از پله های خاموش پله برقی به سختی بالامی رفت و هر دو پله یکی می ایستاد تا نفسی تازه کند و باز به صعودش ادامه می دهد. دستش را تکیه می داد به کناره بالایی پله برقی و خودش را بالامی کشید. یک لحظه که ایستاد نفس تازه کند مرا پشت سرش دید که دارم از پله های خاموش می کشم بالاو گفت: بیا برو دخترم پشت سرمن واینستا، من لاک پشتی باید برم بالاتو ماشالاجوونی سه تا پله یکی می ری. گفتم: نه راحت باشین. عجله ندارم. گفت: نمی دونم این همه پله برقی گذاشتن تو محله ها همهشون چرا خرابن؟ مال یکی، دو روزم نیست ها! حالاچند ماهه که من می آم سوار این وی آ پی! تی ار بی چی بود؟ همین اتوبوس تندروا بشم، برم خونه دخترم این پله