کوین پاورز به عنوان یک سرباز میدان دیده جبهه عراق در رمان اول خود به نسبت اکثر 31 ساله ها حرف های بیشتری برای گفتن داشت. وی در «پرندگان زرد» در مورد خط مقدم بین واقعیت و قصه صحبت می کند: رمانی که توانست جایزه کتاب اول گاردین را از آن خود کند. عنوان رمان اول پاورز بر گرفته از یک ترانه نظامی است که آن را در رزمایش هایی که با ارتش ایالات متحده تجربه کرده بود آموخت. ترانه این گونه آغاز می شود: «پرنده ای زرد/ با منقاری زرد/ بر لبه پنجره من فرود آمد/ نانش دادم و/ فریفتمش/ آن گاه، سر لعنتی اش را از تن جدا کردم...» ابیاتی که در جنگ عراق در سال 2004 همراه او بود، بدون وقفه در ذهنش پرورانده می شد و زمانی