متاسفانه در کشور ما هیچ شناختی نسبت به تئاتر عروسکی وجود ندارد و این هنر کمتر شناخته شده است به همین دلیل هم کمتر به آن می پردازند. امیدوارم برای برگزاری جشنواره در سال های آتی برنامه ریزی بلندمدت شود. بودجه تنها مشکل تئاتر عروسکی نیست و مهم ترین مشکل عدم شناخت از سوی مسوولان و مردم است.

نمایش عروسکی تنها برای کودکان نیست و نباید منحصر به رده سنی کودک باشد. در کشورهای دیگر آنقدر شناخت نسبت به این هنر وجود دارد که مردم و مدیران هنری از پتانسیل نمایش عروسکی به خوبی استفاده می کنند. به نظرم نخستین قدم برای نجات این هنر شناختن کافی آن توسط مدیران و مردم است در غیر این صورت همین طور مهجور باقی می ماند. در همه جای دنیا با هنرمند عروسکی مانند کارگردان تئاتر رفتار می کنند و حتی ارزش و احترام بیشتری هم قایل هستند اما در کشور ما نه تنها این طور نیست حتی خانه یا موزه مناسبی هم برای نگهداری عروسک های تئاترمان نداریم.

باید به این هنر بها داده شود و برای آن ارزش قایل باشیم اما متاسفانه در دانشگاه های هنر و مرتبط با تئاتر نیز بخش نمایش عروسکی جدی گرفته نمی شود. تا زمانی که برای این هنر ارزش قایل نباشیم، مهجور باقی خواهد ماند. جشنواره عروسکی 15 دوره است که برگزار می شود، در برگزاری جشنواره پیشرفت کرده ایم اما حرکت مان لاک پشتی بوده و نیاز به همت بیشتری از سوی مسوولان دارد. جشنواره نمایش عروسکی در سال های گذشته از عدم برنامه ریزی لطمه خورده است و باید به گونه یی باشد که این جشنواره بتواند برنامه های بلندمدت نیز داشته باشد.