سوم شعبان سرآغاز فصلی جدید در تاریخ است که بشریت به آن نیازمند بود. در این روز مولودی متولد شد که روح حماسه را به تمامه متجلی ساخت و با منطق شهادت شعله ای از عشق به عدالت و آزادی را در جان ها برافروخت؛ شعله ای که هرگز جانب خاموشی نگرفته و نخواهد گرفت. اباعبدالله الحسین(ع) همان جوهره و تفسیر عشق که معرف روح باعظمتی است که شجاعانه سخن حق را بیان و قهرمانانه از آن دفاع نمود. میلاد حسین بن علی(ع) بعثت دوباره ای است که همواره یاد و نامش به مقابله با تاریکی جهل، شقاوت ظلم و پیچیدگی های ریا و تزویر می شتابد و خون سرخش در رگ ایمان و ایثار جاری است. سوم شعبان مطلع الفجر آزادگانی است که نور مصطفی(ص) یک بار دیگر از افق آن سر زده و عزم حیدر(ع) و مظلومیت زهرا(س) را به همراه دارد. در غیاب مولود این روز معلوم نبود سرنوشت بشریت به کجا خواهد انجامید!؟ و ابوسفیان های هر عصر و نسلی چه راهی را پیش پای انسان و انسانیت می گذاشتند! از آن هنگام که آفاق بشری به نور فرزند علی(ع) و زهرا(س) منور شد راهی به سوی حق و حقیقت و عدالت طلبی و رهایی گشوده شد که هماره در وسعت بشریت طنین دارد و درس آزادگی و یکتاپرستی می آموزد. میلاد رهبر و مقتدای آزادگان جهان اباعبدالله الحسین(ع) بر عموم هموطنان عزیز مبارک باد.