برخی از آثار غلامحسین ساعدی بعد از سال ها در نشر نگاه منتشر شده. «آی بی کلاه، آی باکلاه» از مشهوترین آثار نمایشی ساعدی است و فضای کلی و مشترک آثار او در این نمایشنامه هم وجود دارد. اگرچه این نمایشنامه تماما در شهر می گذرد، اما شهری که ساعدی در این نمایشنامه تصویر کرده با فضاهای روستایی آثار او از حیث وجود وهم و فقر و تنگدستی مشابهت دارد. نمایشنامه در همان توصیف صحنه اولیه اش فضاهای کلی آثار ساعدی را به یاد می آورد: «محله ای نوساز در حاشیه شهر. صحنه، محوطه ایست که از تلاقی چند کوچه به وجود آمده. خانه ها همه تازه ساز است و خوش نما. طرف راست صحنه خانه ای است متروک و قدیمی با دروپیکر زمخت و دیوارهای