Journal of Kermanshah University of Medical Sciences
Volume:16 Issue: 3, 2012

با توجه به شیوع بالای بیماری اسکیزوفرنی، پژوهش بر روی تغییرات ساختاری در مغز این بیماران، مورد علاقه محققین علم پزشکی بوده است. این مطالعه به منظور مقایسه بین یافته های موجود در تصویربرداری تشدید میدان مغناطیسی مغز مبتلایان به بیماری اسکیزوفرنی با افراد غیر مبتلا صورت گرفت.
در این مطالعه تحلیلی- مقایسه ای، متغیرهای مشهود در تصاویر MRI مغز شامل میانگین حجم بطن های جانبی و مایع مغزی- نخاعی (متغیرهای کیفی)، لوب های تمپورال، تالاموس ها، هیپوکامپ ها و اونکوس ها (متغیرهای کمی) در 22 بیمار و 54 نفر سالم همسان به عنوان گروه شاهد مورد مقایسه قرار گرفتند که برای آنالیز متغیرهای کیفی از آزمون کای-اسکویر و کمی از آزمون تی مستقل استفاده گردید.
آنالیز آماری نشان داد که تغییرات مستقل از سن و جنس بوده و از توزیع یکسان و طبیعی در هر دو گروه برخوردار است. حجم بطن های جانبی، اختلاف معناداری نداشت (05/0(P>. حجم مایع مغزی- نخاعی در گروه بیمار نسبت به شاهد بیشتر بود (001/0P<). متوسط حجم لوب های تمپورال در گروه شاهد 219000 و بیماران 160000 میلی متر مکعب و به همان ترتیب در مورد تالاموس ها 24000 و 15900، هیپوکامپ ها 8586 و 3513 و برای اونکوس های دو طرف مغزی 27900 و 16000 محاسبه شد. نتایج تحلیل های آماری نشان داد که در گروه بیمار، تمامی متغیرهای مذکور نسبت به گروه شاهد کاهش معناداری دارد (001/0P<).
در مغز بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، تغییرات ساختمانی خاصی نظیر افزایش حجم مایع مغزی- نخاعی و کاهش حجم لوب های تمپورال، تالاموس ها، هیپوکامپ ها و اونکوس ها دیده می شود و MRI روش مناسبی برای نشان دادن این تغییرات می باشد.

علی رغم فواید بسیار زیاد سبک زندگی فعال، کم تحرکی به عنوان یکی از مشکلات بهداشتی مهم در دانشجویان می باشد، پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر مدل ارتقاء سلامت پندر بر ارتقاء فعالیت فیزیکی در دانشجویان انجام شده است.
پژوهش حاضر، مطالعه قبل و بعد شاهددار تصادفی است که در آن 90 دانشجوی پسر دانشگاه آزاد زرندیه به صورت تصادفی، انتخاب و در دو گروه آزمون و شاهد (45 نفر) تخصیص یافتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ای تنظیم شده بر اساس مدل ارتقاء سلامت پندر در زمینه فعالیت فیزیکی بود. بر اساس اطلاعات به دست آمده از پیش آزمون، برنامه آموزشی برای گروه آزمون اجرا گردید. 2 ماه پس از مداخله آموزشی، اطلاعات با استفاده از همان پرسشنامه اولیه، در دو گروه آزمون و شاهد، جمع آوری و داده ها با SPSS 16 تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد قبل از مداخله آموزشی، 5/67 درصد از دانشجویان از نظر فعالیت فیزیکی در سطح خطرزا و ضعیف قرار داشتند. همچنین بین میانگین نمره مربوط به متغیرهای اجزای مدل ارتقاء سلامت (منافع و موانع درک شده، خودکارآمدی و تاثیر گذارنده های بین فردی) در دو گروه آزمون و شاهد در خصوص انجام فعالیت فیزیکی قبل و بعد از مداخله آموزشی، اختلاف معناداری وجود داشت (05/0P<) و گروه آزمون نسبت به گروه شاهد، عملکرد بهتری در خصوص انجام فعالیت فیزیکی در 2 ماه بعد از پایان برنامه آموزشی داشت.
برنامه آموزشی طراحی شده بر اساس مدل ارتقاء سلامت در بهبود فعالیت فیزیکی دانشجویان موثر است

