بوی مرگ و زندگی در هم پیچیده است، اضطراب خانواده ها و نذر و نیازشان به گوش می رسد و نفس های برخی بیماران به شماره افتاده است؛ اینها صحنه های واقعی است که اگر شما هم سری به بخش مراقبت های ویژه(ICU) در بیمارستان ها بزنید، به وضوح شاهد حساسیت ویژه این بخش درمانی خواهید بود.

بیشتر بیمارانی که به بخش مراقبت های ویژه منتقل می شوند، حادترین وضع ممکن را دارند و شاید به همین دلیل است که توقع داریم امکانات درمانی، حداقل در این بخش با چالش عمیقی روبه رو نباشد، اما رئیس انجمن مراقبت های ویژه ایران با اشاره به وجود 4000 تخت مراقبت های ویژه در بیمارستان های کشور، تصریح کرده است؛ «تعداد تخت های ICU در کشور کافی نبوده و باید به 20 هزار تخت افزایش یابد.»

یعنی جالب است درحالی که بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان ها، قلب یک مجموعه درمانی به حساب می آید که کوچک ترین نقص یا کمبود در آن، حکم بازی با جان بیمار در حال مرگ را دارد، اما نظام سلامت کشور طی سال ها نتوانسته است مشکل کمبود تخت مراقبت های ویژه را حل کند.

مطابق مصوبه های وزارت بهداشت، باید 10 درصد از کل تخت های بیمارستانی کشور به بخش مراقبت های ویژه اختصاص یابد، اما این مصوبه تاکنون شکل اجرایی به خود نگرفته است. حتی آمار کل فارغ التحصیلان رشته فلوشیپICU (متخصص مراقبت های ویژه) در کشور نیز رقم قابل تاملی است؛ به طوری که هم اکنون تعداد کل فارغ التحصیلان رشته فلوشیپ در سراسر کشور به زحمت به 75 نفر می رسد.

به هر حال، شاید کمبود امکانات بیمارستانی در یک بخش درمانی همچون بخش ارتوپدی به طور مستقیم به مرگ بیمار منجر نشود، اما کمبود امکانات، آن هم در بخش مراقبت های ویژه و نبود تخت خالی برای بیمار در حال مرگ، با هیچ سمینار و سخنرانی قابل توجیه نیست.