مجله تحقیقات دامپزشکی
سال شصتم شماره 3 (پاییز 1384)

بررسی اثر پروبیوتیک بر ریخت شناسی مخاط روده باریک جوجه های گوشتی. طرح: آزمایش به صورت فاکتوریل 6? 4 در قالب طرح کامل تصادفی اجرا شد. حیوانات: شامل 240 قطعه جوجه گوشتی نرهیبرید راس (Ross) در 4 گروه 60 تائی، هر گروه در 3 تکرار 20 تائی و در نهایت 4 تیمار. هر یک از تیمارها از سن یک روزگی تا پایان دوره پرورش با جیره غذایی حاوی درصدهای مختلف پروبیوتیک Bioplus 2B (0 درصد به عنوان شاهد، 05/0، 10/0 و 15/0 درصد به عنوان گروه های آزمایشی) تغذیه شدند. در سنین 28، 36 و 42 روزگی از هر تیمار 5 جوجه انتخاب و در آزمایشگاه از قسمتهای مختلف روده کوچک آنها (1، 10، 30، 50، 70 و 90 درصد طول روده) نمونه گیری شد. در پایان نمونه گیری در هر نمونه ابعاد خملها و کریپتهای لیبرکون و نسبت بین آنها و درصد انواع خملها (زبانی، برگی، انگشتی، پل مانند، رشته ای پیچیده) اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری: پس از انجام آزکایش، داده ها با استفاده از نرم افزار MSTATC تجزیه و میانگین آنها با روش آزمون مقایسه میانگین چند دامنه ای دانکن در سطح احتمال 5 درصد مقایسه شدند.
نتایج حاکی از این بود که مصرف سطوح مختلف پروبیوتیک موجب افزایش طول خملهای ابتدای روده جوجه های آزمایشی نسبت به گروه شاهد گردید (05/0 > P) ولی عرض خملهای تغییری نکرد. نسبت طول خملها به عرض آنها (H / W) با مصرف سطوح مختلف پروبیوتیک تغییری نکرد. عمق کریپتهای لیبرکون در ابتدا و انتهای روده کوچک افزایش یافته (05/0 > P) ولی در قسمتهای میانی روده تغییری نکرده بود. درصد انواع خملهای زبانی، برگی، انگشتی، پل مانند، رشته ای و پیچیده تحت تاثیر پروبیوتیک واقع نشد.
مصرف پروبیوتیک در جیره غذایی ماکیان موجب افزایش طول خملها در ابتدای روده و افزایش عمق کریپتهای لیبرکون در ابتدا و انتهای روده باریک می شود. افزایش عمق کریپتها به دلیل تحریک غدد لیبرکون توسط پروبیوتیک و در نتیجه افزایش در تقسیم سلولی در این غدد می باشد. به نظر می رسد که تغییرات حاصله موجب بهبود هضم و جذب در دیواره روده می شود. مجله دانکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره3، 211-205.

ارزیابی روش کواگلوتیناسیون در تشخیص هیداتیدوزیس گوسفند با آزمایش سرم و ادرار. نوع مطالعه: مطالعه تجربی. حیوانات: 2 قطعه خرگوش، 3 قلاده سگ و 19 راس کوسفند. کبد و ریه های گوسفند دارای کیست هیداتیک از کشتارگاه اهواز تهیه شد. از مایع کیست هیداتیک سانتریفوژ شده به دو قطعه خرگوش طی دو مرحله تزریق شد. پس از سرم هیپرایمن خرگوشها جمع آوری گردید. پروتواسکولکس های کیست ها پس از تعیین قدرت حیاتی به تعداد 000/15 به هر قلاده سگ خورانده شد. در عرض دو ماه کالبد گشایی سگها انجام شد و از روده باریک کرم های بالغ اکینوکوکوس گرانولوزوس جمع آوری و تخمها باله کردن بندهای بارور آزاد و شمارش شدند. به هر یک از 13 راس گوسفند مورد آزمایش تقریبا حدود 2000 تخم خورانده شد و 6 راس گوسفند دیگر به عنوان شاهد در شرایط کاملا برابر با گوسفندان مورد آزمایش نگهداری شدند. هر هفته از تمام گوسفندان مورد آزمایش و شاهد خونگیری و هر دو هفته یکبار نمونه هاب ادرار تهیه شد. تمام نمونه ها پس از جمع آوری با روش کواگلوتیناسیون مورد آزمایش قرار گرفتند.
با انجام آزمایش کواگلوتیناسیون معلوم شد که حساسیت این آزمایش در مورد سرم گوسفندان آلوده تا 5 هفته صفر و از هفته ششم حدود 23 درصد و در هفته های دوازدهم و سیزدهم 100 درصد و در هفته های بعد به تدریج کاهش می یابد. ویژگی آزمایش 100 درصد بوده است. آزمایش کواگلوتیناسیون در روی ادرار گوسفندان فقط از هفته ششم در مورد برخی نمونه ها مثبت شد و به تدریج افزایش یافت تا آنکه در هفته 12 به 100 درصد رسید. سپس در هفته های بعد روبه کاهش نهاد. ویژگی این آزمایش روی ادرار گوسفندان شاهد نیز درصد بوده است.
چنین به نظر می رسد که زمان ظهور و تشخیص پادگن های کیست هیداتیک در سرم و ادرار کم و بیش یکسان است. گرچه اخذ جواب مثبت ارزش بسیاری دارد دلی نتایج منفی نشانه عدم وجود کیست هیداتیک نمی باشد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60.ف شماره 3، 218-213

