود و روند رو به افزایش مصرف این نوع نوشابه ها و عدم اطلاع از وضعیت آن در کشور و به منظور تعیین تاثیر دماها و زمان های مختلف نگه داری بر ترکیبات شیمیایی نوشابه های رژیمی، این تحقیق روی نوشابه های تولیدی کشور انجام گرفت.مواد و روش هااین تحقیق با طراحی Experimental انجام گرفت. تعداد 42 نمونه نوشابه رژیمی حاوی آسپارتام با طعم های کولا و لیمویی بسته بندی شده در ظروفPET از سه Batch مختلف تولید، انتخاب و پس از تعیین مواد متشکله آن ها، این نوشابه ها در سه دمای یخچال(c ° 5-4)، محیط (c °25) و انکوباتور (c °45) نگه داری و در زمان های صفر تا شش ماهه میزان آسپارتام و ترکیبات شیمیایی آن ها شاملDKP و فرمالدئید تعیین مقدار گردید.
یافته هامیزان آسپارتام در نوشابه کولای تولید شده از میزان ppm 2/6 ± 513 بعد از تولید بعد از 6 ماه نگه داری در دمای یخچال، محیط، انکوباتور به ترتیب به 4/7 ± 412، 4/8 ± 296 و صفر ppm کاهش یافته و این میزان در نوشابه با طعم لیمویی از ppm 2/9 ± 526 به 7/8 ± 401، 2/5 ± 289 و صفر ppm کاهش یافته است. میزان DKP به وجود آمده بعد از تولید در نوشابه کولا از ppm 2/0± 2/4 بعد از 6 ماه نگه داری در دمای یخچال، محیط، انکوباتور به ترتیب به 2/3 ± 2/20، 8/5 ± 102، 4 ± 167ppm افزایش یافته و این میزان در نوشابه با طعم لیمویی از ppm 6/0± 6/4 به ترتیب به 5/2 ± 3/19، 2/6 ± 73 و 5 ±190 ppm افزایش یافته است. میزان فرمالدئید تشکیل شده در نوشابه کولا از میزان صفر بعد از تولید بعد از 6 ماه نگه داری در دمای یخچال، محیط، انکوباتور به ترتیب از میزان صفر به 04/0± 75/0، 03/0± 83/0 و 06/0± 92/0 ppm افزایش یافته و این میزان در نوشابه با طعم لیمویی از میزان صفر بعد از تولید به ترتیب به 06/0± 65/0، 08/0± 72/0 و 06/0± 82/0 افزایش یافته است.
نتیجه گیرینوشابه های رژیمی حاوی آسپارتام چنان چه بعد از تولید تا مدت چهار ماه در دمای یخچال نگهداری گردد در ترکیبات شیمیایی آن ها تغییر زیادی ایجاد نمی شود. دماهای بالاتر و زمان های بیش تر سبب ایجاد تغییرات نامطلوب شیمیایی محصول می گرددکلیدواژگان: نوشابه های رژیمی، دمای نگهداری، آسپارتام، DKP، فرمالدئید -
صفحه 33سابقه و هدفانفارکتوس میوکارد یکی از شایع ترین علل مرگ و میر و از کارافتادگی در جهان است که شیوع و روند رو به افزایشی داشته است. با توجه به این که تاکنون هیچ گزارشی از پیامدهای دراز مدت بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد در ایران منتشر نشده است، این مطالعه با هدف تعیین پیامد یک ساله ی این بیماری در مراجعین با تشخیص انفارکتوس میوکارد به بیمارستان لقمان حکیم تهران انجام گرفت.مواد و روش هااین مطالعه به روش توصیفی روی کلیه بیمارانی که با تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد در فاصله یک سال (از آبان 1382 لغایت آبان 1383) از بیمارستان لقمان حکیم ترخیص شده بودند انجام شد. یک سال پس از ترخیص بیماران از طریق تلفن فراخوانی شدند و موارد مرگ و میر بیماران، وضعیت آناتومی عروق کرونر در آنژیوگرافی، انجام PCI، CABG، بستری مجدد و داروهای مصرفی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته هامیانگین سنی 132 بیمار مورد مطالعه (5/76% مرد)، 1/13± 2/59 سال بود. نوع MI در 5/79% STEMI و 5/20% NSTEMI بود. 1/58% بیماران STEMI استرپتوکیناز دریافت کرده بودند و علت عدم تجویز ترومبولیتیک در سایر بیماران، تاخیر در مراجعه در 26 نفر (8/24%)، وجود کنتراندیکاسیون در10 نفر (5/9%) و خطای پزشک در 8 نفر (6/7%) بود. آنژیوگرافی عروق کرونر در 3/90% از 62 بیمار انجام شده بود و 4/39% کاندیدای رواسکولاریزاسیون به صورت PCI و CABG شده بودند. 3/14% بیماران بستری مجدد داشتند و تعداد 8 نفر (1/6%) از بیماران فوت کرده بودند که همگی مرد و بالای 60 سال بودند. میزان تبعیت از دستور مصرف داروهای تجویزی آسپرین، بتابلوکر، ACEI، استاتین به ترتیب 5/98%، 2/74%، 2/71%، 4/67% بود.
