مذاکرات جاری در وین، پایان ماراتنی است که فقط دور اخیر آن یک سال طول کشیده است. مذاکراتی که یک چالش «هسته ای» 11 ساله و یک چالش «سیاسی» 35 ساله را در پیشینه خود دارد. به عبارت واضح تر همه حساسیت های 35 سال گذشته بر این مذاکرات سنگینی کرده و توافق را سخت می کند. اما در عین حال یک آزمون جدی برای سیاستمدارانی است که از یک طرف در ایران مذاکرات را مدیریت می کنند و از طرف دیگر مذاکره کنندگانی که مطالبات 1+5 را نمایندگی می کنند. حساسیت این مرحله از مذاکرات بدان جهت است که طرفین می دانند سه راه حل بیشتر پیش روی خود ندارند. این مذاکرات یا به «بن بست» می رسد یا بار دیگر «تمدید» می شود یا «توافق» حاصل