تعیین کمترین عیار با ارزش آنتی بادی ضد توکسوپلاسماگوندی آی در تشخیص آلودگی گوسفند، در الایزای غیر مستقیم و IFA، با استفاده از آنتی ژن محلول SAG-1 دروسترن بلات، به عنوان یک پروتئین مشخص کننده عفونت. حیوانات: یکصدوده راس گوسفند بومی بالغ از 14 گله در اطراف ارومیه. جدا نمودن سرم و تعیین آخر رقت مثبت هر سرم با آزمونهای IFA، والایزا انجام شد و آخرین رقت مثبت هر سرم با آنتی ژن محلول SAG-1 در وسترن بلات، جهت تعیین کمترین عیار با ارزش در IFA والایزا مورد بررسی قرار گرفت. در IFA، لکه های آنتی ژن با استفاده از تاکی زوئیت انگل تهیه و رقت های 1:20 تا 1:640 سرم روی آن ریخته و سپس در معرض کنژوگه فلورسئیس قرار گرفت و آخرین رقت مثبت ثبت گردید. در الایزا پلیت با 105 تاکی زوئیت در هر حفره پوشش دار گردید و رقت های 1:50 و 1:100 سرم روی آن ریخته و تحت تاثیر کنژوگه پراکسیداز قرار گرفت و فعالیت آنزیمی هر حفره در 492 نانومتر ثبت گردید. نمونه های سرم که SAV آنها مساوی یا بزرگتر از 5/2 برابر SAV سرمهای کنترل منفی بود، مثبت در نظر گرفته شد. وسترن بلات با استفاده از آنتی ژن محمول کامل و SAV-1 تجاری و تاثیر آخرین رقت مثبت از هر سرم روی آن انجام شد. جهت مریی شدن واکنش هر سرم با باند 30 کیلو دالتون، نوارها را در کنژوگه پراکسیداز گذاشته و مریی شدن باند مورد بررسی قرار گرفت. داده های به دست آمده از 110 سرم با IFA والایزا به منظور تعیین درصد همخوانی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
تجزیه و تحلیل آماری: از آزمون آماری مربع کاری جهت پی بردن به اختلاف معنادار بین نتایج الایزا و IFA استفاده شد. از 110 نمونه سرم، 24 مورد (8/21 درصد) با هر دو تست الایزا و IFA مثبت شدند. تمامی 24 مورد سرم مثبت با هر دو آزمون، دروسترن بلات واکنش مریی قوی با باند SAG-1 نشان دادند. پنج مورد که الایزا مثبت (عیار 1:50) و IFA منفی بوده و نیز 2 مورد IFA مثبت (عیار 1:20) که الایزا منفی بودند، دروسترن بلات نیز واکنش مریی مشاهده نگردید.
با توجه به یافته های الایزا و IFA و نتایج وسترن بلات میزان آلودگی گوسفندان بالغ به توکسوپلاسموز 8/21 درصد به دست آمد. در این مطالعه همچنین نشان داده شد که بین داده های به دست آمده از الایزا و IFA درصد همخوانی وجود دارد. کمترین عیار با ارزش جهت تشخیص آلودگی با توکسوپلاسماگوندی آی در IFA 1:40 و در الایزا 1:100 به دست آمد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 223-219.

یافتن فراوانی وقوع دیسریتمی های قلبی و اینکه آیا در اسبهای بظاهر سالم دیسریتمی های پاتولوژیک دیده می شود یا نه. طرح: مطالعه میدانی. حیوانات: در مجموع استفاده از 544 راس اسب نر و ماده که از 395 راس از آنها الکتروکاردیوگرام اخذ شد.
تجزیه و تحلیل آماری: اطلاعت جمع آوری شده با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و آزمون مربه کاری مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. در حال استراحت بدون استفاده از آرامبخش و مقید کردن الکتروکاردیوگرام بر روی اشتقاق قاعده ای راسی با سرعت کاغذ 25 میلیمتر بر ثانیه و حساسیت 10 میلیمتر برابر با 1 میلی ولت ثبت و با مقایسه با معیارهای الکتروکاردیوگرام طبیعی مورد ارزیابی قرار گرفت.
از تعداد 395 راس اسب مورد مطالعه 102 راس یعنی 82/25% دارای دیسریتمی بودند که بالاترین شیوع مربوط به بلوک های قلبی و پس از آن آریتمی سینوسی و تاکیکاردی سینوسی بود. فیبریلاسیون دهلیزی در هیچ یک از اسبها مشاهده نشد. این بررسی نشان داد که اسبهای مراکز سوارکاری همانند اسبهای مسابقات دارای دیسریتمی قلبی می باشند که بیشتر آنها فیزیولوژیک بوده وتنها در مورد انقباضهای زودرس بایستی با احتیاط عمل کرد. این بررسی نشان داد که بر خلاف آنچه در نوشتارهای دامپزشکی آمده فیبریلاسیون دهلیزی در بین اسبهای ایرانبسیار نادر است و تا این زمان به صورت مکتوب گزارش نشده است. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 228-225.