نتیجه گیرینتایج مطالعه ما نشان داد که بیماران مبتلا به MI را می توان در دراز مدت تحت پی گیری مطلوب قرار داد و میزان تبعیت بیماران در زمینه اقدامات تشخیصی درمانی مناسب است. میزان مرگ و میر یک ساله بیماران ما نسبتا پایین بود، ولی برای قضاوت درباره علت آن و عوامل خطر مرتبط با آن نیاز به انجام مطالعات وسیع تر وجود داردکلیدواژگان: انفارکتوس میوکارد، درمان ترومبولیتیک، آنژیوگرافی، میزان مرگ و میر -
صفحه 39سابقه و هدفتومورهای نخاعی 15 10% کل نئوپلاسم های سیستم عصبی مرکزی را تشکیل می دهند. نکته مهم در بررسی اطلاعات جدید در این زمینه آن است که اکثر مطالعات به صورت گزارشات موردی بوده و تعداد اندکی از مقالات به صورت گزارش سری های بزرگ بوده است. در این مطالعه نتایج اعمال جراحی انجام شده بر تعداد قابل توجهی از بیماران مبتلا به تومورهای نخاعی ارائه شده است.مواد و روش هانتایج اعمال جراحی بر 104 مورد از 204 بیمار مبتلا به تومور نخاع مراجعه کننده به کلینیک مؤلف که از سال 1359 لغایت 1385 تحت عمل جراحی قرار گرفتند، در این مقاله ارائه شده است. موارد مورد بررسی عبارت بودند از سن، جنس، طول مدت بیماری، علایم بالینی و مدت زمان بروز آن ها، محل تولد، خصوصیات رادیولوژیک، نتایج عمل جراحی، رزکسیون جراحی، هیستولوژی تومور و عوارض. به علاوه نتایج حاصله با سایر مطالعات مقایسه گردیده است.
یافته هااز اسفند 1359 لغایت اسفند 1385، 204 بیمار به طور متوالی به کلینیک مراجعه نمودند که از آن میان 104 مورد تحت عمل جراحی قرار گرفتند. نیمی از بیماران مرد و نیم دیگر زن بودند. متوسط سن بیماران، 1/37 سال بود (4 تا 75 سال). شایع ترین محل وقوع تومور در ناحیه توراسیک (8/30%) و در درجه بعد گردن بود (9/27%). در 1/74% تومور از نوع اکسترامدولاری و در 9/25% از نوع اینترامدولاری بود. در میان توده های اکسترامدولاری شایع ترین پاتولوژی، تومور غلاف عصبی (4/58%) و سپس مننژیوم بود (2/18%). در تومورهای اینترامدولاری آستروسیتوم شایع ترین (6/55%) و اپاندیموم (9/25%) در درجه بعدی قرار داشت. رزکسیون کامل یا تقریبا کامل در 9/78% انجام شد. مدت زمان پی گیری بیماران از 1 تا 209 ماه متغیر بود و به طور متوسط 29 ماه بود. در 6/84% وضعیت نورولوژیک بیماران پس از عمل بهتر شد. عوارض عمل جراحی در 5/12% و مرگ و میر در 9/0% رخ داد.
نتیجه گیریبا استفاده از تکنیک های جدید جراحی و استفاده از میکروسکوپ، نتایج اعمال جراحی بر تومورهای نخاعی در بیماران مطالعه حاضر با نتایج سایر مطالعات در کشورهای پیشرفته قابل مقایسه است. از فاکتورهای مؤثر در وضعیت نهایی بیماران پس از عمل جراحی درجه بدخیمی، وسعت ضایعه و شدت نقص عصبی قبل از انجام جراحی است.
