سی وسومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر از روز چهارشنبه کم فروغ تر از دوره های قبل کار خودش را آغاز کرد؛ جشنواره ای که تازه همزمان با روز افتتاحیه بنر ها و پوسترهایش را در محدوده کوچک تئاتر شهر افراشت.

به گزارش تسنیم، سی وسومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر این روزها در گستره کوچک خودش دوباره برگزار شده است. جشنواره ای که امسال شهرستان ها نیز از آن بی بهره مانده اند یا شاید هنوز منتظر هستند تا اجراهایی از این جشنواره را در سالن ها و خیابان های شهرشان ببینند.

تئاتر فجر در سی وسومین دوره خود عقبگردی را تجربه کرد که هم خوب و هم بد بود. خوب به این جهت که مدیران متوجه شدند با شعار دادن و تغییر مدیران کارآمد، نمی توان تئاتر شهر را به جشنواره رساند، نمی توان تئاتر را به شهرستان ها برد، نمی توان وضع تئاتر خیابانی را درست کرد و... شاید اگر نگاه های سیاسی طی یک سال گذشته باعث حذف برخی مدیران تئاتر کشور نمی شد، این روزها حداقل لبخندی بر لبان مردم و هنرمندان در برگزاری جشنواره تئاترفجر می نشست.

شاید چند روز دیگر مردم تهران نیز متوجه شوند که در شهر شلوغ و پر از هیاهویشان جشنواره ای به نام تئاتر فجر برگزار می شود. هر چقدر معاونت سینمایی ارشاد سعی در بزرگ کردن و مردمی تر کردن جشنواره فیلم فجر (حداقل در فضای تبلیغاتی) دارد، معاونت هنری وزارت ارشاد دور خودش حصاری کشیده و نتیجه اش هم این می شود که مردم اصلااز برگزاری جشنواره مهم تئاتر فجر خبری ندارند که بخواهند واردش شوند. اصولاچنین برنامه هایی با گستره به اصطلاح بین المللی، تبلیغاتی را با خود همراه دارد که حداقل دو روز پیش از برگزاری اولین برنامه نمایان است، اما امسال درحالی که نمایش های خیابانی شروع شده بود، تازه بیلبورد اصلی تئاتر شهر داشت تغییر می کرد و فضای جلوی مجموعه شسته می شد.

تئاتر فجر آرام و بی صدا آغاز شد و تا ده روز ادامه دارد و دوباره روز از نو و روزی از نو. در این میان به گفته بسیاری از هنرمندان فعال تئاتر برخی که در ابتدا به عنوان نماینده هنرمندان تئاتر مطرح می شدند و در مراسم مختلف در برابر مقامات سخن می گفتند، سکوت کرده اند تا شاید دوباره شرایط برای کار کردن خودشان فراهم شود تا دوباره بگویند چقدر تئاتر خوب است.