جام جم- می گویند در اصالت دروغگویی آدم ها و استثنا بودن راستگویی همین بس که برای دروغ گفتن هزار و یک دلیل وجود دارد و برای راست گفتن، تنها یک دلیل؛ که آن یک دلیل را هم جز افرادی معدود ندارند: ایمان به راستگویی.

حال وقتی مصداق دروغگویی، تظاهر به مساله ای نه چندان موجه و ارزشمند همچون اشرافیت باشد، استثنای این قاعده یعنی ایمان به راستگویی در قالب این ویژگی اخلاقی بخصوص آشکار خواهد شد: پرهیز از هرگونه تظاهر اعم از اظهار به فقر یا اظهار به اشرافیت. یعنی همانی باشیم که هستیم. نه زهد بفروشیم و نه تجمل بخریم. نه نسبت به آنچه داریم مفتخر باشیم و نه نسبت به آنچه نداریم شرمسار. شاکر باشیم و اگر سودایی می خواهیم در سر داشته باشیم معطوف به امور مهم تری باشد که به انسانیت مربوط است، نه به رفاه و دنیاطلبی.