کلیدواژگان: تومور نخاع، اینترامدولاری، اکسترامدولاری، رزکسیون جراحی -
صفحه 47سابقه و هدفیبوست مقاوم به درمان کودکان یک بیماری ناتوان کننده است، که جهت درمان به روش های مختلف شامل تغییرات رژیم غذایی، مواد ملین، بیوفیدبک، روان درمانی، رفتار درمانی و نهایتا مداخله جراحی نیاز دارد. میکتومی رکتوم یکی از روش های جراحی است که در درمان این بیماری به کار می رود.مواد و روش ها540 کودک 2 تا 12 ساله از هر دو جنس با یبوست مزمن که به درمان رایج متخصصین اطفال پاسخ نداده اند در بیمارستان کودکان مفید تهران و بیمارستان طالقانی کرمانشاه طی سال های 86-78 مورد بررسی قرار گرفته اند. یبوست با علل نورولوژیک، هورمونی، دارویی و رژیم غذایی، متابولیک و آناتومیک در این کودکان رد شده است و درتمام بیماران مورد مطالعه گرافی باریم انما و در50% افراد ارزیابی آنورکتال مانومتری انجام پذیرفت. تعداد دفعات دفع بین 15-3 روز یک بار متغیر بوده است. 65 بیمار با علایم بالینی واضح بیماری هیرشپرونگ که تایید شده با بیوپسی رکتوم از مطالعه حذف شدند، میکتومی خلف رکتوم (طول 3 سانتی متر و پهنای 1 سانتی متر) در 475 بیمار انجام گرفت و از این تعداد 75 بیمار با گزارش پاتولوژی مبنی بر هیرشپرونگ و دیسپلازی عصبی روده ای (IND) کنار گذاشته شدند و 400 کودک باقی مانده تحت پی گیری 6-3 ماه قرار گرفتند.یافته هایبوست در 65% موارد (260 بیمار) با استفاده متناوب از ملین ها و یا بدون استفاده از آن ها بهبود یافتند و دفعات اجابت مزاج به 8 بار یا بیش تر طی 15 روز افزایش پیدا کرد. در 35% کودکان تغییری در الگوی دفع حاصل نشد و کاندید درمان های دیگر از جمله تنقیه روزانه و بیوفیدبک و تخلیه مدفوع با دست، رزکسیون کولون و تنقیه آنته گرید کولون به روش Melon و روان درمانی شدند.نتیجه گیریاطفال با یبوست مزمن مقاوم به درمان های رایج ممکن است تا حدود 65% از آنورکتال میکتومی سود ببرند و در این روش عارضه مهمی مشاهده نشد.
کلیدواژگان: یبوست مزمن ایدیوپاتیک، بیماری هیرشپرونگ، میکتومی آنورکتال، Soiling، Encopresis -
صفحه 53سابقه و هدففشارخون بالا بیماری بسیار شایعی است که در حال حاضر یکی از عوامل مهم بیماریزایی و مرگ و میر می باشد. افزایش فشار خون سیستولیک، عاملی مؤثر و خطر زا برای بروز بیماری های قلبی و عروقی و عروق مغزی، نارسایی قلب، نارسایی کلیه، عروق محیطی و مرگ زودرس به شمار می رود. از سوی دیگر در فشار خون بالا به سبب افزایش شدت و سرعت جریان خون، رخدادهای اکسیداسیون و پر اکسیداسیون نیز افزایش می یابد. این مطالعه با هدف مقایسه میزان LDL اکسید شده و کارکرد آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز در بیماران دارای فشار خون بالا و گروه شاهد آنان انجام گرفت.مواد و روش هادر این پژوهش 70 نفر از بیماران با فشارخون بالا فاقد بیماری مهم دیگر و 70 نفر شاهد آن ها از هر دو جنس در محدوده سنی 30 تا 75 سالگی مورد بررسی قرار گرفتند. پس از خون گیری، میزان OX-LDL و کارکرد آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز در سرم بیماران و شاهدان اندازه گیری شد. اندازه گیری میزان OX-LDL با روش Elisa و کارکرد آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز با روش رنگ سنجی آنزیمی انجام و داده ها پس از ورود به برنامه SPSS توسط آزمون t بین دو گروه مقایسه گردید.یافته هانتایج پژوهش بر روی 70 نمونه بیماران با فشار خون بالا در سنین 30 تا 75 سالگی از هر دو جنس و با میانگین سنی 14 2/52 سال و 70 نمونه شاهد آنها با میانگین سنی 13 45 سال نشان داد که میزان کارکرد آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) در گروه بیماران و شاهدان به ترتیب 27100 و 11 105 واحد در میلی لیتر بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نیست، ولی میزانLDL اکسید شده (OX-LDL) در گروه بیماران و شاهدان به ترتیب 4 14 و 3 3/7 میلی واحد در لیتر بود که این تفاوت از دیدگاه آماری معنی دار است (001 /0 < P).نتیجه گیریبر اساس یافته های پژوهش می توان گفت در افراد با فشار خون بالا میزان LDL اکسید شده (LDL OX-) افزایش می یابد که در حقیقت پیامد رخداد فرآیندهای اکسیداسیونی است. درباره کاهش میزان کارکرد آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز آن در افراد دارای فشار خون بالا، شاید بتوان گفت این کاهش پیامد تشدید رخدادهای اکسیداسیونی است که به طور معمول در هنگام افزایش فشار خون رخ می دهدکلیدواژگان: فشار خون بالا، LDL اکسید شده، آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز
-
صفحه 59سابقه و هدفمطالعه حاضر با توجه به شیوع عفونت ادراری و احتمال وجود خوردگی کلیوی (دیفکت) در این بیماران و لزوم پی گیری این موارد برای پاسخ به این سؤال که چه عواملی در به وجود آمدن خوردگی کلیوی در یک پیلونفریت حاد مؤثرند طراحی شد. این تحقیق روی مراجعین بیمارستان مفید طی 20 ماه انجام گرفت.مواد و روش هاتحقیق با طراحی مقطعی (Cross-sectional) روی تمامی مبتلایان به عفونت ادراری تب دار با تشخیص قطعی انجام شد. پیلونفریت بر اساس یافته های کلینیکی و پاراکلینیکی استاندارد و خوردگی کلیه با استفاده از اسکن DMSA (که همگی در یک مرکز پزشکی هسته ای واحد انجام شده است) تشخیص داده شد. شیوع خوردگی در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن با احتمال 95% برآورد شد و سمت کلیه، برگشت ادراری، سن، لکوسیت خون، ESR، سابقه عفونت ادراری، لکوسیت اوری به عنوان عوامل مرتبط بررسی و با آماره Chi-square مورد قضاوت قرار گرفت و OR آن محاسبه گردید.یافته هاطی مدت مطالعه 527 کودک مبتلا به عفونت ادراری که 163 نفر از این تعداد واجد شرایط بودند مورد بررسی قرار گرفتند. در 41 کلیه (6/12%) خوردگی کلیوی مشخص گردید. کودکان دارای خوردگی در مواجهه بیش تر با ریفلاکس ادراری، سن بالای 2 سال، ESR بالا و سابقه عفونت ادراری قبلی و لکوسیت بالا بودند (05/0> P).نتیجه گیریبه نظر می رسد انجام اسکن DMSA در کودکان مبتلا به پیلونفریت جهت تعیین وجود خوردگی و پی گیری آن از جهت بروز اسکار ضروری می باشد، مخصوصا اگر عفونت ادراری با عوامل فوق الذکر همراه باشدکلیدواژگان: اسکن DMSA، پیلونفریت کودکان، ریسک فاکتورهای خوردگی کلیه
-
صفحه 65سابقه و هدفیک پوست سالم و شاداب برای احساس خوب بودن فرد از نظر فیزیکی و روحی بسیار ضروری است. ناتوانی ناشی از بیماری های پوستی موضوع مهمی در زندگی روزمره است و با توجه به عدم اطلاع از وضعیت کیفیت زندگی در بیماران پوستی در کشورمان، این تحقیق در پائیز 1385 در تهران انجام گرفت.مواد و روش هااین تحقیق به روش توصیفی مقطعی روی 532 بیمار سرپایی پوستی با استفاده از نسخه فارسی پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 انجام گرفت. داده ها توسط نرم افزار SPSS-13 و با آزمون های تی تست، آنالیز واریانس، من ویتنی، کروسکال والیس، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل و قضاوت آماری قرار گرفت.یافته هااز مجموع 532 نفر شرکت کننده با میانگین سنی 15 8/33 سال در مطالعه،5/32% مرد و 5/67% زن بودند. نمرات هر حیطه از کیفیت زندگی در بیماران پوستی پایین تر از جامعه ایرانی است. هم چنین کیفیت زندگی در اکثر ابعاد در بیماران متاهل پائین تر از بیماران مجرد است. کیفیت زندگی در بیمارانی که الگوی بیماری عود و بهبودی دارند، پایین تر از سایرین است.نتیجه گیریهیچ گونه رابطه آماری معنی داری در ابعاد مختلف کیفیت زندگی در بیماران پوستی، با شدت و وسعت ضایعه پوستی و حتی سابقه بستری به دلیل بیماری پوستی و طول دوره بیماری پوستی مشاهده نگردید که شبیه مطالعات دیگر کشورها است و بررسی علل آن توصیه می گردد. اما کیفیت زندگی در بیماران پوستی با محل ضایعه رابطه دارد و بیش ترین کاهش کیفیت زندگی در ابعاد مختلف در ضایعات پوستی سر و صورت دیده می شود.
کلیدواژگان: کیفیت زندگی، پرسشنامه SF، 36، بیماری های پوست -
صفحه 71سابقه و هدفدر شرایط ایده آل، حداکثر مدت بستری بیماران در بخش اورژانس 6 ساعت است. بستری طولانی مدت بیماران، اثرات زیانباری روی کیفیت مراقبت بیمار، رضایتمندی وی و ایجاد ازدحام در اورژانس دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی علل بستری طولانی مدت بیماران، در یک نمونه از اورژانس پر ازدحام (overcrowded) در یک بیمارستان آموزشی چند تخصصی در شهر تهران انجام گرفت.
