مردم خسته شده اند ازاین همه دو رنگی و حرف های ضد و نقیض. ازاین همه حرف نادرست زدن و تقصیر را گردن دیگران انداختن. چه وزارت ورزش باشد و چه فدراسیون فوتبال. بالاخره تکلیف مردم با این فوتبال چیست؟ چرا باید به خاطر تمدید کردن یا جدا شدن یک سرمربی این همه حرف ضد و نقیض و غیر واقعی بشنوند و بازهم دلخوش باشند به این فوتبال سیاسی!تیم ملی ایران نزدیک به 40 سال است که قهرمان آسیا نشده، سالهاست تا نیمه نهایی جام ملت های آسیا هم نرفته. نه تیم ملی، که تیم های باشگاهی ما هم سالهاست رنگ قهرمانی در آسیا را ندیده اند. تیم امید هم همین تعداد سال است که نتوانسته به المپیک برود. جوانان و نوجوانان هم وضعیتی بهتر از اینها ندارند. اوضاع باشگاه ها هم که دیگر تعریف کردنی نیست. همه تا خرخره زیر بار قرض و بدهی هستند. چه باشگاه های به اصطلاح دولتی و چه باشگاه های نیمه خصوصی اش!با این وضعیت فوتبال آشفته حالاسالهاست که سایه سیاسیون هم بر سر این رشته پرطرفدار گسترده شده و هر روز هم دارد پررنگ تر می شود. یکی که می رود و دیگری می آید فریاد می زند که ما دخالتی در امور فوتبال و فدراسیون ها نخواهیم داشت. اما این تنها صدای فریاد آنهاست، آنچه پشت پرده اتفاق می افتد دخالت مستقیم آنها در همه امور فدراسیون ها از صفر تا صد است. دلیل شان هم کاملامشخص و شاید هم به حق باشد؛ ما پول ورزش را می دهیم بنابراین باید دخالت کنیم!