بررسی توانایی زنده ماندن و اثر نماتود خواری جدایه های بومی قارچ آرتروبوتریس پس از عبور و تحمل شرایط دستگاه گوارش گوسفند. طرح: مطالعه میدانی. حیوانات: سه راس گوسفند برای هر جدایه. سه جدایه های بومی قارچ آرتروبوتریس شامل دو جدایه آرتروبوتریس شامل دو جدایه آرتروبوتریس اولیگوسپورا ویک جدایه آرتروبوتریس کلادودس واریته ماکروئیدس جدا شده از خاک مناطق مختلف استان مازندران، پس از کشت بر روی دانه های جو به 9 راس گوسفند خورانیده شد و پس از عبور از دستگاه گوارش مجددا از جوهای موجود در مدفوع جدا گردید. سپس برای نشان دادن اثر نماتود خواری جدایه های مذکور پس از عبور از دستگاه گوارش، از دو روش توده مدفوع و کشت مدفوع استفاده گردید.
تجزیه و تحلیل آماری: آنالیز واریانس. هر سه جدایه بومی قارچ آرتروبوتریس پس از عبور از دستگاه گوارش گوسفندان مجددا از مدفوع آنها جدا شدند و اثر نماتود خواری جدایه های فوق در کاهش نوزادان مرحله سوم همونکوس کونتورتوس به روش کشت مدفوع 75/79 درصد تا 26/82 درصد و به روش Dung pat bioassay 79/78 درصد تا 27/89 درصد تعیین گردید.
سه جدایه بومی قارچ آرتروبوتریس پس از عبور از دستگاه گوارش گوسفند زنده مانه و قدرت نماتودخواری خویش را بخوبی حفظ نمودند بنابراین می توان با افزودن قارچ به غذای دام و پخش و گسترش کنیدیوم های قارچ در محیط، نماتودهای گوارشی را کنترل نمود. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 233-229.

بررسی فعالیت آنزیمهای آسپارتات آمینوترانسفوراز (AST)، آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، فسفاتازقلیایی (ALP)، لاکتات اهیدروژناز (LDH) و گاماگلوتامیل ترانسفراز (GGT) در ادرار شترهای به ظاهر سالم یک کوهانه ایرانی. طرح: بررسی توصیفی. حیوانات: پنجاه نفر شتر یک کوهانه ایرانی.
نمونه های ادرار 50 نفر شتر یک کوهانه بالغ ایرانی در شرایط یکسان مدیریتی و تغذیه ای گرفته شدند. پس از اندازه گیری آنزیمهای ادراری، تمام نمونه های ادرار با دستگاه لیوفیلیزاتور تغلیظ شدند. پس از تغلیظ نمونه ها، فعالیت آنزیمهای AST، ALT، ALP، LDH و GGT به روش های متداول آزمایشگاهی اندازه گیری شدند. آزمایش تجزیه کامل ادرار و سنجش کراتینین ادرار نیز بر روی تمام نمونه ها انجام شد.
تجزیه و تحلیل آماری: نتایج به دست آمده با آزمونهای آنالیز واریانس (ANOVA)، دانکن و آنالیز رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
بیشترین فعالیت آنزیمی در ادرار شترهای یک کوهانه ایرانی مربوط به LDH و کمترین فعالیت آنزیمی مربوط به GGT است. pH ادرار شترهای ایرانی قلیایی و غلظت کراتینین ادرار آنها به نسبه بالا بود. آزمایش تجزیه دارار شترهای ایرانی حکایت از وضعیت طبیعی ادرار آنها داشت. همبستگی های معنی داری میان فعالیت GGT و کراتینین ادرار (26/0 = r؛ 05/0 > P) و فعالیت ALT و وزن مخصوص ادرار (27/0 = r؛ 05/0 > P) شترهای یک کوهانه ایرانی دیده شد. در پژوهش حاضر، میزان فعالیت آنزیمهای AST، ALT، ALP، LDH و GGT ادرار شترهای به ظاهر سالم ایرانی می تواند به عنوان مبنایی برای مقایسه با فعالیت این آنزیمها در اختلالات و بیماری های کلیوی شتر مورد استفاده قرار گیرد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشکاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 239-235.

