نهضت های هنری در قرن بیستم با سرعت زیادی ظهور می کردند و پس از مدتی به قهقرا می رفتند. این پدیده ظهور و افول پرسرعت شاید از خصوصیات اصلی دوران مدرن به شمار آید. دورانی که همگان براساس الگوی «هر آنچه جدید است، بهتر است» به زندگی و اندیشه می نگریستند. شاید به همین دلیل، نهضت های تاثیرگذار و مهمی چون پاپ آرت یا اندیشه های گروهی مانند فلاکسوس (Fluxus) با وجود نگرش های زیباشناختی منحصربه فرد و درعین حال مرتبط با زندگی روزمره نتوانسته اند عمر چندانی داشته باشند، اما در مجموع توانستند بر هنرهای بعد از خود به ویژه هنرهای مفهومی تاثیری مستقیم داشته باشند. البته در اینجا نباید نقش هنرمندانی چون آلن کاپرا