روح کلی کنوانسیون میراث جهانی، مبین این است که دستاوردهای فرهنگی جوامع بشری که از تعامل با محیط خود حاصل شده، صرفا به خودشان اختصاص ندارد، بلکه متعلق به کل بشریت است و تمامی بشریت سهمی در این میراث دارد.

از طریق این کنوانسیون و دیگر کنوانسیون های معطوف به میراث طبیعی و میراث غیرملموس و... تلاش می شود تا:

1. آثار ارزشمند میراث بشری شناخته و ثبت و ضبط شود. بدین ترتیب هر کشوری که در این فهرست اثری را ثبت می کند، شاخصه ای جهانشمول و همه فهم برای آشکارکردن سهم آورده های تاریخی و طبیعی سرزمین خود در میراث جهانی در دست خواهد داشت. به طور طبیعی هرچه تعداد آثار بیشتر و کیفیت آنها درخشان تر باشد، موقعیت بهتری برای آن کشور برای معرفی و تبلیغ خود از بعد فرهنگی و فاخر فراهم می شود.