پول نیست لیگ ژیمناستیک تعطیل می شود، پول نیست بدهی های فدراسیون کشتی سربه فلک می رسد، پول نیست بسیاری از مربیان خارجی شاغل در تیم های ملی رشته های مختلف به خانه هایشان برمی گردند و البته بسیاری از اردوهای تدارکاتی و اعزام های خارجی لغو می شود، اما در همین بی پولی که وزیر ورزش را مجاب می کند با ارسال نامه به فدراسیون های ورزشی، آنها را از کسر 55 درصد بودجه سال جاری شان مطلع کند، حساب فوتبال با سایر رشته ها جداست.

اینجا (در فوتبال) آنقدر پول هست که حساب و کتابی ندارد؛ نمونه اش همین فصل سه هفته ای نقل و انتقالات. بعد از امضای کلی قرارداد میلیاردی در ابتدای فصل، در تعطیلات نیم فصل، باز هم شاهد جابه جایی های فراوان در تیم ها هستیم. جابه جایی هایی که سود اصلی اش را دلال ها و واسطه ها می برند تا خود فوتبال، باشگاه ها و لیگ برتر.

با مروری بر فهرست مازاد تیم ها به اسم هایی چون میثم حسینی و امین منوچهری (استقلال)، جواد کاظمیان و مهرزاد معدنچی (پرسپولیس)، میلاد زنیدپور و حسین اشجاری (سپاهان)، حسین کعبی (راه آهن) و خیلی های دیگر برمی خوریم که اول فصل با رقم هایی بالاتر از سقف قرارداد با تیم های خود قرارداد امضا کردند، اما بعد از یک نیم فصل آنقدر ناکارآمد بودند که مجبور شدند ساکشان را برای حضور در دیگر تیم ها ببندند.

البته فصل نقل و انتقالات زمستانی در همه جای دنیا وجود دارد، اما در هیچ کجای دنیا نمی بینیم که بیش از 80 بازیکن در کمتر از 20 روز بین تیم ها جابه جا شود. آیا همه این نقل و انتقال ها در راستای بهبود کیفی تیم ها بوده است؟ جالب آن که هیچ کس هم نمی پرسد خروجی این همه ولخرجی و ریخت و پاش چیست؟

فوتبال باشگاهی ما آن قدر بی کیفیت و سرد شده که تماشاگر حتی پرداخت هزار یا 2000 تومان پول را برای خرید بلیت بازی هایش زیاد می داند.

اما در نقطه مقابل مدیران فوتبال فعلاروی نوار ولخرجی حرکت می کنند و هیچ توجهی هم به اوضاع اقتصای کشور ندارند.