انسان در دنیا همیشه نگران پایان کار خویش است. تلاش برای عاقبت به خیری، اندیشه ها و کارهای ما را مدیریت و هدایت می کند. در جهان بینی اسلامی و حتی در قلمرو وسیع تر، در اندیشه مذهبی، انسان به تنهایی در عاقبت به خیری خود نقش ندارد. در کنار کارها و افکار خود فرد، عوامل و موجودات دیگری از جمله خداوند، انسان ها و خیرخواهی جامعه نیز در این عاقبت به خیری سهیم هستند. این جهان ساخته خالق حکیمی است و او برای این جهان طرح و برنامه دارد؛ هرچند هدف خالق هستی از داشتن طرحی برای جهان، کامل شدن خود او نیست. خداوند این طرح و برنامه ها را از طریق قوانینی که خالق آنهاست، اجرا می کند. بنابراین این جهان به میل و اراده