سیستم کولینرژیک، نقش مهمی در یادگیری و حافظه دارد. تجویز عصاره زردچوبه یا کورکومین موجود در آن، در اعمال شناختی حیوانات موثر است. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر کورکومین در جلوگیری از اختلال کارآیی فضایی القاشده توسط اسکوپولامین (آنتاگونیست گیرنده های کولینرژیک) در موش صحرایی با استفاده از ماز آبی موریس (MWM) بود.
حیوانات نر نژاد ویستار (موسسه رازی) طی شش روز متوالی، کورکومین (10 یا 30 یا 60 میلی گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) سی دقیقه قبل از اسکوپولامین (5/0 میلی گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) دریافت نمودند. همزمان، پارامترهای یادگیری و حافظه فضایی با استفاده از MWM اندازه گیری شد. بدین منظور به مدت چهار روز زمان و مسافت طی شده تا سکوی پنهان بررسی شد. در آزمون پروب، درصد حضور حیوانات در ربع دایره هدف ثبت شد. 24 ساعت بعد، آزمون سکوی آشکار انجام شد که در آن زمان لازم برای رسیدن به سکوی آشکار و سرعت شنای حیوانات ثبت شد.
تجویز اسکوپولامین باعث تضعیف شکل گیری یادگیری و حافظه فضایی شد. پیش درمانی با کورکومین (60 میلی گرم بر کیلوگرم) باعث جلوگیری از بروز اثرات اسکوپولامین در روزهای آموزش شد، اما تاثیر معناداری بر زمان حضور حیوانات در ربع دایره هدف در آزمون پروب نداشت. همچنین در آزمون سکوی آشکار، تفاوت معناداری بین کارآیی فضایی گروه های مورد مطالعه وجود نداشت.
با توجه به اثر محافظتی کورکومین، به نظر می رسد که دوز بالاتر کورکومین دارای برهمکنش با سیستم کولینرژیک در شکل گیری یادگیری فضایی در موش صحرایی باشد.

سطح بالایی از هیستامین و گیرنده های دوپامینی D2 در هیپوکامپ یافت می شود. به علاوه برهم کنش بین هیستامین و گیرنده های دوپامینی D2 در زمینه تعدیل برخی رفتارها اثبات شده است. در این مطالعه، برهم کنش بین گیرنده های هیستامین و گیرنده های دوپامینیD2 در زمینه رفتار اضطرابی در هیپوکامپ پشتی مورد مطالعه قرار گرفت.
در این مطالعه تجربی، 220 موش سوری نر نژاد NMRI بی هوش شدند و سپس در دستگاه استریوتاکسی قرار داده شدند. دو کانول در ناحیه هیپوکامپ پشتی قرار داده شد. تست ماز بعلاوه ای شکل مرتفع برای سنجش رفتارهای شبه اضطرابی مورد استفاده قرار گرفت. آنالیز واریانس دوطرفه و یکطرفه (ANOVA) و به دنبال آن تست LSD برای آنالیز داده ها استفاده شد. تمامی آزمایشات مطابق با راهنمای اخلاقی نگه داری و کار با حیوانات آزمایشگاهی انجام گرفت.
تزریق هیستامین و آگونیست (کینپیرول) و آنتاگونیست (سولپیراید) گیرنده دوپامینی D2 به داخل ناحیه CA1، باعث القاء اضطراب می شود. تزریق کینپیرول و سولپیراید دو دقیقه بعد از دوز موثر هیستامین، اثرات اضطراب زای هیستامین را مهار می نماید.
به نظر می رسد هیستامین و گیرنده های دوپامینی D2 نه تنها در تعدیل اضطراب در هیپوکامپ پشتی موش سوری نقش دارند، بلکه بین آن ها یک برهم کنش پیچیده نیز وجود دارد.

