از وقتی پسر جوان به روستای خودشان برگشته بود، انگار جور دیگری حرف می زد، سعی می کرد آرام تر صحبت کند و کلمات را کامل بیان کند و لب هایش را به میزان کمتری باز کند، می گفتند او شبیه شهری ها حرف می زند، قبلا وقتی نگاهش می کردند، با پوزخند از کنارش رد می شدند که «پسر رفت و برایمان شهری برگشت، دیگر حرف زدن خودمان هم یادش رفت.» اما بعدتر جوان ترها بیشتر سعی می کردند شبیه او حرف بزنند، بخصوص دخترهای روستا گاه و بی گاه از حرف زدن او تقلید می کردند تا این که دیگر «شهری» حرف زدن مد شد و هر کس تلاش می کرد در مقابل چشمان دیگران این گونه صحبت کند و رقابت برای آن بیشتر شد.