مواد و روش هادر این مطالعه مقطعی و آینده نگر، بیمارانی که بیش از 24 ساعت در اورژانس بیمارستان امام حسین(ع) از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از تاریخ اول آبان 1384 لغایت یک آذر 1384 بستری بودند مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته هااز 3630 بیمار مورد مطالعه، 93% پس از معاینه اولیه ترخیص شده و 222 نفر در اورژانس به مدت بیش از 24 ساعت ماندند. علت عدم بستری این بیماران عبارت بودند از: عدم وجود تخت خالی (68 نفر)، تحت نظر بودن بیمار توسط چند سرویس درمانی (21 نفر)، عدم تشخیص دقیق بیماری (33نفر)، احتمال بهبود در اورژانس (52 نفر)، ترک بیمار علی رغم توصیه پزشک (31بیمار) و بیماران رو به فوت که از آنان قطع امید شده بود (17بیمار).نتیجه گیریبستری طولانی مدت بیماران در بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی مشکلی بزرگ است که شایع ترین علل آن محدودیت تخت بستری، فقدان دستورالعمل واضح برای بستری بیماران رو به مرگ، تحت نظر بودن توسط چند سرویس و نبود یک تشخیص واضح می باشد. لذا راه حل های زیر شامل: 1) ایجاد بخش عقبه (Holding unit) 2) دادن اختیارات بیش تر به پزشک اورژانس جهت بستری 3) ایجاد قوانین از پیش تعیین شده (Guideline) 4) فعال کردن انتقال های بین بیمارستانی، پیشنهاد می گرددکلیدواژگان: بخش تحت نظر، ازدحام در بخش اورژانس، انتقال بین بیمارستانی -
صفحه 77سابقه و هدفزایمان زودرس از علل اصلی موربیدیتی و مورتالیتی نوزادان است و نارسایی سرویکس یکی از علل مهم آن می باشد از سرکلاژ جهت درمان نارسایی سرویکس استفاده می شود ولی مکانیسم اثر آن در کاهش زایمان زودرس نامعلوم است. عده ای افزایش طول سرویکس پس از سرکلاژ را به عنوان مکانیسم اثر معرفی کرده اند. این تحقیق به منظور بررسی اثر سرکلاژ بر طول سرویکس در بیمارستان مهدیه انجام گرفت (در سال 85-84).مواد و روش هاتحقیق به روش کارآزمایی بالینی نیمه تجربی بر روی 18 زن حامله با متوسط سن حاملگی 14 هفته که سابقه دفع زود هنگام حاملگی داشتند یا طول سرویکس در بررسی سونوگرافی واژینال کم تر از mm30 داشته و جهت سرکلاژ پروفیلاکتیک با تعیین اندکاسیون عمل توسط پزشک مربوطه هر بیمار معرفی شده بودند، انجام شد. طی 48 ساعت قبل سرکلاژ و 72 ساعت اول بعد سرکلاژ سونوگرافی واژینال جهت اندازه گیری طول سرویکس انجام و نتایج با هم مقایسه شد. از آزمون آماری Paired t-test جهت تغییر نتایج استفاده شد.یافته هامیانگین طول سرویکس قبل از سرکلاژ mm 8/2 8/25 و بعد از سرکلاژ mm 4/2 7/26 بود. اختلاف معنی دار آماری بین طول سرویکس قبل و بعد از سرکلاژ مشاهده نشد.نتیجه گیریدر این تحقیق مشخص شد که افزایش طول سرویکس بعد از سرکلاژ از لحاظ آماری معنی دارنیست و احتمالا سرکلاژ با مکانیسم های دیگری باعث کاهش میزان زایمان زودرس می شود.
کلیدواژگان: نارسائی سرویکس، سرکلاژ، سونوگرافی ترانس واژینال، زایمان زودرس
-
Page 3BackgroundBreast cancer is the most common malignancy among women worldwide. Recently, there is a growing number of prognostic factors in breast cancer. A conceptual framework is now emerging that outlines how certain principles of EGFR may be employed in the future management of patients with breast cancer. In this study, we want to show the status of EGFR and malignancy grading and involvment of axillary lymph nodes in primary breast cancer.Materials And MethodsIn a cross-sectional double-blind study conducted between 2000 and 2003, fifty seven paraffin-embeded blocks from patients with breast cancer were obtained from the pathology department of “Shaheed Mostafa Khomeini” hospital, and 3 micron sections were provided from each one. One of the tumor sections along with a lymph node section were stained by H&E. We determined the size and type of the tumors, numbers of involved axillary lymph nodes and grading according to Nottingham modification of Bloom-Richardson criteria. We studied EGFR on the other sections by IHC. Simultaniously, we studied 10 more parraffin-embeded blocks without breast cancer.ResultsThere were 89.5% positive versus 10.5% negative cases for EGFR. Majority of patients were in Grade III (43.9%) and a minority were in Grade I (22.8%). 66.7% had axillary lymph nodes involvement. In this study, we did not find significant correlation between EGFR and the involvment of axillary lymph nodes.ConclusionHigh expression of EGFR in patients with breast cancer is important to note as a prognostic factor, but further investigations on further specimens and long time follow-up are required to clarify the exact role of EGFR in prognosis of breast cancer.