در 40-30 درصد از بیماران دارای دیابت ملیتوس، نفروپاتی ایجاد می گردد. هدف مطالعه کنونی بررسی اثر سینرژیستیکی ژنوتیپ های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE I/D) و متیلن تتراهیدروفولات ردوکتاز (MTHFR C677T) و خطر ابتلا به نفروپاتی دیابتی در بیماران دیابتی تیپ 2 بود.

در این مطالعه مورد-شاهدی، پلی مورفیسم ژن های ACE (I/D) و C677T MTHFR به ترتیب با روش های PCR و PCR-RFLP در بیماران دیابتی تیپ 2 که شامل 72 بیمار دارای میکروآلبومینوری، 68 بیمار دارای ماکروآلبومینوری و همچنین 72 بیمار دیابتی بدون آلبومینوری بودند، بررسی گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد و مقایسه ها توسط آزمون های آنالیز واریانس و کای اسکویر انجام گرفت.

حضور الل D ژن ACE با خطر ایجاد میکروآلبومینوری همراه نبود. گرچه در حضور الل T ژن MTHFR، خطر میکروآلبومینوری 54/1 برابر افزایش یافت اما این اختلاف معنادار نبود (58/0P=). همچنین در حضور الل D ژن ACE، خطر ماکروآلبومینوری 44/1 برابر افزایش یافت که به سطح معناداری نرسید. حضور همزمان دو الل T و D به ترتیب از ژن های MTHFR و ACE با 4 برابر خطر ایجاد ماکروآلبومینوری همراه بود (035/0P=، 5/14-1/1 CI 95%). همچنین خطر گسترش میکروآلبومینوری به ماکروآلبومینوری در حضور هر دو الل 07/2 بود (27/0P=).

نتایج نشان دهنده اثر سینرژیستیکی آلل های T677 و D به ترتیب از ژن های MTHFR و ACE در ایجاد و گسترش خطر نفروپاتی در بیماران دیابتی شهر کرمانشاه بود.

با توجه به افزایش بیماران قلبی عروقی، توسعه راه کارهای جدید و موثر برای کاهش ریسک فاکتورهای بیماری های عروقی ضروری به نظر می رسد و خودکارآمدی در انتخاب روش های مناسب برای دستیابی به تغییر رفتار و تبعیت از مصرف طولانی مدت دارویی یک عامل موثر است. هدف از این مطالعه، تعیین اثر آموزش بر خودکارآمدی بیماران قلبی عروقی بود.
در این مطالعه نیمه تجربی (تک گروه قبل و بعد)، 92 بیمار قلبی عروقی با حداقل دو ریسک فاکتور عروقی قابل تعدیل، آموزش را همراه با یکی از اعضای خانواده خود دریافت کردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه واحد، قبل از آموزش، بعد از آموزش و یک ماه بعد از آموزش جمع آوری شد. جهت تجزیه تحلیل از آزمون های توصیفی و آنالیز واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد.
آنالیز واریانس با اندازه های تکراری نشان داد که میانگین امتیازات کلی خودکارآمدی و زیرگروه های مصرف دارو، ورزش، توقف مصرف سیگار، کاهش وزن و مصرف غذای سالم به طور معناداری بعد از آموزش و یک ماه بعد از آموزش افزایش یافت.
آموزش در ارتقاء خودکارآمدی بیماران قلبی عروقی موثر است. به نظر می رسد این روش برای متقاعد کردن بیماران به انجام تغییرات رفتاری و پایبندی به رژیم های دارویی در بلندمدت بسیار مناسب باشد.

تحقیقات نشان می دهد که مورفین ممکن است با تحریک رها شدن کورتیکوسترون باعث بروز تاخیر در تکوین جنین شود. در این مطالعه، تاثیر استرس و مصرف مورفین بر تکوین طناب نخاعی در جنین موش صحرایی بررسی شد.