تعیین میزان شیوع لنگش با منشا انگشتی. طرح: 8 واحد صنعتی و 30 واحد نیمه صنعتی گاو شیری. با بازدید گله توام با انجام مشاهده و معاینه، گاوهای لنگ شناسایی شده و بر اساس معیار مشخص درجه بندی لنگش صورت گرفت. اندام (های) حرکتی مبتلا در جایگاه مناسب به طور دقیق معاینه گردید. نوع ضایعه با توجه به یافته های بالینی و ظاهر مامروسکوپیک تایید گردیدو نتایج در پرسشنامه مخصوص مطالعه ثبت گردید.
تجزیه و تحلیل آماری: جهت مقایسه فراوانی نسبی انواع ضایعات در اندامهای حرکتی قدامی با خلفی از آزمون مربع کای استفاده گردید.
در مجموع تعداد 195 مورد لنگش از میان 1871 گاو مورد معاینه، شناسایی و تشخیص داده شدو درصد شیوع لنگش با منشا موضعی در واحدهای نیمه صنعتی در مقایسه با واحدهای صتعتی به طور معنی دار بالاتر بود. افزایش رشد بافت شاخی به عنوان مهمترین عارضه منجر به لنگش در گاو شیری در منطقه مطرح بود. بیماری گندیدگی سم (Footrat) عمداتا به شکل انفرادی سبب لنگش بود فراوانی نسبی وقوع لنگش در اندامهای حرکتی خلفی نسبت به اندامهای حرکتی قدامی به طور معنی داری بیشتر بود.
به نظر می رسد که بیماری های انگشتی در واحدهای گاو شیری شهرستان ارومیه چندان شایع نبوده و عمداتا به طور انفرادی دیده می شوند. شیوع بیشتر لنگش در واحدهای نیمه صنعتی ناشی از مدیریت ضعیف این واحدها در اجرای مرتب سم چینی می باشد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 246-241.

هدف از انجام این مطالعه بررسی فراوانی اورام پستانی بالینی و تحت بالینی در گاوان و سنجش کمترین غلظت آنتی بیوتیکی جلوگیری کننده از رشد باکتری های اصلی مولد این بیماری (Staphylococus aureus, Eschrichia coli) بود. حیوانات: نمونه شیر از 338 گاو در 8 دامداری جمع آوری گردید. سپس آزمایش CMT بر روی هر نمونه شیر انجام می شد و در صورت مثبت بودن جهت انجام باکتریولوژی به آزمایشگاه انتقال داده می شدو در آزمایشگاه بعد از جدا سازی و تشخیص باکتری ها آزمایش جهت سنجش کمتریت غلظت آنتی بیوتیکی جلوگیری کننده از رشد باکتری ها (MIC) انجام می گرفت. تجزیه و تحلیل آماری: مطالعه توصیفی. در این مطالعه حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد (MIC) و حداقل غلظت کشنده (MBC) آنتی بیوتیکهای کلرامفنیکل، سفالکسین، آموکسی سیلین، آمپی سیلین، پنی سلین، تتراسیکلین، استرپتومایسین، انروفلوکساسین و جنتامایسین بر روی 200 باکتری شامل 118 سویه استافیلوکوکوس آرئوس و 82 سویه اشریشیاکلی جدا شده از اورام پستان مورد بررسی قرار گرفت. میزان شیوع ورم پستان بالینی و تحت بالینی به ترتیب 8/6 و 5/67 درصد بود. آزمایش حساسیت بیوتیکی نشان داد که صد درصد باکتری ها از هر دو گروه به پنی سیلین مقاوم و صد درصد این باکتری ها نسبت به جنتامایسین و انروفلوکساسین حساس بودند. برای اشریشیاکلی حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد بالاتر از 100 میکروگرم در میلی لیتر برای آنتی بیوتیک های کلرامفنیکل، سفالکسین، آموکسی سیلین، آمپی سیلین، پنی سیلین، تتراسیکلین، استرپتومایسین، جنتامایسین و انروفلوکساسین به ترتیب 0/11، صفر، 2/12، 7/20، 100، 22، 9/15، صفر، و صفر درصد بود. برای استافیلو کوکوس آرئوس این میزان (?g/ml 100 < MIC) برای آنتی بیوتیک های ذکر شده به ترتیب برابر با 3/15، صفر، 3/30، صفر، 100، 1/38، 3/48، صفر، و صفر درصد به دست آمد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 252-247.

