فوتبال ایران به بزرگ و کوچک رحم نمی کند، یعنی هیچ کس را برای همیشه آن بالانگه نمی دارد. به تعریف و تمجیدهایش نیز نباید چندان اعتنا کرد، چون یک شکست و ناکامی کافی است تا در این فوتبال همه به یک چشم دیده شده و مورد عنایت تماشاگران قرار گیرند.

به سخنی دیگر فوتبال ایران چه در عرصه ملی و چه باشگاهی با یک کشمش گرمی اش می شود و با یک غوره سردی، تا ندانیم در کجای فوتبال آسیا قرار داریم. همین هفته پیش بود که با پیروزی استقلال بر الهلال در ریاض، کلی ذوق زده شدیم و لب به تعریف و تمجید از استقلال و امیر قلعه نویی گشودیم، اما در بازی برگشت که نتیجه دیگری رقم خورد، همین امیر قلعه نویی شد بدترین آدم استقلالی، تا تماشاگران از روی سکوها او را مورد لطف خود قرار داده و فرهاد مجیدی را به رخ وی بکشند.