از موش های نژاد ویستار با وزن 300-250 گرم استفاده شد. بعد از بارداری، حیوانات به چهار گروه (6n= در هر گروه) کنترل، مورفین (05/0 میلی گرم محلول در آب)، گروه استرس (شوک الکتریکی) و گروه آزمایش (مورفین و استرس) تقسیم شدند. در روز چهاردهم بارداری، موش ها جراحی شدند. سپس جنین ها خارج گردیدند و پس از شستشو، توزین و اندازه گیری طول سری-دمی، آن ها با کولیس در فرمالین 10 درصد فیکس شدند. پس از طی مراحل پردازش، برش گیری و رنگ آمیزی به روش H&E، نمونه های مطالعاتی تهیه و با استفاده از نرم افزار MOTIC و میکروسکوپ نوری، تغییرات سطح مقطع نخاع مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با نرم افزار SPSS 9.01 آنالیز شد.

وزن جنین ها در گروه استرس نسبت به کنترل، افزایش اما در گروه مورفین و استرس کاهش یافت. این یافته در مورد طول جنین ها هم صادق بود. همچنین سطح مقطع نخاع در گروه مادران استرس دیده، افزایش ولی در گروه استرس+ مورفین کاهش یافته بود.

به نظر می رسد که مورفین و استرس، تاثیر خود را بر تکوین جنین از مسیرهای غیرمتشابه اعمال می کنند و بنابراین نمی توان همه اثرات دیده شده از مورفین در جنین ها را به تحریک رها شدن کورتیکوسترون در موش باردار نسبت داد.

بیماری های قلبی-عروقی (CVD) عامل یک سوم مرگ های اتفاق افتاده در جهان هستند. این بیماری ها دارای منشا چندعاملی بوده و علاوه بر عوامل خطرزای استاندارد (فشارخون بالا، اختلال چربی ها، کشیدن سیگار و دیابت)، عوامل خطرزای روانی اجتماعی مثل افسردگی، اضطراب، شخصیت نوع A، خشم و خصومت نیز در این مورد نقش دارند. هدف از این مطالعه، بررسی سطح وسیعی از عوامل خطرزای روانی اجتماعی در بیماران مبتلا به بیماری های عروق کرونر در شهر کرمانشاه می باشد.
مطالعه حاضر یک مطالعه پیمایشی است. 308 آزمودنی شامل 168 مرد و 140 زن که در سال 1385 به عنوان مبتلا به بیماری عروق کرونر شناخته شده بودند، چک لیست عوامل روانی اجتماعی، پرسشنامه های افسردگی بک و اضطراب اشپیلبرگر، مقیاس خشم و خصومت باس و پری و فرم مصاحبه شخصیت نوع A روزنمن را تکمیل کردند.
مردان به طور معناداری از سطح تحصیلات بالاتری برخوردار بودند. علایم بالینی افسردگی، اضطراب حالت و صفت، رفتار شخصیت نوع A و خشم در میان شرکت کنندگان شایع بود. از نظر عوامل خطرزای روانی اجتماعی، زنان نسبت به مردان به طور معناداری خصوصیات منفی بیشتری داشتند. در حقیقت، زنان بیشتر درون گرا و مردان بیشتر پرخاشگر بودند.
وضعیت روانی اجتماعی و جنسیت هر دو می توانند از جمله عوامل تعیین کننده وضعیت سلامت جسمی فرد باشند. هم بیماران CVD و هم افراد در معرض خطر باید از اقدامات پیشگیرانه و نیز مداخلات روان شناختی بهره مند شوند.

