ارائه زیرساخت های توریستی و وسایل حمل ونقل مطمئن، راحت و اقتصادی، عاملی کلیدی در موفقیت گردشگری به حساب می آید؛ با این وجود به اندازه کافی به ارائه زیرساخت های مناسب برای استفاده افراد معلول، خردسالان یا افراد مسن توجه نمی شود که این امر مانع انجام سفر این قسمت مهم از بازار گردشگری می شود.

از زمانی که در مجمع عمومی سال 1991 اولین توصیه ها به کشورها درخصوص ترویج گردشگری قابل استفاده برای همه ارائه شد، سازمان جهانی گردشگری به این موضوع توجه نشان می دهد و در سال 2005 در این راهکارها تجدیدنظرهایی هم صورت داد. با تصویب کنوانسیون ملل متحد درباره حقوق افراد دارای معلولیت در سال 2007، توجهات بیشتری به سمت تعهدات بخش گردشگری جلب شد تا این اطمینان حاصل شود که افراد دارای معلولیت نیز طبق حق خود به اندازه بقیه شهروندان می توانند از اوقات فراغت، ورزش و سفر لذت ببرند.