شماری از تحسین شده ترین داستان های بورخس را انگاره یی واحد شکل داده: حافظه یی غیرشخصی یا به تعبیر احتمالامرجح او، حافظه یی الوهی. نمود این انگاره و عینیت یابی اش در هر یک از این داستان ها، البته، به طریقی ویژه و متفاوت با سایر آثار انجام گرفته –که هنر نویسنده را می رساند.در داستان «کتابخانه بابل»، خود کتابخانه تبلور مکانی آن حافظه بی انتهاست، کتابخانه یی لایزال که دربردارنده تمام آثار نوشته شده و نیز، تمام آثاری است که سرانجام، روزی نوشته خواهند شد و در «الف»، داستان مشهور دیگری از او، نقطه یی به همین نام، واقع در زیرزمین خانه