مستمسک قرار دادن قصه ها، اسطوره ها و افسانه ها در آثار سینمایی و نمایشی ترفند و شیوه یی است که ضمن داشتن جاذبه های دراماتیک و هنری محملی نیز برای بیان دیدگاه های انتقادی هنرمندان است. آنچنان که بیضایی در برخی از آثارش نگرش نو به اسطوره ها کرده است یا مانی حقیقی در پذیرایی ساده به زیبایی اثری انتقادی خلق کرده است یا حتی شرک 3 (در نقد سیندرلاو الگوهای نامناسب گذشته برای کودکان و نوجوانان) در این شیوه به خوبی و خلاقانه آثاری آفریده اند، بدون آنکه در بیان و بازگویی دردهای سیاسی و انتقادات اجتماعی، هنرنمایش و اثر هنری دچار ضعف کیفی یا دراماتیک شود. اما تهرانی در سیندرلای خود چنان غرق در گفتن برخی