شاید نشود کسی را پیدا کرد که از خبر بیمه شدن 98 درصد مردم ایران ناراحت باشد. این خبر خوش را دیروز مدیر عامل سازمان بیمه سلامت اعلام کرد و به ایسنا توضیح داد که در طرح بیمه سلامت هم حدود شش میلیون و 500 هزار نفر دفترچه درمانی دریافت کرده اند.

این بیمه ای که انوشیروان محسنی بند پی از آن صحبت کرده است، در زمره همان بیمه های پایه ای است که دفترچه های درمانی آن در اغلب خانه ها وجود دارد.

با وجود ادامه داشتن ثبت نام های بیمه پایه، می شود این گونه برداشت کرد که آن 2 درصدی هم که همچنان بیمه پایه ندارند، یا از رایگان بودن ثبت نام بیمه پایه درمانی خبر ندارند یا اصلابرایشان مهم نیست که بیمه درمانی داشته باشند. اما نکته مهمی که این وسط وجود دارد این است که کیفیت بیمه های پایه به اندازه کمیت آنها رشد نکرده است.

یعنی در حالی که وزارتخانه های رفاه و بهداشت در راستای طرح تحول سلامت تلاش کرده اند که همه مردم را تحت پوشش بیمه های پایه قرار دهند اما این اقدام مثبت بتنهایی نمی تواند بار هزینه های درمانی را از دوش مردم بردارد.

مثلاهمین الان اگر با دفترچه بیمه های پایه ای که در اختیار داریم به داروخانه ها مراجعه کنیم، اختلاف قیمت چندانی بین داشتن یا نداشتن دفترچه وجود ندارد و همچنین در بسیاری از درمان های تخصصی، دندانپزشکی، جراحی ها، آزمایش و عکسبرداری های پزشکی، عملادفترچه بیمه های پایه، کاربردی ندارد و در بسیاری از اوقات، داشتن و نداشتنش فرق چندانی به حال بیمار ندارد.

به همین دلیل است که می گوییم حالاکه وزارت بهداشت و بیمه ها آستین بالازده اند و به فکر بیمه همگانی افتاده اند، بهتر است در کنار افزایش کمی این بیمه ها، به حال کیفیت این بیمه های پایه و افزایش خدمات تحت پوشش آن هم فکری بکنند تا واقعا بشود به آن عنوان دفترچه بیمه اطلاق کرد.