در مجسمه‎سازی، من به این فکر کردم که با استفاده و وام‎گرفتن از فرم‎های هندسی، مجسمه هایم را درست کنم، برای مثال فرمی که از نقطه نظر ماده بیش از همه به من جواب داده، کره بود، زیرا «کره» نمایانگر زمین است. بنابراین در این مورد یک شباهت شناخته شده وجود دارد. کره فرمی دایره ای است که می تواند رشد کند و به سمت بیرون بیاید. من برعکس به این فکر کردم که برای فهمیدن اینکه چه چیزی ممکن است داخل آن وجود داشته باشد، به درون آن وارد شوم. اینطور بوده که دیگر کره ای کاملاگرد شکل نگرفت. بلکه کره‎ای جویده شده پدیدار شد. در واقع به یک نقشه جهان جویده شده فکر می کردم که وارد خود کره می ‎شود و به نظرم آمد که می توان باز هم سفری پیچیده تر آغاز کرد.چون پوسته کروی، صیقلی و خیلی زیبا منعکس‎کننده، نتیجه زیباتری را با مداخله‎ای که من با کندن انجام دادم، به وجود آورد. وقتی که از سطح کره من عبور می کنید و روی سطح صیقلی سر می خورید، به بخشی می ‎رسید که آن قسمت جویده شده قرار دارد؛ از آنجا می ‎توان شروع به داخل شدن کرد.در این شرایط هرکسی چه کار می کند؟ شروع به فهمیدن این موضوع می کند که در کجای این جویدگی که من ایجاد کرده‎ام می ‎تواند خود را وفق دهد و اینجاست که احتیاج دارد محلی را برای سکونت بیابد. این یک موقعیت خیلی پیچیده مربوط به اعماق وجود انسان است. همین!»