سرمایه گذاری در احیا و بهره برداری از اماکن تاریخی ماهیتی میان مدت دارد. به گزارش «دنیای اقتصاد» به نقل از روابط عمومی صندوق احیاء بناهای تاریخی، مدیرعامل این صندوق با بیان این مطلب افزود: احیای اماکن تاریخی که در مفهوم بین المللی یکی از مهم ترین راهکارهای حفاظت پایدار و ارتقای سطح بهره برداری متناسب از اماکن تاریخی است، ماهیتی میان مدت دارد. به این معنی که زمان قابل توجهی از احداث هر بنای تاریخی می گذرد و نقش و جایگاه عملیات اجرایی مرمت و احیا در هر بنا به مانند تیمار کردن یک بیمار است. با همان دقت و کیفیت و این تیمار کردن ماهیتی مداوم داشته و هیچ گاه متوقف نخواهد شد.

ایروانی با اشاره به اهمیت دوره های زمانی بازنگری کالبدی در اماکن تاریخی افزود: هر بنای تاریخی که به بهره برداری متناسب می رسد و کارکردی مناسب در آن ایجاد می شود، در دوره های مختلف و بر اساس عوامل موثر طبیعی و کاربری، نیازمند بازنگری جامع کالبدی خواهد بود. ممکن است این دوره 10ساله، 15 ساله یا 20 ساله باشد و بدون شک شرط بقا و حفظ اصالت آن، عملیات تکمیلی یا استحکام بخشی کالبدی و صرف هزینه مجدد در آن خواهد بود.

وی خاطرنشان کرد: از این رو در برنامه ریزی واگذاری حق بهره برداری اماکن تاریخی و فرهنگی دولتی با مشارکت سرمایه گذاری بخش غیر دولتی و خصوصی، مدت زمان قرارداد علاوه بر تبعیت از شرایط اقتصادی و دوره های بازگشت متحرک سرمایه، تابع زمانبندی ادواری بازنگری کالبدی و انجام عملیات تکمیلی مرمت و حفاظت در ابعاد مختلف است و قراردادهای طولانی مدت از منظر حفاظت پایدار از اماکن تاریخی از یکسو و از منظر سرمایه گذاری ادواری و مجدد مردود بوده و به صلاح بناهای تاریخی و سرمایه گذاران نخواهد بود.