قرار است فردا (چهارشنبه) کارلوس کرش، سرمربی موزامبیکی پرتغالی تیم ملی از سفر دو هفته ای خود به اروپا برگردد و بعد از بازگشت علی کفاشیان از سفر مالزی با او در مورد برنامه آینده خود در تیم ملی به بحث و جمع بندی برسد.

هر چند به نظر می رسد خروج کرش از ایران آن هم بلافاصله بعد از باخت تیم ملی به ازبکستان به منظور فرار از فشار بی امان منتقدانش بوده است، ولی آنچه در سفر ماه های گذشته این مربی پرتغالی بیش از هر نکته دیگری خود را نشان داده است، رویکرد جدی او به جذب بازیکنان دورگه ایرانی غیرایرانی حاضر در لیگ های اروپایی بوده است. در همین راستا بود که اخیرا حتی فیفا هم اعلام کرده است کرش در سفرش به اروپا به دنبال متقاعد کردن دانیال داوری، دروازه بان تیم آلمانی اینتراخت برانشواد بوده است.

اما پرسشی که در اینجا مطرح می شود این که آیا فوتبال ایران که اکنون در خزان خود به سر می برد و طی روزها و هفته های اخیر، برگ ریزان نماینده های خود را در عرصه های آسیایی و جهانی شاهد بوده است، آیا تنها با جذب دروازه بان یک تیم درجه چندم آلمانی می تواند بر همه مشکلات خود غلبه کند و دست کم از شرایط دشوار خود در مقدماتی جام جهانی رهایی پیدا کرده و جواز صعود به برزیل 2014 را به دست آورد؟!

از آنجا که پاسخ این پرسش کاملاروشن به نظر می رسد و مشکلات عمیق و جدی فوتبال ما خیلی عریان تر از آن است که با چنین مانورهای کوچکی محو شود، باید مسئولان فوتبال ضمن پرهیز از محافظه گرایی ها و مسامحه کاری های همیشگی خود، با تغییراتی جدی و حساب شده، شوک مثبتی در جهت تحول و ارتقای بهره وری عناصر حیاتی تیم ملی به وجود آورند تا بر اثر تغییر فضا، نماد مورد علاقه میلیون ها ایرانی (تیم ملی فوتبال) را از بیراهه به مسیر موفقیت برگردانند.

فرصت شش ماهه باقی مانده تا بازی سخت و حساس با قطر، زمان مناسبی برای ایجاد چنین تحولی است به شرط آن که از همین فردا و در نخستین روز بازگشت کرش، مسیر اشتباه خود را بدرستی عوض کنیم.

گروه ورزش