همیشه داستان های ما از آنجا شروع می شد که صبح سپیده می زد و کهن الگو و اسلوب داستان نویسی مان در گذر روز شکل می گرفت و هسته مرکزی شروع مان صبح شدن و باز کردن چشم مان و رخوت و نکبت بلند شدن از خواب بود اما دیروز تفاوت بزرگی با روزهای دیگر داشت. بساط همیشگی یک جلد کتاب و یک جلد مجله قدیمی برای تورق قبل از خواب را آماده کرده بودم و منتظر بودم که بادام زمینی های روی میزم تمام بشود و سه دقیقه آخر فیلم مزخرف موجود را هم ببینم تا به تورق و خواب عمیق برسم که ناگهان باد سردی تمام پشتم را فرا گرفت و احساس کردم که شبحی به سرعت از پشتم عبور کرده. گردن کج کردمو به پستم نگاهی انداختم اما هیچ سند یا مدرک موجودی