-
Page 9BackgroundConsidering progressively increasing number of myocardial perfusion scan using 99mTc -MIBI and the importance of probable cytogenetic effects yielded from administration of high dose 99mTc in this scan, this study was carried out on patients referred to nuclear medicine department of Taleghani hospital to investigate the effects of total dose of 40 mCi 99mTc on chromosomal damage induction.Materials And MethodsThis clinical trial study was performed on 25 consecutive patients who were referred for myocardial perfusion scan, and signed written agreement to be involved in study. Patients’ Blood samples were assessed for chromosomal damage before and 48 hours after administration of 40 mCi 99mTc-MIBI, using micronucleus assay. The number of binucleated lymphocyte containing micronucleus and apoptotic cells were counted and compared by paired t-test.ResultsAmong 25 patients (52% male) with mean age of 54.6±8 years old, the means of binucleated cells with micronucleus and apoptotic cells per 100 lymphocytes altered from 10.9±3.8 to 11.3±4.2 and 16.4±7.8 to 16.6±7 in secondary blood samples, respectively.ConclusionIt seems that myocardial perfusion scan does not induce chromosomal damage in Iranian race.
-
Page 17BackgroundDiarrhea continues to be the second cause of morbidity and mortality among children less than 5 years. Knowing the etiology of diarrhea is an important factor for epidemiological surveillance and (in some certain cases) for being led to an appropriate treatment.Materials And MethodsBetween May 2003 and September 2005, Diarrheagenic E.coli, Shigella spp., Salmonella spp., Campylobacter spp. and Yersinia spp., were investigated in 1087 children less than 5 years of age with acute diarrhea isolated from 4 hospitals and 13 clinical centers in Tehran.ResultsShigella spp. was the most prevalent one and was found in 148 (13.6%) samples. STEC was isolated in 105 feces sample. EAEC, EPEC, Campylobacter, Salmonella and ETEC were detected in 92, 70, 60, 42, and 38 cases, respectively. In this study Yersinia was not found in any of cases. The majority of children (n=464) in the present study was less than 1 year of age.ConclusionFurther information about the prevalence of Shigella and STEC-related diarrhea would facilitate the control and management of diarrhea diseases among infants and children in Iran. Applying certain vaccines to control diarrheagenic E.coli, especially STEC infections, is now recommended in developing countries and its usefullness in Iran merits consideration
-
Page 25BackgroundEffect of different storage and distribution conditions on the quality of diet drinks was studied. Ongoing demand for low calorie soft drinks requires special attention to this matter.Materials And MethodsTo realize this research, 42 numbers of soft drinks produced using Aspartame as sweetener were prepared and stored at different storage conditions for 6 months. The samples were stored at cold temperature (4˚C), room (20˚C) and incubator (45˚C). Chemical Compositions including Aspartame, DKP and Formaldehyde were measured every month.ResultsObtained results showed the after-production amount of Aspartame in diet soft drinks decreased from 513±6.2 to 412±7.4, 296±8.4, and 0 after 6 months stored in frig (4˚C), room (20˚C) and incubator (45˚C), respectively. The amount of DKP formed in diet soft drinks after 6 months stored in frig (4˚C), room (20˚C) and incubator (45˚C) was 20.2±3.2, 102±5.8, 167 ±4, respectively. The amount of formaldehyde formed in diet soft drinks increased from 0 to 0.75±0.04, 0.83±0.03 and 0.92±0.06 in above mentioned storage conditions, respectively.ConclusionDiet soft drinks stored at cold room maintained their quality up to 4 months without any significant changes. However, those stored at higher temperature and/or longer times had lost their quality versus temperature and time.
-
Page 33BackgroundMyocardial infarction (MI) is one of the most common causes of morbidity and mortality with an increasing prevalence. There has been no documented report on the long-term outcomes of patients with MI in Iran.Materials And MethodsPatients who were discharged from Loghman hospital in a one-year period (November 2003-2004) were enrolled in this cohort study. They were called for a follow-up visit one year after discharge and outcome measures including: rehospitalization, current medications, coronary anatomy appearance in angiography, percutaneous coronary interventions, coronary artery bypass graft surgery, cerebrovascular accidents and mortality were assessed.Results132 studied patients (76.5% male) with a mean age of 59.2 ± 13.1 years enrolled in this study. Type of MI was non ST-elevated MI (NSTEMI) in 20.5% and ST-elevated MI (STEMI) in 79.5%. Only 58.1% of patients with STEMI received thrombolytic therapy. Reasons for withholding thrombolytic therapy were: patient delay in 26 (24.8%), contraindications in 10 (9.5%) physician error in 8 (7.6%). Coronary angiography was performed in 56 (90.3%) of candidates. Revascularization (PCI or CABG) was recommended to 39.4% of patients. Rehospitalization was needed in 14.3% of patients during the one-year follow-up. Eight patients (6.1%) had died, all of whom were male and aged over 60. Compliance with the administered drug regimen was 98.5% for Aspirin, 74.2% for β-blockers, 71.2% for ACEI and 67.4% for Statins.ConclusionPatients with MI can be followed with a satisfactory compliance in long-term. Our mortality rate was relatively low, but further studies are warranted to address the reasons for it and its risk factors.