اضافه وزن و چاقی با نشانگان مقاومت انسولینی همراه بوده و به عنوان یک ریسک فاکتور متابولیک در شروع و افزایش تشدید بیماری آسم شناخته شده است. با وجود نقش بیولوژیکی عوامل هورمونی التهابگر در وقوع آسم، هنوز مکانیسم های موثر ارتباط بین چاقی و آسم به طور کامل روشن نیست. در این مطالعه، ارتباط مقاومت انسولینی HOMA و آدیپونکتین با پارامترهای بالینی تنفسی در بیماران آسم مزمن چاق مورد بررسی قرار گرفت.
39 مرد چاق 50-35 ساله مبتلا به آسم با شدت بیماری خفیف تا متوسط در این مطالعه، داوطلبانه شرکت نمودند. تشخیص بیماری و همچنین شدت آسم توسط تست اسپیرومتری صورت گرفت. برای اندازه گیری سطوح آدیپونکتین، گلوکز و انسولین پایه، نمونه گیری خون پس از 12-10 ساعت ناشتای شبانه انجام گرفت. با استفاده از اندازه های انسولین و گلوکز ناشتا، مقاومت انسولینی محاسبه شد. از آنالیز همبستگی پیرسون در ارزیابی ارتباط آدیپونکتین پایه سرم با مقاومت انسولینی و متغیرهای تنفسی استفاده گردید.
ارتباط مثبت و معناداری بین آدیپونکتین پایه وFEV1/FVC مشاهده شد (001/0P=) (43/0R=). مقاومت انسولین با سطوح آدیپونکتین سرم مرتبط نبود (446/0P=). همچنین الگوی ارتباط بین گلوکز ناشتا و آدیپونکتین سرم معنادار نبود (421/0P=).
علی رغم ارتباط نزدیک چاقی با مقاومت انسولین، یافته های این مطالعه نشان داد که نقش آدیپونکتین به عنوان یک سیتوکین ضد التهابی در شاخص FEV1/FVC بیماران آسم، مستقل از مقاومت انسولین است. برای شناخت نقش مقاومت انسولین به عنوان یک ریسک فاکتور آسم در کودکان و بزرگسالان به مطالعات بیشتر نیاز است

حدود 90-80 درصد زنان، حداقل یک بار در طول زندگی خود عفونت دستگاه ادراری را تجربه می کنند. 11-2 درصد آن ها، در تریمستر اول حاملگی دچار این بیماری می شوند که اگر درمان نشود منجر به ایجاد خطراتی در مادر و جنین می گردد. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی باکتریوری در زنان باردار و ارتباط آن با برخی متغیرهای جمعیت شناختی بود.
مطالعه به صورت مقطعی بر روی 710 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی گیلان صورت گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات، فرم هایی بود که تکمیل آن ها براساس اطلاعات موجود در پرونده دوران بارداری و جواب کشت ادرار درخواست شده توسط مراکز بهداشتی در سه ماهه اول بارداری صورت گرفت. در تجزیه تحلیل آماری از نرم افزار آماریSPSS 19 و آزمون های تی و مجذور کای استفاده شد.
میانگین سنی افراد مورد بررسی 02/6±48/27 بود. شیوع باکتریوری در این مطالعه، 1/21 درصد به دست آمد. آزمون های آماری بین متغیر سن (002/0P=)، تعداد بارداری (001/0P=)، سطح تحصیلات (001/0P=)، میانگین سن ختم حاملگی (001/0P=)، شغل همسر (001/0P=) و تحصیلات همسر (001/0P=) با ابتلا به باکتریوری ارتباط آماری معناداری را نشان داد. بین متغیرهای سابقه سقط، شغل و نوع زایمان ارتباط آماری معنا داری مشاهده نشد.
با توجه به شیوع بسیار بالای باکتریوری در این مطالعه و با توجه به عوارضی که ممکن است در زنان باردار ایجاد نماید، بررسی های بیشتر جهت تعیین علت های احتمالی و گونه های ایجادکننده آن، لازم به نظر می رسد.

