شش ماه از آنچه که امروز به توافق ژنو موسوم است می گذرد، که یک دوم، یک سال مالی در ایران محسوب می شود. ملت ما از آنچه که پشت درهای بسته بین آقایان ظریف، عراقچی، تخت روانچی با جان کری، اشتون و وندی شرمن گذشته خبر ندارند و با طبقه بندی کردن موضوعات از سوی وزیر امورخارجه فی الواقع آنها به غیرواقعی بودن شعار دانستن حق مردم است که روزگاری ورد زبان مدعیان اصلاحات این موتلفین دولت اعتدال بود، پی بردند.

اکنون پرسش از دولت اعتدال بماهو وزیر امور اقتصادی و بانک مرکزی این است که آیا آنچه را که در تبلیغات به عنوان بزرگ ترین توافق قرن از آن یاد می شود و ابعاد غیرمحرمانه آن به صورت قطره چکانی برملامی گردد و گفته شده در اجرای این توافق در طی چند قسط 5/7 میلیارد دلار از حساب ارزی ما آزاد شده است، محقق شده است یا نه؟