«کنستانتین تسیلکوفسکی» روسی را به عنوان پدر علوم موشکی می شناسند. وی اولین کسی بود که اصول راکت های پیشران مایع را در کتابی با عنوان «تحقیق و بررسی پیرامون فضای بین سیاره ای با استفاده از وسایل عکس العملی»، در سال 1896 مطرح کرد. سال ها بعد و برپایه همین تئوری ها، «رابرت گودارد» آمریکایی، در 16مارس 1926، برای اولین بار یک راکت سوخت مایع را آزمایش کرد که توانست طی 2/5ثانیه پرواز، حدود 12متر از زمین بلند شود. موشک «وی2» (که ارتش آلمان در جنگ جهانی دوم از آن بسیار استفاده کرد)، اولین نمونه عملیاتی و کاربردی یک راکت پیشران مایع به عنوان موتور یک موشک بود. سوخت این راکت ساده، الکل و ماده اکسیدکننده