حالا94 سال از آن چهارشنبه گذشته است. سوم برج جدی بود که چند مامور اداره سجل احوال با دفترهای کاهی بزرگ و قلم و دوات رفتند تا محله سنگلج که سجل فاطمه ایرانی، نورچشمی حاج محمدتقی عطار را ثبت کنند؛ سجلی که نمره یک بود و شد نخستین سند سجلی ایران.

فاطمه امروز، یک مشت خاک شده با استخوان هایی شکننده کنارهم، آرمیده زیر سنگی سیاه که حکاکی اش حتی با گذر زمان محو شده است. شناسنامه او اما تازه و تمیز در گنجینه اسناد هویتی سازمان ثبت احوال باقی مانده است تا یکی از 1500 سند ارزشمندی باشد که این سازمان آنها را از میان 120 میلیون سند ثبت شده ایران در یک قرن اخیر، گلچین کرده است.