هدف مطالعه حاضر، بررسی آلودگی باکتریایی تجهیزات پرتونگاری بخش های منتخب رادیولوژی کرمانشاه بود. در 7/91 درصد نمونه های گرفته شده از سطوح تجهیزاتی که بیشترین تماس را با بیماران یا دست پرتونگاران داشتند آلودگی باکتریایی دیده شد. بیشترین آلودگی باکتریایی از نوع استافیلوکوک کواگولاز منفی (9/28%) بود. بالاترین آلودگی نسبی در بین تجهیزات کاست های پرتونگاری (40%) دیده شد. تجهیزات پرتونگاری می توانند مخزن باکتریایی موثر در انتشار عفونت های بیمارستانی باشند. به نظر می رسد دست آلوده پرتونگاران و ضعف شدید عملکرد بهداشتی، مهم ترین علل انتشار آلودگی باکتریایی در این بخش ها بود.

مسئله انگیزه اشتغال به کار و رضایت افراد از شغل خود یکی از مسایل مورد توجه در خصوص دانش آموختگان مامایی است (1).از طرفی فراهم آوردن عوامل رضایت بخش از شرایط اساسی ایجاد انگیزش در انسان است (2).همچنین توجه به رضایت شغلی ماماها به عنوان جزیی موثر در سیستم های بهداشتی جهت ارایه خدمات به دو قشر آسیب پذیر (مادران و کودکان) از اهمیت ویژه ای برخوردار است (3). مطالعه حاضر با هدف تعیین انگیزه اشتغال به کار و میزان رضایت مندی از حرفه مامایی در بین دانش آموختگان رشته مامایی دانشگاه علوم پزشکی قزوین در سال 88-1386 انجام شد.
این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی کلیه دانش آموختگان مقطع کاردانی (اعم از روزانه و شبانه) مامایی که در فاصله سال های 85-1375 وارد دانشگاه شده بودند طی سال های 88-1386 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه بود که با مراجعه به بایگانی اداره آموزش و به دست آوردن آدرس، این پرسش نامه ها در اختیار افراد قرار داده می شد. در دوره زمانی موردنظر، 324 مورد پرسشنامه ارسال شد که در مجموع، 203 مورد پرسشنامه عودت داده شد و اطلاعات موجود در آن ها توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در مجموع، 9/89 درصد از افراد مورد بررسی، تمایل به اشتغال در رشته مامایی داشتند. بیشترین انگیزه اشتغال به کار، علاقه به رشته تحصیلی (4/67%) و خدمت به بیماران (14/65%) و کم ترین میزان (9/38%) مربوط به استقلال حرفه ای بود. در بررسی مطالعات مشابه دیده شد که 4/68 درصد افراد، قوی ترین انگیزه اشتغال را کسب درآمد و امرار معاش ذکر کرده اند (4).لازم به ذکر است 2/88 درصد دانش آموختگان در آزمون های ورودی رشته مامایی جهت ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر شرکت کرده بودند که 7/44 درصد آنان در این آزمون ها پذیرفته شده بودند. بیشترین درصد رضایت مندی از حرفه مامایی در حد متوسط بود (9/37%). بیشترین علت عدم رضایت، نداشتن پایگاه مشخص برای حرفه مامایی، خط مشی نامناسب بر محیط کار و نبود امنیت شغلی ذکر شده و علاقه نداشتن نسبت به شغل مامایی و عدم کفایت حقوق و دستمزد به عنوان ضعیف ترین عامل جهت عدم رضایت مندی عنوان گردید. مطالعه میرمولایی و همکاران نشان داد که 4/54 درصد واحدهای پژوهش هرگز از شغل خود احساس رضایت نداشتند و رضایت ماماها در ابعاد جایگاه شغلی و امنیت شغلی در بالاترین سطح خود بود (3) واتسون و همکاران در تحقیق خود در استرالیا اظهار داشتند که 81 درصد پرسنل مامایی از رضایت شغلی بالایی برخوردار بوده اند (5). این تفاوت شدید شاید مبین عدم وجود جایگاه مشخص برای حرفه مامایی، خط مشی نامناسب بر محیط کار و نبود امنیت شغلی و سایر مسایل مربوط به رضایت شغلی در ایران در مقایسه با سایر کشورها باشد. در مفهوم جدید امنیت شغلی، سازمان ها باید بستر لازم برای توانمندی کارکنان خود را در ابعاد تخصصی، جسارت عملی، تجربه آموزی، رضایت شغلی، رفتار ارتباطی، تفکر و وجدان فراهم آورند تا آنان بتوانند انتظارات تخصصی و اجتماعی سازمان را برآورده سازند. توانمند شدن کارکنان یک سازمان بدین صورت خود تضمین کننده امنیت شغلی است.