مطالعه ضایعات ماکروسکوپیک، تغییرات وزن نسبی و ضایعات میکروسکوپیک بافت کبد ناشی از آفلاتوکسیکوزیس تجربی در جوجه های گوشتی. حیوانات: 240 قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه تجاری راس. تحلیل آماری: روش آنالیز مدلهای خطی و مقایسه میانگین ها به روش دانکن با استفاده از نرم افزار. SAS.
جوجه های مورد مطالعه به طور تصادفی در بین 12 قفس تقسیم و از یک روزگی با جیره تجاری مطابق NRC اما در قالب جیره شاهد (بدون آفلاتوکسین) و جیره های آلوده (دارای ppm 2 و 1 آفلاتوکسین) و با دسترسی آزاد به آب و غذا تغذیه شدند. آفلاتوکسین با استفاده از آلوده کردن برنج اتوکلاو شده با آسپرژیلوس NRRL-2999 و داخل فلاسک های شیشه ای تولید و به روش های TLC و HPLC اندازه گیری شد در انتهای هفته سوم و ششم از هر قفس 3 قطعه جوجه به طور تصادفی کشتار و پس از اندازه گیری وزن نسبی کبد، نمونه های بافتی مناسب برداشت و در فرمالین دو درصد بافر خنثی پایدار گردید که پس از گذاردن مراحل آماده سازی بافتی و تهیه بلوکهای پارافینی، مقاطعی به قطر 5 میکرون تهیه و به روش هماتوکسیلین وائوزین (E? H) رنگ آمیزی گردید.
آنالیز واریانس مقادیر به دست آمده از اندازه گیری وزن نسبی کبدها نشانگر افزایش معنی دار (05/0 > P) وزن نسبی کبد در هر دو مقطع سنی 21 و 42 روزگی نسبت به گروه شاهد بود. در مطالعه ریز بینی تغییر چربی (fatty change) بسیار شدید در سلولهای کبدی، کانونهای متعدد کوچک و بزرگ از سلولهای کبدی در حال رژنره شدن، فیبروز نواحی باب و هیپرپلازی مجاری صفراوی کوچک در این نواحی در جوجه های با سن 42 روزگی مشاهده گردید. در 21 روزگی ضایعات میکروسکوپیک شبیه به ضایعات فوق بود اماوسعت و تعداد کانونهای رژنره شدن سلولهای کبدی و همچنین شدت تغییر چربی، فیبوز و هیپرپلازی مجرای صفراوی کمتر از جوجه های 42 روزه بود. کبد اندام هدف برای اثرات توکسین بوده و علاوه بر ایجاد ضایعات بافتی شدید در آن، می تواد سبب افزایش وزن نسبی کبد گردد. تجویز آفلاتوکسین با مقادیر کم و طولانی مدت سبب تغییرات شدید در متابولیسم چربی در سلولهای کبدی و نیز تکثیر مجاری صفراوی کوچک می شود. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 257-253.

بررسی اثر سم آفلاتوکسین B بر ماندگاری و تحرک اسپرم قوچ. طرح: مطالعه مداخله ای. حیواناتک 10 راس قوچ شال ایران و 25 عدد بیضه آن گرفته شده از کشتارگاه.
گرفتن بیضه 25 راس از قوچهای شال در کشتارگاه برش قسمت دم اپیدیدیم اخذ اسپرم و قرار دادن آن در محیط شستشوی اسپرم حاوی غلظتهای مختلف سم آفلاتوکسین. در مورد اسپرم انزالی اخذ 25 انزال از 10 راس قوچ شال و قرار دادن آن در محیط های یاد شده. تجزیه و تحلیل آماری: استفاده از آزمون آنالیز واریانس و در صورت معنی دار بودن، استفاده از آزمون چند دامنه دانکن برای تعیین گروه های دارای اختلاف.
پس از یک ساعت از قرار گرفتن در گرمخانه، میزان ماندگاری اسپرم اپیدیدیمی و انزالی قوچ شال در گروه کنترل 25/81 و 24/83 درصد بود که با اختلاف معنی دار (05/0 > P) بیش از میزان ماندگاری در گروه های حاوی 81/7، 25/31 و 6/62 قسمت در میلیارد (ppb) آفلاتوکسین بود (92/72، 8/71 و 72/66 در مقابل 48/72، 6/69 و 63/63 درصد ماندگاری به ترتیب برای گروه های یاد شده اپیدیدیمی و انزالی). در طول 5 ساعت قرار گرفتن در محیط، ماندگاری چه در مورد اشپرم انزالی و چه اسپرم اپیدیدیمی در تماممحیط ها تقریبا با یک نسبت کاهش پیدا نموده و این اختلاف برقرار ماند. میزان تحرک اسپرم اپیدیدیمی قوچ در محیط کنترل نسبت به اسپرمهای زنده در ساعت اول 89/82 درصد بود که به طور معنی داری بیش از تحرک در گروه های حاوی 25/31 و 6/62 ppb بود (درصد تحرک به ترتیب برای گروه های یاد شده). در ساعت بعد این اختلاف بیشتر شده به طوری که در ساعت 5 آزمایش بین گروه کنترل و تمام گروه ها اختلاف معنی دار بود (05/0 > P) به طوری که در گروه کنترل 16/82 درصد تحرک دیده شد حال آنکه در محیط های حاوی 96/1، 81/7، 25/31 و 6/26 آفلاتوکسین به ترتیب 52/66، 01/39، 7/2 و 41/0 درصد تحرک مشاهده شد. میزان تحرکت اسپرم انزالی در محیط کنترل نسبت به اسپرمهای زنده در ساعت اول 98/93 درصد بود که به طور معنی داری بیش از تحرک در گروه های حاوی 25/31 و 6/62 ححذ بود (09/52 و 09/18 درصد تحرک به ترتیب برای گروه های یاد شده. در ساعات بعد این اختلاف بیشتر شده به طوری که در ساعات 5 آزمایش بین گروه کنترل و تمام گروه ها اختلاف معنی دارهمانند آنچه در مورد اسپرم اپیدیدیمی مشاهده شد.
در پایان می توان چنین نتیجه گیری نمود که سم آفلاتوکسین B بر بقا وبه ویژه تحرک اسپرم شدیدا موثر می باشد و باعث کاهش چشمگیر در میزان تحرک اسپرم انزالی و اپیدیدیمی می گردد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 264-259.