-
Page 39BackgroundSpinal cord tumors comprise between 10 and 15% of all central nervous system tumors. In review of the recent literature there are several case reports but few case series. In this retrospective study, we evaluated the records of patients in whom resection of these lesions had been performed.Materials And MethodsSurgical results of 104 patients among 204 serial cases with spinal cord tumors operated from1970 to 2006 are presented. Age, sex, duration and type of symptoms, topographical locations, radiological and surgical results, histological features and outcome are analyzed and compared with other series.ResultsThis study is based on the clinical data of 104 surgically treated cases among 204 serial patients visited in the senior author’s clinic. 50.0 % of the patients were male. The average age of our patients was 37.1 y (range: 4-75 y). The most common tumor locations was the thoracic region (30.8%), followed by cervical (27.9%). In 74.1% of our patients the tumor was extramedullary, while in 25.9% it was intramedullary. Among extramedullary cases, the most common histological type was nerve sheath tumors (58.4%) followed by meningioma (18.2%). In patients with intramedullary tumors the most common histological type was Astrocytoma (55.6%) followed by Ependymoma (25.9%). Gross and near total removal of the lesion was possible in 78.9% of cases. Patients were followed between 1 to 209 months (mean=29 months). In 84.6 % of patients the outcome was improved. Complications of surgery occurred in 5.8 % and the mortality was 0.9%.ConclusionWith the use of modern microneurosurgical techniques the surgical results in our patients were comparable with the reported results in developed countries. Determinant predictors of a good outcome after surgery for spinal cord tumors were histological type of lesion, extension of tumor and a satisfactory pre-operation neurological status
-
Page 47BackgroundChronic intractable childhood constipation is a debilitating disease that need multidisciplinary approach care of these patients, typically consists of diet modification, cathartic agents, enema, biofeedback training, psychotherapy and the last surgical intervention. Rectal myectomy is one of the them.Materials And MethodsIn our hospital, we have investigated more than 540 children (aged between 2 and 12 years, M/F=298/242) with chronic constipation that have not responded to current treatment by pediatricians and pediatric gastroenterologists. We excluded all children with known neurological, hormonal, drug, diet and anatomical causes of constipation. All cases had barium enema study and half of them underwent anorectal manometry. The number of bowel movements was one every 3 to 15 day. 65 patients with typical findings of Hirschsprung's that were proved by rectal biopsy were excluded. Posterior rectal myectomy (3 cm. length×1 cm. width) was done in 475 of causes and the spicemens sent for histological study. NID and Hirschsprung's was reported in 75 of them that deleted from our study and finally, 400 (M/F, 212/188) children were followed.ResultsConstipation resolved in 65% (260) patients in whom there were intermittent or no application of cathartic agents and their bowel movements increase eight or more over a 15 day period. 35% of children did not experience any significant changes in their defecation pattern, in whom other methods of management were applied (e.g. Daily enema, biofeedback, colon resection, Melon procedure).ConclusionChildren with chronic idiopathic refractory constipation may be subsided to rectal myectomy in approximately 65% of them. There were no significant complications through in this procedure.
-
Page 53BackgroundArterial hypertension is one of the most prevalent diseases, as well as an important risk factor for coronary artery and cardiovascular-induced morbidity and mortality, and end organ damages (such as cerebrovascular disease, renal failure, and congestive heart failure). On the other hand elevated blood pressure and its effect on intensity and velocity of blood flow can increase oxidation and peroxidation reactions. The aim of this study was to evaluate the serum level of Ox-LDL and the activity of superoxid dismutase (SOD) among hypertensive patients.Materials And Methods70 hypertensive patients with no history of CHF, cardiomyopathy, liver disease, diabetus mellitus, renal and thyroid disease, to gether with 70 matched control ones (in terms of gender and age) enrolled in this study. The amount of Ox-LDL and activity of SOD in serum were measured with ELISA and enzymatic colorimetric methods respectively.ResultsData obtained from patients (mean age 52.2±14) and controls (mean age 45±13) showed that the level of SOD activity in patients group was 10027 U/ml, whereas it was 105 11 U/ml in control group. In addition, the level of Ox-LDL in patients and controls group were 14 4 mu/ L, and 7.7 3 mu /L, respectively.ConclusionWe concluded that the elevation of Ox-LDL versus the reduction of SOD activity in hypertensive group might be the result of oxidation processes.
