امروز (پنجشنبه 22اسفند 1392) با سفیر ایتالیا در تهران دیدار و گفت وگو داشتم که خبر رسمی آن طبعا منتشر می شود. ما با ایتالیا روابط اقتصادی مهمی در حد سالانه هفت میلیارد یورو داشته ایم که بر اثر تحریم ها و فشارهای امریکا به حدود یک میلیارد یورو رسیده است. آنچه امروز می خواستم بگویم این است که یک روی تحریم، فشار به جمهوری اسلامی ایران است و روی دیگر آن فشاری است که به شرکای تجاری ایران وارد می شود. بالاخره بر اثر این فشارها حجم مبادلات تجاری دو کشور طی این سال های رکود اقتصادی اروپا، از هفت به یک رسیده است و طبعا درحوزه اشتغال و درآمد ملی و... برای آنها مشکل ایجاد کرده است. نکته جالبی که امروز توجهم را جلب کرد این بود که آقای سفیر در طول دیدار بارها از شرکت ها و موسسات ایتالیایی و نقش مناسبی که در مرحله نوین همکاری های بین دو کشور می توانند داشته باشند صحبت به میان آورد. به نظر من این تلاش آقای سفیر به معنی استفاده از دیپلماسی در حوزه اقتصادی است که در اصول و سیاست های اقتصاد مقاومتی به حق به آن اشاره شده است. در سابقه کاری ایشان هم دیدم که در شروع کارش (سال 1366)، عنوان دبیر اول بازرگانی سفارت ایتالیا در تهران را داشته است و شاید تسلطش به مسائل فنی و اقتصادی، بی ارتباط به تجربیات گذشته اش نباشد. جای آن دارد که سفرای ما هم در حمایت از شرکت های ایرانی و حضورشان در کشورهای مختلف جهان بدون رودربایستی باشند و با تمام توان در معرفی شرکت های ایرانی و حمایت از آنها در توسعه صادرات کشور، سنگ تمام بگذارند. به امید روزی که روابط سیاسی و بین المللی ما بتواند نقش مهم خود در توسعه اقتصادی را باز یابد. هم اکنون خبر دادند که هواپیمای جناب آقای دکتر روحانی هم یک ساعتی است که از عمان به سمت تهران حرکت کرده و من باید کم کم آماده شوم که برای استقبال رسمی از ایشان به فرودگاه بروم.