روزگاری نه چندان دور اساس زندگی آدم ها سادگی بود و اگر کسی چیزی داشت که دیگران محروم از آن بودند به دنبال فخرفروشی نبود، بقیه هم به دنبال این نبودند که خودشان را به آب و آتش بزنند تا همانند او شوند. در واقع رنگ و بوی قناعت در زندگی همه افراد جاری بود و هر کسی به سهم خود حتی اندک قانع بود.

این روزها اما با ورود کالاهای مختلف خارجی به کشور و گرایش مردم به سمت تجملات و مصرف گرایی، بازار چشم و همچشمی داغ است. قناعت جای خود را به «کم نیاوردن ها» داده است. هر چند تا واژه چشم و همچشمی از زبان بیرون می آید همه ناخودآگاه به یاد لباس و خانه و ماشین می افتند و معتقدند که این پدیده بیشتر در بین زنان به چشم می خورد اما باید گفت در بین مردان و بخصوص در محیط های کاری آنها چشم و همچشمی با مفهوم رقابت عجین شده است.