بررسی نقش احتمالی نوروترانسمیتر گاماآمینوبوتیریک اسید (گابا) و چگونگی تاثیر آن در تنظیم فعالیت هیپوفیزی ماهیان، با تاکید بر اندازه گیری تغییرات GTH-I سرم خون. حیوانات: تعداد 50 عدد کپور ماده مولد که در مرحله پس روی جنسی (Sexual regression) قرار داشتند. تعداد هقت گروه تجربی و یک گروه کنترل بترتیب جهت تزریق (IP) داروهای Bac (9 میلی گرم در کیلوگرم)، LRH-A (50? g/kg) و Met (15 میلی گرم در کیلوگرم) و Bac+Met+LRH-A و Bas+Met و Met+LRH-A و، Bas+LRH-A و حلال مشترک سالین در نظر گرفته شد. در این پروژه دو مرحله خونگیری وجود داشت که مرحله اول قبل از تزریقات و مرحله دوم 5 ساعت پس از تزریقات صورت می گرفت.
تجزیه و تحلیل آماری: آزمون t-test یا Mann-whithney جهت مقایسه مقادیر GTH-I سرم قبل از تیمار و بعد از تیمار.
تجربیات نشان دادند که فقط تزریق با کلوفن به تنهای می تواند کاهش معنی داری را در میزان GTH-I سرم ایجاد نماید. سایر فاکتورهای تزریقی، چه به تنهایی، چه در ترکیب با هم، و یا به همراه Bac قادر به ایجاد تغییرات قابل قبولی (حداقل در این مرحله از سیکل جنسی) در میزان ترشح GTH-I هیپوفیزی نیستند. بر اساس نتایج فوق، گابا ممکن است یکی از فاکتورهای تعدیل کننده میزان GTH-I خون باشد که عمدتا از طریق تاثیر مستقیم برگنا و تروف های هیپوفیزی عمل می نماید. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 271-265.

تشخیص سرمی سارکوسیستوزیس گاومیش با آزمایش الایزا و مقایسه آن با روش هضم عضلانی. طرح: 300 راس گاومیش کشتار شده در کشتارگاه اهواز. خونگیری از گاومیش ها بصورت تصادفی و سپس ردیابی لاشه گاومیش ها و پس از آن بازرسی کامل لاشه از نظر وجود کیست و نمونه گیری از عضله مری جهت روش هضم عضلانی. سپس طراحی روش الایزا و مقایسه آن با روش هضم عضله و نهایتا تعیین حساسیت و ویژگی روش الایزا.
تجزیه و تحلیل آماری: حساسیت و ویژگی الایزا با استفاده از جدول فراوانی موارد مثبت و منفی واقعی و کاذب محاسبه گردید و بوسیله روش مک نمار (Mcnemar) درصد جوابهای مثبت مورد مقایسه قرار گرفت. آنتی بادی اختصاصی ضد سارکوسیستیس در آزمایش الایزا با استفاده از آنتی ژن برادی زوئیت سارکوسیستیس فوزی فورمیس (Sarcocystis fusiformis) در 163 راس (3/54 درصد) مورد تشخیص قرار گرفت در حالیکه در آزمایش هضم عضله باپیسین، 171 راس (57 درصد) مثبت تشخیص داده شدند و کیست ماکروسکوپی نیز در 60 راس از گاومیش ها (20 درصد) دیده شد. درصد جوابهای مثبت در مشاهدات کشتارگاهی در مقایسه با روش های هضم عضلانی و الایزا اختلاف معنی داری داشت (01/0 > P)، در حالی که مقایسه درصد موارد مثبت در دو روش هضم عضله و الایزا اختلاف معنی داری را از خود نشان نداد (05/0 < P). در نهایت حساسیت و ویژگی الایزا در مقایسه با هضم عضله بترتیب 97 درصد و 5/90 درصد محاسبه گردید.
روش الایزا با حساسیت و ویژگی بالا یک روش مناسب برای بررسی های اپیدمیولوژیک می باشد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 276-273.

