انجمن هنرمندان خودآموخته با رویکردی مشترک به اعتبار تمامیت توقعات و الزامات معاصر خویش در تجمیعی مقتضی به گرد هم درآمدند تا کاشف هنرمندانی باشند که در گریز از ملال تکرار و تجربه های خام رستن، بی آنکه خود خواسته باشند با فانوس خیال خویش به گونه ای ناب تاریخ را بر می تابند، فراتر از آن گونه که متعارف و مرسوم بوده باشد. نقطه عطف رهیافت نظری و عملی انجمن هنرمندان خودآموخته، مکرمه قنبری بود (1384-1307) بود که فرا تر از حقیقت موجود رنگ معنا گرفت و پیشاپیش پیشاهنگان این عرصه، راه دیگرگونه ای را در نوردید. بانوی کشاورزی از روستای دریکنده مازندران که از خواندن و نوشتن بهره ای نداشت و از 67 سالگی نقاشی را به گونه ای خودانگیخته و خودشکوفا شروع کرد و در 10سال پایانی عمرش بیش از هزار اثر آفرید. آثار او روی در و دیوار، خاک و سنگ، کدو و خاک انداز، کاغذ و بوم و در قطع های گوناگون اجرا شد، گویی بوم او از آسمان است تا خاک. از اولین نمایشگاهش (1374، تهران، گالری سیحون) تاکنون ده ها نمایشگاه از آثارش در ایران و جهان برگزار شده است. بنیاد پژوهش های زنان در دانشگاه استکهلم سوئد او را در سال 2001به عنوان زن سال برگزید. پس از درگذشت مکرمه، خانه او در میراث فرهنگی کشور به ثبت رسید و به یادش هر سال در زادروز او در روستای دریکنده کارگاه نقاشی برگزار می شود. پیرو همین حادثه در سال 1387، انجمن هنرمندان خودآموخته فعالیت رسمی خود را آغاز کرد. این انجمن با حضور اهالی فرهیخته و فرزانه خود کارگاه های سالانه دریکنده، همایش ها و جشنواره هنرمندان خودآموخته را اردیبهشت ماه هر سال برگزار می کند. از دیگر فعالیت های انجمن، شناسایی و معرفی هنرمندان خود آموخته ایران به جامعه هنری ایران و جهان است؛ هنرمندانی که با مولفه هایی مشترک در بدویت و بداعت منحصر به فرد خود با رویکردهایی متفاوت خالق آثاری ماندگار هستند. این روزها گالری دی میزبان نمایشگاهی از هنرمندان خودآموخته ای شده است. هر کدام آماده و آمده اند تا با کلمات و و موسیقی، با رنگ و اندیشه ای نو و بدیع امکان مهرورزی و یگانگی را فراتر از مرزهای جغرافیایی و فرقه ای اعتلابخشند.