-
Page 59Backgroundurinary tract infection (UTI) is one of the most important diseases in children, as respect to its complications, every patient with UTI should be followed. Diagnosis and management of complications can decrease its morbidity and mortality. This study was carried out in Mofid children hospital to determine the important factors in emergence of cortical defect after UTI.Materials And Methodsall patients who were diagnosed as cases of pyelonephritis were enrolled in this cross-sectional study. Pyelonephritis was diagnosed on the basis of clinical and para-clinical criteria. In addition, cortical defect was diagnosed by DMSA scan. Incidence of kidney defect in each kidney, vesicouretral reflux, age, white blood cell count, ESR, positive history of UTI, and leukocyturia were ascertained and analyzed.Results163 patients with UTI had the including criteria of this study. We found cortical defect in 41 kidneys (12/6%). Presence of vesicouretral reflux, increased ESR, positive history of UTI, increase in white blood cell count and age older than 2, were the risk factors for cortical defect after UTI.ConclusionWe found that the emergence of cortical defect after UTI had correlation with above mentioned variables. However, DMSA scan is recommended to follow up pyelonephritis, especially in cases having these risk factors
-
Page 65BackgroundA healthy normal skin is essential for a person's physical and mental well being. Disability originated from skin diseases is important in daily life. The present study is assessed health related quality of life in dermatologic patient on autumn 2006.Materials And MethodsThis study was performed on 532 outpatient dermatologic clients by Persian version of SF-36 questionnaire. Data were analyzed by SPSS-13 software. The statistical significance of the observed differences was tested with parametric (t-test, ANOVA and Pearson’s correlation) and non-parametric tests (Mann-Whitney, Kruskall-Wallis and Spearman’s correlation).ResultsMean age of participants was 33.8±15 and gender of them was 32.5% male and 67.5% female. The mean scores on all SF-36 subscales reported by the participants on this study were considerably lower than the Iranian national norms. Moreover, scores of married participants was lower than singles.ConclusionData of the present study reveal one major issue. There is no correlation between the scores in subscales of SF- 36 questionnaire & severity, width and history of hospital admission from dermatologic disease but there is significant correlation with location of lesion.
-
Page 71BackgroundIdeally, the period of patients admitssion in Emergency Department (ED) should not exceed 6 hours. Prolonged in-hospital course has deleterious effects on ED overcrowding, quality of patient care and patient satisfaction. To evaluate the causes of this problem the current study was conducted in a typical overcrowded ED of a general teaching hospital in Tehran City.Materials And MethodsIn this cross-sectional prospective study, charts from patients held longer than 24 hours, in Imam Hossein Hospital affiliated to Shaheed Beheshti Medical University, were reviewed from October 23rd through November 23rd, 2005.ResultsOf 3630 patients, 222 had been held in the ED for more than 24 hours. Reasons for this long-term stay were lack of available bed (68 patients), delayed admission because of involvement of more than one specialty (21 patients), uncertain diagnosis (33 patients) and completion of their treatment course in the ED (52 patients). In addition, Thirty-one left the ED against the medical advice and seventeen were refused to be admitted because they were moribund and medically hopeless.ConclusionLong-term stay of patients in ED of teaching hospitals is a major problem. The most frequent causes are limitation of inpatient beds, lack of a clear guideline to admit multi-specialty and moribund patient and those with uncertain diagnosis. The following solutions are proposed (1) Creation of a holding unit (2) Delivery of more authority to Emergency Physicians (3) Pre-established rules for admitting controversial patients (4) Active inter-facility transfer
-
Page 77BackgroundPreterm delivery is complicated with considerable high morbidity & mortality of newborns. Incompetent cervix is one of the important causes of preterm labor wherein such cases cerclage (Mc. Donald & Shirodkar) has been used for prophylaxy. Cerclage decreases the incidence of preterm labor with unknown Mechanism. In some Recent studies it was suggested that increasing in cervical length after cerclage is the main cause for decreasing preterm labor. This study was carried out to see if cerclage has any therpeutic effect on cervical length.Materials And MethodsThis clinical trial was performed on 18 pregnant women needing cerclage for the histoy of previous second trimester pregnancy loss or patients whose cervical length in transvaginal sonography was < 30mm. Cervical length was measured twice by transvaginal sonography; 48 hours before and 72 hour after cerclage. Afterwards, these two measurements were compared. Paired t-test was applied for statistical evaluation.ResultsMean cervical length before and after the cerclage was 25.8 2.8 mm and 26.7 2.4 mm, respectively. There was no statistically significant difference between before and after-cerclage cervical length.ConclusionIt was concluded that increase in cervical length after cerclage is not statisfically significant (P > 0.05). The mechanism of cerclage in preterm labor in case of incompetency of cervix was not increasing the cervical length.