حتی...!

آسوده نبود

حتی به وقت شکستن اش

آشوب دلش به صحنه بود و

خاطرش

پس پشت همه نگفته هایش

هرچه بود

زندگی اش به دیدن و

تصویر مردمی چند

متن زندانی خودش می بود

شورشگری صبور

سنگین

تنهایی روزگارش را

بر دوش می کشید