خود استقلالی ها هم شوکه شده بودند و باورش برایشان سخت که در ورزشگاه کوچک دورود، حتی یک بی نزاکتی و حرف زشت نیز از زبان تماشاگران غیور لر نشنیده اند. این در شرایطی بود که پیش از این بازی، جاروجنجال زیادی برپا شده بود که شاید امنیت لازم برای انجام بازی استقلال و گهر در چارچوب جام حذفی وجود نداشته باشد، اما شهروندان دورودی نشان دادند که اگر امکانات زیاد و استانداردی برای میزبانی مسابقه های مهم فوتبال ندارند، اما دل صاف و بامحبتی دارند و حاضر نیستند به هیچ وجه برای یک برد و باخت ساده، از ارزش های فرهنگی و اخلاقی عبور کنند.

لرهای همیشه قهرمان، دیروز با این که تیم شهرشان را در برابر استقلال بازنده دیدند، اما در پایان یکصدا دو تیم را تشویق کردند تا مربیان و بازیکنان استقلال در پایان بازی لب به تمجید و ستایش از این حرکت ارزنده و آموزنده تماشاگران لرستانی بگشایند. این در شرایطی است که اکنون مدت هاست از ناهنجاری های فرهنگی در محیط ورزشگاه ها نالیده ایم و نتوانسته ایم نسخه ای شفابخش برای آن بپیچیم، اما دیروز رفتاری که دورودی ها از خود نشان دادند ثابت کرد آنقدر نیز مساله پیچیده نیست که نخواهیم برای آن راه حلی بیابیم. کافی است ورای نتیجه و نتیجه گرایی به فوتبال نگریست و زیبایی ها را در آن مورد توجه قرار داد.

صرف نظر از فرهنگ بالای مردم خطه لرستان و مهمان نوازی آنها که بر کسی پوشیده نیست و به خاطر میزبانی خوب دیروز باید به آنها احسنت گفت، جا دارد مسئولان این شهر و استان که هیچ گاه وعده هایشان برای ساخت استادیومی در خور رقابت های لیگ برتر محقق نشده به خود آمده و موانع قانونی میزبانی گهر را مرتفع کنند؛ موانعی که به خاطر استانداردهای مد نظر کنفدراسیون فوتبال آسیا، فدراسیون فوتبال کشورمان نمی تواند بر آنها چشم بپوشد.

اما مردم این دیار هم حق دارند مثل همه جای ایران و همه تیم های لیگ برتری از تیم شهر و دیار خود در رقابت های لیگ حمایت کنند، چه بسا اگر چنین امکانی فراهم بود، دست کم گهر در قعر جدول رده بندی قرار نداشت و در عطش حمایت تماشاگرانش نمی سوخت. به واقع اگر گهر امروز کاندیدای نخست سقوط به لیگ دسته اول است، در کنار همه مسائل فنی، چوب حمایت نکردن مسئولان و بی بهره بودن از حضور تماشاگرانش را می خورد.