بررسی نقش مرکزی گیرنده های H1 و H2 هیستامین بر اخذ غذا در خرگوشهای با تغذیه آزاد و محروم از غذا. طرح: مطالعه تجربی. حیوانات: چهل و دو سر خرگوش سفید نیوزیلندی نر با وزن بین 3-5/2 کیلوگرم. قرار دادن کانول راهنما از جنس فلز زنگ نزن به شماره 23 و بطول 18 میلیمتر در داخل بطن جانبی مغز خرگوش، انجام دادن تزریقات داخل بطن مغزی سالین نرمال (کنترل) و پرومتازین و رانیتیدین در مقادیر 50 و 100 و 200 میکروگرم به هر خرگوش به حجم 5 میکرولیتر به وسیله سرنگ هامیلتون 25 میکرولیتر به وسیله سرنگ هامیلتون 25 میکرولیتری، ثبت کردن اخذ غذا در 5/0، 1، 2، 3، 6 و 24 ساعت پس از تزریقات در خرگوشهای با تغذیه آزاد و با محرومیت غذایی 16 ساعته. تجزیه و تحلیل آماری: آزمون تی- زوج، آنالیز واریانس عاملی و آزمون دانکن. محرومیت 16 ساعته از غذا خوردن، موجب افزایش اخذ غذا در 5/0، 1، 2، 3 و 6 ساعت شد. در حیوانات با تغذیه آزاد، پرومتازین در مقدار 50 میکروگرم، بر اخذ غذا اثر نگذاشت در حالی که در مقدار 100 میکروگرم موجب افزایش اخذ غذای یک و دو ساعت پس از تزریق شد و در مقدار 200 میکروگرم اخذ غذای دو و سه ساعت پس از تزریق را افزایش داد. در حیوانات محروم از غذا خوردن، پرومتازین (50، 100 و 200 میکروگرم) اثری بر اخذ غذا نگذاشت. رانیتیدین در مقادیر 50، 100 و 200 میکروگرم در اخذ غذای هیچ کدام از دو گروه حیوانات با تغذیه آزاد و محروم از غذا تغییر معنی داری ایجاد نکرد. پرومتازین و رانیتیدین در مقادیر 50، 100 و 200 میکروگیرم بر اخذ غذای 6 و 24 ساعت پس از تزریق اثر نگذاشت. بر اساس نتایج مطالعه حاضر میتوان مطرح نمود که با مهار کردن گیرنده های H1 و نه H2 مرکزی هیستامین، اثر تحریکی کوتاه مدت بر اخذ غذا در خرگوشهای با تغذیه آزاد ایجاد می شود. بنابراین گیرنده های H1 مرکزی نقش مهمی در کنترل رفتار تغذی ای توسط هیستامین دارند. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 282-277.

ارزیابی پرایمرهای طراحی شده ویژه سرووار در تشخیص سویه های سالمونلا آبورتوس اویس جدا شده در ایران. طرح: مطالعه مشاهده ای. نمونه ها: تعداد 97 سویه سالمونلا آبورتوس اویس.
آزمون PCR با استفاده از پرایمرهای مربوط به کپی IS200 اختصاصی سرووار برروی تمامی سویه ها صورت گرفت و پروفایل های متفاوت از لحاظ نتایج PCR با استفاده از روش انگشت نگاری IS200 مورد بررسی بیشتر قرار گرفتند.
سویه های مورد آزمایش را می توان با توجه به نتایج PCR به دو گروه با افزوده های 2 کیلو بازو 900 جفت باز تقسیم نمود. تمامی سویه ها واجد افزوده های 2 کیلو باز در PCR، دارای باند 11 کیلو باز در انگشت نگاری IS200 بودند و تمامی سویه ها واجد افزوده های 900 جفت باز در PCR، واجد باند 9 کیلو باز در نتایج انگشت نگاری IS200 بودند.
با استفاده از پرایمرهای ویژه سرووار می توان سویه های سالمونلا آبورتوس اویس جدا شده در ایران را دوژنوتیپ عمده تفکیک نمود. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 286-283.

بررسی سرولوژیک وضعیت آلودگی با ویروسهای کاذب در گرازهای وحشی. طرح: مطالعه توصیفی. حیوانات: 28راس گراز وحشی شکار شده از استانهای مختلف کشور. پس از شناسایی و شکار گرازها، سریعا اقدام به خونگیری از آنها شده پس از جدا سازی سرم، کلیه نمونه ها با استفاده از کیت تشخیص سرمی اوژسکی به روش الایزای انسدادی (Blocking ELISA) آزمایش شده و نتایج در دستگاه قرائت کننده الایزا قرائت گردید.
از میان 28 نمونه آزمایش شده، 12 مورد مثبت (8/42 درصد) مربوط به استانهای تهران مرکزی، خراسان، زنجان، گلستان، فارس و اصفهان مشاهده گردید. آلودگی در جنس نر 40 درصد و در ماده ها 50 درصد و متوسط سن موارد مثبت 1/5 و موارد منفی 9/4 سال براورد می گردد. مشاهده این موارد دال بر گستردگی چشمگیر آلودگی در بین خوکهای وحشی مملکت می باشد که توجه فراوانی را در رابطه با انتقال بیماری به انسان و سایر حیوانات و همچنین پاره ای از مصرف کنندگان داخلی گوشت گراز، می طلبد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 290-287.