امروزه دیگر بر هیچ یک از فعالان عرصه های کسب و کار و تجارت و صاحبان صنایع، پوشیده نیست که تجارت جهانی، حول دو محور اصلی فناوری اطلاعات و مالکیت فکری حرکت می کند. در کشور ما شناخت اندکی نسبت به مقوله مالکیت فکری وجود دارد و متاسفانه تاکنون توجه کافی به شناسایی مفاهیم مالکیت فکری و طبعا استفاده از ظرفیت های تجاری این شاخه جدید، در جهت توسعه فناوری و افزایش سودآوری نشده است. بدیهی است عدم توجه به این حوزه، توسعه علمی، صنعتی و اقتصادی کشورمان را با مشکل جدی مواجه می نماید و اگر حمایت های مناسبی از این نوع اختراعات صورت نگیرد می تواند به راحتی و بدون رعایت مالکیت فکری آن توسط دیگران مورد سوء استفاده قرار گیرد.
دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، حمایت از توسعه، تکمیل و ثبت اختراعات محققین را جزء اهداف مهم خود منظور کرده است و جزء اولین دانشگاه های علوم پزشکی کشور است که به تاسیس واحد مالکیت فکری پرداخته و خدمات قابل توجهی در این زمینه به متقاضیان ارایه می دهد. با راه اندازی و تاسیس واحد مالکیت فکری در دانشگاه که یک مرکز اختصاصی برای هماهنگی های لازم در جهت ثبت اختراعات می باشد، انگیزه های لازم برای فعالیت بیشتر محققین در این زمینه فراهم شده و امید می رود زمینه بازگشت سرمایه به مخترع و امکان تحقیق و توسعه بیشتر از راه درآمد حاصله از اختراع، بیش از پیش فراهم شود.
واحدمالکیت فکری دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه با ساختاری بدیع در سال 1389 بنیان نهاده شد و فعالیت خود را در جهت مرتفع نمودن مشکلات و موانع پیش روی مخترعین در زمینه ثبت اختراعات آغاز نمود. این واحد در اولین سال تاسیس خود توانست فعالیت های ارزنده ای شامل تشکیل شورای مالکیت فکری، تهیه و تدوین آیین نامه مالکیت فکری و تصویب آن در هیات رییسه دانشگاه، عضویت در انجمن مالکیت فکری کشور، تشکیل کارگاه آشنایی با حقوق مالکیت فکری با شرکت اساتید متخصص و تالیف کتاب «راهبرد عملی ثبت اختراعات در دانشگاه» را انجام دهد. بی تردید، تشکیل این واحد اقدامی است که می تواند دانشگاه را در ورود به عرصه فنآوری که یکی از رسالت های اصلی و در عین حال فراموش شده دانشگاه است یاری رساند. این اقدام و ثبت بیست مورد اختراع ارجاعی از مخترعین سطح دانشگاه و استان، در طی دو سال در قیاس با سایر دانشگاه های هم سطح، قابل توجه و دلگرم کننده است. از طرف دیگر، تاسیس مرکز رشد و حمایت از واحدهای فنآور در قالب مراکز رشد و پارک های علم و فن آوری، زنجیره دیگری از تکمیل حلقه فنآوری در دانشگاه خواهد بود که لازم است در آینده مورد توجه جدی قرار گیرد..