گفت و گوهای هسته ای در حالی در وین و با حضور دیپلمات های ارشد کشورهای 1+5 با طرف ایرانی برگزار می شود که بیراه نیست گفته شود جهان در انتظار حصول توافق بین طرفین است. امضای توافق نهایی فواید محسوس و چشمگیری برای هر دو طرف در پی خواهد داشت. مشخصا اگر مذاکرات منجر به توافق شود این اتفاقات حادث می شود:

1- فعالیت های هسته ای صلح آمیز ایران در یک محیط آرام می تواند به رشد خود ادامه دهد؛ یعنی موفقیت مذاکرات می تواند سایه سنگین تهدیدها و تحریم ها را از روی این صنعت بردارد.

2- براساس اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی و مفاد ان پی تی، جامعه بین المللی موظف می شود نه تنها مانعی بر سر راه فعالیت های ایران ایجاد نکند بلکه متعهد است که به تقویت این مسیر کمک کند.

3- یک محیط آرام و سازنده در عرصه روابط بین الملل برای نظام جمهوری اسلامی ایران فراهم می شود که در سایه آن فرصت های مختلف سیاسی و اقتصادی نصیب ایران می شود.

4- بعد از حصول به توافق هسته ای، روابط تنش آلود و گاها خصومت آمیز برخی کشورهای غربی با جمهوری اسلامی به سمت تعادل و تعامل پیش می رود و انرژی هایی که از سوی هر دو طرف صرف تقابل می شد، در مسیر تازه ای قرار می گیرد.

5- موفقیت مذاکرات برای خود غربی ها بسیار مفید است. آنها از یک طرف می توانند از ظرفیت های داخلی ایران استفاده کنند و از سویی دیگر می توانند از پتانسیل های جمهوری اسلامی ایران در راه ثبات بخشی به منطقه و کاهش یا رفع تنش ها و ناآرامی های موجود بهره ببرند.

نکته حائز اهمیت دیگر اینکه نباید فراموش شود تیم مذاکره کننده هسته ای ایران در چارچوب اصول ترسیم شده توسط شورای عالی امنیت ملی عمل می کند. بنابر این اگر موفقیتی حاصل شود در این چارچوب خواهد بود و اگر مذاکرات به نتیجه رضایت بخشی هم نرسد باز عملکرد تیم مذاکره کننده ایران در همین چارچوب خواهد بود. بنابر این نتیجه گفت و گوها هر چه باشد به مفهوم شکست تیم دیپلماسی ایران نیست.