بحث بالاگرفته است. کسی می گوید: «باید گرفت. حقمونه.» اما طرف مقابل جواب می دهد: «حق چیه؟ بذار بشه خرج بهداشت. لازم نداریم که!» دوباره جواب می دهد: «چه خوش خیالی. خرج بهداشت؟ خرج بهداشت کی؟» و پوف کنان می رود. تصورش می کنم که سری هم از روی تاسف تکان می دهد که ای بابا دلت خوش است! تلویزیون را روشن می کند. به محض روشن شدن، زیرنویس را با صدای بلند می خواند. می گوید: «ای بابا. کلافه مون کردن. آقا ما می گیریم. تا تهشم می گیریم. همینی که هست.» تلویزیون را خاموش می کند و از جایش بلند می شود. همان موقع از اتاق بیرون می روم. می گوید: «توام موافقی بگیریم.» می دانم