هدف از این مطالعه بررسی اثرات بی دردی و ارزیابی اثرات جانبی احتمالی آن بر روی سایر پارامترهای درمانگاهی بوده است. حیوانات: برای این مطالعه از 10 راس گاو هلشتین بالغ بهره گرفته شد. دز داروی دتومیدین 04/0 میلی گرم به ازا هر کیلوگرم در نظر گرفته شد که با 5 میلی لیتر سرم فیزیولوژی استریل رقیق شده و در محل فضای اپیدورال عجزی دمی تزریق می شد. شروع و دوام اثر بی دردی از طریق آزمایش نیش سوزن مورد ارزیابی قرار گرفت. ضربان قلب و تعداد تنفس در دقیقه و همچنین درجه حرارت و تعداد حرکات شکمبه هر 10 دقیقه مورد ثبت واقع شد.
علی رغم تسکین عمیق، ترشح بزاق فراوان و مختصری عدم تعادل در پاها، بی دردی متوسطی در ناحیه پرینه ایجاد گردید. حرکات شکمبه پس از تزریق از بین رفت. تعداد ضربان قلب و تنفس به صورت معنی داری کاهش یافت اما تغییرات معنی داری در دجه حرارت بدن صورت نگرفت. این تجربه نشان داد که تزریق اپیدورال دتومیدین با دز مذکور بی خطر بوده ولی ممکن است بی دردی کاملی را برای انجام جراحی فراهم ننماید. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 293-291.

مطالعه وضعیت و موقعیت تشریحی مجرای سینه ای در اسبچه خزر. طرح: در این بررسی از 3 راس اسبچه خزر بالای 2 سال استفاده گردید. از این اسبچه ها خونگیری به عمل آمده پس از فیکس کردن نمونه ها، قفسه سینه دردو طرف تشریح و ساختارهای داخل آن از جمله مجرای سینه ای مورد بررسی قرار گرفت.
در اسبچه خزر این مجرا در سمت راست قرار داشت و همانند گزارشات موجود در اسب بود، تنها در یک نمونه مجرای سینه ای در تمام طول خود در سمت چپ قرار داشت. وجود مجرای سینه ای چپ، که در اسب موردی نادر است در یکی از این سه اسبچه قابل توجه می باشد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 296-295.

تشخیص علت وجود توده های سفت و برجسته در مدخل سینه و شکم یک قطعه طوطی استرالیایی. طرح: گزارش درمانگاهی. نمونه ها: یک جفت طوطی استرالیایی نر و ماده که به مدت چهار سال در کنار هم نگه داری شده بودند به کلینیک پرندگان زینتی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران ارجاع شدند.
معاینه درمانگاهی، رادیگرافی، کابدگشایی، مشاهدات هیستوپاتولوژیک.
علائم رشد غیر طبیعی منقار، سختی تنفس، و وجود توده های سفت و برجسته در مدخل سینه و شکم در پرنده ماده مشاهده شد. پس از معاینات اولیه و انجام رادیوگرافی، وجود توده های بافتی به طور منتشر در اکثر نقاط بدن و بصورت متمرکز در دو بالشتک ایجاد شده در مدخل سینه و شکم مشخص گردید. با توجه به وضعیت وخیم پرنده و موافقت صاحب آن، تصمیم به القای مرگ بدون درد گرفته شد. در کابدگشایی، بالشتک های زرد رنگ با قوام نسبتا سخت در مدخل سینه و شکم و همچنین در سایر قسمتهای بدن از جمله کشاله ران و ناحیه زیر بغل مقادی زیادی بافت چربی با قوام نرم مشاهده شدند.
در مشاهدات هیستوپاتولوژیک، توده های بافتی به عنوان لیپوما تشخیص داده شد. مجله دانشکده دامپزشکس دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 298-297.

تشخیص یک توده زیر جلدی در خرگوش. حیوانات: یک سر خرگوش ماده با سن 5/3 سال، از نژاد مخلوط. حیوان یاد شده با سابقه یک ماهه از داشتن یک توده برآمده در پهلوی چپ به بیمارستان حیوانات کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران ارجاع و پس از انجام معاینات بالینی، رادیوگرافی قفسه صدری و اولتراسونوگرافی محوطه بطنی، توده یاد شده از طریق جراحی برداشته شد.
در بررسی ماکروسکوپیک، توده ای توپر، با قوام گوشتی و به ابعاد cm 6/0? 3/1? 6/1 بود و دارای سطح مقطع به رنگ زرد مایل به صورتی مشاهده گردید. در مطالعه ریزبینی سلول های نئوپلاستیک دارای هسته های پر رنگ و بیضوی، با هستک مرکزی و غشا هسته نازک و سیتوپلاسم اندک و مرزسیتوپلاسمی نامشخص و بسیار شبیه به سلول های قاعده ای اپیدرم بودند.آثار تمایز این سلولها به اپی تلیوم سنگفرشی یا ضماوم پوست وجود نداشت. توده مذکور به عنوان تریکوبلاستوما (تومور سلولهای بازال) با الگوی ترابکولارو از نوع خوش خیم تشخیص داده شد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 302-301.

معرفی شکاف کام در گوساله گاومیش. حیوان: یک گوساله گاومیش 3 روزه. معاینات بالینی و کالبدشکافی. با توجه به تاریخچه مشکل قورت دادن شیر و برگرداندن آن از بینی و علایم بالینی پنومونی استنشاقی، شکاف کام تشخیص و با کالبدشکافی تایید گردید. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 304-303.