هر روز را که از تقویم ورق می زنیم، یک روز به روزهای عمرمان اضافه می شود و یک روز، کم. از میان روزهایی که به عمرمان اضافه و در عین حال کم می شوند، روزهایی هستند که نامی دارند و توضیحی همراه خودشان یدک می کشند؛ توضیحی که نشان می دهد فلان روز از سال، همه مردم ایران یا همه جهانیان برای مناسبتی جشن می گیرند یا سوگوار می شوند یا گروهی از اقشار جامعه و مسوولیت هایی را که در قبال شان دارند در خاطرشان مرور می کنند، اما امسال اتفاق عجیبی برای برخی تقویم های کشورمان افتاده است.

تقویم دم دست تان دارید؟ ببینید تقویم شما یادش هست که بیست و چهارم مهر روز جهانی نابینایان یا عصای سپید نام دارد یا 10 مهر روز جهانی سالمندان و 13 آذر روز جهانی معلولان است؟ خوش اقبالید اگر این روز در تقویم تان ثبت شده باشد چون امسال، این مناسبت ها از حافظه تقویم خیلی ها پاک شده است.

در چند روز گذشته، مسوولان مختلفی درباره غایب شدن این مناسبت ها از تقویم های کشور نظر داده اند از جمله مدیرکل توانمندسازی بهزیستی که به یکی از خبرگزاری ها گفته، پیگیر ماجراست و تازه متوجه شده که موسسه ژئوفیزیک برای کم کردن روزهای جهانی از تقویم اختیاری ندارد و مسوولیتش با شورای فرهنگ عمومی وابسته به ریاست جمهوری است و این شورا نیز تا همین لحظه که یادداشت مان را می خوانید برای حذف روزهای جهانی معلولان، سالمندان و نابینایان از سازمان بهزیستی نظرخواهی نکرده است.

او از رسانه ها کمک خواسته است تا بفهمند مسوول اصلی حذف این روزها، دقیقا کدام سازمان بوده و با چه هدفی آنها را از تقویم ها خط زده است، اما گذشته از این که دقیقا مشخص نیست چه کسی و چرا این روزها را از خاطره تقویم هایمان پاک کرده، مساله این است که حذف این مناسبت ها به تعبیر معلولان، نابینایان، سالمندان و مدافعان حقوق آنها، تلاشی برای فراموش کردن شان از سوی جامعه است و اگر این بی نام و نشانی روزهای جهانی در تقویم های کشورمان، در سال های آینده ادامه پیدا کند بعید نیست که نسل های ایرانی پس از ما هم به فراموشکاری تقویم های شان شوند و احترام به حق و حقوق گروه های خاص جامعه را نیاموزند چرا که نخستین حق این گروه ها داشتن روزهایی به نام خودشان در تقویم است که ما، امسال حذف شان کرده ایم.