روابط ایران و عراق پس از سقوط صدام همواره رو به گسترش بوده است. برخورداری از اکثریت شیعه، عوامل مذهبی، اثبات حسن نیت و کمک های جمهوری اسلامی ایران و نتیجه بخش نبودن اقدامات برخی کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای برای برهم زدن این رابطه موجب شده است مقامات عراقی بیش از پیش به تهران به عنوان یک شریک استراتژیک نگاه کنند.

همسایه غربی ایران دارای جامعه ای است که هنوز گرایش های قومیتی و مذهبی در آن نقش تعیین کننده ای دارد. توجه ایران به این مساله در اجرای سیاست های بین المللی خود باعث اعتماد بیشتر این گروه ها شده است، هرچند نسبت این اعتماد میان گروه های مختلف عراقی متفاوت است. بازخوانی رفتار ایران